Lisa POV Mabigat ang katawan kong bumangon nang umaga iyon. Ang huling tingin ko sa orasan kagabi ay pasado alas tres na ng madaling araw nang antukin ako. Pabaling-baling lang ako sa higaan ko kagabi, hindi malaman kung anong posisyon ang aking gagawin. Tumagilid, tumihaya at ang paborito kong posisyon na nakadapa, na walang silbi kagabi dahil hindi ko rin nakuha ang antok ko. Tumayo na ako at nag-hilamos, hindi na ako nag-abala pang magpalit pa ng damit. Naisipan kong magluto ng almusal naming dalawa ngayon. Maaga pa naman, madilim pa nga ang labas nang sumilip ako sa bintana mula sa kwarto ko. Mag-aala sais pa lang ng umaga, sigurado ako na mamaya pa magigising ang lalaking iyon. Kung kagabi mangha ako sa sala niya at sa kwarto ko na puno ng mga bagay na pinapangarap ng ibang babae, dito naman sa kusina niya . . . puno ng mga mamahaling appliances. Tinignan ko ang mga ito. Ang ibang gamit dito ay ‘di ko alam gamitin at kung para saan nga ba ginagamit iyon. Mangha ko silang hinaw

Lisa POV Hindi umalis ang mommy niya hanggang sa pumasok na si Fier papuntang office. Dahil sa ‘di inaasahan na pagpunta niya dito– na bago lahat ng plano namin. Nai-ilang ako ngayong nandito siya sa bahay, nakaupo, pinagmamasdan bawat galaw ko. Sa totoo lang, wala naman ako gagawin, nagbu-busy-busy-han lang! Malinis na ang buong bahay. Wala din labahin. Kaya ito ako, mainit ang pakiramdam ko sa likod ko dahil nga nandito siya at nasa akin ang mga mata. Pang ilang punas ko na ba ito sa lamesa at counter? Tsk! Mababakbak na ang kulay nito kakapunas ko. “Hija,” tawag niya sa akin mula sa sala. Nakasindi ang TV doon habang umiinom siya ng kape. “B-bakit po?” Ipinunas ko ang kamay ko sa suot kong leggings bago lumapit sa kanya. Tahimik lang siyang nakatingin sa TV. Tinapik niya ang katabing upuan. Mas lalo akong kinabahan nang patayin niya ang TV. Itinuon niya ang buong atensyon sa akin. Napalunok ako. Ito na siguro ang konprontasyon na mangyayari sa aming dalawa. “Mukha ba akong nak

Lisa POV Dahil nasa hospital ako, mahirap matulog kahit na nand’yan si Ate Lynda para tulungan ako sa mga gawain dito sa hospital, gaya nang pagsama kay nanay sa banyo at sa iba pa niyang mga ka-kailanganin. Maya’t mayang may pumapasok na nurse para pa-inumin si nanay ng gamot niya, at i-test ang temperature niya. Alas singko ang huling pasok ng nurse dito at hindi na ako naka-tulog pang muli. Nagpainit na ako ng tubig at nagluto ng simpleng almusal dito sa maliit naming kusina sa loob ng hospital. Fried egg at hotdog lang naman kaya madali lang, nagsaing na rin ako ng kanin kasama na hanggang sa tanghalian sa maliit na rice cooker dito. Kumain ako nang tahimik habang iniisip kung anong oras ako susunduin ni Fier ngayon. Wala na siyang sinabi kagabi matapos ko siyang i-text para pasalamatan sa pinadala niya. Medyo na lungkot ako doon, matapos kasi ng halik na iyon parang umiiwas siya sa akin. Wala siyang sagot sa akin kagabi kung hindi, ‘okay,’ simple at wala nang iba pa. Winaksi k

Lisa POV Habang nasa byahe, pinaliwanag sa akin ni Karen kung ano ang mga nangyayari kadalasan sa anniversary ng isang kilalang kumpanya. Nakikinig lang ako, tahimik na tumatango. Nanliliit sa mga naririnig sa kanya. Sinabi niya kung ano ang gagawin ko pagdating doon, gusto niya na ngumiti at bumati ako sa lahat nang kakausap sa akin. “Just be confident, always remember that!” Ilang ulit niyang sinabi sa akin. Confident! Kulang na nga lang sabihin niyang I’ll try to fit in. Try to look rich, and beautiful. Kita ko sa mga mata niya na hindi nga ako bagay sa pupuntahan naming lugar. Paano pa kaya ang mga taong dadatnan ko mamaya doon? Kung siya nga, ganito na ang reaksyon niya sa akin, paano pa kaya sila? Ang iba . . . ang mga kamag-anak niya. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko. Isang beses niyuko ang sarili ko. Kinikilala ko ang itsura ko ngayon. ‘Yong Feeling na, ako na parang ‘di ako! Malayong-malayo sa talagang ako. Isang simpleng probinsyana na laging nakas

Lisa POV Magkahawak kamay kaming pumunta sa party ng anibersaryo nila dito rin sa loob ng hotel na ito. Kagaya sa invitation, gold ang motif nila. Mangha ako sa isang lobong nasipa ko sa sahig, may mga glitters ito sa loob na kumikinang at may nakalagay sa loob na happy fiftieth . . . Pagpasok mo sa loob mas marami nito sa entrance. Magandang inayos pa-arko sa may malaking pintuan na may malaking logo sa magkabilang gilid nito. Ang dami naming nadaraanan na mga bigating tao. May mga artista pa nga! Grabe! Ang ganda nila! Ang gwapo! Syempre ‘di ko pwedeng ipagsigawan iyon dahil . . . ‘di iyon gawain ng isang sosyal. Duh!? Behave ako, mas mahinhin pa sa mas mahinhin. Ngiting pang slow-mo lang at kilos pang slow-mo din dapat. Pero panira ang suot kong sandals. Ang sakit na nang mga paa ko. Wala pa ngang five minutes akong nakatayo at naglakad. . . pakiramdam ko isang buwan ko na itong suot dahil sa sakit at ngalay sa mga binti ko. Putik!!! Ang hirap pala mag-maganda! Ngumingiti