Kaagad akong napatakbo para salubungin ang mga ito. Naramdaman ko ring sumunod sa aking likod ang aking mga magulang."Whoa..." Narinig kong mahinang wika ni Miguel at kaagad na huminto ang kabayo sa paglalakad malapit mismo sa harapan ko.Nauna itong bumaba. Hinaplos-haplos pa muna ang ulo ng kabayo. Parang kinakausap. Di ko naman marinig kung ano ang sinasabi. Bago binalingan si Ate at tinulungang makababa rin sa kabayo nito.Pagkababang-pagkababa ni Ate ng kabayo ay kaagad ko itong sinalubong at niyakap ng mahigpit. Natatawa pa itong tinapik ako sa aking likod."Hindi naman ako galing abroad para mamiss mo ng ganito Sam."I scoffed. "Subra akong nag-alala sa'yo kung napa'no ka na tapos ganyan ka pa ngayon sa akin? Kung alam ko lang na masaya ka pala e di sana hindi na ako nag-alala pa sayo. Sayang lang 'yong luha ko. Umiyak ako sa walang kakwenta-kwentang bagay."Naiinis kong sunod-sunod na wika sa kanya at masamang tiningnan si Miguel na nakatayo sa likuran niya ng marinig kong mah
SamanthaDalawang araw kong 'di kinausap si Ate. Panay itong sorry sa akin. Pero di ko s'ya pinapansin. Hindi ko s'ya kinakausap. Parang hangin s'ya sa aking paningin. Sa aking harapan. Wala akong naririnig. Wala akong nakikita. Para akong isang robot. Sumusunod ako sa utos ni Inay o kaya ni Itay pero hindi ko sila iniimik. Tahimik lang din silang nakatingin sa akin. Hinayaan lang din nila ako sa aking drama."Dapat 'wag kang magdamdam sa t'wing napapagalitan ka ng mga magulang mo. Ginagawa nila 'yon para itama ka. Ang pangangaral nila ay para din naman sa ikabubuti mo. Mahal ka nila kaya ka pinapagalitan."Sermon sa'kin minsan ni Ate Lea ng makasabay ko s'ya sa paghatid ng pagkain kay Itay na nasa tubuhan.I heaved a deep sigh. Ilang linggo na ang lumipas. Simula ng insidenting iyon naging tahimik na ako. Alam ko naman 'yon. Na mahal nila ako. Over protected na nakakasakal. Bawat galaw ko nakikita. Lagi na lang mali. Lagi na lang ako napupuna. Bawal na ba akong magsalita? Bawat kataga
"Anong gusto mong panoorin, Sam?"Tanong sa'kin ni Ate habang naglalakad na kami papasok ng Mall.Araw ng linggo kaya subrang daming tao. Busy masyado. Buhay na buhay ang paligid. Bigla akong naexcite. Parang nakawala ako sa hawla."Horror. Gusto ko 'yong mapapasigaw ako. Napapanisan akong laway sa apartment mo." Napahalakhak ito sa sinabi ko.Inirapan ko s'ya. Pero kalaunan ay bahagyang natawa na rin ako.Wala na nga akong makausap sa apartment nito, lagi pa akong iniiwan mag-isa. Ayaw ko naman makipag-chat sa mga kaibigan ko. Nangangalay lang ang mga daliri't kamay ko."Sigurado ka ba d'yan?" She pouted a bit.Hindi ko siya sinagot. Hindi rin naman ako sigurado sa sinabi ko.Dumaan muna kami ng grocery store. Bibili ng pagkain na pweding mangatngat sa loob ng sinehan. Bitbit nito ang basket. Nang makapasok kami dumeritso ito kaagad sa beverage section. Pumunta naman ako sa kabila. Maghahanap akong chips.Hindi ako makadecide kung alin ang kukunin ko sa subrang daming pagpipilian. Pa
SamanthaPagkatapos naming manood ng sine, nagwindow shopping naman kami ni Ate. Pumasok kami ng Department Store. Pansamantala kong nakalimutan ang estrangherong gumugulo sa isip ko.Ang dami kong nakikitang magaganda pero ni isa wala akong kinuha. Hanggang hawak at tingin lang ako. Wala naman akong pera para do'n. Nagtitipid ako lalo't wala pa naman akong trabaho. Tahimik lang akong nakasunod sa kanya. Kung ano-anong pinangbibili n'ya. Nagulat pa ako ng sabihin n'yang para lahat 'yon sa akin. Tinitigan ko s'ya ng nagtatanong kong mga mata. Seryoso ba s'ya? Ayaw kong maniwala at baka pinaprank lang naman ako. Masakit kaya umasa.She chuckled. Hinarap n'ya ako saka nagpaliwanag. Halos mapatili pa ako sa subrang tuwa ng marinig ko ang mga sinabi n'ya. Hindi ko na napigilan pa ang sariling yakapin s'ya.Pambawi n'ya daw sa ilang araw na pang-iiwan n'ya sa akin sa bahay. Kung alam ko lang na ganito na s'ya bumawi ngayon, kahit araw-arawin n'ya na akong iwan ng bahay. Okey lang sa akin. I
Sinamaan ko s'ya ng tingin kaya tumigil din s'ya sa pagtawa. Bigla s'yang sumeryoso."Hayaan mo na Sam. Di naman na tayo pinababayad pa sa malaking utang natin sa Pamilya nila no'ng naaksidente si Inay. Ang importante nakapagtapos ako. May matinong trabaho. Si Itay 'di na masyadong nahihirapan sa trabaho. At ikaw makakapag-aral din dito sa Maynila. Kaya hayaan mo na si Miguel sa kakasingil n'ya. Di ko naman alam na s'ya talaga gumastos sa pag-aaral ko. T'saka, maniwala ka naman do'n kay Señorito JM. Isa din 'yong sinungaling. Hayaan mo sila.""Nakakairita lang kasi. Bakit bukod tangi kang sinisingil? T'saka Ate napapansin ko noon si Señorito JM 'yong cellphone n'ya laging nakatutok sa'yo. Hindi kaya.... may gusto sa'yo 'yon at kinukuhanan ka ng mga stolen shots?""Ha? Kailan 'yon nangyari? Ba't ngayon mo lang sinabi?"Umalis s'ya sa tabi ko. Dumiretso ng ref. at kinuha ang isang pitsel na puno ng malamig na tubig. Uminom s'ya do'n. Nilagay sa ibabaw ng lababo at tiningnan ang niluluto.
SamanthaKinabukasan ay nagkatipon-tipon na naman kaming magkakaibigan kasama ang mga asawa't anak ng mga ito sa burol. Kung saan madalas naming tambayan noong mga bata pa kami.Nagbaon kaming mga lulutuin na pagkain at doon na namin naisipan magluto. Nagvolunteer naman ang mga asawa ng mga kaibigan ko na ang mga ito na magluluto. Ang mga tsikiting naman ng mga ito, as usual, ang iingay na naglalaro ng habulan at taguan.Maghapon kaming nagkuwentuhan at sinariwa sa aming mga alaala ang nakaraan sa burol na iyon. May malaking puno din doon malapit sa kubo na hanggang ngayon ay naroroon pa, pati na ang pinag-ukitan namin noon ng mga pangalan ng mga crush namin sa skwelahan. I smirked at the memory."Kumusta na kaya si Jeffrey? Dati patay na patay ka pa 'don Veron. Nakaukit pa kaya 'yong pangalan no'n sa puso mo este sa puno?" Kantyaw kong tanong dito.Nakita kong lumingon sa gawi namin ang boyfriend nitong si Mark. Siguro narinig ang sinabi ko na ikinapula naman ng pisngi ng kaibigan ko.
"No'ng mga bata pa kami ni Fernan napagkasunduan na namin na ipapakasal ang anak namin pagdating ng panahon kung sakaling magkaanak siya ng babae at sa'kin naman ay lalaki. No'ng nakaraang linggo, nang dumating sila dito, napag-usapan ulit namin 'yong tungkol doon ng magkita kami."Ngumiwi ako. "E, hindi naman po lalaki ang anak n'yo Itay. Tsaka bakit n'yo po ipipilit na ipakasal kami, e, hindi naman namin gusto ang isa't-isa? Tsaka isa pa po bunso ako. Dapat si Ate muna ikasal bago ako.""Lalaki 'yong mga anak n'ya, babae naman 'yong akin. Tsaka walang anak na babae si Fernan at Isme. Gusto nila isa sa anak ko maging manugang nila. Total nandito ka naman na at gusto ka nila para sa anak nila, kaya napagpasyahan ko na ikaw na lang ipakasal. At isa pa naniniwala sila na mapapatino mo ang barumbado nilang bunsong anak. Nakita nila dati na kaya mong makipagsagutan kay Miguel. Sumasakit ang ulo ng mag-asawang 'yong do'n. Kung sino-sinong babae ang bigla na lang sumusulpot sa mansyon."Duh?
SamanthaMagbubukang liwayway pa lamang ay hindi na magkandaugaga ang Inay sa paghahanda ng pagkain, dahil sa darating na bisita naming mag-asawang Del Carpio. Nagpasabi itong alas diyes pupunta ng bahay, kaya maagang naghanda si Inay para sa tanghalian. Ala sais pa lang kanina ay naalimpungatan ako sa mga katok at tawag ni Itay sa labas ng pintuan ng aking kwarto. Ngunit 'di ko s'ya pinagbuksan at nagtalukbong lang ako ng kumot. Inaantok pa ako.Maya-maya narinig ko ang mga yabag nito paalis sa aking pintuan. Muli akong nakatulog.Ang sakit ng aking ulo at buong katawan. Tinanghali na ako ng gising. Pagbaba ko dumiretso ako ng kusina. Naabutan kong halos patapos na ang Inay sa pagluluto.Ngumiti s'ya pagkakita sa akin. "Gising ka na pala, Nak. Mag-almusal ka na d'yan. Lutuin mo pagkatapos 'yong kare-kareng Baka, ah. 'Yon na lang ang hindi ko niluto. Mas masarap 'yong luto mo kaysa sa'kin, kaya naisip kong ikaw na lang magluto no'n."Tinatamad na hinatak ko ang upuan. Pasalampak akong