NIKKI'S POV"Tita Mommy!"I automatically smiled when I heard the twins calling me. Kakababa ko lang mula sa sasakyan at mabilis nila akong sinalubong para yakapin."I missed you, kids!" I cried as I encircle my hands around them."No work today?" Napalingon ako nang marinig ko ang boses ni Ate mula sa likuran ng mga bata.Umiling ako, "I took the afternoon off, ate."I smiled weakly at her. Dala marahil ng sari-saring damdamin na hindi ko maipaliwanag, lumapit ako kay ate at agad na yumakap."Are you okay, little sis? Is there a problem?" she asked.Humiwalay ako sa kanya at ngumiti nang tipid. I cannot lie to her, can I?"Ayos lang ako, ate. Don't worry about me," I said.Umiling-iling lang siya at hinila ako papasok ng bahay, patungo sa front porch ng bahay. Umupo kami sa couch, at ilang sandali pa kaming naging tahimik."You're not okay, Dominique. Sa akin ka pa ba naman magsisinungaling? I've been there, and I know how it feels like to have

NIKKI'S POV"Dominique, over here!" Napalingon ako nang marinig ko ang pamilyar na boses ni Adhara. Pilit kong iniwasan ang makukulay na mga ilaw na siyang sumisilaw sa mga mata ko. Ang una at huling beses na nagpunta ako sa isang bar ay noong nakilala ko si Gale, pero ngayon, siya naman ang rason kung bakit ako napunta sa lugar na ito.I walked slowly, pushing other people that are blocking my way until I reached Ara and Camille's spot. Nasa sulok kami ng bar, kung saan mayroong isang lamesa at couch. They were already having a shot of margarita when I came."Wow, you look fabulous. You should often dress like that, babe. Bagay sa'yo," Adhara complimented me.Napatingin ako sa suot kong tube top na hapit sa katawan ko, na tinernuhan ko ng maong na palda na ang haba ay nasa ibabaw ng tuhod ko. I wore a high heeled stiletto shoes, had my hair curled and put on some make up. Maging ako ay hindi ko makilala ang sarili ko, para akong sinapian ng kakaibang espiritu.

NIKKI'S POVPaano nga ba natin nasusukat ang katatagan ng isang relasyon? Sa tagal ng pagsasama? Kung minsan, dumarating ang pagsubok sa mga panahon na hindi natin inaasahan.Kung kailan akala mo, maayos na ang lahat, saka darating ang sakuna. Bibiglain ka na lang, at magugulat ka na lang hindi na pala kayo nagkakaintindihan.I sighed for the nth time. Pagkatapos ng insidenteng iyon sa bar, pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako tutungtong doon, kahit gaano pa man ka laki ang problema na kaharapin ko. It was monday, and I was back to work.Katulad ng inaasahan, Dad scolded me for being reckless. But after that, he gave me a hug. Alam ko naman, magagalit siya sa akin, pero hinding-hindi mababawasan ang pagmamahal niya sa akin. He lectured on me, reminded me on how to act maturely. Maging si ate ay tumawag para mangamusta, at para sermonan din ako.Of course, I perfectly understand where they're coming from. Alam ko na ayaw lang naman nila akong mapahamak. No one

NIKKI'S POVIt was like the world suddenly stopped, and a bomb exploded right in my ears. I cannot begin to explain how terrible it felt to stand in this crowd, where everyone was cheering for the man I love and the woman, whom I thought was my friend. My heart literally broke into a million pieces, as I stood there, unable to move nor wipe the tears that were falling freely from eyes.What did I do to fucking deserve this?"Love... Please, let me explain..." Gale pleaded, but I only stared at him in confusion.The man Adhara was talking about, her first love, it was him. How come I had been so dumb?"Please, Gale. Don't come near me," I said in a quivering voice.Kulang ang salitang galit para ilarawan ang nararamdaman ko ngayon. Sagad hanggang buto ang sakit na nararamdaman ko. It was the worst kind of pain that I've ever felt in my entire life.Nakarinig kami ng bulungan at noon ko napansin na nasa amin na pala ang tingin ng mga bisita. Adhara stood smiling o

NIKKI'S POV"Dominique, Love! Mag-usap tayo, please..."Naalimpungatan ako nang makarinig ako nang malakas na sigaw at kasunod niyon ay ang pagkalampag sa gate namin. Mula sa bintana ng kwarto ko na nasa second floor ng bahay, ay kitang-kita ko si Gale na nakatayo sa harapan ng gate namin. Ilang beses niyang pinukpok at kinalampag ang bakal na gate, ngunit parang hindi niya iniinda ang sakit.Lumabas ang isa naming katulong at sinubukan siyang kausapin, ngunit patuloy siyang nagpumilit."Please! Alam kong nariyan siya sa loob. Please, hayaan niyo naman akong makausap siya, oh. Love! Hindi ako aalis dito hanggat di mo ako kinakausap!" sigaw niya.Umalis ako sa bintana nang dumako roon ang kanyang paningin. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at pakiramdam ko ay para na itong sasabog. Isang araw ko pa lang siyang hindi nakikita, pero parang kay tagal na. My chest hurt big time, thinking about how he could say those words without remembering what he did to me. How can