As everyone says, life is full of surprises. It makes you wonder what tomorrow is waiting for you.  But to me, who grew up in a life where I never experienced being happy, it makes me think if there is still hope and another starting point for me.  "Pagsabihan mo iya'ng pamangkin mo Amanda! Noong isang araw pa hindi nagbibigay ng pera! Akala mo ba ay hindi ko napapansin, palagi mo na lang pinagtatakpan ang babae'ng yan kaya lumalaki ang ulo!"  "Huminahon ka nga, nakakahiya sa kapitbahay ano ka ba!"    "Ano'ng hiya ang pinagsasabi mo, hindi naman tayo pakakainin ng hiya na iyan! Tigilan mo ako sa mga paganyan-ganyan mo Amanda, dahil kung hindi ay pareho kayong malilintikan sa akin!"    Mula rito sa taas ng bah

Hindi pa ako tuluyang nakakapasok sa bahay ay maririnig na ang boses ng tiyuhin ko. Marahas na sigaw na tila naghahamon ng away.  "Nasaan na ba iya'ng Pamangkin mo Amanda! Aba, anong oras na uwi pa ba iyan ng matinong babae? Kailangan ko ng pera, nag-aaya uminom si Rodney!"    "Huminahon ka nga, b-baka naghahanap pa ng p-pera iyong bata o baka, baka pauwi na," natatarantang saad ng Tita ko.    Hindi na bago sa pandinig ko iyon kaya tuluyan na akong pumasok para ibigay ang perang hindi ko naman deserve matanggap dahil sa basang paintings.  "Pasensya na ho at ginabi ako ng uwi. Ito oh, iyong kailangan nyo para tumigil kayo sa kakukuda," walang modo kong saad.