Hindi pa man ako nakakabawi sa gulat na ibinigay sa akin nang malaman na si Adrian at Arian Caidic ay iisa, bigla akong nakatanggap ng tawag kanina mula kay Yaya Manang. Pinapupunta niya ako kaagad sa ospital dahil isinugod raw nila si Chelsea.Sa ngayon ay hindi ko pa alam ang dahilan kung bakit biglang isinugod 'yong batang 'yon.Nasa taxi ako habang hindi mapakali sa upuan, my phone vibrated again. I received a text message from Adrian this time.I've been calling you many times pero hindi ka sumasagot. Where are you? Saan kita p'wedeng sunduin?Hindi ko muna inabala ang sarili ko na reply-an siya. I just can't sacrifice my duty as a nurse just to be with him for the second time. Bukod sa ayaw kong matanggal sa trabaho o mawalan ng lisensya, hindi rin kakayanin ng konsensya ko kung dahil sa kapabayaan ko kay Chelsea, mapunta sa peligro ang buhay niya.Babe, please answer me. We're gonna go and meet our wedding planner for today. Gusto rin niyang malaman kung anong taste mo sa weddi

10 years ago... I’m not really a fan of using idiomatic expressions to describe what I feel. I simply state the feeling. Kung masaya ako, I simply say I’m happy. Kung malungkot ako, edi malungkot. Kung natatakot ako, I simply zip my mouth, and that’s all. Not until I arrived at my happiest destination… so far. I learned to put a description towards my feelings. While I walked down the aisle, pakiramdam ko lumulutang ako sa alapaap. Am I walking in seventh heaven? I don’t… really know. All I’m aware is a minute from now, magiging misis na ako ng lalaking kinakikiligan ko lang noon na kausap ko sa internet. “I, Adrian Minatozaki, am accepting Maui Tenorio as my bride.” Habang isinusuot sa akin ni Adrian ‘yong singsing, nanginginig pa ‘yong kamay ko. “At sa harap ng Poong Maykapal, nangangako akong aalagaan kita at poprotektahan.” “To the best of my ability, I will work hard to make you the happiest wife on Earth. Hindi ako magsasawang mahalin ka. Hindi ako mapapagod na intindihin k