CHAPTER TEN :Cancel"Para sa inyo po, ano pong epekto ng pelikula sa isang Pilipino?" Pagkatapos kong sabihin ang tanong ay agad kong pinahid ang mga namuong pawis sa noo.Inayos ni Manong ang lambat at itinali sa isang kahoy. "Masyado na bang mainit?" Tumawa siya at may sinenyas sa mga kasamahang nasa likod ko. "Tara sa loob na natin ipagpatuloy ang mga tanong, Ineng." Tumango ako at sumunod sa kaniya.Pumasok kami sa medyo maliit na kubo at sinalubong ng dalawang bata. "Sino siya, Tay?" tanong ng mas maliit. Agad kong pinahid ang ulo niya at nagpakilala."Chamie, siya si Ate Pria—""Ate Pria!" sigaw nito na tila may napanalonan. Napangisi ako sa ginawa niya pang pagtaas ng mga kamay."Maming, tawagin mo muna ang dalawa." Napatingin ako sa tatlong ginang na nagtatalo sa baraha. Lumingon ang babaeng nagbabalasa at malakas na tinawag ang dalawa.I sighed with what I saw. The scene was so familiar. Humingi

CHAPTER 12 :BolideGabe immedietly stared at me. I swallowed hard. Pinagpatuloy ko ang paghakbang, patay-malisya. Hawak-hawak ko na ang pinto ng sasakyan nang. . ."Love, galit ka ba sa 'kin?" Triden voice echoed over the paking lot. Paulit-ulit na pinaparinig ang pagtawag niya na tila tubig at ako ang apoy na tinutupok. Shit! "Pri, what!?. . ." Sandra doesn't know what to say, I am either. I don't know how to explain. Lalo na't medyo makakatotohanan ang tanong ni Triden dahil dalawang araw ko na siyang hindi pinapansin.And that love endearment? Gusto ko siyang pitikin sa lalamunan. "Tara na," saad ko sa tatlo. But they remained it their respective position, mata lang ang ginagalaw, pabalik-balik ang tingin sa aming dalawa. "Hoy!"However, once again they never move. They looked at me, like I owe them explaination. Patay na!"Papaliwanag ko, promise. Malapit nang mag ten—"

CHAPTER FOURTEEN :Roses"Hoy, dito na lang!" siko ko kay Triden.He just rolled his eyes on me. "Ang hilig mong manakit! Namumula pa nga ang suntok mo kagabi, oh!" pakita niya sa braso niyang wala namang marka. 'paka OA nito!Pinarada niya ang kotse sa gilid ng mangga kung saan kami nag-usap noon. Kusa kong binuksan ang pinto at bago sinarado, sinabi kong, "Deserve mo naman!" at nagmadaling tumakbo palayo.Nakabungisngis akong pumasok sa palengke. Malapit na mag alas singko kaya dumarami na ang mga tao. I was still a little bit dizzy dahil apat na oras lang ang naging tulog ko. Sa lamesa ni Aleng Maritez, agad kong natanaw ang tatlo nang namimili ng isda."Pasensya na po, medyo na-late ako ngayon," saad ko sa babaeng nagtitimbang ng isda saka ko sinoot ang apron. "Ano po sa 'yo kuya?""Sampong kilo nitong tulingan," turo niya sa harapan ko."Hatid mayaman ka kanina, ah?" asar ng ginang sa tabi ko.Nanlaki ang mata ko, kinakabahan ng konti ba

CHAPTER SIXTEEN :Intimate"Give me three filipino critically acclaimed films. Anyone? "The cold athmosphere inside the auditorium was apparent. Light from the monitor, displaying the slide share presentation, illuminated the entire theater stage. Sandra raised her hand. "Ma' Rosa, Kid Kulafu, and Metro Manila, Sir." Tumango-tango ang Proffesor namin sa Film 101. "Great, but remain standing—"Nanlalaki ang mga matang pinutol siya ng kaibigan ko sabay sabing, "Ga—I mean why, Sir?"Napuno ng tawanan ang silid, maging ako ay ganoon rin. "Mumurahin mo pa talaga ako, Miss Park?" pag-iling niya. "Ang tanong ko lang naman ay what are the common denominators of the said films?"Sinipa ako ng katabi at bahagyang ngumiti, alam ko na kung para saan. Kinuha ko ang ballpen at sinulat sa papel ang, 'Realism.'"Realism, Sir!" she answered, full of confidence."Good. And why realism ang similarity ni

Note: Special Chapters are narration of historical connection of the characters from the story. Itinulak ng hangin ang isang patay na bulaklak, naiwan ang ilang talutot kasabay ng pagkuha ko rito. Namuo ang isang maliit na ngiti sa aking labi. Sa pagsipol muli ng hangin ay marahan akong umindayong sa tugtuging mahinang kinakanta."Ikaw ay isang rosas, na humahalimuyak. . . at wala kang katulad." Tinanaw ko ang langit. Itinaas ang dalawang kamay, wari'y isang paru-parong handa nang lumipad. I closed my eyes. Sa pagtama ng liwanag mula sa buwan at mga butuin namumukadkad ang taimtim kong pangarap.Umupo ako sa sementadong kalsada, pinapagitnaan ng irigasyong tubig na siyang patuloy na nagbibigay buhay sa palayan ngayong buwan ng tagtuyot. I turned on my pocket WiFi at maging ang dalang portable laptop.I searched for youtube at kinalkal ang recently watched, hanggang mahanap ko ang huling interview niya. He looked still so dominant in here, matatapang na mga m