"We still need to undergo some tests about his condition. Ang sabi n'yo ay wala naman s'yang asthma, but then it is possible. Nahirapan s'yang huminga at nawalan ng malay. It's either asthma or another type of heart complication." Parang unti-unting gumuguho ang mundo namin ng mga magulang ko habang pinapakinggan ang bawat katagang sinasabi saamin ng doktor tungkol sa kundisyon ng kapatid ko. Tumulo ang luha at hindi maiwasang hawakan ng mahigpit ang kamay ng kapatid kong hanggang ngayon ay nakaratay sa hospital bed at walang malay. Sunod-sunod na naman ang luha ko habang nakatingin dito. Hindi ko matanggap na matapos n'yang magkaroon ng prosopagnosia ay magkakaroon na naman s'ya ng panibagong sakit."Miro baby... Hold on for Ate... Please hold on for us. " I whispered to him, crying. Narinig ko ang hikbi ni mommy habang nakahilig kay daddy. "This is my fault. Kung sana mas naging maingat ako noon..." Sunod-sunod ang naging hikbi n'ya.Sabay naman kaming napailing ni daddy sa kan

"Ate, are you c-crying?" I immediately wiped away my tears when I heard Miro's voice. Nag-angat ako ng tingin sa kanya at nakita kong gising na habang tiim na nakatingin saakin. Ang maamong mukha ng kapatid ko ay tila pumapawi sa sakit na nararamdaman ko kani-kanina lang."No, Miro... Ate is not crying." Pagsisinungaling ko pa sa kanya. Alam kong pilit n'yang akong inaaninag gamit ang mga mata n'ya kahit hindi niya naman kaya. Isang mapait na ngiti lang ang nailabas ko. I put my hand on his hand when he sat on his bed. "But I heard your sobs. Why are you crying? Did someone hurt you?" Mahina pa n'yang tanong. Marahan kong nakagat ang ibaba kong labi at pinigilang muling maiyak nang dahil sa sinabi n'ya. Everyone is hurting ate, Miro... They are hurting me... Gusto kong magsumbong sa kanya. Feeling ko ngayong wala akong mapuntahan at kapatid ko lang ang kakampi ko dahil kahit si Gideon ay hindi ko magawang lapitan dahil isa din s'ya sa dahilan kung bakit nasasaktan ako.Halos i

I was too independent before. Mas'yado akong nakampante na palagi ay kaya ko at palagi ay kaya kong masolusyunang mag-isa ang mga problema ko. Nguni't gumuho ang lahat ng biglang nalang nagsunod-sunod ang problema ko. Nagsunod-sunod ang pagkawala nila ng lahat saakin. Akala ko kaya ko. Akala ko ay madali lang akong makakabangon. But then, it's not that easy to take another step after having the darkest days of my whole life.I'm not sure how I'm going to take another step after falling into a deep hole.I failed to achieve my dreams. I lost my brother. I lost my mom. I lost my dad and I lost my bestfriend. There was no one left to hold me and tell me that everything was going to be okay. No one was there to comfort me. I hug and comfort myself instead. The pain inside me didn't leave. I remember how I mourned for my best friend alone. I remember how I cried in front of her grave.Ni hindi ko napansin noon na may kakaiba sa kanya... Hindi ko alam na 'yung best friend kong inakala k

Malalim ang buntong-hininga na pinakawalan ko matapos marinig ang sinabi ni Gideon. Hindi ako makapaniwala sa sinabi n'ya. How dare he say in front of me that I'm still his girlfriend after he cheated? Sa isang tila katahimikan at lahat kami seryoso ay hindi ko mapagilang matawa nalang bigla. My laugh sounds so sarcastic.Ito ang ayaw ko. Hindi ko ninais na makipagkita sa may-ari ng law firm namin at ang secretary nalang sana ni tita ang kakausap sa kanya dahil ayaw nang maugnay kay Gideon nguni't ngayon ay narito na s'ya at s'ya rin palang may-ari ng iba pang properties na gusto kong mabawi.Nakita ko naman kung paanong napaawang ang labi ni Gideon at tila nagtataka sa bigla kong tawa. "Really? You must be mistaken." I hissed. "If you're the owner of my properties..." I tiptoe. "How?""What?" Kumunot naman ang noo n'ya. "How much? How much do you need?" Magasapang kong sambit. Narinig ko ang tikhim nila tito Ismael sa sinabi ko kay Gideon. I feel the tension that is building i

"I don't care, Roxana. I don't care," Nanatili akong tahimik at tulala kay Gideon. Parehas na may natuyong luha sa mga pisngi namin nguni't wala akong nagawa kun'di ang titigan s'ya. "Wala akong pake kung hindi mo na kailangan ng kahit sino. Dito lang ako. Dito lang ako sa tabi mo." My jaw dropped. "Hindi mo ba ako narinig, Gideon? Sabi ko, hindi na kita kailangan! Kaya p'wede ba? P'wede bang layuan mo na ako? Sabihin mo na saakin kung anong gusto mo para makuha ko na iyong properties ko. P-Pagkatapos no'n--" I licked my lips and breath heavily. "Pagkatapos no'n, let's just pretend that we don't know each other anymore." Marahan s'yang umiling saakin. "Hindi, Rox... Naghintay ako ng sampung taon. Naghintay ako hindi para itulak mo lang ulit palayo." Hindi ako tumugon sa sinabi n'ya. Nakipaglaban lang ako ng tinginan sa kanya. "Hindi ko sinabing maghintay ka ng gano'n katagal, Gideon. It's your fault and not mine. Bakit hindi ka nalang maghanap ng iba diba? Why don't you just go a