"Best wishes sa kanila!" I faked a laugh, trying hard myself to sound normal. "No lies, they are perfectly matched for each other, 'di ba?"I bit my lower lip to prevent myself from crying. I was damn exhausted from crying, at sawang-sawa na ko.I pledged myself to not cry again from the same person but here I was, 'yong mga pesteng luha sa mata ko ay nagbabadya na namang tumulo."Mukha ngang totoo na proposal 'yon at karamihan talaga sa amin ay naniwalang totoo 'yon!"I came back to my senses when she told us that. What does she mean?"Taping lang daw 'yon, parte ng movie na ginagawa nila. Akala tuloy ng marami, e proposal na. Acting lang pala ang lahat." Natatawang sambit nito.

"As in ngayon mo lang naalala lahat?"I just nodded as an answer. Nandito ako ngayon sa loob ng unit niya after ko ilabas 'yong talent ko sa kadramahan.There's one thing I've noticed in his unit, at iyon ay ang disenyo nito. Ang bright lang kasi ng aura ng design ng furnitures niya. Plain lang pero hindi mukhang plain na plain."Pero ikaw, matagal mo nang alam na ako 'yong hinahanap mo?" I asked."Ni minsan naman, hindi kita nakalimutan. Ilang years man ang lumipas at malaki man ang pinagbago mo mula sa dati, my heart still recognized who you are."Siguro isang dahilan din ang bagay na 'yon kung bakit mabilis akong nahulog kay Dylan.

"Ano kamo? Hindi lang basta aksidente ang nangyari kundi may pumatay sa Lola mo?"I just nodded at Delancy as a response. I was about to grab a taxi when suddenly, nakasalubong ko si Delancy habang papalabas ako ng police station."That's what the lawyer said," I replied.Once I finally catch who the culprit was, pagbabayarin ko siya ng todo. That person don't deserve a freedom --- kailangan niyang managot sa batas at bigyan ng hustisya ang pagkamatay ni Lola."What's your plan now?"I sip a cup of coffee before I mumble. "You know how much I hate reading mystery thrillers. Bukod sa nakakainis, nakakabobo pa.But for the sake of my

"Hindi ko alam," ang tanging nasabi ni Dylan habang siya ay tulala rin sa bagay na hawak ni Alec."No offense meant, bro. Pero kasi, you owned this thing and, all of a sudden, nakita natin ito na nandito --- kung saan may ganitong nangyari.I mean, walang ibang tao na pwedeng ituro kung sino ang may gawa nito kundi ang nagmamay-ari ng bracelet na ito." Sambit ni Alec while glancing at Dylan. "Bro, kung hindi ikaw, paano mapupunta sa lugar na 'to ang isang bagay na pagmamay-ari mo?"I agree with Alec. There's no one who we should suspect about this matter except from the person who owned the bracelet --- which happened to be Dylan.Maski ako ay hindi lubos na mapaniwalaan ang mga nangyayari, yet I don't want to jump into conclusion han

Either of them have killed my grandmother? Of all people, bakit si Eli o si Dylan pa ang hahatulan na salarin?I can't imagine they could do such things --- lalo na sa akin. They are both important persons in my life, but after what the private investigator have said, hindi ko na alam kung ano ang mararamdaman ko.Kanina pa ikot nang ikot sa kawalan ang utak ko para isipin ang dahilan nilang dalawa para gawin 'yon, pero walang pumapasok sa utak ko. Ayokong maniwala na isa nga sa kanila ang may gawa, pero kasi nagsalita na ang ebidensya."Are you okay?" Habang naglalakad patungo sa bus stop, Delancy started talking.I shook my head. "How could I feel okay after knowing the truth?" Nang makarating sa bus stop ay nanghihinang napaupo ako