Asar
NAGLAKAD ako papuntang lababo ng kusina at agad na naghugas ng kamay. Nang matapos, bumalik ako sa mga kasambahay na ngayon ay patuloy pa rin na nagk-kuwentuhan."Hala siya, bakit naman 'yon sinabi ng pamangkin mo, Manang Milly?" Nakita kong nagkibit balikat si Manang at saka ako nilingon. Napansin kong sinundan ng ibang nakapalibot sa kanya iyong tinitingnan niya.Nagsiyukuan silang lahat habang ako ay hindi pa rin nasasanay sa mga trato nila sa akin. Napalunok ako at awkward na ngumiti."Ano ang pinag uusapan ninyo, Manang?" tanong ko para maialis iyong hiya sa reaksyon ko. Ngumiti si Manang at agad na tumagilid para siguro papasukin ako sa bilog na ginawa nila ng mga kasama niya. Huminto ako sa paglalakad."Wala, Ma'am. Nagk-kuwento lang ako ng mga trato ng pamangkin ko sa akin." Napatango ako at mas lalo pang napangiti."Bakit po? Ano po ba ang trato nila sa inyo?" mahinang napatawa si Manang at agad na napatingin sa mga kasama niya. Mukha siyang nahihiya."Kanina pa namin pinipilit si Manang na magkuwento pa, Ma'am. Sinabihan niya pa kaming chismoso!" humalakhak si Jose. Driver siya ni Ric base sa pagpapakilala niya noong naglilibot ako sa mansyon kasama si Missy. Napatawa ako ng mahina."So, chismoso rin ako, Manang?" Nilingon ko si Manang at napansin ko ang mabilis niyang pag iling sa tanong ko."Hindi po, Ma'am! Hindi po kayo kasali." Mas lalo akong natawa. Hindi pa ganoon katanda si manang kung pagmamasdang mabuti. Ngunit, kung titingnan siya na humihingi ng tawad sa akin, para akong mas matanda pa sa kanya."Lia nalang po. Huwag na ma'am. Kayo rin. Lia nalang." Nakita kong agad na ngumiti si Jose at ang anak niyang si Jessica na kasambahay rin sa mansyon na ito."Sige, Lia," si Jessica. Napatango ako nang nakangiti."Siya nga pala, maglalaba po kami ngayon. Gusto ninyong sumama?" Nang marinig ang maligalig niyang boses, natigilan ako. Hindi ko alam pero...hindi ako sigurado sa suhestyon niya. Gusto nila akong isama...ayos lang naman siguro iyon, hindi ba? Mababait sila at mukhang inosente.Hindi naman yata ako mapapahamak sa kanila kahit na ilang araw ko pa lang silang nakasama rito."Ano ka ba, Jes! Baka pagalitan tayo ni amo!" Mas lalo akong natigilan nang sawayin ng isang kasambahay si Jessica. Kaagad na lumarawan sa itsura ni Jessica ang takot at pagtataka."Ay, pasensya na po, Ma'am..." Minabuti kong hindi peke ang ginawa kong pagtawa sa nahihiya niyang ekspresyon. Narinig kong napatawa si Jose at ibang nakapalibot sa amin. Kita ko sa gilid ng mga mata ko ang agad na pagngiti ni Manang."Sasama po ako. Gusto ko ring maglaba." Nanginginig ang mga kamay na itinago ko ang mga 'yon sa bulsa ng suot kong Jumper. Sa loob noon ay may suot ako sa pang itaas na V-neck T-shirt.Kaagad na naghiwalay ang ibang kasambahay. Iyong iba ay bumalik sa paglilinis, habang kami naman nila Manang, Jessica at iyong isang kasambahay na sumuway kanina kay Jessica ay nagtungo sa Laundry area. Tahimik lang akong nakasunod sa kanila. Nagsasalita si Jessica tungkol sa napakaraming ginawa niya ngayong araw."Nandito na tayo, Lia," si Manang. Tumango ako at tipid na ngumiti. Nakita kong binuksan ni Manang iyong double doors na sana ay papasukan namin. Ngunit, natigilan siya nang malamang nakalock pala iyon. Napatingin siya kila Jessica at agad na nagsalubong iyong kilay."Bakit naka-lock, 'to? Kanina nang umalis ako, hindi ko naman 'to sinarado, ah?" Nagtatakang umayos ng tayo si Manang."Marie, nasa 'yo ba ang susi nito?" Umiling agad ang kaninang sumuway kay Jessica. Napabuga ng hangin si Manang bago tumalikod. Napakurap ako."Manang, saan ka?" si Jessica."Pupuntahan ko si amo. Baka nasa kanya na iyong mga susi." Tumango ang mga katabi ko habang ako ay nagtataka pa rin ang reaksyon.Pupuntahan niya si Ric, kung ganoon...Napalunok ako. Hindi ba siya natatakot? Base kanina sa reaksyon ni Jessica nang suwayin siya ni Marie, para siyang takot na takot nang mabanggit si Ric. Ano ang reaksyon na 'yon? Nakakatakot ba si Ric? Masama bang tao ang lalaking iyon?Kumalma ang ekspresyon ko. Pero, sa pinapakita sa akin ng lalaki, mukhang kabaliktaran iyon sa iniisip ko. Napailing ako.Huwag ko nalang kaya isipin? Hindi naman ako nandito para kay Ric. Nandito ako para sa papakasalan ko. Teka, kailan ba ang kasal? Isang linggo na ako sa mansyon na ito pero ni isang banggit ng mga kasambahay sa papa ni Ric, hindi ko narinig."Ano'ng iniisip mo, Lia?" Natigilan ako. Kaagad akong napakurap at napabaling sa gilid ko. Nahihiya kong nginitian si Marie. Hula ko ay siya iyong nagtanong sa akin. Nasa tabi niya pa rin si Jessica, tahimik na nakangiti at mukhang nag aabang rin sa isasagot ko."W-Wala." Umiling ako. Nakita kong agad na napanguso si Jessica."Ilang taon ka na? Mukha kang mas matanda pa sa amin, e." Napangiti ako sa sinabi ni Marie."Mukha namang hindi. Um...seventeen pa lang ako." Tumango tango si Marie."Mas matanda ka nga. Sixteen pa lang ako. Ganoon din siya." Tinuro niya si Jessica."Sixteen? A-Akala ko, nineteen na kayo." Nanlalaki ang mga mata na napatabon ako sa bibig ko. Napatawa si Jessica at maya maya ay sumunod rin si Marie."Madami ring nagsasabi sa amin niyan.""M-Matangkad kasi kayo..." Ngumiti ako."Oh, anong pinag uusapan ninyo?" Natigilan kaming tatlo, ngunit mukhang ako lang iyong nahuli sa paglingon sa taong nagsalita. Kaagad na napalunok ako nang makita si Manang na may dala dalang mga susi."W-Wala, Manang. Amo..." Nagsiyukuan ang dalawa habang ako ay hindi alam ang gagawin. Kasama pala ni Manang si Ric. Napansin ko lang nang maialis ko na iyong mga mata ko sa susi na nasa kamay ni Manang. Ulit akong napalunok nang hindi pa rin nagsalita si Ric."A-Ano ang ginagawa mo dito?" nagtanong na ako. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na magsalita. Nang natapos kami kaninang kumain sa lamesa, kaagad siyang umalis at iniwan akong mag isa. Ngayon, magpapakita na naman siya at tititigan ako ng walang kurap?Napabuga ako ng hangin. Para akong kung sino kung makapagsalita.Kinalma ko ang sarili ko.Nakita kong nakataas na iyong isang kilay ni Ric. "May problema ba?" Umiling ako sa tanong niya.Tahimik sila Manang at mukhang nakikinig sa usapan namin ni Ric.Mas hinarap ko pa ang lalaki."Wala naman. M-Maglalaba kami ngayon...hindi ka pwede dito," sinabi ko, matapang ang ekspresyon. Napatawa si Ric at napailing. Para siyang masaya dahil sa sinabi ko."B-Bakit?" nagtataka kong tanong nang hindi pa rin siya tumigil. Huminto siya sa pagtawa at agad na ngumiti."Ayaw mo ba ako dito?" tanong niya, ngingiti. Nakita kong napunta iyong dalawa niyang kamay sa dibdib niya. Mukha na siyang boss ngayon na nakikinig sa suhestyon ng sekretarya niya.Umiling ako."Wala akong sinabing ganoon. A-Ang point ko lang, puro kami babae at maglalaba kami.""So, ayaw mo nga akong tumambay dito?" Napasinghap ako.Hindi nga iyon ang ibig kong sabihin...Binalingan ko sila Manang na ngayon ay hindi makapaniwalang nakatingin kay Ric. Kahit na sila Marie at Jessica na kay Ric iyong atensyon."K-Kung tatambay ka lang naman dito, umalis ka na lang.""Okay. Hindi ako tatambay. Tutulong nalang din ako." Kaagad na nanlaki ang mga mata ko. Ganoon pa rin ang ekspresyon ni Ric, ngingiti at mukhang nasasayahan sa nakikita."Marunong ka?" Nakataas iyong dalawang kilay ko na para bang hindi naniniwala sa sagot niya."Of course. That's easy," may pagmamalaki niyang sinabi. Umirap ako. Hindi ko alam sa sarili ko pero nag uumpisa na akong mainis sa mga sagot niya."H-Hali ka na po amo?" si Manang. Hindi ko na nilingon pa si Ric. Nasa dalawang pintuan na iyong paningin ko habang tahimik na binabalik sa isipan iyong mga naging sagot niya.Nakita kong binuksan ni Manang iyong pintuan. Nang matapos, kaagad na lumingon si Manang sa likuran niya at tumango. Siguro ay kay Ric siya nakatingin.Naunang pumasok si Manang sa loob. Sumunod si Jessica pagkatapos ay si Marie. Nang makapasok na sila, kaagad na akong gumalaw at sumunod. Papasok na sana ako sa loob nang sa pintuan ay hindi agad ako nakapasok. Isang pintuan lang ang binuksan ni Manang kaya isang tao lang ang buo na makakapasok sa loob.Nilingon ko si Ric nang sabay kaming umatras. Pinanliitan niya ako ng mata at agad na nginitian. Napabuga ako ng hangin at saka siya iniwan na roon.Ngunit, nang papasok na naman sana ako sa loob, nakasabayan ko na naman siya. Hindi ako makapasok sa loob dahil sa dalawa kaming gusto ng pumasok.Pinauna ko siya. Pero, kaagad siyang umiling."Ikaw nalang, Lia." Nakagat ko iyong pang ibabang labi ko. Nagbalak na naman akong pumasok ngunit, nakasabayan ko na naman siya."Ano ba talaga? I-Ikaw o ako?" mahinahon kong tanong. Naiinis na ako. Pero, nasa tama pa naman akong pag iisip. Anak siya ng papakasalan ko. Kaya kailangan kong maging mabuti rin sa kanya."Ikaw nalang," ani Ric sabay halakhak. Napapikit ako.Kalma, Lia. Kalma.Mabilis akong pumasok sa loob ng area. Naiwan ko roon sa labas si Ric na hanggang ngayon ay rinig na rinig ko pa rin iyong tawa.Hinanap ko agad sila Manang sa loob. Nang makitang sila Marie at Jessica lang ang kumukuha sa mga labahan, kaagad na akong naglakad papalapit sa kanila para sana sila tulungan. Ngunit, natigilan ako nang may nagsalita sa likuran ko."Na asar ba kita?" tanong ni Ric, malambing iyong tono ng boses. Kaagad na napaawang iyong labi ko at hindi makasagot.MaliNATAPOS kami sa kakahintay sa machine kung saan nilalabhan ang mga damit. Nang tumigil iyon sa kaiikot, kaagad namin iyon ni Jessica pinuntahan.Nasa dryer sila Marie at Manang. Naghihintay lang rin nang pagkakatuyo ng mga tapos ng nalabhan na damit.Sinulyapan ko si Ric na ngayon ay nakatayo ng tuwid malapit sa dalawang pintuan. Nasa dalawang dibdib niya iyong mga kamay niya at naka-cross ang mga iyon. Uminit ang pisngi ko habang pinagmamasdan ng palihim iyong kabuuhan ng katawan niya.Ilang beses ko na siyang ninakawan ng tingin, mabuti nalang at hindi niya ako nahuhuli. Sisiguraduhin ko rin naman na hindi niya ako mahuhuli kaya hindi ko na dapat iniisip pa iyong magiging reaksyon niya 'pag nakita akong nakatingin."Saan na kayo 'pag...wala ng titira dito?" Sinimulan kong pag usapan iyong anunsyo ni Ric para makagawa ng mga salita kasama si Jessica. Nasa tabi ko siya at tahimik rin.Tumikhim siya. "S-Sa ikalawang mansyon ni amo sa bayan na 'to, sabi ni Manang." Napatango ako ha
AlaricTAHIMIK ko si Ric na hinintay habang nakayuko iyong ulo. Ayoko siyang tingnan na namimili ng mga damit sa cabinet ko. Mas lalo lang akong hindi nakakahinga sa isipin na may mali sa akin.Bakit ako nakakaramdaman ng ganito? Linggo pa lang ako rito pero si Ric, ang dami ng tanong na ibinibigay sa akin. Nangangailangan ako ng sagot niya.Bakit mo 'to ginagawa sa akin?Gusto ko iyang itanong. Ilang beses ko na itong pinag isipan at ibinahagi sa sarili kung tama ba, ngunit hindi ko pa rin kayang ibuka ang bibig ko para malaman niya iyong laman ng isip ko."How about...this dress? Kulay pula." Lantang gulay ang kamay na itinaas niya iyon habang umiiwas ng tingin sa akin. Pinagmasdan ko ang pulang dress na binili sa akin ni Mama noong birthday ko. Plain iyon at walang design. Pero dahil sa tindig ng may hawak nito, para itong kumikinang habang pinagmamasdan ko."I-Iyan nalang..." Dito lang ako sa loob pero kailangan naka-dress pa. Huminga ako ng malalim bago yumuko ulit."Alright..."
Hindi PwedeNAKAUPO ako ng tuwid sa loob ng sasakyan ni Ric habang siya ay nasa labas pa ng kotse. Ako lang ang taong nasa loob. Sinulyapan ko siya sa labas ng bintana at nakitang naroon pa rin siya nakatayo habang may kausap na kasambahay.Ang babaeng maid ay tumatango kay Ric habang nakikinig ng mabuti. Ang lalaki naman ay todo salita at turo ng mga pwesto sa hardin.Maya-maya, tumigil sa pagsasalita si Ric at saka nilingon ang pwesto ko. Kaagad na kumuyom ang kamao ko at napaigtad. Nanlalaki ang mga mata na iniwas ko iyong paningin ko sa kanya.Pansin ko sa gilid ng mga mata ko ang paglapit na niya sa sasakyan. Nang makalapit, pumasok agad siya sa front seat para magmaneho. Nasa likuran niya ako."Dito ka umupo..." Nilingon niya ako at nakitang seryoso iyong ekspresyon niya. Tumango ako sa gusto niya para wala ng mahabang usapan na mangyari.Lumabas ako sa kotse at pumunta sa katabi niyang upuan. Tumikhim ako bago umayos ng upo."Sa kabilang bayan tayo. Ayos lang ba 'yon sayo?" tan
EdadHUMIGA ako sa kama. Nasa sofa pa rin si Alaric at nagliligpit ng pinagkainan namin. Huminga ako ng malalim bago nagsalita."Ayaw mo ba talaga?""Hmm?" Mabilis niya akong nilingon gamit ang nagtatakang ekspresyon."Pwede naman akong sa sahig nalang. Sa kama ka..." pangungumbinsi ko. Napakunot ang noo ni Ric bago tinapos ang nililigpit. Tumayo siya at naglakad papunta sa kinaroroonan ko. Umupo siya sa kama ngunit malayo layo iyon sa akin.Palihim na nanlaki ang mga mata ko dahil sa paglapit niya. Baka...pumapayag na siya."Lia...lalaki ako...""Tapos?" mahina ang boses ko. Umusog siya papalapit sa akin bago napabuga ng hangin. Naguguluhan ang ekpresyon niya."Hindi tayo pwedeng magsama sa isang kuwarto..." aniya, pagod ang mga mata nang titigan ko. Wala kong nagawa. Naiwas ko ang mga mata ko sa kanya habang kagat ang pang ibabang labi."Paano ang ngayon? Hindi ba nasa isang kuwarto tayo?" Nakarinig ako ng mahinang tawa galing sa kanya dahil sa sinabi ko. Nilingon ko siya nang nagta
WeirdPUMASOK at nanatili kami saglit sa sinasabing bahay ni Alaric. Maganda sa loob, lalo na sa labas. May napakagandang hardin at halos mga bulaklak ang nakatubo roon. Dahil sa sinag ng araw, kung pagmamasdan, para silang diyamante na kumikinang.Nakatitig ako sa kanila habang nakatayo sa harapan ng bintana. Nasa ibaba ako ng bahay dahil nasa itaas pa si Ric na kanina ay nagpaalam para magbihis.Kaparehas sa mansyon ni Ric sa Aloguinsan, may hardin rin doon. Ngunit, kung iko-kompara sa pananaw ko rito sa hardin na pinagmamasdan ko, masasabi kong alagang-alaga ang mga bulaklak roon sa mansyon ni Ric.Maganda naman ang mga bulaklak rito sa bahay. Ngunit, ibang iba roon sa mansyon."You coming with me?" Natigilan ako sa kinatatayuan ko at agad na napalingon sa likuran. Nakita ko si Ric na abala sa pag aayos ng kusot sa damit niya habang nakayuko. Tumikhim ako."Pwede ba?" Hinarap niya ako at tinitigan."Oo. Sigurado ka? Masyadong mainit, hindi ka ba maarte?" mahina siyang napatawa at s
Be With YouMATAPOS makapag almusal. Dumiretso na kami ni Alaric sa kotse niya para makapagtrabaho na siya. Pagod ako sa byahe, aaminin ko. Ngunit, maayos ayos na naman ang pakiramdam ko nang makakain na ako.Tahimik na pinagmasdan ko ang mga nadadaanan naming bahay at mga puno sa gilid. May mga batang pansin ko ay napapatingin sa kotse ni Ric 'pag lumiliko. Tipid akong napangiti.Napapikit ako habang dinadama ang ihip ng hangin na tumatama sa magkabila kong pisngi. Kaunting mga hibla ng buhok ang nagagalaw dahilan para mas lalo pa akong mapangiti. Dahil sa pakiramdam, para akong nasa safe na lugar. Naisip ko, kung pwede labg sana na dito nalang ako manatili. Maganda ang ihip ng hangin at nakaka-relax. Hindi gaanong mainit kahit nasa ganitong mga oras.Maganda dito..."You feeling good?" Nawala ang ngiti ko sa labi nang makarinig ng magandang pagkaka-ingles ng nasa gilid ko. Liningon ko si Ric at awkward na nagkibit ng balikat. Nakarinig ako ng mahinang tawa galing sa kanya habang ang
PagtatakaNA-KIDNAPPED ako. Grade five ako noon. Pauwi sa amin habang naglalakad. Bigla nalang may lumapit na babae at binigyan ako ng candy. Noong una ayaw ko noon dahil marami ng kumakalat na mga sabi sabi tungkol sa mga nawawalang bata.Kahit na hindi ako sumunod sa gusto nila, kinuha pa rin nila ako. Dinala sa madilim na lugar kasama ang ibang mga bata. Rinig ko noong hindi pa ako nakuha, ang mga nawawala raw na bata ay pinapatay at ipinagbibili sa mga mayayamang tao. Akala ko noong una ay ganoon rin ang gagawin sa akin.Mahigit dalawang araw akong wala. Nakakulong lang roon sa madilim na lugar kasama ang hindi pamilyar sa akin na mga mukha. Ngunit, ang akala kong mananatiling dilim ay biglang nawala. Nalayo ako roon at agad na naligtas.Kahit na nakabalik ako sa amin dahil sa mga pulis, iyong takot ay narito pa rin sa akin. Nakaalis man ako roon sa madilim na lugar, ang pait ng nangyari ay mananatili at mananatili sa isipan ko. Hindi iyon mabilis na mawala. At sa tingin ko, hindi
LieNAGT-TRABAHO na naman sila ni Ric. Pasado alas sais na ng gabi nang tumigil sila ng mga kasamahan niya. Akala ko ay babalik na kami sa bahay niya, ngunit nang matapos na siyang magpunas ng pawis sa noo, pinuntahan niya ako sa kubo at agad siyang humingi ng tawad."Sorry napaghintay kita. Are you all fine here?" tanong niya, malalim ang boses. Kulay blue ang kulay ng t-shirt niya at sa baba noon halos puno ng putik. May dala siyang pala sa kanang kamay at naka bota siya sa mga paa niya. Tiningnan ko muna ang kabuhuan ng katawan niya bago pilit na napatango.Sa kubo, kasama ko sila Manang Juli at asawa niya. Nalaman ko na pamangkin ng ginang si Bea kaya narito rin ang babae."Ayos lang naman..." Tumango si Ric. Hinawakan niya ang siko ko na para bang pinapahiwatig na sumunod na ako sa kanya. Tumalikod siya. Agad niya rin na inalis ang kamay niya roon at ilang sulyap ang ipinakita sa akin. Napatikhim ako bago sila Manang Juli liningon.Nakita ko ang ginang na nakangiti habang si Bea