Chapter 4
Mahilig ako sa mga tinapay. Sabi ni Mama ay pinaglihi rin ako sa tinapay. Pabor sa akin dahil may panaderya si Papa dati ay siya ang namamahala. Ayaw ko talagang pumasok noon sa eskwela dahil mas nalilibang ako sa kusina habang nilalaro-laro ang nga arina. Wala rin namang makikipagkaibigan sa akin.
Pitong taong gulang ako nang makagawa ng sariling brownies. Natuto na rin akong magbake ng mga cake pagkatapos 'nun. Di naman bongga pero pampractice lang. Mas magaganda ang gawa ni Mama. Katulad 'nung mga mamahaling cake sa internet.
"Anita, nakapagstudy ka na ba sa Geom? Patulong sana ako." Si Andrew na nagkakamot sa batok palapit sa akin. Tumango ako.
"Tutulungan kita. Saan ba tayo?" Namula siya at napatalikod sa akin. Nagtataka ako sa kinilos niya lalo na at naghiyawan ang mga kaklase naming kaibigan niya. Karamihan ay mga lalaki.
"Sa l-labas, p-pwede? Maraming tangina rito e." Napasinghap ako at napatingin sa likod niya kung nasaan ang mga kaklase namin.
"Sige. Tara na." May isang oras pa naman dahil lunch break.
Nauna na akong lumabas sa classroom dahil pinauna na ako ni Andrew. Naiwan siya habang nakikipagusap sa mga kaibigan niyang tatawa-tawa. Napabuntong-hininga ako. Alam kong kinakantyawan na naman siya. Hindi na ito bago. Madalas ito mangyari kapag kausap ako.
"T-tara na. Lib?" Tumango ako at sumunod sa kaniya. Sa kabilang building pa ang library. Doon sa administrative building.
"H-hindi kasi ako nakapagaral kagabi. Naaddict ako kakalaro sa cellphone ko. Nakalimutan ko ang oras." Napakamot siya sa batok ulit. Tumango ako.
"Ako rin naman, Andrew. Busy ako kakaisip ng bagong recipe."
"Wow! Anong recipe 'yan?" Ngumiti ako.
"Hotcake. Ako ang inaasahan nilang gagawa." Ngumisi si Andrew.
"Kaya mo 'yan. Paborito ko nga 'yung ensaymada mo." Umawang ang labi ko. Ensaymada?
"Aabangan ko ang hotcake mo, Anita. Paniguradong mauubos na naman." Tinapik niya ang balikat ko. Ngumiti ako at nagpasalamat sa kaniya.
Nitong mga nakaraang buwan ay madalas kong nakakausap si Andrew. Hindi ko alam kung bakit pero simula 'nung pasukan ay lumalapit na siya sa akin para makipagkwentuhan. Di ako sanay dahil walang maglalakas-loob pero hinayaan ko na lamang. Umiiwas naman ako kahit papaano. Ngayon lang hindi dahil nais ko ring magaral.
Nakarinig kami ng mga sipol mula sa quadrangle. Nadadaanan namin ang madalas tambayan ng mga senior high patungo sa building ng library. Humangin ng malakas kaya natigil ako para ayusin ang palda ko. Tumigil rin si Andrew at tinulungan ako sa buhok kong sumabog. Natawa ako.
"Pasensya na."
"No problem." Ngumiti siya.
Lumakas ang mga sipol at nadagdagan na ng mga tawanan. Malalakas na mga tawanan. Agaw-pansin kaya napatingin kami ni Andrew doon. Mga senior high. Nanlaki ang mga mata ko. Mga barkada ni Jaco! Kasama sila Criselda!
Umangat ang kamay ni Jaco at idinikit sa labi ang isang puting sigarilyo. Magulo na naman ang buhok at ang suot na uniporme. Tahimik itong nakatingin sa akin? Kahit na nagkakagulo ang mga kasama niya. Napayuko ako. Sina Criselda.
"T-tara na, Andrew..." hinila ko na si Andrew papatakbo sa building. Lumakas lalo ang mga tawanan na naging asaran.
"May problema ba?" Si Andrew na nagtataka sa paghila ko sa kaniya. Umiling ako.
"W-wala. Sayang ang oras." Ngumiti ako.
Ganoon ang madalas kong ginagawa. Malaki ang paninindigan ko na iwasan ang grupo ng mga senior high na 'yun. Sina Jaco at sina Criselda. Ayaw ko ng gulo. Wala akong Mama na kakampi sa akin. Ang magagawa ko lamang ay umiwas sa gulo.... sa kapahamakan. Wag titingin sa barkada nila. Iiwas ng daan. Aalis kapag paparating. Walang papansinin na kahit na sinong senior. Damay-damay na.
Pero di ata maiwasan ang mga kapahamakan. Minsan naman kasi ay wala ka talagang magagawa kung maco-corner ka na naman nila. Ang kaibahan ngayon, hindi sina Criselda. Mga college na mga lalaki.
Isang linggo, walang pasok 'nung sinama ako ni tita Solly sa palengke. Bibili kami ng mga stocks at ipapahatid sa panaderya. Alas kwatro na 'nun ng gabi ng matapos kami. Pinauna niya akong umuwi dahil may ime-meet siyang isang balikbayan na pamangkin ni tito Arnold, asawa niya. May aaralin pa akong lesson para sa bukas na mga quiz kaya nauna na akong umuwi.
Nagshortcut ako sa isang eskinita galing palengke. Walang masyadong dumadaan dahil patungo ito sa karagatan. Tuwing umaga lamang kapag tinatambak ang mga isda.
May tatlong lalaking nakaupo sa mga batuhan na madadanan ko. Normal na sana ang paglalakad ko nang bigla na lamang akong harangin ng isa sa kanila.
"Uy, uy, uy, kilala ko 'to ah. Pamilyar e..." naningkit ang mga mata nung lalaki. Napalunok ako at lumiko sa ibang daan pero hinarangan niya agad ako. Napayuko ako nang ilapit nito ajg mukha sa akin.
"Tangina! Anak ni Carilla!" Humiyaw ito. Humalakhak ang dalawang kasama nito at lumapit sa kinatatayuan ko. Hindi na ako mapakali. Hindi ako makakadaan dahil naharang ang unang lalaki. Sa kabila ay lumapit naman ang dalawa. Nacorner ako. Bata pa po ako.
"P-padaan po..."
Napasipol ang isa.
"Maganda, p**a. Ito ba 'yung batang dinadala ni Carilla sa aliwan?"
"Siya nga. Nagdalaga na ata. Ilang taon ka na, ineng?" Parang baliw na tumatawa ang ikatlo. Napaatras ako at pumikit. Mahinang nagdasal.
"Pipi ata. Sayang maganda."
"Hindi makahiyaw kapag binayo!" Nagtawanan sila. Umiiyak na ako sa takot. Pwede kong sipain ang nasa harapan at tatakbo na.
"Natigang ako. Na-miss ko bigla si Carilla. Grabeng experience 'yun. Unforgettable."
"Magaling e." Mama. Mama. Mama.
Bumilang ako ng tatlo bago itinulak ang lalaki sa harapan at sinipa siya sa paa.
"Tangina!"
Kumaripas agad ako ng takbo pero nahila ng lalaki ang buhok at ang damit ko.
"P**a ka! Di pa tayo tapos! Bastos na bata!"
"Letse. Mas gusto ko ng bastos."
"Wala pa atang dede ito e."
"Wag po! Wag po! Bata pa po ako! Diyos ko! Mama! Mama! Mama!" Nagtawanan ang tatlong mama.
Ginapos ako ng isa habang sinisipat ng dalawa ang katawan ko. Napapikit ako at pilit na pumipiglas.
Hindi ito unang beses nangyari. Madalas ako mabastos. Kahit sa escuela. Pero ito ang pinakagrabe. Nacorner ka ng tatlong lalaki na mga lasing. Malapit pa sa karagatan at walang kasama. Ang mga braso ay nakagapos sa likod. Hindi ito ang inaasahan kong magiging araw ko.
"P**a ka! Ang likot mo!"
"Mageenjoy ka naman bata. Hahanap-hanapin mo rin."
"Mama! Mama! Mama!"
"Tawagin mo ang Mama mo! Sige. Gusto ko rin ng fivesome. Namiss ko ang Mama mo, bata. Masarap e. Masarap ka rin ba?"
Napahagulhol ako at umiyak. Mama, tulungan niyo po ako. Nasa kapamahakan po ako. Mama. Mama. Mama. Papa, nasaan ka na? Akala ko ba nasa paligid ka lang? Tulungan niyo po ako.
"Mga putangina. Bitawan niyo ang bata."
Chapter 5Napalingon ako sa likod ng mga lalaki. Mas lalo ata akong napunta sa kapahamakan. Si Jaco."J-jaco, pare? Sama ka? Tirahin natin. Sariwa pa ata e." Napapikit ako sa sinabi ng lalaki. Nilapit nito ang mukha sa akin. Mabilis akong umiwas at lumuha sa takot."Hindi ako interesado." Tumawa ang mga lalaki. Mas lalo akong nawalan ng pagasa. Ano pa ba ang maaasahan kay Jaco?"Sige. Doon kami sa kubo. Sunod ka na lamang kung..." di na natuloy ang sasabihin ng lalaki ng biglang hinagis ni Jaco ang bagpack niya sa kaniya saka siya sinugod ng suntok!Nanlaki ang mga mata ko!Lumuwag ang pagkakagapos sa akin ng lalaki sa likod at napamura nang makita kung papaano tinadtad ng sipa sa sikmura ni Jaco ang lalaki kanina!"Bitawan niyo ang bata, tangina niyo.""Siraulo ka palang gago ka!" Sumugod ang lalaking kanina pa tinititigan ang dibdib ko. Di pa nakakalapit ay sinipa siya ni Jaco kaya napaatras. Hinagis ako ng lalaki sa pader. N
Hindi ko naman pinagkalat ang nangyari. Mabuti nga at di ko nacontact si Mama at napigilan ko ang sariling magsumbong. Ayaw ko naman magaalala siya. Pero nalaman pa rin niya. Sympre. Pamangkin ni Tito Marcio si Jaco."Bakit di mo sa akin sinabi! Anita naman! Sa iba ko pa malalaman?!" Napapikit ako sa pagsigaw ni Mama. Si Tiya Sela ay tahimik na pinapanood ako."S-sorry, Mama...""Mabuti at maasahan talaga si Jaco! Pinakiusapan ko na bantayan ka! Mabuti at natyempuhan! Pokpok ako dati Anita pero ayaw kong masira ang buhay mo! Muntik na akong atakihin nang ibalita ito ni Marcio!" Nagtagal ang unang sinabi niya sa akin."A-ayaw ko lang pong...l-lumaki..." bulong ko."At naisip mo pa 'yan! Bata ka! Magsasampa kami ng kaso! Hinding-hindi ka na nila makikita at malalapitan pa! Sisiguraduhin kong magsisisi sila!" Napalabi ako."M-mama, buntis ka pa po..."Natahimik bigla si Mama. Mas lalo akong nagaalala na bigla napaano si baby dahil sa sob
Isa ang pangyayari na 'yun na naging dahilan upang magbago ang buhay ko. Si Obrei ay naging kaibigan ko. Iyan ang sabi niya sa akin. Madalas siyang tumambay sa bakery. Lalo na ngayon na may mga upuan. Halos doon na siya nagaaral.Mailap pa rin ako sa kaniya. Ramdam ko kasi na magkaiba ang pananaw naming dalawa sa buhay. Magkaiba ang antas namin sa lipunan. Magkaiba rin kami ng agwat. Kaya papaano kami naging magkaibigan kong wala akong alam na similarities namin?"Jaco is my cousin." Nginisihan niya ako.Nagulat ako sa narinig. Para silang aso at pusa. Laging nagsisinghalan. Madalas ko ring makita na magkasama ang dalawa. Sobra silang malapit. Ang akala ng iba... syota daw ni Jaco si Obrei."Akala ko ba ay magkasintahan kayo?" Napangiwi si Obrei."Yuck! That's gross!" Kitang-kita ko kung papaano siya mandiri pero natatawa naman."Naririnig kong sabi ng iba. Kaya daw kayo nagkaaway ni Criselda dahil sinulot mo daw si Jaco na gusto niya." Umir
Excited ang lahat sa nalalapit na birthday ni Obrei. Ang alam ko, sa susunod na buwan pa ito. Inimbita ata ang buong probinsiya. Pati mga kaklase ko, kinukulit ako kung anong tema ngayon ang birthday niya. Big deal. Sino nga ba ang hindi? Siya si Obrei Madrigal. Nagiisang, Obrei Madrigal.Noong Grade 9 ako unang nakadalo sa isang elegante at mamamahaling birthday. Kaka-twenty years old ni Obrei 'nun. At ang tema ng kaniyang kaarawan, ay Pirates of the Carribean. Nakapanood na ako noon at parang nasa pelikula ako nang mga oras na 'yun. Kuhang-kuha kahit maliit na detalye. Alam kong mahal ang nagastos. Pero aanihin naman ng mga mayayaman na tulad nila Obrei?Di rin naman ako nagtagal bukod sa nakacostume ang lahat, nakita ko pa ang angkan nila Jaco. Di ko makalimutan kung papaano ako kutyain ni Ma'am Llesea Avanceña. Wala namang nakakita pero wala na akong mukhang maihaharap sa kaniya.Akala niya ay may gusto sa akin si Jaco kaya ayaw magaral sa ibang lugar
Saktong pababa na ako ng hagdan nang may kumatok. Nilingon ko si Obrei na tulog na tulog pa rin sa sofa namin.Lumapit na ako sa pinto para buksan.Napasinghap ako. Si Jaco."Hi." Ngumisi siya. Hinawi nito ang buhok saka tinititigan ang mga mata ko."You seemed stunned. Na-miss mo ba ako?"Natigilan nga ako. Dahil muntik na akong atakihin sa puso ng makita siya. Preskong-presko siya sa suot na tee shirt at kupasin na pants. Suot niya rin ang paborito niyang sapatos.Jaco growing age never failed to amaze me. Araw-araw ata, nagiging gwapo ito sa paningin ko. Araw-araw rin, nagsusumigaw ng kapahamakan. He looks dangerous.Kapansin-pansin ang pagtangkad na naman niya na di matapos-tapos. Lumaki rin ang katawan nito. Lumawak ang balikat at dibdib. Pumipintig pa ang mga ugat sa bawat haplos nito sa buhok. Bagong gupit rin siya."I'm sorry, I'm late. May inasikaso lang sa hotel. I took and bath of course before going here. I miss you
"Magreply ka naman sa mga tawag ko. O sa text man lang." Si Jaco habang nakasunod sa akin. Pauwi na kami nila tiya Sela.Sina Grace at tita Solly ay sa barrio 6 pa kaya nagpedicab na sila pauwi. Sina kuya Recto ay lumiko na sa nadaanan naming street. Si Mang Amor ay sinundo ng kaniyang apo.Mula noong pumunta sa Manila si Mama ay si tiya Sela na ang kasama ko sa bahay. Wala naman siyang asawa at anak. Tumanda siyang dalaga. At wala na rin ang mga magulang niya. Magisa rin siya sa bahay kaya nagsama na lang rin kami."Sabi mo di ako tatanggap o sasagot sa kahit na sinong lalaki. Lalaki ka." Napakamot ako sa noo ko."I know I'm a man. But love, I'm not just a man. I'm your man! You're obligated to do that!""Wala naman akong alam na paguusapan natin. Araw-araw tayong nagkakausap." Rinig na einig ko kung papaano siya umungol.Totoo naman."This is fucking so hard." Bulong niya."Maggoodnight lang ako sayo kapag gabi. Hanggang conf
Umiiwas naman ako kay Jaco. Pero mahirap. Isang salita ata niya ay napapasunod ako. Hindi ko alam kung magic o ano. Pero 'yun ang alam ko. May kumatok sa pinto. Tumayo na ako para buksan ito. Alam ko naman na si Jaco ito. Wala na si tiya Sela kasi kanina pa sa bakery. Nagpaalam naman ako na may pupuntahan ako. At kasama si Jaco. Pumayag agad ito. "Good morning." Ngumisi siya sabay gulo ng buhok niya. Ngumiti ako. Nanuot sa akin ang bango niya sa akin. Nakasuot ito ng kulay puting shirt saka itim na pantalong may gunit-gunit. Suot rin ang paborito niyang sapatos na kulay asul. "Good morning rin po." Sinuyod niya ng tingin ang katawan ko. Kinuha ko ang shoulder bag sa tabi. "Nagwork out ka?" Sisimangot na sana ako. Alam kong inaasar na naman niya ako. Pero mukha siyang kalmado ngayon. Kaya baka nagpipilit wag tumawa o ano. Tsk. "Nagjogging lang." Kinagat niya ang labi. "Saan?" "Sa park po." "Ba't d
Hinahapo na ako kaya natigil ako kakatakbo sa tabi ng boardwalk. Habol ko ang hininga at napamewang, pinanood ang paghinto ni Jaco sa kakatakbo. Ngumisi siya at lumapit sa akin pabalik sa akin. "Kaya pa?" Bumuga ako ng mabibigat at sunod-sunod na hininga. "Kaya pa." Ilang buwan na rin naman naming ito ginagawa eh. Sanay na ako lalo na at nasasarapan ako sa tuwing napapagod ako. Ginulo niya ang nakatali kong buhok. Basang-basa na ako ng pawis sa loob ng manipis na jacket na suot ko. Nagmamanhid na rin ang mga hita ko sa ilalim ng itim na leggings ko. Napatingala ako kay Jaco ng nilahad niya ang tumblre water niya. Di na ako nagdalawang isip na uminom. Bagsak na bagsak ang buhok ni Jaco ng dahil sa pawis. May towel na nakatali sa leeg niya. Nakasuot ng itim at maluwang na sando na pinares sa itim rin na shorts. Nagkatitigan kami. Sa likod niya ang unti-unting pagdilim ng paligid. Nawawala na ang kulay kahel sa kalangitan. Kalmado ang karagatan kasabay ng kapayapaan ng pakiramdam ko