Twelixs POVKINABUKASAN ay maaga akong nagising para mag almusal. Nadatnan ko din sa hapag si Miel na tahimik na kumakain. Ni hindi man lang nito ako tinapunan ng tingin nang makalapit ako.Umayos ka, Twelixs. Hindi naman kailangan tingnan ka niya di‘ba?Tahimik na naupo ako sa harap nito at agad naman akong napansin ni Tito Sandro. “Good morning, Twelixs.” Nakangiting bati nito bago ibinaba ang dyaryo. Saglit naman akong napatingin doon nang mabasa ang isang article na tungkol kay Waviel.Akmang kukunin ko na sana ang dyaryong iyon nang magtanong si Tito Sandro sa akin. “How‘s your sleep iha?” kaagad akong nagpaayos ng upo dahil sa tanong nito. “A-Ayos naman po Tito. S-Salamat nga po pala sa pagpatuloy sa‘kin dito. Don't worry po, babayaran ko din po kayo kapag nakabalik ako.”Napansin ko namang napatingin di

(Future time)Twelixs POVMATAPOS ang klase namin ay agad akong lumabas para hanapin si Sir Yeser. Lahat nang nadadaan kong room ay sinisilip ko dahil baka nandoon siya. Pero halos nalibot ko na ang building namin ay wala akong nakitang anino nito. Saan kaya siya nagpunta? Bakit kaya bigla siyang nawala? Hindi kaya iniiwasan n‘ya ako?Tumigil ako sa harap ng cafeteria at naupo sa isa sa mga upuan doon. Nakakapagtaka, paano nakapunta si Sir yeser dito? Ganoong hindi man lang nagbago at itsura niya gaya ko.May posibilidad kaya na s'ya ang nagdala sa akin dito? Bakit? At paano?“Miss, bakit naman naka-kunot na ang mga noo mo?” agad kong hinanap ang pinagmumulan ng boses na iyon.“Teka, ikaw ‘yong nakaraan, ah?” muli nitong tanong. Mabagal na nap

Kabanata 15 “Kailangan mo makabalik no matter what happen. Hihintayin kita.” Iyan mismo ang sinabi n’ya. Napakunot ang noo ko. Paano kaya n’ya nalaman na ako ‘yon? “Alam kong nagtataka kung paano ko nalaman na ikaw ‘yong taong tinutukoy ni Kuya. Matapos kasi nong sinabi n’ya sa akin ang katagang iyon ay nakita rin kita sa panginip ko. At sa panaginip na iyon ay iyon ang una nating pagkikita. My brother told me that I must pass this information to you. Alam kong panaginip lang ‘yon pero kasi hindi naman si Kuya magpapakita sa panaginip ko kung wala s’yang rason di’ba?” napatango-tango lang ako. “Tama ka.” Napaisip din ako sa sinabi nito. “Pero Twaindale, pwede ba kitang tanungin?” napakunot ang noo ko bago mahinang tumango. “Go ahead,” ani ko. Nagulat ako nang lumapit ito sa akin. “Angel ka ba?” muntik na akong matawa dahil sa tanong nito. Umiling-iling lang ako bago iniiwas ang paningin ko. “Sabi kasi ni Kuya, maghihintay s’ya,

KABANATA 17- FAST FORWARD15 days na ang lumipas. At kagaya nang sinabi ni Miel noon ay tinulungan n’ya talaga ako na magbago. Araw-araw kaming sabay pumapasok. Kung dati ay itinitigil n’ya ang sasakyan malapit sa school para makababa ako, ngayon ay hindi na. Mula no’ng nagkaroon kami ng kasunduan ay dumidiretso na sa loob ang sasakyan niya kasama ako. Marami tuloy ang nagugulat kapag nakikita kaming sabay kung pumapasok. Nagkaroon rin ng issue tungkol sa akin na inagaw ko kay Twain si Miel. Hindi na lang ako nagsalita tungkol sa issue na iyon. Nagulat nga rin ako no’ng bigla kong narinig ang boses n’ya sa speaker. Doon niya ipinaliwanag na walang namamagitan sa aming dalawa. “Hello, mic test. Mic test.” panimula nito kaya lahat ng nasa room ay napatingin sa speaker na nasa loob ng room naming. Actually, lahat ng room dito ay may ganoon. Nakakagulta nga, e. Parang kailan lang napapanood ko lang iyon sa Kdrama. Ngayon sa pin

TIME IS CHANGEDKABANATA 19: RANTS Matapos kong dampian ng halik ang kanyang labi ay napatayo ako at tinalikuran ito. “You should go now. I don’t want you to see me leaving.” Ani ko rito. Hindi ko ito nilingon pero naramdaman ko na tumayo na ito. “Take care, Twelixs. I’ll go home now. Bye.” Mahinang ani nito. Nilingon ko lamang ang gawi nito kanina no’ng wala na akong naririnig na yapag ng kanyang mga paa. Napatingala ako sa kalangitan nang maging itim ang kulay noon. Mukhang uulan pa yata. Huminga ako nang malalim bago isinigaw ang gusto kong sabihin.“I WANT TO BACK NOW!”“PLEASE, BRING ME BACK WHERE AM I FROM!”“YOU SEE ME CHANGED, SO PLEASE. LET ME GO NOW!” Napaupo ako sa punong nakahiga at huminga nang malalim. Muling bumalik ang araw kaya nasilaw ako nang tumingin ako sa kalangitan. Napapikit ako bago nahiga sa punong kinauupuan