Lamara Pov...Hindi ko inaasahan na tutulungan ako ni Raul. Ang atorney na kinakainisan ko dahil sa pagkakakulong ni Lino noon. Sino ba ang mag aakala na ang lalaking nakabangga ko sa mall noong isang araw na natulala sa akin ay si Atty. Raul Jimenez pala!Wala akong nagawa kundi kumapit sa kanyang balikat dahil masakit ang aking katawan at parang kakapusin ng hininga. Hayop ang babaeng yun! Hindi ko napaghandaan ang kanyang pagsipa! Dapat pala inalam ko lahat ang tungkol sa kanya. Nawala sa isip ko na siya ay malakas na babae dahil sa nagawa niya noon sa Solace Condominium.Hindi biro ang lakas ng kanyang pagtadyak sa akin. Kung hindi ako natulungan agad ni Raul baka hinimatay ako or worst pa ang pwedeng mangyari sa akin.Aba! Kahit sa kabilang buhay ibibigti ko siya kapag namatay ako o maving patay na buhay sa ospital. Wala siyang imuurungan. Nakakatakot ang pagihing obsessed niya kay Rex. Yung titig niya sa fiance niya ay nakakatakot. Handa aiyang pumatay para sa pagmamahal niya.

Rex Pov... Our upcoming wedding is taking a toll on us, but in a nice way. Kahit si Samantha nakalimutan niyang buntis siya dahil sa excitement. Marami na siyang nagawa na hindi nakakaramdam ng pagod. Lagi lang naman akong nasa kanyang likuran handang saluhin siya kapag kailangan niya ng pakpak. Sino ba naman ang hindi ma-eexcite kung ikakasal kana sa wakas sa taong mahal na mahal mo!Ako na nga ang nag aalala sa kalagayan niya. Ayaw kong mapahamak sila ng anak ko! Madalas ko siyang buhatin papunta sa aming kwarto dahil sa kapaguran ay nakakatulog na siya sa sofa. Kapag dumadalaw ang kanyang magulang ay napapagalitan na nga siya dahil para siyang hindi nag iingat kasi! Pero kapag talagang excited mahirap pigilan ang sarili. Hindi maipaliwanag ang nararamdaman kong saya na umabot kami sa ganitong estado. Ang minsang pangarap na sa pagkakaalam ko kay pangarap nalang. Excited akong maikasal na kami at makasama ko siya ng walang hangganan. Yung masasabi ko talagang akin na siya! Ang p

Rex Pov... Kung kailan dumating ang araw na pinakahihintay ko ay siya naman ang lakas ng kaba sa aking dibdib. Para akong aatakihin sa sakit sa puso sa nerbiyos! Ngayong araw ang kasal namin ni Samantha pero hindi ako mapakali sa nerbiyos. Tatlong araw bago ang aming kasal ay umuwi siya sa kanila, kailangan daw muna naming magkalayo ng tatlong araw bago ang nasabing araw ng kasal. Sa tatlong araw na hindi ko siya kasama ay hindi ako makatulog ng maayos at makakain. Namimiss ko ang mga luto niya at pag - aasikaso sa akin. Ilang oras nalang ang hihintayin mo Rex makikita mo na siya. Sabi ko sa aking sarili. Ang dalawa ko pang kaibigan ay walang ginawa kundi kantiyawan ako. Sumama pa si kuya Raul. "Pare, relax sandali lang makikita mo na siya, dati ayaw mo siyang makita." Kantiyaw ni Jordan. "Noon yun pare!" Nahihiya kong sagot. "Anu na ngayon kung noon lang yung ayaw mo siyang makita?" Balik niyang tanong. "Ngayon mahal ko siya at ayaw kung mawala siya sa akin." Tumitig ako sa k

Rex Pov... After the wedding, we both decided to travel locally for a month for our honeymoon since she is already almost 4 months pregnant with our twins again. Una pinili ko muna ang pagpunta ng Baguio, then Bulacan bago Subic for our honeymoon. After almost 2 weeks, we plan to go to Boracay and back to Palawan. Then I suggested the last week staying in Manila Marriott Hotel to relax. Kakain at matutulog nalang ang aming gagawin. Samantha supported us all the way and gave some suggestions. Hindi ko muna siya pinayagan na bumalik ng Australia at New York. I asked her best friend to take care of her business there while she is away. I will let her travel when she has already given birth and is capable of moving comfortably. At the moment, I'm still in bliss na gusto ko silang kasama at nakikita anumang oras, especially my lovely wife, who amazes me all the time.Andito kami ngayon sa Baguio Country Club and this is our second day. Masarap mamasyal, around 5 pm onwards, feeling th