Pagkadating namin ni itay sa tapat ng gate ng bahay, bumaba siya at pinagbuksan ako ng pintuan ng kotse. Nginitian ko siya at lumabas ng sasakyan."Salamat po." ani ko at bumuntong-hininga. Ngumiti si itay at pinakatitigan ako. Kababakasan ng pag-alala ang kaniyang mukha."Ayos ka lang?" nag-aalala niyang tanong at hinawakan ang aking siko. Tumango ako at tipid na ngumiti."Opo, medyo kinakabahan lang po ako dahil hindi ko alam kong ano ang magiging reaksiyon ko kapag nalaman ko na ang lahat." ani ko at hindi napigilan ang pagsimangot. Nakikiusap na tinitigan ako ng itay."Please anak, huwag kang magagalit sa iyong ina." aniya sa mababang boses. Naroon ang pag-aalala sa boses niya. Tumango na lamang ako. Akmang pipindutin ko na ang doorbell ng marinig ko ang boses ni inay."Athalia, Michael!" sigaw niya. Napatingin ako sa loob ng bakuran at nakitang papalapit si inay na may malapad na ngiti sa mga labi. Nang makalapit siya agad niyang binuksan ang gate gamit ang susi na nasa kaniyang

Athalia'sPOVNakaramdam ako ng kaginhawaan matapos ang pag-uusap namin ni Charles. Huminga ako ng malalim at ngumiti. Iyon pala ang rason, parang kapatid lang din pala ang turing niya sakin gaya ng turing ko sa kaniya. Huminto si Mang Ignor sa harap mansiyon ng Pamilya Sebastian, kakausapin ko si Luke para yayahin siya na maghapunan sa bahay. Namiss ko na rin siya. Bumaba ako ng sasakyan pagkatapos magpasalamat kay Mang Ignor."Tawagan mo nalang ako iha kapag susunduin na kita." aniya."Sige po." ani ko at sinuklian ng matamis na ngiti ang matanda. Kahit may katandaan na ay malakas pa rin. Lumapit ako sa may kataasang gate at nag-doorbell. Binuksan iyon ng gwardiya. Binati nila ako na binati ko rin pabalik. Nagtuloy-tuloy na ako patungo sa pintuan. Bigla iyon bumukas at lumabas si Manang Daisy na may bitbit na basura. "Athalia!" masiglang bati niya. Ngumiti ako sa kaniya."Magandang tanghali po, nandiyan po ba si Luke?" tanong ko. "Wala, nasa farm siya iha. Gusto mo ba siyang hint

Athalia'sPOVMatapos tanungin ni inay ang tungkol sa kalagayan ni Tito Adan kay Luke. Nakita ko ang bahagyang panginginig ng kamay ni Luke na nakapatong sa mesa. Hinawakan ko iyon at bahagyang pinisil, tumingin siya sa direksyon ko na may malamlam na mata. Nginitian ko siya. Huminga siya ng malalim at muling ibinalik ang tingin kina inay at itay na nakatingin samin. "Patay na po si Dad, mga isang buwan na po." Ang sagot na iyon ni Luke ang naging dahilan para mapatayo sina inay at itay na may nanlalaking mga mata at nakaawang ang labi. Samantala, mas hinigpitan ko lalo ang hawak sa kamay ni Luke. Napakagat-labi ako para pigilin ang luha na nais kumawala sa aking mga mata. Bumunting-hininga ako para pakalmahin ang sarili. Bakit hindi nila samin?"Oh my god! Bakit hindi namin alam?" tanong ni inay na napasapo pa sa dibdib. Agad namang umalalay si itay. Tiningnan ko si Luke. Kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata at ang isang butil ng luha na naglandas sa kaniyang mga mata na

Athalia'sPOV Katatapos lang namin mananghalian ni Luke at narito kami ngayon sa opisina ng mansiyon, rito sa sofa. Nakaupo ako samantalang nakaunan naman sa aking hita si Luke. Sinusuklay-suklay ko ang kaniyang buhok. "Paano yan? Kailangan ka na sa kompaniya ni Tito Michael bilang Presidente sa susunod na linggo?" biglang tanong ni Luke. Nabanaag ko ang lungkot sa kaniyang boses. "Bakit ka nalulungkot? Diba dapat masaya ka?" tanong ko sa kaniya. Bigla siyang bumangon at humarap sakin. "Dahil hindi na kita mababantayan, kailangan mo na magresign sakin para makapag-focus ka sa pagiging Presidente. Natatakot lang ako dahil sigurado na may mga lalaki kang makilala, ganiyan sa larangan ng negosyo." ani Luke na may paglamlam ang mga mata. Hinawakan ko ang kaniyang kamaty at pinisil iyon. Biglang may naisip akong paraan para makasama namin ang isa't-isa. "Sa tingin ko pwede mo pa rin akong makasama. Pwede natin irequest kay itay na maging assistant kita sa mga meeting." ani ko. Mabuti n

"Magandang tanghali po, Ma'am Athalia." ani Anallene at bahagyang yumuko. Bakit pakiramdam ko kaplastikan lang ang ipinapakita niya sakin? Dahil ba sa nasanay ako na hindi maganda ang trato niya sakin? Tumayo si itay at inilahad ang kamay sa visitor's chair."Maupo ka, aalis muna ako para makapag-usap kayo ng sarilinan. Binabalaan na kita Ms. Onillo, kapag may ginawa kang hindi maganda sa anak ko, ako ang makakalaban mo." ani itay sa nagbababalang boses at may pagtatagis ang bagang. Natigilan si Anallene at kita ko ang panginginig ng kaniyang tuhod. Napangisi nalang ako. Si itay talaga. Tiningnan ako ni itay."Okay lang ba na iwan kita?" tanong ni itay, kitang-kita ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Tumango ako."Opo, itay. Ayos lang po ako." ani ko. Tumalikod na si itay at naglakad na patungo sa pintuan at lumabas. Tumingin ako kay Anallene na nanatiling nakatayo. Inilahad ko ang kamay sa visitor's chair."Maupo ka, Anallene." ani ko. Kimi siyang lumapit sa visitor's chair at nang m