Ibinaba ni Errol ang mga pagkain sa lamesa. Mas nagiging mahirap para sa akin ang nais na ipagawa ni Thauce dahil sa ipinapakitang kabutihan ni Errol. Pero wala na akong magagawa pa dahil nakapirma na ako sa kontrata, narito na sa ospital si Seya at ilang araw na lang ay ooperahan na.
"Hindi ka na sana nag-abala pa, Errol," sabi ko at naupo ako sa tapat niya. Nakangiti lamang siya habang isa-isang iniaalis ang mga pagkain sa loob ng paper bag.
"You know that this is the only thing that I can do for you and for Seya. Hindi mo kasi tinanggap ang tulong na nais kong ibigay sa 'yo... sa ganitong paraan manlang ay maiparamdam ko sa inyong magkapatid na nandito ako at maaari ninyong masandalan."
Napalunok ako sa kaniyang sinabi. Mahirap na desisyon ang ginawa kong pagtanggap sa alok ni Thauce sa akin. Katulad ng sinabi niya kanina bago siya mag-iwan ng isang daang libo ay hindi niya iyon ibinigay sa akin para tulong lamang.
Para iyon sa ipinapagawa niya.
Iyon ang pagkakaiba nilang dalawa.
"Errol..."
Hindi biro ang gagastusin sa pagpapagamot kay Seya at hindi ko kayang magpakawala ng ganoon kalaking pera si Errol lalo na at alam kong hindi na niya iyon papabayaran sa akin. Nakikita ko sa kaniyang mga mata ang kagustuhan na tumulong at sobra ang pagpapasalamat ko.
Mabuti siyang tao, ramdam ko ang kagustuhan niyang tulungan kami ni Seya, pero tama na ang mga nagawa niya sa amin, hindi na kailangan pang gumastos siya ng ganoon kalaking halaga.
Hindi ko kayang tanggapin.
"Naiisip ko nga Zehra kung may relasyon kayo ni Thauce..."
"E-Errol... w-wala," mabilis kong sinabi sa kaniya.
"Do you like him?"
Sunod-sunod ang pag-iling na ginawa ko sa tanong niya. Maaaring isipin ng kahit na sino iyon kaya hindi na ako nagtaka. Tinanggap ko ang tulong ni Thauce gayong wala naman itong koneksyon sa akin o kay Seya. Sinabi ni Lianna na dahil iyon sa kabutihan ni Thauce pero alam ko na hindi iyon maaaring idahilan kay Errol.
Kilala niya ang kaniyang pinsan. Mukhang alam rin niya na hindi ito basta-basta nagbibigay ng tulong.
"H-Hindi, wala akong gusto sa kaniya. Katulad ng sinabi ni Thauce ay magta-trabaho ako para sa kaniya, Errol. Ang pera na magagastos para sa pagpapagamot kay Seya ay pagtatrabahuhan ko hanggang sa makabayad ako."
Ngumiti siya at kinuha ang kutsara at tinidor. Iniabot niya iyon sa akin.
"I don't like... the idea of you working for my cousin, Zehra. Kilala ko si Thauce."
"Hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko nang sabihin niya na magtatrabaho ka para sa kaniya. Please, tell me, Zehra..."
Kilala nga niya ang kaniyang pinsan. Pero hindi ko maaaring sabihin sa kaniya ang kapalit ng ginagawa ni Thauce dahil siya mismo ang dahilan.
"Dahil naman iyon sa pera na pangpagamot ni Seya, Errol. Pagtatrabahuhan ko ang pamamalagi ni Seya dito. Hindi libre. Walang..." napahinto ako dahil sa tingin niya sa akin, "walang ibang dahilan. N-Nag-alok ng trabaho si Thauce para sa pagpapagamot ni Seya, d-doon pa lang sa bar nagkausap na kami," pagsisinungaling ko.
"K-Kaya't kaagad kong tinanggap ang alok niya at pumayag."
"Iyon rin naman ang gusto kong gawin, Errol. Ang magtrabaho para maipagamot si Seya at tuluyang gumaling ito pero alam ko na hindi ko kikitain ang ganoong halaga sa isang buwan. Kailangan na kailangan na ni Seya maipagamot kaya tinanggap ko ang trabahong alok ni Thauce."
"Paghihirapan ko na maibalik ang pera sa pagtatrabaho ko para sa kaniya."
Tumango siya sa akin.
"Tell me, Zehra, kaya ba hindi mo tinanggap ang tulong na iniaalok ko ay alam mo na hindi ko na iyon pababayaran sa 'yo? na wala akong balak?" tanong niya.
Dahan-dahan akong tumango.
Iyon nga... ganoon na nga. Sa sobang bait niya ay iyon ang naisip ko.
"S-Sa kabutihan mo ay naisip ko iyon."
"I will not deny that, Zehra..."
"Wala akong balak na ipasauli pa sa 'yo ang pera na makakatulong sa pagpapagamot kay Seya dahil ang mas hangad ko ay ang paggaling ng kapatid mo. You've been through a lot, kayong dalawa. Ang tulong na nais kong ibigay ay hindi nangangailangan ng kapalit, Zehra. Pero naisip ko na rin na iyon ang dahilan kung bakit ka tumanggi sa tulong na nais kong ibigay. Hindi ko lang matanggap na ang tinanggapan mo ng tulong ay si Thauce."
"Maraming pumasok sa isip ko, na baka may gusto siya sa 'yo, na baka may relasyon kayong dalawa. I was... jealous."
"E-Errol..."
"Zehra, I am doing all of this because I like you. Alam mo at nararamdaman mo naman iyon, hindi ba?"
Natigilan ako at humigpit ang hawak ko sa kubyertos. Napayuko ako nang hindi ko kinayang tumingin sa kaniyang mga mata.
Bigla ay naisip ko ang mga nangyayari sa akin... sa aming dalawa ni Seya. Nais kong bawiin ang lahat kay Thauce nang marinig ang sinabi ni Errol pero alam kong huli na. Kailangan kong tuparin dahil may kontrata akong pinirmahan. Sa oras na bumali ako sa usapan ay tiyak na ipakukulong ako ni Thauce.
Hindi siya magdadalawang isip na gawin iyon.
He's not afraid to fool his cousin just to get Lianna. At paano pa ako? isang babaeng bigla na lang dumating sa buhay nila.
Pero ang sakit, alam na alam ni Thauce na ako ang dapat niyang gamitin at ako ay nagpagamit naman at kumapit sa patalim dahil sa kalagayan ng kapatid ko. Nakaramdam siya, alam ko. Siguradong alam niya rin na gusto na ako ni Errol. At ito nga... hindi pa nagsisimula ay umamin na ito sa akin.
"E-Errol, kasi--"
"You don't need to answer me now, Zehra. Ang nais ko lang malaman ay kung may gusto ka kay Thauce kaya mo tinanggap ang kaniyang tulong. Nais kong malaman na tungkol talaga sa trabaho. Na wala kayong relasyon."
Umiling ako ng ilang ulit.
"Nagkakamali ka ng iniisip, Errol. Wala akong gusto kay Thauce, kahit ang mangarap at magkagusto sa isang lalakeng na sa tingin ko ay hindi mapapasaakin ay hindi ko kayang gawin. Alam ko ang lugar ko at alam ko kung nasaang lebel lang ako sa buhay ninyong mayayaman."
Wala akong gusto kay Thauce... p-pero hindi ko maaamin sa kaniya ang totoong dahilan sa likod ng pagpapagamot nito kay Seya.
"But, I like you, Zehra. I don't care how you think highly of us. Wala rin akong pakialam sa estado ng buhay mo."
Napaawang ang mga labi ko nang dalawang beses na niyang sabihin na may gusto siya sa akin.
"Gusto kong malaman mo na hindi ako sa estado ng buhay ng isang babae tumitingin. Your personality caught my attention. Your love for your sister, all of your sacrifices. Lahat ng iyon, Zehra. You are the kindest person I've ever met. Mahirap ipaliwanag ang nararamdaman ko para sa 'yo pero lahat ng iyan ay totoo."
Hindi ako nagsalita dahil hindi ko alam kung ano ang mga sasabihin ko sa kaniya. Ang nararamdaman ko ngayon ay pagsisisi. Nagmadali ba ako? hindi ko ba pinag-isipan ng mabuti ang naging desisyon ko sa gusto ni Thauce?
Kailangan ko siyang muli na makausap. Kailangan pag-usapan namin muli ang tungkol sa tatlong buwan na gusto niya.
Nang makita ko na ngumiti si Errol ay inilapit niya ang pagkain sa aking harapan.
"Let's eat together. Kapag tapos ay magpahinga ka, ha?" sabi nito at tumingin sa kama na nasa gilid ng silid, "you need to take a rest, Zehra. Alam ko na sobra na ang mga nangyayari, hindi lang ang katawan mo ang pagod kung hindi pati na rin ang puso at isipan mo."
How could I continue what was in the agreement if he's like this? tama si Thauce sa sinabi niya, maaari rin akong magkagusto kay Errol, pero baka kapag nangyari na iyon ay kinamumuhian na ako nito.
Nakikita ko na rin ang dahilan kung bakit patuloy na minamahal ni Lianna si Errol. Kahit na sampung taon na ang lumipas ay hindi niya pa rin niya binibitawan ang pagmamahal niya dito.
At kung bakit rin humantong si Thauce sa desisyon na gamitin ako para makuha si Lianna.
Napakabuting tao ni Errol.
"Wala akong magiging trabaho sa kumpanya sa susunod na linggo. Masasamahan kita dito sa araw ng opera ni Seya."
"M-Maraming salamat, Errol."
Ngumiti lang siya sa akin at pagkatapos ay nilagyan niya pa ng ulam ang aking pinggan.
Nakatingin lang ako kay Errol habang kumakain siya. Pag nagtatama ang mga mata namin ay nginingitian niya ako.
Kailangan kong kausapin muli si Thauce. Kailangan kong subukan. Sasabihin ko sa kaniya na pagtatrabahuhan ko ang pera sa kaniya at hindi ko na kaya ang ipinapagawa niya. Kahit lumuhod ako sa kaniyang harapan ay gagawin ko.
Ang pakiramdam ko ay parang masusuka. Ilang beses ko na rin ikinuyom ang aking nanlalamig na mga kamay. Ang aking paghinga rin ay hindi normal at alam ko na dahil iyon sa kaba. Tinawagan ko si Thauce para muli siyang kausapin pero hindi naman siya sumasagot, ilang mensahe na rin ang ipinadala ko at kahit isang reply ay wala. Ngayon ay narito pa rin ako sa ospital at binabantayan si Seya. Napakain ko na siya, nakatulog na rin. Pasado alas diyes na ng gabi at hinihintay ko pa rin ang sagot mula kay Thauce.Nais ko siyang makausap at hindi na ako makakapaghintay pa ng bukas. Alam ko na hindi magiging madali pero kailangan ko pa rin na subukan na mapapayag siya sa nais ko. Hinanda ko na ang sarili ko sa maaaring galit na matanggap ko sa kaniya.Nakukunsensya ako sa usapan namin. Hindi ko pala kaya. Hindi ko kayang lokohin si Errol. Napakabuti niya sa akin--sa aming dalawa ni Seya. Nagpadalos-dalos ako sa desisyon ko dahil ang nasa isip ko ay ang kapakanan ng kapatid ko. Hindi ko na inisip
Pakiramdam ko ay para akong idinuduyan ng malakas sa isang mataas na lugar at sobrang nalulula. Kahit na nakarating na ako sa ospital ay hindi ko malimutan ang nangyaring tagpo sa amin ni Thauce kanina. Hindi ko na nga rin maalala kung paano ba ako nakapag-abang ng taxi at nakasakay. Ang isip ko ay okupado ng naganap na halik sa pagitan namin.Bakit? alam ba niya? o dahil sa kalasingan?Ang bilis ng tibok ng puso ko at kanina pa ako napapahawak sa mga labi ko. Tinugon ko ang mga halik niya na hindi naman dapat! lasing siya at nadala ako ng init ng mga labi niya. Hindi naman iyon ang nais kong mangyari, ang ipinunta ko ay dahil nais ko siyang kausapin sa kasunduan namin.Huminga ako ng malalim at napaupo sa madilim na parte ng ospital. Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Iniwan ko siya doon sa bahay niya dahil sa kaba, pagkabigla sa halik at pati na rin sa kakaibang nararamdaman ko at hanggang ngayon ay hindi pa rin normal ang tibok ng puso ko."Zehra... bakit mo kasi sinagot? paano
Hindi ko na alam kung anong oras ako nakatulog. Nagising na lang ako dahil sa mga yabag sa loob ng silid ni Seya. Nang idilat ko ang mga mata ko ay nagulat ako nang makita ko si Thauce na narito sa loob.May kausap itong dalawang doctor at tatlong nurse!"How is Seya's condition, Alvaro?"Hindi ko alam kung bakit pero napapikit akong muli habang nakahiga sa sofa. Nagpanggap na natutulog pa rin habang nakikinig sa usapan nila."Her nose bleed last night. It's not a good sign. We are going to run some tests for today, Arzen. Are you related to this patient? nagulat ako nang sabihin ni Gabrielle na narito ka at may binabantayan na pasyente. Akala ko ay isa sa pamilya mo."Arzen... second name iyon ni Thauce. Iyong iba ay Arzen talaga ang tawag sa kaniya. Mga close friend kaya? pero sila Errol at ang ibang mga kaibigan niya ay Thauce naman ang tawag sa kaniya."She's important to me. Anong oras ite-test?"Napatigil ako nang marinig ang sinabi ni Thauce. Sinabi niya na importante si Seya...
Nang marating ko ang kumpanya ni Thauce ay napansin ko ang ilang mga empleyado na napapatingin sa akin. Mahigpit ang kapit ko sa strap ng aking bag at sa puting folder na hawak ko. Mukha ba akong mag-a-apply ng trabaho dahil sa tingin nila?Nang sumakay ako ng elevator ay ilang beses akong huminga ng malalim. Kabado ako, nanlalamig ang aking mga kamay at papikit-pikit ang aking mga mata.Muling bumukas ang elevator at may pumasok na mga empleyado. Nasa pinakataas ang opisina ni Thauce ilang floor pa ang iaakyat. Tahimik ako na nasa likod sa may sulok habang nag-uusap ang mga empleyado sa harapan ko.Maaayos ang damit, plantsadong-plantsado. Sa tingin ko rin ay mga kaedaran ko lang sila. Siguro kung nakapag-aral ako at nakapagtapos ng kolehiyo ay baka nasa isang kumpanya na rin ako at may maayos na trabaho.Pero ang lupit ng buhay talaga. Kung kailan umaayos na kami ni Seya ay saka kami bibigyan ng ganito katindi na problema. Napapikit ang aking mga mata at sumandal ako sa dingding ng
Mataas ang pangarap ko noon para sa aking pamilya. Ako iyong bata na kahit maliit pa lang, ang nasa isip ay kaginhawahan na ng buhay. Nakita ko kasi ang hirap at sakripisyo ng aking mga magulang. Wala sa akin noon ang saya ng paglalaro kasama ang mga kaedaran ko, ang kaligayahan ko ay makapag-uwi ng pagkain para sa aking pamilya at matulungan si nanay at tatay. Galing naman ang pera sa pagtitinda ko ng puto sa bayan. Madalas kasi noon na paglakuin ako ng mga tindera sa palengke sa mga lugar para makaubos sila ng mga tindang pagkain.Iyon ang pinagkakaabalahan ko noon pagkatapos sa skwela. Kilalang-kilala rin ako ng mga guro ko dahil bukod sa palagi akong nangunguna sa klase ay buong paaralan namin ang iniikot ko at binebentahan ng mga ni-repack na mani, butong pakwan, at beans na inaalok sa kanila.Madalas kong marinig noon na yayaman daw ako. Maswerte ang aking mga magulang dahil giginhawa ang buhay namin kasi masipag daw ako, matiyaga at pagkatapos ay matalino pa. Nakapagtapos nga a
Ang masiglang kapatid ko na palagi akong sinasalubong ng ngiti... nasaan na? "A-Ate..." ngumiti siya ngunit hindi iyon umabot sa kaniyang mga mata. Ang payat na niya, nalalagas ang kaniyang maganda at mahabang buhok tapos ang putla na ng mukha niya na halos mawalan na ng kulay ang mga labi. "A-Ate... ko," naitaas ko ang aking mga kamay nang bigla niya akong yakapin. "Ate... sobra-sobra a-akong nagpapasalamat sa Diyos dahil i-ikaw ang ibinigay niya sa akin. Tumayo k-ka na magulang ko nang mamatay ang nanay at tatay. Hindi mo ako p-pinabayaan at l-lagi ang kapakanan ko ang iniisip mo." "S-Seya..." Ramdam ko ang hirap niya sa pagsasalita. Nahigit niya ang hininga at humihinto sandali. "Sa... b-buong buhay ko na nakasama kita kahit isang beses hindi mo ako pinagtaasan ng boses. H-hindi ka nagalit. Napakamaintindihin mo. Napaka m-maalaga, mapagmahal at ako palagi ang nasa isip mo. S-Sabi ko nga, paano naman ang Ate Zehra k-kung puro n
Hindi ko sukat akalain at kahit kailan ay hindi pumasok sa isipan ko na si Thauce pa ang unang makikita ko sa oras na kailangan ko ng taong makakapitan dahil sa nangyayari kay Seya. Hirap na hirap ako na tanggapin ang kalagayan namin ng kapatid ko at matinding takot ang lumulukob sa akin dahil sa nasaksihan ko kanina na panghihina niya.Kahit sino... k-kahit sino na makakakita sa kalagayan ng aking kapatid ay maaari nang panghinaan ng loob. Natatakot ako, sobrang natatakot a-ako pero kakapit pa ako sa Diyos s-sa mga taong gagamitin niya para mailigtas ang kapatid ko.Alam ko na mabubuhay si Seya. Sinabi ni Lianna na magagaling ang mga doktor dito sa Martini's Hospital. Hindi ko makakalimutan nang sabihin niya na ang mga ito ay miracle doctors. Nakakapagsalba ng mga buhay kahit pa nasa bingit na ng... k-kamatayan.Kailangan ko lang kumapit, magdasal at magtiwala sa Diyos. Hindi niya kami pababayaan ni Seya. Makakasama ko pa ang kapatid ko hanggang sa maging maayos ang buhay namin. H-Ha
"Ate Zehra...""Seya!"Napabangon ako nang marinig ang boses ni Seya. Luminga ako sa paligid. Nakita ko si Lea na natutulog sa sofa sa kabila. Sa aking gilid naman ay nakita ko si Lianna. Napabangon ako at napatingin sa orasan sa gilid.3:00 am.G-Ganoon katagal akong tulog?Nanlaki ang aking mga mata. Hapon nang atakihin si Seya at dinala sa emergency room. Higit sampung oras na ang nakalipas. Ang natatandaan ko ay lumabas ako ng silid niya at tinungo ang ER.Seya Clara Mineses Time of death 6:24 pm.H-Hindi..."S-Seya... Seya..."Nag-init ang aking mga mata at ilang sandali pa ay namalisbis ang mga luha. Ang sakit na nararamdaman ko sa aking dibdib ay walang kapantay. Napahikbi ako at natutop ko ang aking bibig. Ang matinding sakit ay hindi ko alam kung saan nanggagaling. Pakiramdam ko ay muling bibigay ang katawan ko. Nangapa ang aking mga kamay upang maghanap ng kakapitan. Sobrang sakit. Ang sakit-sakit n-naman po.P-Parang awa ninyo na... h-huwag naman po ang kapatid k-ko."N-Nak