WYNTER was out of stock before the weekends so she went to the supermarket after her work at the café. Napasimangot na lang siya dahil hindi niya maabot ang gusto niyang kunin. Nasa pinakamataas ito na bahagi ng istante at sa height niya na hindi biniyayaan ng tangkad, hindi niya ito maabot.
“Which pasta?” May lalaking tanong mula sa likuran ni Wynter. “I’ll get it for you.”
“That one.” Itinuro ni Wynter ang gusto nitong pasta. “Thank you.”
Kinuha ng lalaki ang pasta na itinuro ni Wynter at inilagay ito sa push cart ng dalaga.
“Thank you again…“ natigilan si Wynter nang makita kung sino ang tumulong sa kaniya. Kumunot ang nuo ni Wynter. “It’s you.”
Cassiuz smiled. “Hi. We meet again.”
Wynter shrugged. “Coincidence. Thank you for helping me. Gotta go.” Itinulak niya ang push cart para magpatuloy sa pamimili.
Sinundan ni Cassiuz ng tingin si Wynter. Looks like my charm isn’t working. Interesting woman.
Sinundan ni Cassiuz si Wynter. “Wynter, wait.”
Wynter didn’t looked at Cassiuz. “What?” she asked while getting some beverages.
Kinuha ni Cassiuz ang push cart mula sa pagkakahawak ni Wynter.
Nagulat naman si Wynter. “What are you doing?”
Cassiuz smiled. “Helping you.”
Umiling si Wynter. “We’re not close.” Binalak niyang agawin ang push cart pero inilayo ito ni Cassiuz.
“Let me help you.”
Wynter rolled her eyes. “Wala akong pambayad sa ‘yo. Akin na ‘yang push cart.”
“Hindi naman ako nagpapabayad.” Sabi ni Cassiuz. “Just let me help you.”
Napabuga ng hangin si Wynter. “Sa pagkakaalam ko wala naman akong ginawa sa ‘yo. I don’t know what’s your intention but I hope you don’t have malicious or ill intention.” Diniinan ni Wynter ang huling salitang binitawan.
Cassiuz chuckled. “I do have intention to you but it’s not malicious. Wala akong ganoong iniisip.”
“Mas mabuti na ang malinaw na usapan,” seryosong sabi ni Wynter, “lalo na at hindi naman tayo masyadong magkakilala. We just know each other’s name.”
“Then do you want to get to know me? Because I want to get to know you.”
Umiling si Wynter. “I’m not interested.” Kumuha siya ng gatas at inilagay sa push cart.
Kung sa mata ng iba at sa mga hindi nakakakilala kay Cassiuz at Wynter, iisipin ng mga ito na mag-asawa ang dalawa. But for Wynter, they are nothing but a total stranger.
Nang makuha na lahat ni Wynter ang mga kailangan niya, nagbayad siya sa cashier. She didn’t expect Cassiuz to help her again.
“Ihatid na kita sa bahay mo. Marami ang pinamili mo at papagabi na rin. Mahihirapan kang mag-abang ng sasakyan.” Sabi ni Cassiuz.
Tumingin si Wynter sa labas ng supermarket, madilim na nga sa labas at talagang mahihirapan siyang mag-abang ng sasakyan. She looked at Cassiuz. “Thanks.”
Ngumiti si Cassiuz. “My pleasure.” May sinenyasan si Cassiuz.
Nagtaka pa si Wynter kung sino ang sinenyasan nito. Nasagot ang pagtataka niya nang lumapit sa kanila ang anim na kalalakihan na kanina pa niya napansin na nakatayo sa gilid niya. Akala nga niya kanina kung ano ang ginagawa ng mga ito. Kasama naman pala nila si Cassiuz.
“Your bodyguards?” Wynter asked, slightly in daze.
“Bodyguards slash assistants.” Cassiuz answered.
Napatango na lang si Wynter. The six guys slightly bowed their heads before they took the groceries and went out of the supermarket. Kukunin sana ni Wynter ang isang cellophane na naiwan nang maunahan siya ni Cassiuz. “Ako na.”
Lumabas si Wynter at Cassiuz ng supermarket habang nagtatanong si Wynter sa sarili. Close ba kami? Kung maka-asta siya, parang close kami, ah.
Napailing si Wynter.
“Dan, give me the car keys.”
“Here, Boss.” Ibinato ni Dan ang susi ng kotse kay Cassiuz na mabilis namang nasalo ng huli.
Kumunot ang nuo ni Wynter. Cassiuz’s bodyguards put her groceries in the van and then they all entered the van. Wynter looked at Cassiuz and then the gorgeous car in front of her. Napabuntonghininga na lang si Wynter nang ma-realize ang nangyayari.
“Wynter, get in.” Binuksan ni Cassiuz ang pinto ng passenger seat.
“Thanks.” Wynter said. “But don’t open the door for me next time. I could do it for myself. Pero wala naman na palang next time.” Pumasok siya sa kotse.
Ngumiti lang si Cassiuz sa sinabi ni Wynter. Let’s see.
Isinara si Cassiuz ang pinto ng passenger seat saka umikot patungo sa driver seat. After putting his seatbelt, he started the car’s engine and drove it. Nakasunod naman sa likuran nila ang van kung saan naroon ang mga bodyguard ni Cassiuz.
Wynter is not a fool. Having bodyguards, she knew that Cassiuz came from a wealthy family. Boss? I knew it but I don’t care. It’s his life anyway.
Walang umiimik kay Cassiuz at Wynter habang nasa biyahe sila.
Wala namang alam na sasabihin si Wynter kaya hindi siya nagsasalita. They’re not friends. They’re not even close.
Habang si Cassiuz naman ay nag-iisip kung ano ba ang pwede niyang sabihin kay Wynter. Damn! I’m smart but why I couldn’t find any words to say in front of Wynter?
Tumikhim si Cassiuz. “Are we in the right direction?” he asked.
“Yes.” Tumango si Wynter.
Wala na ulit nagsalita sa kanilang dalawa hanggang sa makarating sila sa condominium ni Wynter.
“Pakibaba na lang rito.” Sabi ni Wynter. “Ako na ang mag-aakyat niyan.”
“Pero ang dami mong pinamili. Tulungan na kita.” Pagprisinta ni Cassiuz.
Umiling si Wynter. “I’m not comfortable if someone will enter my condo. I’m sorry.”
“Hindi mo ba ako aayain na mag-dinner?” Nakangiting tanong ni Cassiuz…nagbabakasakali.
Wynter rolled her eyes. “Close ba tayo? I didn’t force you to help me. Nagkusa ka.”
Napangiwi si Cassiuz. Man, her mouth was sharp. So lethal.
Tinignan ni Wynter ang mga bodyguard ni Cassiuz. “Thank you for your help.”
Tumango ang mga ito at ngumiti.
“Wait for me.” Sabi ni Wynter saka binitbit ang isang cellophane.
Mabilis siyang naglakad patungo sa elevator. Mabilis lang siyang nakarating sa condo unit niya dahil nasa ikalawang palapag lang naman ito.
Dumeretso siya sa kusina at inilapag ang hawak na cellophane. Binuksan niya ang ref saka kinuha doon ang mga pastries na kagagawa niya lang kaninang umaga at ang cupcakes. Inilagay niya ang mga ito sa karton.
Nang may nag-doorbell, kumunot ang nuo ni Wynter dahil wala naman siyang inaasahang bisita. Kinuha niya ang mga karton na kinalalagyan ng mga cupcakes at pastries saka tinungo ang pinto. Binuksan niya ito at nagulat siya nang makita ang mga bodyguard ni Cassiuz na dala ang pinamili niya.
“Ma’am, hindi na sumama si Boss dahil ayaw niyang maging hindi ka komportable pero ayaw niyang mahirapan ka kaya inutusan na lang niya kami na iakyat ang mga pinamili mo rito. Don’t worry, Ma’am, hindi kami papasok sa unit niyo.” Ani ng isa sa mga ito.
Tumango si Wynter. “Salamat sa inyo. Anyway, here. Kunin niyo ‘to.” Ibinigay niya ng dalawang karton sa isang bodyguard saka niya tinignan ang isang karton na hawak pa niya. She sighed and give it also to the bodyguard. “Give it to Cassiuz. Thank you for helping me.”
“Walang anuman, Ma’am.” Tugon ng mga ito at nagpaalam na.
Tinignan ni Wynter ang mga pinamili. Nagkibit siya ng balikat at ipinasok na ang mga ito sa loob ng unit niya.
Wala pang limang minuto nang makatanggap si Wynter ng isang text message.
‘Thank you for the cupcake. – Cassiuz.’
How the heck did he get my number? Wynter asked herself.
“BOSS, may delivery para sa ‘yo.” Ani Eliza nang makapasok siya sa opisina ng amo. Nakita niya ang Boss niya na abala sa harapan ng oven.Without looking, Wynter asked, “what is it?”Tinignan ni Eliza ang hawak. “A bouquet.”Natigilan si Wynter saka tumingin kay Eliza. “Was it from him again? Sinabi ko na sa ‘yo na kapag basta galing kay Dean Peralta, itapon mo na lang. Huwag mo ng ipakita sa akin.”“Ahmm, Boss, hindi ‘to galing kay Mr. Peralta.” Ani Eliza.Kumunot ang nuo ni Wynter. “Kanino?”Tinignan ni Eliza ang note na nakalagay. “Galing kay Mr. Cassiuz Velasquez, Boss.”Wynter rolled her eyes. “Pakitapon na rin.”“Oh.” Tumango si Eliza. “Okay, Boss.” Lumabas siya ng opisina ng amo saka lumabas ng café. Itinapon niya ang bouquet sa malaking basurahan na nasa labas ng café.Nanlaki naman ang mata ni Dan na nakakita. Siya ang inutusan ng Boss niya na magdeliver ng bulaklak kay Ms. Wynter Aguilar pero hindi inaasahan na ipapatapon lang nito. Dan sighed and called his Boss but he was
“SIR, Attorney Salazar is here.” Imporma ni Lester nang makapasok siya sa opisina ng amo.Kumunot ang nuo ni Cassiuz. “Attorney Salazar? What is doing here? Wala naman akong maalalang ipinagawa ko o ipapagawa ko sa kaniya.” Aniya.“I don’t know, Sir. But he told me that it’s important.” Sabi ni Lester.Isinara ni Cassiuz ang hawak na folder. “Let him in.”Bahagyang yumuko si Lester saka lumabas ng opisina ni Sir Cassiuz.“Attorney, you can go inside.” Sabi ni Lester sa may edad ng attorney na naghihintay.“Thank you.” Attorney Salazar walked into Cassiuz’s office.“Mr. Velasquez.”Iminuwestra ni Cassiuz ang visitor’s chair sa harapan ng kaniyang lamesa. “Have a seat, Attorney.”“Thank you.” Umupo naman si Attorney Salazar.“What do you want, Attorney? Soda, coffee, tea or wine?” Cassiuz asked.Sandaling napatitig si Attorney Salazar kay Cassiuz bago siya napailing. “Ikaw na bata ka, alam mo naman kung ano ang gusto ko, tatanungin mo pa.”Natawa na lang ng mahina si Cassiuz saka tinawa
“MOM, I’m home! Dad!” Ibinaba ni Wynter ang hawak na bag sa sofa.“We’re in the kitchen, sweetheart!” Her father responded.Bitbit ang hawak na cellophane na may lamang pagkain, pumunta si Wynter sa kusina.“Hi, Dad. Hi, Mom.” Bati niya sa kaniyang mga magulang. Niyakap at hinalikan niya ang mga ito sa pisngi.“I miss you, sweetie.” Malambing na saad ni Catherine na siyang ina ni Wynter. Pinakawalan niya ng yakap ang anak saka sinapo ang mukha nito. “Bakit parang pumayat ka yata?”Nagkibit lang naman ng balikat si Wynter sabay nagbiro, “nagpapasexy ako ngayon, Mommy. Baka sakaling may magkagusto sa akin.”Her father, Ramon, tsked. “Your mom was a voluptuous woman.” Inakbayan niya ang asawa. “And I love her for that.”Wynter rolled her eyes. “I know, right. Kaya hindi ako mag-aasawa kung hindi katulad ni Dad ang magiging asawa ko.”Tumikhim si Ramon, “bakit? May umaaligid na ba sa ‘yo?”“Meron, Dad, pero ayaw ko sa kaniya. He’s annoying.” Inis na sabi ni Wynter.“Like your father when
“I DON’T KNOW. I don’t have any idea, Cassiuz. Before they died, they sent us away so I didn’t know what happened next. Nalaman ko na lang na patay na sila.” Napabuntong hininga si Ramon. “I’m sorry, Cassiuz.”“I’ve been looking for those people who killed them for almost ten years and I’ve been seeking for justice for fifteen years,” Cassiuz said and he looked at Ramon. “Tito, wala ba kayong alam kung sino ang mga naging kalaban nila sa negosyo?”Umiling si Ramon. “Since I become your father’s assistant, wala akong nabalitaang naging kalaban niya sa negosyo niyo. Your father was a good businessman. He never does illegal things and he never threatens people.”Napayuko si Cassiuz. “Yes, he never threatens people because he likes to do everything in fair.” Aniya. “I’ve investigated all the people who are linked to them before.” Umiling siya. “None of them are suspicious.”Ramon sighed. “Cassiuz, there are two kinds of people. Good and the bad. And one of them is the one who killed your
NAPABALIKWAS ng bangon si Wynter. Pinagpapawisan siya ng malamig at mahigpit ang pagkakahawak niya sa kumot. Deretso ang titig niya sa dilim. Nang medyo kumalma siya, mabilis niyang binuksan ang lamp shade sa may bedside table at lumiwanag ang buong silid. Humugot ng malalim na hininga si Wynter saka muling nahiga sa kama. Deretso lang ang titig niya sa kisame ng kwarto nito.Not again. She thought.Nakailang hinga ng malalim si Wynter bago tuluyan siyang kumalma. Ipinikit ni Wynter ang mata. Lord, please, don’t let fear defeat me.This fear started three years ago. Ito rin ang naging rason kung bakit siya umalis sa serbisyo. May trauma siya mas lalo na sa dilim.Nagmulat ng mata si Wynter saka napatingin sa cellphone nang tumunog ito. Kumunot ang nuo ni Wynter. Nagtaka siya. Sino naman kaya ang tatawag sa kaniya sa ganitong oras…napatingin siya sa orasan na nakapatong sa bedside table. It’s already five in the morning.Kinuha ni Wynter ang cellphone. Kumunot na lang ang nuo niya nang
“ANONG NANGYARI sa ‘yo?” nagtatakang tanong ni Valerie. “Kanina pa panay ang buntong hininga mo diyan.” Hindi na nga niya mabilang kung ilang beses ng bumuntong hininga si Wynter.Umiling si Wynter. “Nothing.”Tumaas ang kilay ni Valerie. “Nothing? Sigurado ka?” Paniniguro niya.Tumango si Wynter. “Let’s just enjoy this day. Ngayon lang tayo nakalabas.”“Alam mo mabuti na lang at mapagkakatiwalaan ang mga staff ko sa restaurant. Pwede kong iwan ang restaurant ko kahit anong oras na gusto ko.” Ani Valerie.“Same so I went out with you.” Walang ganang sabi ni Wynter.Napailing si Valerie. “But you don’t like you are enjoying yourself, Wynter. May problema ka ba?”“May iniisip lang ako.” Pag-amin ni Wynter. “Pero hindi naman importante. Let’s go.” Hinawakan ni Wynter ang braso ni Valerie saka niya ito hinila.Hinayaan na ang ni Valerie na hilain siya ng kaibigan. Actually, they both have work today pero mapagkakatiwalaan naman nila ang mga staff nila kaya wala silang dapat ipag-alala. Th
WYNTER was busy frosting the cake when she heard the door of her office opened. Hindi niya ito pinansin dahil alam niyang si Eliza ang pumasok.“Well, aren’t you gonna greet me ‘good morning’, my love?”Napasinghap si Wynter at mabilis na napatingin sa nagsalita. Napatitig siya sandali kay Cassiuz saka siya napabuntong hininga na lang. “Ano na naman bang ginagawa mo rito?” tanong ni Wynter.“Well…” Ipinakita ni Cassiuz ang dalang bouquet. “For you.”Tinignan lang ni Wynter ang bulaklak. “Kapag ba tinanggap ko ‘yan, aalis ka na?”Ngumiti si Cassiuz. “Yep. I’m just here to give this to you. Baka kasi itapon mo na naman.”“At nakakasiguro ka ba na hindi ko itatapon ‘yan kapag umalis ka?” tanong ni Wynter.Tipid na ngumiti si Cassiuz. “I’m happy if you will accept it.”Ibinaba ni Wynter ang hawak na frosting. She crossed her arms over her chest and raised her eyebrow. “Bakit mo ba ‘to ginagawa?” Seryoso niyang tanong.“Because I like you.” Deretsong sagot ni Cassiuz habang nakatingin sa m
“THESE cakes and pastries are for pick up.” Ani Wynter. Kasama niya si Eliza sa counter. “Ikaw na lang ang magbigay nito mamaya. Nakalista na rin diyan ang mga bayad.”“Sige, Boss. Ako ng bahala sa mga ito.”Ngumiti si Wynter. “Salamat.”Babalik na sana si Wynter sa loob ng opisina nang may mga pumasok sa loob ng café niya. Kumunot ang nuo ni Wynter nang makita ang dalawang bodyguard ni Cassiuz kasama ang iba pang kalalakihan na hindi niya kilala. Nakasuot ang mga ito ng black suit. They really looked like a bodyguard actually.Halatang natakot pa ang mga kasamahan niya pati na ang ibang customer sa biglaang pagdating ng mga ito.“Anong ibig sabihin nito?” nagtatakang tanong ni Wynter. Nilapitan niya ang dalawang bodyguard ni Cassiuz. Itong dalawa lang ang namumukhaan niya.“Don’t mind us, Madam. Boss ordered us to protect you.”Mas lalong kumunot ang nuo ni Wynter. “Protect me? Anong ibig niyang sabihin?”Bahagyang yumuko ang isa sa mga ito. “Madam, Boss just ordered us to protect yo