Tinawagan niya si Nate pero hindi sinagot ng lalaki ang kaniyang tawag. Hindi niya masisi ang lalaki. Maraming negosyo si Nate. Busy malamang ito sa mga negosyo. Ayaw niyang tumungo sa lugar na ito pero wala siyang magawa dahil pakiramdam niya ay dito niya matatagpuan ang nais niyang kaginhawaan. Nakailang bote na siya ng alak pero pakiramdam niya ay kulang pa ito. Sinabihan niya si Lexi na dalawin ang dalawang bata. Mabuti na lang talaga dahil mapakikiusapan ang kaibigan niya. Hindi siya inyawan ni Lexi muna noong naging magkaibigan na sila.Tumunog ang smartphone niya kaya ay sumulyap siya sa screen nito. Sinagot niya ang tawag mula kay Lexi."Greta, nasaan ka ba?" tanong ng kaibigan niya. Gusto niya naman talagang pumunta sa kaibigan niyang si Lexi pero hiyang-hiya na siya. Alam niya na hindi siya huhusgahan ng kaibigan niya kapag iiyak na naman siya sa tapat nito at sasabihin ang mga poot at sakit sa puso niya pero siya na kasi ang naawa kay Lexi na palagi na lang nagiging pa

Dinala siya ng lalaki sa guestroom. Kahit na komportable at malinis ang kuwarto ay hindi siya makatulog sa dami ng kaniyang iniisip. Lumakas ang takot sa puso nisa na baka hindi na maalala ng lalaki ang anak nila at baka hindi na siya maalala nito. Ilang taon niyang niloko ang kaniyang sarili sa pagsabi niya na galit siya sa lalaki. All of that was not anger but regrets for not making the man choose her and the child she was carrying. She was wishing that her sorrow that turns into happiness. Sinubukan niyang e-let go ang lalaki noon pero pagdurusa lang ang kaniyang natamo. Napabuga na lamang siya ng hangin nang kaniyang maalala ang reaction ng lalaki nang siya ay makita nito. Puno ng pagkalito at pagkagulat ang lalaki kanina nang sinabi niya rito na may anak sila.Nais niyang sabihin kung paano sila nagkita noon. Kung bibigyan lang siya ng pagkakataon na ipaliwanag pa nang mas maigi ang mga bagay ay ginawa niya na ito.Tunog ng pagkatok sa pinto ang pumukaw sa kaniyang nakalutang

Nakatulala siya subalit ang mga luha niya ay nag-unahan sa pagdaloy pababa ng kaniyang pisngi. She has a blurry eyesight because of the tears stuck in her eyes. Tanging ang blurry na shadow ng lalaki ang nakita niyang lumabas mula sa shop.As she blinked, healthy tears dropped from her eyes."Sana hindi mo ako pinigilan kanina, Greta. Ang bastos ng lalaking iyon. Kung makaasta ay parang diyos! Nakakainis!""Lexi, hayaan mo na siya. Tayo na lang ang umintindi sa kaniya dahil sa sitwasyon niya ngayon. He's not in his stable mind kaya siya nagkaganoon," pagtatanggol niya sa lalaki."Pinagtanggol mo pa talaga. Kahit na ano pa ang kondisyon niya ay hindi ka niya puwedeng bastusin na lang nang ganoon na lang, Greta. Ano ba ang nangyayari sa kaniya?"Huminga siya nang malalim. Kahit hindi pa oras ay hininto niya ang kaniyang pagluha. "May temporary amnesia si Parker, Lexi," tugon niya sa kaibigan. Nanlaki ang mga mata ni Lexi nang marinig nito ang sabi ni Greta. "Totoo ba?""Oo, Lexi. Iya

Sumugod sa ospital si Megumi. Nasa isang pribadong silid ang bata dahil sa tulong ni Nate. Hindi mapakali si Greta. Gusto niyang humagulhol pero wala na siyang luha na maipalabas myla sa kaniyang mga mata. Mabuti na lang dahil agad na nadala ang anak niya patungo sa bahay-pagamutan. Nakaupo si Greta ngayon sa tabi ng anak niya habang ang dalawang kamay ay parehong nakatukod sa magkabilang bahagi ng kaniyang noo. She stood up as she felt uneasy. Para bang nalilimutan na niyang huminga nang malalim. Megumi was never put to situation like this kaya naman ay halos mabaliw si Greta. Tinanaw niya ang kaniyang anak. Walang-malay ang bata at maraming aparatus ang nakakabit sa kaniya. Hindi batid ni Greta ang gagawin niya. Ang puso niya ay para bang pinipiga dahil sa kaniyang napagmasdan. Kung walang oxygen na nakasuporta sa paghinga ng anak niya, malamang ay wala na ang anak niyang minamahal."Greta?"Kung hindi pa nagsalita sa tabi niya si Nate ay hindi niya namalayan na nakapasok na ang

Hindi siya nakapagsalita. Hindi siya puwedeng magpadala sa galit na mayroon siya sa puso niya. This time, ang kailangan niya ay hindi ilabas ang mga salitang nasa utak niya. Ang dapat na gawin niya ay magpakumbaba at maging manhid laban sa mga masasakit na salitang ibabato ng babae sa kaniya.Lumapit sa kaniya si Lish Anne at agad siya nitong tinitigan mula ulo hanggang paa. "Ano ang sadya mo?" Kasabay ng kaniyang pagtitig sa mga mata ng kausap ay ang pagbagsak ng kaniyang mga luha. "Tulungan mo ako, Lish Anne. Kailangan ko ang tulong mo," sabi niya. Lish Anne laughed sarcastically. "Saan na ba iyong tapang mo at bakit desperate kang humingi ng tulong sa akin? Inahas mo ang asawa ko at nagkaanak ka pa sa kaniya. Pilit mo ting isiksik ang mga sarili niyo sa asawa ko. What do you expect me to do? Inaasahan mo na tutulungan kita?""Lish, para sa anak ko. Ina ka rin at alam ko na gagawin mo rin itong ginagawa ko. Gagawin mo ang lahat para sa anak m-mo."Huminga nang malalim si Lish An