บทที่ 0339

หย่งซวน "..."

"เห้อ เป็นแม่นางหย่งซวนจริง ๆ ใครก็ได้มารีบยกเธอไป"

ไม่รู้ว่าใครพูด แล้วลุงผู้ใจดีก็มาอุ้มเธอขึ้น

ส่งผลให้มือของเขาลื่นและล่วงลงกับพื้นทันที!

"โอ๊ย…"

หย่งซวนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและลุกขึ้นจากพื้น ณ จุดนั้น ขณะที่เธอกำลังจะโกรธชาวบ้านที่อยู่ด้านข้างก็ก้าวไปข้างหน้าทีละคน

"ฟื้นแล้วฟื้น