CHAPTER SEVENTEEN

NAGMAMADALING naglakad si Zalheia papuntang opisina. Ilang segundo na lang ay mali-late na siya. Ayaw niyang ma-late nang umagang iyon sapagkat iyon ang araw na pipirmahan ni Morgan ang resignation letter niya. Makakahinga na siya nang maluwag buhat sa presensiya ng binata.

"Baby, huwag lang muna ngayon, please," kausap niya sa anak. Marahan niyang hinimas ang tiyan. Kanina pa kasi siya inaatake ng morning sickness niya sa pagdadalang-tao. Kaya siya muntikan nang ma-late dahil ilang beses na naman siyang nagpabalik-balik ng banyo sa kaduduwal.

She headed towards Morgan's office, she then opened the door.

"Oh..." dai*g niya nang makaramdam ng matinding pagkahilo. Mahigpit siyang napakapit sa doorknob ng pribadong opisina ni Morgan.

"Lheia, namumutla ka," she heard that husky voice. It was from Cade. Hindi niya namalayang nasa loob pala ito ng opisina. Paminsan-minsan kasi ay nagpupunta pa roon ang lalaki. May mga business deals kasi itong iminumung