“Never mind, I think I am not the one you need now.” Akma na sana siyang tatalikod nang muli niya kaming hinarap at nagulat na lang ako nang tanggalin niya ang kamay ng lalaking ito sa bewang ko na siyang nakapagpawala nang balanse ko pero mabilis ang kilos nang lalaking kasama ko.“Hey! Can’t you see? May sprain ang paa niya.” wika niya, kunot noo namang tiningnan ni Sir ang paa kong may benda pa rin. Naiiwas niya ang paningin niya sa’kin saka siya tumalikod.“Just rest now. Come to my office, Ace.” Huling saad niya, sa tingin ko iyun ang pangalan ng lalaking ito. Naiiling na natatawa na lang ang lalaking ito, ano ang nakakatawa dun?“Ihatid na lang kita, let’s go.” Tumango na lang ako, muli ko pang tiningnan si Sir Aiden na papalayo na. Anong problema nun? Bulag ba siya para hindi niya makita ang malaking benda sa paa ko. Hindi naman ako tangang babae para magpahawak sa bewang ng walang dahilan. Ano na lang iisipin ng ibang tao lalo na kung siya ang rumoured fiancé ko. Buang talaga.

Anong klaseng pamilya ba meron ang Hernandez? Parang ramdam ko ang tension sa mga pagitan nila eh. Ibang iba sa pamilya ng mga mahihirap kapag may dumarating, maririnig mo talaga ang mga tawanan at walang hanggang kwentuhan.Ramdam ko ang titig sa akin ng babaeng katabi ni Ace at hinding hindi ako magkakamali na lingunin siya. Para kasing kinikilatis niya na ang buong pagkatao ko sa paraan ng titig niya sa akin.“Just relax, I’m here.” bahagya akong napalingon kay Sir Aiden na inilapit sa akin ang mukha niya. Napatingin tuloy sila sa amin nang hawakan ni Sir Aiden ang kamay ko at bahagya iyung pinisil. Tila mga wala namang mga pakialam ang mga lalaki, as usual.Nang dumating ang mga pagkain namin ay ipinaglagay na rin ako ni Sir Aiden nang pagkain ko sa pinggan ko. Limitado rin tuloy ang kilos ko dahil baka kaunting pagkakamali ko lang, nakatingin na ang mga mapanghusgang mga mata. I don’t want to judge them easily pero baka kasi sa mga mata nila na parang hinuhusgahan na nila ako sa

“Simpleng dinner lang kasama ng pamilya niya, yun lang, wala ng nangyari. Nag-usap-usap lang tungkol sa ibang bagay.”“So, nakita mo na ang Mommy ni Sir Aiden? Anong sabi niya sayo?” hindi talaga titigil hangga’t hindi siya nasasatisfied.“Wala naman masyado, tinanong lang ang trabaho ko, kung saan ako pamilya galing.”“Talaga? Hindi ka niya tinarayan?” inilingan ko na lang siya, ayaw ko ng pahabain pa lahat saka baka mas lalo lang siyang mag-alala sa’kin kung sakaling may mga nasabi sa akin ang Mommy ni Sir Aiden. “Mabuti naman kung ganun, kailan daw matatapos ang pagpapanggap niyo?” talaga bang hindi siya titigil?“Hindi ko alam, walang kasiguraduhan. Sasabihan lang siguro ako ni Sir Aiden.”“Oh, okay. Hindi ka na ginugulo ni Jaxson?” inis ko siyang hinarap.“Kailangan ba lahat tanungin mo?” tinawanan lang naman niya ako.“Gusto ko lang namang malaman dahil kung oo, babasagin ko na pagmumukha nun para hindi ka na niya tangkaing lapitan. Kung hindi na edi goods, magkakasundo kami.” w

“Pwede naman siguro akong maglakad-lakad diba?” parang bata ko pang tanong sa kaniya, bahagyang nakayuko ang ulo ko pero nakatingin ako sa kaniya. Napabuntong hininga siya na para bang nagdadalawang isip pa sa sasabihin niya. “Yeah, sure basta huwag sa labas ng hotel.” Mabilis akong tumango at ngumiti sa kaniya. Madali lang naman akong kausap. Hindi naman ako magfefeeling reyna dito, kapag naboring ako rito edi lalabas ako. Pinanuod ko siya sa ginagawa niya, ang bilis niyang magtipa sa laptop niya. Sa araw-araw ba naman niyang gamit yan malamang nasaulo niya na ang keyboard. Isinandal ko ang likod ko sa malambot niyang sofa saka tumitig sa kisame, gusto ko nang bumalik sa dati, yung tahimik at boses at tawa na lang ni Stella ang naririnig ko. Sa totoo lang, ang hirap ipagsiksikan ang sarili mo sa mayayaman dahil iba ang mundo nila sa mundo ng mga mahihirap. Tiningnan ko si Sir Aiden pero napakunot na lang ang noo ko, kanina nandiyan lang siya ah. Nasan na yun? Lumabas nang office

“At sino ka naman? Nangingialam ka sa away ng babae.” Nagtatapang-tapangan niyang saad kahit na halata namang natatakot na rin siya. Sumilay ang isang ngisi sa labi ni Ace saka diretsong tiningnan sa mga mata si Karen.“Guess who? Ang kaisa-isang pinsan ni Aiden.” Napaisip pa si Karen kung sinong pinsan ni Sir Aiden. Kaisa-isa? ibig sabihin maliit lang talaga ang pamilya nila?“S-Siya si, siya si Sir Ace. Bahala ka na diyan Karen!” mabilis na tumakbo ang dalawa niyang kasama nang makilala na nila si Ace. Dahan-dahan namang umatras si Karen.“Minsan ko pang maabutan na ginagawa niyo ito kay Mia at minsan pang malaman at marinig ko sa ibang empleyado rito, magtago ka na.” seryoso niyang saad kay Karen, mabilis na tumakbo si Karen papalayo sa aming dalawa. Masyado niya naman ng tinakot. Napabuga na lang ako ng hangin, hindi ko pa rin makontrol ang sarili ko pagdating sa buhay ko. Masyado ng personalan ang mga sinasabi nila, makakaya ko naman kapag tungkol lang sa relasyon namin ni Sir Ai