Roberto point of viewHindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin ako sa natutulog nitong maamong mukha."Okay ka lang ba pare?" Mabilis kong pinunasan ang luha ko dahil baka tuksuhin ako nito sa pag-iyak ko."Oo, okay lang ako." sagot ko ng hindi inaalis ang tingin kay Christelle and in my peripheral vision I can see Lucas looking at her too."Stop worrying to much bro, she's a strong and independent woman." Tumawa ito at tinapik ang balikat ko."I know that, but you know her situation, she's pregnant at maselan ang pagbubuntis niya and knowing Amanda, she's not gonna stop until one of us is dead." nakita kong napaisip si Lucas sa sinabi ko."What's the plan now?" Lucas ask and there's this excitement plastered in his face."Care to tell me why you're so excited all of the sudden?" I ask out of amusement because I'm really curious why he got excited and such."Nothing bro, I just can't wait to see her terrified face." I know he's lying there's something going on why h

6 months later..."Where are you going baby? Malaki na yang tiyan mo dapat ay hindi ka na nag-aaalis." umikot ang bilugan kong mga mata dahil sa pag-aalala nito.Pansamantala kong itinigil ang paglalagay ng light make up para mag-isip ng idadahilan ko na kalaunan ay nagsabi din ako ng totoo. "I'm going to visit Amanda and Lyndon." Kaagad na bumadha ang mas matinding pag-aalala sa mukha ni Roberto at alam ko na ang kasunod nito."Bakit ka pa pupunta dun?" tanong nito at humawak sa braso ko."I just wanted to know their well-being, don't you think it's about time to forgive them and forget what they did?" I know na malaki ang kasalanan nila sa'min pero hindi pwede na habang panahon kaming galit sa isa't-isa, kung kinakailangan na magpakumbaba ako at patawarin sila ay gagawin ko."After what they did to us? There's no way!" mariing pagtanggi ni Roberto. Alam ko ang pinanggagalingan nito pero ayoko na ng away."Alam kong mahirap ang gusto kong mangyari pero Roberto sawang-sawa na ako sa

"Nakahanda na ba ang lahat ng mga gamit niyo?" Mom ask habang iniisa-isang tignan ang mga maleta na dadalhin namin."Everything's set mom." Roberto answered at nagsisakay na kami sa van. Isang van lang ang sasakyan namin papuntang baler.Ilang araw na din pala ang nakalipas mula ng bumisita sa'min ang mga pulis to inform us about Amanda's escape at sa mga nagdaang araw na iyon ay wala pa din kaming natatanggap na magandang balita, she's still out there lurking in the street. Manila Police District send us a copy of wanted poster with a bounty. I feel terrible for her but I can't say the same for Roberto and his family because they're decided and dedicated na mahuli si Amanda. "I wonder where Amanda is." It was supposed to be an inside thought pero hindi ko namalayan na naisatinig ko pala iyon kaya ngayon ay nakatingin na sa'kin ang mga kasama ko sa van."Honey, what's wrong?" Roberto's mom is really sweet and always oblivious about her surroundings, she knows if something is up."I'm

Saktong alas sinco na ng hapon ng makarating kami sa kabayanan ng Baler, Aurora. Everyone is tired to even lift their own baggage kaya naman iniwan nalang namin ang mga iyon sa loob ng van ang tanging kinuha lang namin ay yung mga personal necessities like toiletries and gadgets. "Gusto mo bang magikot-ikot muna sa bahay?" Tanong ni Roberto habang papaakyat kami sa second floor ng bahay nila. Nga pala may property sila Roberto dito kaya dito kami mag-stay para makatipid na din kami at hindi na namin problemahin pa kung hindi kami kasya sa isang bahay at least dito malaki ang bahay nila na kahit ilan kami ay magkakasya kami sobra pa. Umiling ako. "I'm exhausted, pagkatapos nalang sigurong magpahinga." tumango ito sa isinagot ko at saka ako inalalayan papunta sa kwarto.Pagdating sa kwarto ay pagod na inihiga ko ang katawan ko sa malambot na kama. "Gusto mo ng massage baby?" Tanong ni Roberto habang nakahawak sa tiyan ko at paulit-ulit itong hinihimas."Please baby." sagot ko. Pumunt

"What took you so long!?" Pagbaba palang namin sa kotse yan na ang binungad sa'min ni Mommy kaya naman todo sa paghingi ng pasensya si Roberto ."Sorry Mom, hindi namin napansin yung oras." "Seriously Roberto!?" Galit talaga si Mommy kaya puro singhal ang ginagawa nito ngayon at ang pinagbubuntunan nito ng galit ay ang sariling anak."Mommy sorry kung na-late kami sa napag-usapan na oras sobrang ganda po kase nung pinanuod namin kaya hindi na namin napansin yung oras." Sumingit na ako dahil baka humaba at lumala ang pagtatalunan ng mag-ina kaya naman mabuti ng mapigilan ang mga ito."Let's go, kayo nalang ang hinihintay namin." Nagkatinginan kami ni Roberto, kapwa magkaiba ang ekspresiyon namin, ito ay nakanganga at hindi makapaniwala sa pagbabago ng tono ng mommy nito at ako naman ay nakangiti habang nakatingin sa mukha nito.Nagsimula kaming maglakad sa kinaroroonan ng van dahil yun daw ang gagamitin namin para kasya kaming lahat at habang naglalakad kami ay biglang nagtanong s