"We don't need to bring that much things, Sébastien. At ikaw naman, Morgan, bakit salpak ka nang salpak sa bag? Pati damit niyong dalawa nanjan!" Inis kong sigaw nang bulatlatin ko ang laman no'ng isang bag na hawak hawak niya.Ang mga lalaking 'to, mas maraming damit na naipasok kaysa sa anak ko. Sabi na nga ba't hindi talaga magiging matiwasay kung sila ang katulong ko sa gawain 'to. Dapat talaga ay nakinig na lamang ako kay Lyden na hintayin sila mamaya para sila na lang ang tumulong sa akin.Kanina pa nasakit ang mata ko dahil sa mga pinaggagagawa nila. Kung hindi damit nila ang ilalagay ay mga supot naman ng mga candy na hindi ko alam kung para saan ba 'yon!Manganganak ako. Hindi magtre-treat or trick! Jusko, kung hindi ko siguro kontrolado ang sarili ko baka napa-aga na ang panganganak ko dahil sa kanilang dalawa.Napahilot ako sa sintido ko at tumalikod muna para makahinga ako sa mga pinaggagawa nila."Alisin niyo lahat ng mga naipasok niyo jan ngayon mismo, dali." Mahinahong u

Lyden's POV: Halos hindi ko na alam ang gagawin ko. Kung papaano ko ipapaliwanag kay Morgan ang buong nangyari kanina. Ni hindi ko na nga maproseso sa utak ko ang sunod sunod niyang mga tanong. Ang nasa isip ko lang ngayon ay ang kaibigan ko. Ang kaibigan kong daladala ang anak niya na malapit na niyang mailabas. Sukdulan ang sama ng loob na nararamdaman ko ngayon. Kung sino man ang nasa loob ng sasakyang 'yon ay sana makarma siya nang masahol. "T-Tell me, Lyden. B-Bakit ba ayaw mong mag-kwento!" Asik ni Morgan na niyugyog pa ako nang ilang beses. Pinakatitigan ko siya. Mugto ang kaniyang mga mata habang nakatutok ang paningin sa akin. Punong puno nang tanong ang kaniyang mga mata. Punong puno rin nang samo't saring emosyon na hindi ko na nga mahulaan. "H-Hindi ko alam, M-Morgan. Hindi ko alam kung papaano ko ipapaliwanag sa 'yo." Aniya ko na pilit ipinapaintindi sa kaniya. "Paanong hindi mo alam? Nandoon ka! Nandoon ka!" Asik nitong muli at nagyuko at impit na naglabas ng sama ng

"Sigurado ka na ba talaga dito, Mateo? Kung ako kasi ang tatanungin ay alam na alam ko na ang isasagot sa 'yo ng kapatid mo."Napabuntong hininga ako sa sinabi ni Giovanni kasabay ng pagpatay ko sa makina. Mula sa loob ng sasakyan ay tanaw namin ang isang pamilya na nasa hardin at masayang nakaupo sa carpet at may mga pagkain pa. Panay ang tawanan nila, lalong lalo na ang lalaking matagal ko na ring hindi nakikita sa personal dahil sa kagustuhan kong lumayo muna sa kanila ng asawa niya.Unti unti kong nararamdaman ang pagkabuhay ng inggit sa kalooban ko. Inuna ko ang sarili kong damdamin sa pag-aakalang magiging purong kasiyahan lang ang matatamo ko, ngunit malaki ang naging pagkakamali ko."Bumaba na tayo, Gio. Gusto kong makausap ang kapatid ko." Aniya at nagpatiuna na.Walang alinlangan kong pinindot ang doorbell nila, at gayon naman din ang bilis nang pagsilip ng mag-asawa sa akin.Nagbigay ako ng ngiti sa kanila ngunit tanging ang kapatid ko lang ang nagpaunlak sa akin dahil pagr

"Iyong mga benefactor ng foundation daw po ay sa booth muna, since mamaya pa po mag-s-start ang program." Saad ng isang empleyado ng foundation at inalalayan pa kami sa open booth. Naupo ako sa tabi at ikinalong ko naman sa isang hita ko si Rian. Panay ang laro nito sa phone ko, habang sa kabilang hita ko naman ay si Maui na nakayakap kay Rian. Napangiti ako nang makita ko silang dalawa. I wonder how would be the scenery if my son was here. "Kumpleto na ba tayo? Asaan sila Massimo?" Si Morgan na umupo sa tabi ko't kinintilan ng halik ang anak at si Rian na pinagkukurot niya pa ang pisngi."Akala ko tayo lang?" Tanong ko sa kaniya na ikinakibit balikat niya."Iyon din ang pagkakaalam ko. Kaso nandito daw si Giovanni kaya they'll come over." Sagot nito sa akin, sabay tayo para alalayan ang asawa niyang nasa akin na naman ang tingin kahit na nasa malayo pa.Pasimple akong bumuntong hininga."Ang asawa mo, Mateo?" Kaagad niyang bungad sa akin at binalingan ang dalawang paslit. "Hello m

"Thank you so much sa mga benefactor na'tin para sa project ng foundation na ito. As long as naniniwala kayo sa amin, maraming bata sa iba't ibang foundation ang maaari na'ting matulungan. Especially, kay Ms. Fayra na simula't sapol ay naka-suporta sa amin. Maraming salamat ma'am, kung hindi dahil sa 'yo ay maaaring wala na ang foundation namin ngayon."Masigabong palakpakan ang namutawi sa buong ground ng resort nang magbigay ng talumpati niya ang host ng event na ito. Marami pa itong sinabi na hindi ko naman maintindihan dahil nakay Fayra ang paningin ko't isipan.Kagabi ay hindi pa ako nakatulog. Sa makatuwid ay magdamag akong gising, kakaisip kung papaano ko itatawid ang kaarawan ng anak ko gayong ang pangalan nito ay hindi ko alam.Nanliliit ako sa sarili ko. Ni hindi ko rin matanong ang ina ng anak ko dahil ilap ito sa akin. Hindi niya man sabihin na ayaw niya sa presensiya ko ay ipinaparamdam niya naman 'yon sa akin.Ganito rin siguro ang naramdaman niya sa akin noon. Hindi ko