HIS WEIRD accent irritated me. Ngayon ko lang napagtanto kung gaano kasagwa ang paraan ng pananalita niya. Iyong boses niya, hindi ganoon kababa at kataas pero naging katunog ng isang bata. Saka isa siyang Pinoy, kalahati nga lang pero hindi pa siya nakakain ng Adobo? Seriously? Naiiskandalo sa sinabi niya, agad akong pinag-initan ng mga pisngi at maraming beses na kumurap. “Ano?! Naghalikan na kayo?” gulantang na tanong ni Yiel na napatayo sa kaniyang kinauupuan. Umiling ako. “H-hindi—” “It was just an accident. Natumba ako, she trying to help me out but she’s so weak. Kaya bumagsak siya sa katawan ko… a-and our lips met unintentionally,” Yluj told them the truth but it seems that they didn’t bought his explanation, specially Sophia as she giggled silently on her seats. Nanlalaki ang mga mata ko, hindi makapaniwalang nasabi niya iyon sa kanila. Well, even Sophia has a ghost of surprise at his statement. Bahagyang nakaawang ang mga labi kong bumaling sa kaniya at halos matuyuan a
MY EYES widened in fraction when I saw them talking. Paanong hindi? Eh, si Cassandra iyon! Cassandra Alvarez, the meanest of them all. Sariwa pa rin hanggang ngayon iyong ginawa niya sa akin na halos ikamatay ko na. Paanong nakakapasok pa rin siya sa SAVS? Sa pagkakaalam ko, na-expelled na sila sa school. Well, hindi ko na nakikita iyong mga alipores niya. Pero bakit narito pa rin siya? “Ate Kath,” sabay lapit sa akin ni Julene. “She was just talking to me. Gusto niya raw kasing makipagkasundo na sa ‘yo. Kaso hindi niya alam kung saan ka hahanapin. ‘Di ba, Ate Cassy?” Umikot si Cassandra matapos i-flipped ang mahaba niyang buhok at may ngising humarap sa akin. “Yeah. Ayaw ko nang gulo sa buong campus. That’s what I promised to mom and dad. So can we be friends?” Napatingin ako sa braso niyang mahaba na nakalahad sa harap ko. Peking mga ngiti ang nakaukit sa pula niyang labi, sigurado ako roon. I once saw it when she helped me out with Mark. At dahil oto-oto, naloko niya ako. At nga
“NARINIG MO ‘YON?” Natigilan ako nang umabot sa pandinig ko ang mahihinang kaluskos at pagkadurog ng mga tuyong dahon sa hindi kalayuan. Paano kung may ibang taong nakarinig sa usapan namin ni Yiel? Pakshet! Patay ako nito. “Wala naman. Ang alin ba?” “May kumaluskos sa bandang iyon,” sabay turo ko sa isang puno ng narra na malapit sa kinatatayuan namin. Napayapos sa mga braso si Yiel at tiningnan ang puno. “Ano ba ‘yan, Kath! Ki-tanghali, eh, kung ano-anong naririnig mo.” “Hindi. May narinig talaga ako…” “Hay naku! Halika na nga. Hindi ka naman gutom para mag-imagine riyan ng kung ano-ano.” Napatingin ulit ako sa puno. Hindi ako maaaring magkamali, parang may tao talaga roon. Lalapitan ko sana para i-check. Pero marahan na hinampas ni Yiel ang bumper ng kotse ni Joan dahilan ng pagkakatigil ko. “Ano ka ba, Kath! Halika na! Baka hinahanap na tayo sa loob. Naka-lock itong mga kotse kaya safe na. Wala naman sigurong carnapper sa village na ito, ‘di ba?” “Titingnan ko lang saglit
THE COOKIES were great. Halos ako nga lang ang makaubos ng gawa namin. Well, siya lang kasi ang naitulong ko ay ang tumitig sa kanyang mukha habang ginagawa iyong cookies. His cuteness was irresistible. Oo, aaminin ko na. Kilig na kilig ako sa tuwing ngingiti, kikindat at magpapa-cute siya sa akin. At sobrang saya ko dahil sa wakas ay binigyan ko iyong sarili ko ng pagkakataon para sumaya, magmahal at magtiwalang muli.Magtitiwala at aasa ako na baka si Yluj na nga iyong lalaking tinadhana at tatanggap sa buong ako. Sana...Tears fell down my cheeks. At agad kong pinalis iyon pero nakita rin naman agad ni Yluj."Why are you crying, Imouto?" he asked worriedly as he put down the bowl of cookies in the glass table and tried to touch my cheeks.Napangiti ako saka umiling. "W-wala. Ang sarap lang kasi nitong cookies mo. Hindi nagbago iyong lasa. Tulad pa rin noong Sabado," sabay singhap ko."Are you really sure?"Tumango ako at saka inubos ang cookies na hawak. "Oo. Practice?"He smiled
"WHY DID you lie to me?"Napalunok ako sa tanong niyang iyon. Naiiskandalo kahit kaming dalawa lang ang narito sa roof top, kung saan ko unang nakilala si Yluj. Yes, I was at fault. Sinisisi ko rin ang sarili kung bakit hindi ako naging matapang para aminin ang kung anong tunay kong nararamdaman para kay Yluj.When she asked me if I have feelings for Yluj... that time I already had. Hindi lang maamin kasi napakahina ko at nag-aalala ako para sa kanya. She loves Yluj that much. On the contrary, Yluj has feelings for me. I know that she will confront me about this issue. Ngayon pa na kalat na ito sa buong campus at halos pinag-uusapan na ng lahat. Tears escaped on her puffy eyes. "S-sabi mo, hindi mo siya m-mahal..."I shook my head and tried to reach her but she brushed off my hand. "Julene, sorry. H-hindi ko lang alam kung paano ko aaminin gayong---""Gayong kaka-break ninyo pa lang ni Justine? Is it?” putol niya sa akin. “Then, your love for Yluj is futile!"Maybe that time, yes. P
"HI---"Natigilan si Julene sa pagbati nang makita kami ni Yluj. Hindi niya yata in-expect na makakaharap kami roon. Napayuko ako nang maramdaman ang pagsimula ng tensyon sa buong silid. In her floral pink sweetheart top and mini skirt, I think Julene prepared for this."Y-you're already here, Juls." Dumiretso siya sa kay Yluj at tangkang hahalik sa pisngi pero agad din siyang hinarangan ng palad nito. Napakurap siya at napatayo nang diretso. Inipit niya ang mga tumakas na buhok sa kanyang tainga saka alinlangan na naupo sa tabi ni Madam Yumi. "You're also here, Ate Kath..."Nginitian ko pa rin siya kahit halos pangiwi niyang sinabi iyon. "Napasama lang," tipid kong sagot."So, I think you knew all each other already," halata sa boses ni Madam Yumi ang pagkailang.Julene smiled as she nodded kindly to her. "Yes. Actually... we're schoolmates, Tita---""Don't call my mom in that way." Mariin na tiningnan ni Yluj si Julene dahilan para matigilan siya at kumurap-kurap na tumitig sa amin.
HINDI ko inasahan na mag-o-open up sa akin ang mama ni Yluj. It was hard to think that a beautiful and elegant woman like her... may lihim na pinagdaraanan din pala. She told me how she loves Yluj's father. Pero dahil may tradisyon ang pamilya nilang sinusunod, pilit silang pinaghiwalay. At first, Madam Yumi protested, yet her families' tradition was formidable. Kaya wala siyang ibang nagawa, kundi ang layuan ang lalaking minamahal niya. However, she promised to herself that she won't let that happen to her son, Yluj, her unico hijo. But our love would be strong enough to fight for their tradition? I hope so. As if na kami talaga ang para sa isa't isa hanggang sa huli, hindi ba? Well, wala namang mali na umasa. Bakit ba?Natigil lang kaming dalawa ni Madam Yumi sa pagkikuwentuhan nang biglang pumasok si Yluj sa kusina. Agad siyang tumalikod at mabilis na pinunasan ang mga luha sa pisngi, saka siya humarap sa anak na may ngiti na sa labi.She chuckled a bit. "I like this girl for you
NAGPAULIT-ULIT sa isipan ko ang mga sinabi ni mama kagabi. Halos hindi ako nakatulog sa sobrang kakaisip sa gagawin. Well, wala namang masama kong ita-try ko, hindi ba? Wala namang mawawala. Natitiyak ko rin na hindi ako sasaktan ni Yluj. He's very vocal about his feeling towards me. And like his mother, I am trusting him too.Bumuntong-hininga ako. Heto, nasa kotse na ako ni Yluj, maaga niya akong sinundo sa bahay. Buo na sana ang desisyon sa gagawin. Pero dahil sa usapan kagabi, parang naglaho yata ang lakas ng loob ko at nagdalawang isip kung tama ba na maging kami ni Yluj.Because half of my mind was worried. Though, I am trusting him... hindi ko maiwasang maikumpara siya kay Justine. Katherine! Hindi nga sila pareho. Iba siya, iba si Justine. Iyon lang ang isipin mo. Hays."Kanina ka pa tahimik, Imouto?"Napakurap ako at napabaling sa malaking gusaling nasa gilid. Hindi ko napansin na nasa gymnasium na pala kami. Napatitig ako sa puting pader, iniisip kung dapat ko na bang saguti