Ava's P.O.V."Parang naging masipag ka yata sa pag-aasikaso ng kompanya natin, Ava," sabi sa akin ni Mama habang kumakain kami."Medyo, Mom. Okay na rin pala sa company natin.""Paanong okay? Hindi ka na naiinis kapag marami kang proposal na binabasa? Na marami kang pinipirmahan?"Marahan akong umiling. Noong wala pa kasi si Elijah, wala talaga akong ganang patakbuhin ang kompanya. As in natatamad ako. Hindi ko naman kasi talaga gusto ang nasa opisina lang na puro basa o pirma kapag may naaprobahan ako. Ang gusto ko kasi magnegosyo tulad ng pagbebenta ng mga damit. Mahilig kasi akong mag-design ng damit. At pinangarap ko na maibenta ko ang mga damit na dinesenyo ko."Mabuti naman kung ganoon. Sabi naman namin sa iyo ng Dad mo, matututunan mo ring mahalin ang gawain sa kompanya natin. At alam kong mapapalago mo kagaya ng kompanya ni Leonardo. Darating ang araw na mahihigitan din natin sila."Napatingin ako kay Mama. Alam kong may inggit siyang nararamdaman kay Mr. Leonardo at hindi ko

Ava's P.O.V."Bakit parang bapapansin ko ang pagiging malapit mo sa lalaking 'yon? Sa driver mo? Na parang iba ang pakikitungo mo sa kaniya, Ava?" galit na turan sa akin ni Mommy.Tiningnan ko siya. Ano na naman kaya ang napapansin niya? Sa tingin ko ay magkakasagutan na naman kaming dalawa dahil may napanain na naman siya. "Paano ibang? At saka masama bang makipag-usap at mapalapit driver ko? Hindi ba puwedeng close lang kami dahil mabait siya sa akin?" Inis kong sabi sa kaniya. Nakakainis talaga siya kahit kailan. Kaunti na lang talaga ay mawawala na ang respesto ko kay Mommy.Ngumisi siya. "Paano mo naman nasabing abait siya sa iyo, ha? Mabait nga ba talaga? Hindi ka naman ganiyan sa mga driver mo dati. Kung makitungo ka nga sa kanila ay parang ayaw mo silang makausap ng matagal."Walang emosyon kong tiningnan si Mommy. Naiirita na talaga ako sa kaniya pero pinipilit ko lang maging kalmado. Hangga't maaari kasi ay nagpipigil akong magalit dahil magulang ko pa rin sila. Pero parang

Leonardo Montemayor's P.O.V."Kumusta si Bethrice? Nandoon pa rin ba siya sa kapatid niya?" tanong ko kay Jack na aking pamangkin. Siya ang naging utusan ko sa lahat ng bagay. Malaki ang utang na loob ko sa kaniya kaya naman binibigay ko ang lahat ng gusto niya para masuklian ang pagtulong niya sa akin para hanapin ang anak kong si Elijah. Lahat ng sekreto ko ay alam niya at ni minsan ay hindi niya ako pinahamak."Yes, Tito. Hindi pa rin siya umuuwi sa kanila. Bale nag-iisa pa rin si Elijah sa bahay nila. Pero noong nakaraang araw, parang nakita ko si Ma'am Ava kasama siya. At sa tingin ko ay nagkakamabutihan na ang dalawang 'yon."Napangiti na lang ako. Ramdam ko naman iyon noong huling punta ko sa opisina ni Ava. Nakakatuwa lang dahil si Ava ang natipuhan ng anak ko. Sobrang saya ko dahil sa wakas nakasama ko na rin ang anak kong si Elijah. Kaya nga lang, hindi niya alam na ako ang tunay niyang ama. Naiintindihan ko naman kung bakit hindi sinabi ni Bethrice ang katotohanan tungkol

Amelia Buenavista's P.O.V.Halos mamaga ang mata ko kaiiyak kagabi. Nasaktan ako ng sobra sa mga salitang binitawan sa akin ni Elijah. Oo, alam ko namang naging mali ang paraan ko para mahalin siya. Pero hindi naman niya ako masisisi dahil malaki ang insecurities ko sa sarili ko dahil nga mas matanda ako sa kaniya. Mahal na mahal ko si Elijah. Unang kita ko pa lang sa kaniya, nabihag niya na ang puso ko. At nang pumayag siya na maging kami, tuwang-tuwa ako. Kaya naman hindi ako nagdalawang isip na ibigay sa kan'ya ang lahat para hindi niya ako iwa. Pero hindi pa rin nabago iyon at iniwan niya pa rin ako Alam ko namang mali ang nagawa ko at naisip ko nga na naging preso siya sa piling ko. Kaya nga gusto kong bumawi at ipakita sa kaniya na handa akong magbago bumalik lamang siya sa akin. Pero mukhang mahahadlangan iyon dahil sa babaeng 'yon. Hindi naman siya maganda. Makinis at maputi lang siya pero kung tutuusin mas maganda pa ako sa kan'ya. Sa edad lang kami nagkakatalo. Sa yaman na

Ava's P.O.V."Huwag ka ng umiyak, Hon." Mahigpit akong niyakap ni Elijah habang hinahaplos ang likuran ko.Hindi ko mapigilang umiyak. Hindi ko mapigilang masaktan para sa mga salitang binitawan sa kanya ni Mommy. Pinagsabihan na naman siya nito at hinamak sa harap ng maraming tao."Hon, huwag kang mag-alala. Wala lang naman iyon sa akin eh. 'D ba ang sabi ko nga, nang marinig ko siya sa una kong tainga labas sa kabila agad. Ganoon lang kasimple 'yon."Tumingin ako sa kan'ya. Pinagmasdan ko ang guwapo niyang mukha. Alam kong naapektuhan siya sa mga sinabi Mommy pero nagkukunwari lang siyang hindi para hindi ako mag-alala."Huwag mo akong titigan ng ganiyan, Hon. Ayos lang ako. Maniwala ka, Hon."Humikbi ako sabay singhot. "I'm sorry, Hon. Patawarin mo ako kung ganitong klase ng magulang ang mayroon ako. Humihingi ako ng tawad sa lahat ng mga sinabi niya sa iyo. Sa pamamahiya niya sa iyo. Galit na galit ako kay Mommy. Napakasama niya talaga."Hinaplos niya ang aking buhok sabay halik s