"I CHANGED my mind, dito na lang pala tayo," I said over the phone. Nakahanda na bali ang mga hahakutin ko. Champagnes and cognacs. Antagal nang naka-stack ang mga ito sa bahay, regalo pa sa akin noong mga nakaraang birthday ko kaso hindi ko naman nagagalaw. Tanging si Sandy lang ang nakabawas sa mga naka-display na champagne when she stayed here before. I'm not really fond of drinking."Bakit? Pumayag ba akong makipag-shots sa 'yo in the first place? Wala pa akong sinasabi nagdesisyon ka agad. Diyan ka na lang. Huwag ka na babalik dito!""I'm on my way!" I immediately grabbed my car keys and left. "Ano gusto mong pulutan? Order na lang tayo?" Wala si Aling Citas dahil day off niya 'pag Sabado. Walang magluluto. When I reached the ground floor tinakbo ko agad kung saan naka-park ang kotse ko. Kailangan kong magmadali. Or else kung saan na naman magpupunta ang babaeng ito."Umalis ako kaya wala ka nang aabutan sa bahay. Bye."Just like what I have thought. Damn! Kung saang lupalop na n

MONDAY. Nagmulat akong may ngiti agad sa mga labi. Nag-inat-inat pa matapos i-check ang oras sa phone. 9AM. Walang text, chat o missed call akong na-received. Walang katok sa pinto, wala kahit isang hint na may nag-trespassing sa apartment ko. In short, pinanindigan nga ni Francisco ang pagkapanalo ko. Yes, I won the game.Pangisi-ngisi pa ako habang nagkukutkot sa files ng cellphone ko. Marami akong scandal na nai-record. Scandal ni Francisco.I'm never gonna dance again, guilty feet have got no rhythm... Pagkarinig ko pa lang sa kanta ay napabunghalit na ako ng tawa. Sumasayaw-sayaw pa siya habang kinakanta niya iyon. Ako naman ay nasa isang tabi at panay ang hagalpak ng tawa habang kinukuhanan siya ng video. May pagkakataon pa ngang humaharap siya sa akin at kunwaring nang-aakit. Lasing na lasing siya na hindi niya alam ang kaniyang ginagawa. At ang mas halos ikaluka ko pa kakatawa ay ang boses niya. Jusko! Hiyang-hiya akong kumanta sa harap niya eh mas malala pa pala ang boses niy

MAYA'T maya ko mino-monitor ang temperature niya. Natatakot na ako dahil hindi talaga bumababa sa 38 degrees celsius. Nakailang punas na ako sa kaniya at pangalawang beses na niyang umiinom ng gamot. Gusto ko nang tawagan si Carlo para humingi ng tulong dalhin ito sa ospital pero ewan ko, inuunahan ako ng takot at kaba. "Ui, okay ka pa ba?" Sinusubukan ko siyang kausapin. Nakahiga na ako sa tabi niya at pinagmamasdan lang siya. Nanginginig pa rin siya kahit balot na balot na ang kaniyang katawan. Kapag nalalaglag ang bimpo sa noo niya, ibinabalik ko iyon. Hindi ako mapakaling panay din ang sapo sa leeg niya. Kung puwede lang paghatian namin ang init niya ginawa ko na. Pero hindi! Hindi ako concerned sa kaniya. Ayaw ko lang may mangyaring masama sa kaniya dahil takot akong mapagbuntunan ng galit ng pamilya niya. At saka hindi ko naman kasalanan ito, siya ang may kagagawan nito."S-Sandy..." Naalarma ako nang marinig ko siyang magsalita. Binanggit niya ang pangalan ko...?"B-Bakit?" n

"GOODBYE, Ma'am Sandy! See you tomorrow!""Goodbye, Johard! See you tomorrow din!" Nakangiti pa ako habang kumakaway sa nagpaalam kong estudyante. Nakasakay na siya't lahat-lahat sa kanilang sasakyan ay kumakaway pa rin siya sa akin. Bagay na nagdulot ng lubusang saya sa puso ko. Ito talaga ang gusto kong gawin, ang magturo't makisalamuha sa mga bata. Noong una ayaw ko, pero nang maglaon ay nagustuhan ko rin. Maraming pasaway pero pag nakikita ko naman silang natututo at masaya sa klase ko, masaya na rin ako. Bitbit ang mga ginawa kong learning materials kinagabihan ay naglakad na ako pauwi. It's been another long day. Mahigit isang linggo na rin akong nagtuturo sa private school na 'yon. Okay naman. Mabait ang mga co-teachers ko, pati mga head at principal. They welcomed me like a new member of the family. Mababait din naman ang mga estudyante. May klase ako sa Grades one and two, ilang section din. Okay na rin ang starting salary na 16k a month at least malapit lang sa tinitirahan

KAMUNTIKAN pa akong madapa kakatakbo. Paulit-ulit na tinatawag ni Francisco ang pangalan ko pero tuloy-tuloy lang ko. Kung puwede lang hubarin ko itong heels na suot ko para mabilis akong makalayo, ginawa ko na. Ayaw kong makita ang kaniyang pagmumukha. Masapak ko lang siya."Ikaw naman, sinasakyan ko lang ang mga katrabaho mo eh, masyado kang seryoso," sabi pa niya sa medyo paliit nang boses. Marahil tumigil na kakahabol sa 'kin. Saka lang ako lumingon. "Letse ka. Kailan ka kaya titigil kakagulo sa buhay ko? Pati ba naman sa birthday ng co-teacher ko, magkakalat ka?" gigil na sabi ko.Muli siyang humakbang at hinayaan ko naman siyang makalapit sa akin. Parang trip kong suntukin sa mukha. Hiyang-hiya talaga ako kanina."'Pag sinagot mo na ako," nakangising tugon niya. Pero hindi niya alam, nakahanda na ang kamay ko para sa panga niya. "What was that for?!" gulantang pang tanong niya nang sumayad ang kamao ko sa balat niya. Buti na lang medyo madilim sa kinaroroonan namin at hindi niy