Sa itsura kase ni Jackie mukhang walang balak umalis at magpatalo. Gusto niya talagang umattend kami. Syempre buong university ang ininvite niya. Nag-papakitang gilas at syempre bida-bida. Pag-bigyan na birthday naman. Mas lalong lumawak ang pagkakangiti niya dahil sa narinig. “Yes! Thank you. Masaya ako at pumayag na rin kayo. So, see you there! Aasahan ko kayo doon ah. Bye! Let's go, girls! Pupunta pa tayong mall.” Maarteng sabi niya at tinalikuran na kami. Nang mawala sila sa paningin namin ay doon lang ako nakahinga ng maluwag. “That b*tch! Halatang pinaplastic lang naman tayo.” Gigil na anas ni Chantal. ”Kung hindi din tayo pumayag paniguradong hindi tayo, pakakawalan ’e. Tsk, Ayoko talaga umattend sa birthday ng bruhang ’yon, kaso ayoko naman kayo pabayaan kaya sasama na rin ako. Basta sandali lang tayo. Mag-paalam na rin tayo sa parents natin, para aware silang sa bar tayo pupunta.” Sabay kaming tumango ni Trishana bilang pag-sang-ayon. ”Wala rin namang tayong ch

“No worries, alam ko naman na hindi kayo nainom ng hard drinks. Saka hindi ko din hahayaan na inumin niyo ’yon.” Bumaling naman siya sa akin. “Ikaw? ok kalang?” Tumango naman ako. “Good, sige na ipag-patuloy niyo na kung anong ginagawa niyo, Hindi niyo kailangan ubusin ’yang alak. Babalik na ako sa table namin.” Sabay sabay kaming tumango. “Thanks kuya.” Pahabol ko bago siya tumalikod at bumalik sa table nila. Napabuntong hininga naman ako. “Kainis talaga ’yun si Jackie, Masyadong bad influence ’e. Gimikera kaya sanay na sanay na sa alak.” Naiinis na sabi Chantal, halatang kanina pa pinipigilan ang inis. “Good thing kuya Kylde is here. Nakakapanibago dahil ang seryoso niya kanina. Iba talaga ang nagagawa kapag seryosong usapan na. Kahit maloko at laging nang-iinis kapag kailangan ni Kylie ng tulong, Mabilis siyang dumadating.” Mahabang turan naman ni Trishana. Yeah, agree ako sa sinabi niya. Kanina ibang iba si kuya, Makikitang concern talaga siya sa akin/amin. “True

KINAGABIHAN ay napag-desisyunan kong sumabay kumain sa kanila. Kahit papaano gumaan na ang pakiramdam ko. Nagulat silang lahat ng makita ako. Kahit si Jace ay ganoon din. Hindi pa pala ako nakakapag pasalamat sa kanya. “Darling, ok ka na ba? Gusto mo ba dalhan kana lang namin ng pagkain sa kwarto mo?” Umiling ako kay mommy. “It's ok mom, ok na po ako. Nakapag-pahinga naman na po ako.” “Are you sure, sweetie?” Tanong naman ni Daddy, ngayon ko lang siya narinig mag-salita simula kaninang umaga. “Yes, Dad.” Tumango naman sila at hinayaan na ako. Akma akong kukuha ng pagkain ng si Jace na ang gumawa non. Tahimik lang siya at walang kibo. Nag-pasalamat naman ako bago nag-simula kumain. Kanina habang nag-mumukmok ako sa kwarto napaisip ako na hindi ko dapat ikulong 'yung sarili ko sa nangyari dahil paniguradong mas lalala lang ang mang-yayari sa akin. Hanggang kaya ko labanan ang pag-pabalik-balik ng eksena sa akin isip. Lalabanan ko. Traumatic talaga pero kasalanan ko rin n

Ang lalaki lang pala ang makakapag pabalik na makasabay ko sila ulit 'e. “You know what Girl, naisip ko lang, para sa akin lang. maybe he volunteered to be your bodyguard because of what happened to you. He saw everything. Kitang-kita natin ang galit niya sa lalaking nambastos sayo. Maybe he doesn't want that to happen to you again and to make sure of your safety he prefers to be your bodyguard. He wants to protect you.” Seryosong sabi ni Trishana. Napaisip naman ako, Possibleng ganoon nga? Kitang kita ko ang galit niya ng gabing iyon, Kulang na lang patayin niya ang lalaking nambastos sa akin. Tapos nakita ko sa mga mata niya ang pag-aalala. “Pwede din, He wants to protect you. Isipin mo wala siyang pakialam kung maging bodyguard mo siya. Basta ang mahalaga sa kanya ang kaligtasan mo.” Segunda naman ni Chantal. “Sa totoo lang mas gusto ko nga na siya na lang talaga ang bodyguard ko para hindi halata at hindi ako maiilang. Sure pa akong safe. Salamat talaga sa kanya dahil na

Mahihinang tapik ang aking naramdaman kaya napamulat ako at ganon na lang ang gulat ko ng mukha ni Jace ang unang bumungad sa akin sobrang lapit ng mukha niya! Kung bigla akong gumalaw kanina siguradong mahahalikan ko siya! Wala sa sariling tinakpan ko ang bibig ko at pumaling sa kabilang side, Sh*t! Baka naamoy niya ang hininga ko, Nakakahiya! Nakatulog pa naman ako, Wait, Tulog ba o idlip lang? Tsk, alin man don nakakahiya pa rin. Bakit ba kase ang lapit ng kanyang mukha? Saka ngayon ko lang napansin wala na ring music ang suot kong earpods, Lowbat na? o pinatay niya? Nangunot ang noo ko bakit hindi pa siya umaalis sa harapan ko at nakayuko? Pinakiramdaman ko naman siya may kung ano siyang tinatanggal. Hanggang sa ma-realized ko kung ano iyon. Nag-init ang pisnge ko. Tinanggal lang pala niya ang suot kong seatbelt! Kaloka! “Tara na, kanina pa tayo nandito sa Mansion.” Sabi niya bago umayos ng tayo at hinintay akong bumaba. Kinalma ko naman ang sarili saka bumaba ng kotse