Chapter 113

Marco felt that the little girl next to him was a little big-headed.

Niyakap niya ito at kinaladkad pauwi.

Habang naglalakad siya, sinabi niya, "May anak ako."

Biglang nanlaki ang mga mata ni Felicity. Bago siya mabigla, magiliw siyang tiningnan ng lalaki, "Hindi ba ikaw?"

"Huh?"

Si Felicity ay sumimangot, ano ang impiyerno.

Itinaas ni Marco ang kanyang kamay para kurutin ang kanyang mabilog na mukha.

"Sa aking mga mata, ikaw ay aking anak, isang maliit na bata na palaging nagagalit sa akin at kahit na sinisipa ako kapag ikaw ay galit."

Sabi niya parang bata pa siya. Ngunit

kung ikukumpara sa matandang ito, napakabata pa niya.

Inamin ito ni Felicity.

"Hindi ka ba magtatrabaho ngayon?"

Pinaalalahanan siya ni Felicity nang makita niyang alas-otso na at gumagala pa rin ang lalaki sa bahay.

Dinala siya ni Marco sa bahay, "Ngayon ang katapusan ng linggo. Pagkatapos ng almusal, dadalhin kita sa pagsasanay sa pagmamaneho."

"Okay."

Thinking of something, she asked him again, "Dapat ba nating