KASALUKUYANG tinatahak na ng sasakyan ni Vincent ang pabalik sa mansiyon. Napasarap ang kuwentuhan nila ni Tikboy. Lihim siyang napangiti nang maalala ito. Ang lalaking pinagselosan niya nang unang gabi nila ni Yumi bilang mag-asawa. Boyfriend pala ito ni Althea na dating nanliligaw sa asawa niya. Hindi naman niya kasi maitatanggi, may angking ganda ang kanyang asawa. Ang itim nitong mata, mahaba at malantik ang pilik-mata, mapula ang makipot na labi at ang bilugan nitong mukha, kaysarap pagmasdan. Napasulyap siya sa katabing asawa. Kaya pala tahimik ay nakatulog na pala ito. Napagod ito sa walang katapusang kuwentuhan ng magpinsan.Ang tiyang na nito ang pinamahala nito sa naiwang negosyo ng magulang nito, pero, minsan ay bumibisita sila roon. Lumaki na nga iyon. Ipinagpasalamat din ng asawa niya na kahit niloko ito ng mag-ina ay hindi nagawang pabayaan ng ginang ang tahian. Dinagdagan niya iyon ng twenty pieces na sewing machine at nagdagdag na rin ang ginang ng tauhan. Pinababali
MATIYAGANG nagbabantay si Vincent sa asawa. Wala pa rin itong malay. Hindi naman delikado ang naging lagay nito, sinalinan din agad ito ng dugo pero hanggang ngayon ay wala pa rin itong malay. Laking-pasasalamat niya sa taong nagligtas sa kanila. Kundi siguro dumating ang dalawa, tiyak niyang hindi lang iyon ang nangyari sa kanilang mag-asawa. Si Samuel. Matapos nitong gamutin ay dinala na ito sa presinto. Hindi siya pumayag na sa hospital ding iyon ito magpapagaling. Base sa naging usapan nilang dalawa ay naghihiganti ito dahil sa pagkamatay ni Yvonne at pagkakakulong ni Victoria. Sila pa pala ang may ganang maghiganti? Napahinga na lang siya ng malalim. Naagaw ang pansin niya nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok ang dalawang taong nagligtas sa buhay nila. "Hey, dude! Kumusta? Nagkamalay na ba ang asawa mo?" "Hindi pa," aniya na sinamahan pa ng marahang iling. "Don't worry, she will be alright." "Yeah. Thanks to you, Hector, ganoon din sa iyo, Drew." "Wala iyon," tugon
ISANG dalaga ang nakahiga sa bubong ng bahay at malayang nakatunghay sa nagkikislapang bituin. Naka-unan siya sa magka-ekis niyang braso. Siya si Yumi--ang dalagang sagana sa 'sana'. Gumugugol siya ng oras upang kausapin ang mga bituin sa bubong ng kanilang bahay."Sana, bukas mayaman na ako. At sana, mahanap ko na ang Prince Charming ko," halos pabulong niyang sambit ngunit mababasa iyon sa pagkibot ng kanyang bibig.Napangiti siya nang makitang kumislap ang isa sa malaki at maliwanag na bituin. Wari ba'y hudyat iyon na malapit nang matupad ang kanyang kahilingan."Ma, Pa, kumusta na po kayo riyan sa langit? Pakibulong naman po kay God, sana'y tuparin na Niya ang aking kahilingan. Para makabayad na ako ng mga utang natin. At upang sa gayon po'y hindi na magalit sa akin si T'yang Lour--" Naputol ang kanyang pagsasalita nang marinig ang sigaw ng tiyahin."Mayummiiii, nasaan ka na naman baaa?""Lagot!" anas niya. "Hindi pa nga
Pansamantalang iniwan niya ang paglilinis upang magluto naman at dahil naubusan na sila ng gulay, kinailangan niyang magtungo sa palengke. Malapit lang sa tirahan nila ang palengke kaya't nilalakad na lamang niya iyon. May pasipol-sipol pa siya habang patungo roon nang walang anu-ano'y biglang bumulaga sa harapan niya ang isang lalaking tila pinison ang buhok. Tuwid na tuwid kasi ang buhok niyon at nasa pinaka-gitna pa ang pinakang hati."Magandang hapon, aking mahal." Bati nito na ang kamay ay ikinukumpas pa."Tsk, mukhang hindi maganda ang hapon ko ngayon.""Ha? Bakit naman?""May isa kasing GGSS na naman akong nakita.""Anong ggss?" tanong nitong nakakunot ang kilay na dinaig pa ang pinalantsa."Ay! Hindi mo alam? GGSS, ibig sabihin ay 'yong mga taong GUWAPONG-GUWAPO SA SARILI." Hininaan pa niya ang pagkakabanggit sa huling salita, sapagkat nakita niya ang ina ng kaharap na paparating. Tiyak na kukulitin na
MAHIHINANG tapik ang gumising kay Yumi. Mumukat-mukat pa siyang nagmulat ng mata. Bagama't madilim na ang kapaligiran ay aninag pa niya ang isang taong nakatayo sa kanyang harapan dahil sa tama ng ilaw na nagmula sa nakaparadang sasakyan. Napasinghap siya nang marealize ang kinahihintnan at dahil doon ay naramdam din siya ng takot."M-multo..."Napalingon naman ang taong nakatayo sa kanyang harapan. Hinahanap ang sinasabing multo at nang wala itong makita ay muling hinarap ang dalaga."Diyos ko, Lord! Nasa langit na po ba ako? Patay na po ba ako?" Mabilis siyang tumayo at kinapa-kapa ang sarili. "Hindi! Buhay pa ako! Nararamdaman ko pa ang sarili ko." Napatitig siya sa kaharap, isang lalaki iyon. Maputi at puti rin ang suot nito. At higit sa lahat, mukhang hindi uso ang kumain dahil sa payat nitong katawan. Lumapit siya rito upang mapagmasdan pa iyon. "Buhay ka ba?" Sinundot-sundot pa niya ang pisngi nito."Ano sa tin
ISANG lumang jogging pants ang white t-shirt ang suot ni Yumi nang humarap sa mahaba at puno ng pagkaing hapag-kainan. Medyo nahirapan pa siyang hanapin iyon dahil sa pasikot-sikot na dinaanan. Ang kanyang tinutuntungan ay may carpet at maging ang kanyang dinaanan. Naisip pa nga niya na para siyang isang prinsesa nang sandaling iyon. Naglalakad sa red carpet habang sa pinaka-dulo niyo'y naghihintay ang kanyang prinsipe. "Maupo ka." Napukaw ang kanyang isipan nang magsalita ang lalaking kanina pa nakatitig sa kanya. Alumpihit siyang na-upo sa dulo dahil doon siya nakatapat. "Hindi riyan, dito sa tabi ko." Tinitigan muna niya ang nagsalita bago tumayo at muling na-upo sa katabing bangko nito. Sa sentro ito naka-upo, siya nama'y sa kanang bahagi nito. Magtatanong sana siya nang may pumasok na isang babae. Ma-edad ito at nasa ayos ng pananamit ang pagiging isang kasambahay. Nagsalin ito ng maiinom sa kanilang mga baso. "Salamat, Manang
NALAGLAG ang panga ni Yumi sa ganda ng bakuran ng mansyon. Hangang-hanga siya sa iba't-ibang uri ng bulaklak na bawat daanan nila'y naroon ang mga iyon. Humahalimuyak sa bango. Halata sa ayos na hindi pinababayaan."Si Mama ang nagpatanim ng mga bulaklak na nakikita mo. At siya rin ang nagdesinyo ng harden na ito. Kaya hindi ko pinababayaan. Kapag may nasira, ipinapaayos ko kaagad.""Sobrang mahal mo ang ina mo, 'no?""Oo naman. Lahat naman yata tayo, mahal natin ang ating mga ina. Siyempre, mahal ko rin si Papa pero iba ang ina. Iba kasi silang mag-alaga.""Tama ka."Nagpatuloy ang maliliit nilang hakbang hanggang sa mapatapat sila sa pinaka-sentro ng harden na iyon. May isang bukal roon na may dalawang bebe na yari sa semento sa tabi. Umaagos ang tubig niyon patungo sa isang maliit na lawa."Wow! Ang ganda!""Kaya sinasabi nila na pinamumugaran ito ng iba't-ibang engkanto dahil sa lugar na ito. Dito raw malimit tumira an
MAAGANG gumising si Yumi kinabukasan at tulad nang nangyari kahapon, sabay silang nag-almusal ni Vincent. Pagkatapos nilang kumain ay nagpunta silang muli sa harden. Ngiting-ngiti siya habang pinagmamasdan ang iba't ibang uri ng bulaklak, magmula sa nakalinyang orchids, rose, may wild plants din at kung anu-ano pa."Hindi ako magsasawa sa lugar na ito, kahit dito na lang ako tumira, ayos lang sa akin. Ang ganda kasi," buong paghangang sambit niya. Nangingislap din ang mata niya habang nakatitig sa mga bulaklak."Mahilig ka rin pala sa mga bulaklak."Nilingon niya si Vincent, "Medyo. Si Mama kasi noong nabubuhay pa ay may mga tanim din na bulaklak pero kaunti lang, tapos ako ang nagdidilig sa umaga."Tumango-tango naman si Vincent. Inilibot din siya nito sa labas ng mansiyon na ayon dito ay pag-aari rin ng yumao nitong ama. Napanganga siya sa lawak ng lupain nito. Para siyang nasa loob ng isang fairytale. May baka, kabayo, kalabaw at kambing na