Chapter 39

TATLONG araw na ang nakakaraan mula ng magising si Almary na wala ang kanyang Uncle Cenon sa kanyang tabi. Magkahalong galit, pagkalito at pangungulila ang kanyang nadarama ng mga araw na wala ito. Ewan ba niya pero hinahanap-hanap ng kanyang sistema ang lalaki. Gusto makita ng kanyang mga mata ang gwapo nitong mukha, maamoy ang lalaking-lalaki nitong bango. Maging ang haplos at yakap nito sa kanya ay hinahanap-hanap niya.

"Hindi ko ito dapat maramdaman," umiling-iling na wika niya habang nakatanaw sa labas.

Kung saan nakikita ng kanyang mga mata ang palubog na araw, ang malapad at napakagandang karagatan.

"Dapat matuwa pa ako dahil wala na siya ngayon sa aking tabi, may pagkakataon na akong tumakas...."

Humina ang boses niya sa huling linya ng kanyang sinabi hanggang sa tuluyan na siya nawalan ng boses dahil batid niya sa kanyang sarili na iba ang sinisigaw ng puso niya sa mga lumalabas sa kanyang bibig.

Huminga siya ng malalim at pinuno ng hangin ang kanyang dibdib bago niya bin