Thirteen

CARLISLE'S POV

"Yes! Nakapasa tayo! Celebrate, girls!" Malakas na sigaw ni Arya habang winawagayway sa ere ang resulta ng mga exams namin.

Sabay sabay kaming napailing at napatawa nina Elijah, Nymeriah at Aya dahil sa ginawa ni Arya. Kanina pa siya ganyan ng ganyan ng matanggap namin ang resulta ng exams namin at pare parehas kaming lima na nakapasa. At, hindi namin maiwasan na hindi sumaya dahil sa resulta ng ilang araw naming pinag paguran para sa exam na 'yon.

And, we're happy. Because, all of our work and tiredness is worth it. Pare parehas kaming nakapasa at wala na kaming mahihiling pa. And, now I think we need to celebrate. Tutal, friday ngayon at wala kaming pasok kinabukasan.

Hindi pa rin tumitigil si Arya sa kaka-wagayway ng mga papers namin sa ere. Nakatayo siya at sumasayaw sayaw pa at sigaw ng sigaw. Hindi namin maiwasang mapatingin sa mga taong katabi ng table namin dito sa canteen. Lahat sila ay napapatingin sa pinag-gagagawa ni Arya at medyo natatawa. Kaya naman hinapit ko ang laylayan ng damit niya at sinamaan ng tingin.

Tinignan niya ako at nagtatanong ang mga mata. "Can you please stop, Arya? They're all looking at you. Stop it, okay?"Hinila ko siya dahilan para mapaupo siya. "There. Stop, okay?"

"Bakit naman? Masaya lang ako kasi nakapasa tayo. Hindi ba pwede 'yon?" naglalambing na tanong nito. "Tsaka, ilang gabi din 'yung tiniis natin para makapag-aral tayo at makapasa sa unang exam natin dito sa college. So, hindi ko lang mapigilan." Nakangiti itong tinitignan parin ang mga results ng exams nila. Saka muling tinignan sila ng tatlo, isa-isa."Hindi ba kayo masaya? Pare-parehas tayong nakapasa. Worth it 'yung pagod natin."

Sabay sabay silang napabuntong hininga saka nagbaba ng tingin sa mga librong kanina pa nilang binabasa.

Ofcourse, masaya din naman ako/kami. Sino ba naman ang hindi magiging masaya? Kung ang lahat ng pagod, puyat, at kasipagan mo ay mapapalitan ng magandang resulta. And, its happen.

"Masaya naman kami." Sabay sabay kaming napalingon kay Aya, ang kakambal ni Arya. "Pero hindi lang kami makasabay sa saya mo. You see? Nagbabasa kami. Hay, naku. Mag aral napang tayo, okay?" Pagkatapos niyon sabihin, bumalik na ito sa pagbabasa ng libro. Napabuntong hininga nalang si Arya saka tumango at tinuon ang pansin sa libro.

Ganyan silang magkapatid minsan sa harapan nila. Mas tumatayong panganay si Aya kahit na mas unang lumabas si Arya sa kan'ya. And, sobrang matured niya mag isip sa mga bagay-bagay, kabaliktaran naman ng kapatid niya. But, they look so cute while their fighting. How I wish. I have a sister like Arya or Aya. So we can be like that. Fighting sometimes, pero hindi namin matitiis ang isa't isa na hindi kaagad magkabati.

Napatigil ako sa pag iisip ng may kumakalabit sa akin. At pagtingin ko sa katabi ko si Eli lang pala. Naka kunot noo ito kaya nagtatakang tumingin ako sa kan'ya. May problema na naman ba? Tanong ko sa sarili ko.

Nilapit niya ang bibig niya sa tenga ko at doon mahinang bumulong. "Ang lalim ng iniisip mo. Umalis si Nymeriah na hindi nagpapaalam sa'tin. Hindi mo ba napansin?" Tinaasan niya ako ng kilay at bumalik ulit sa pagbabasa.

Dahan-dahan naman akong lumingon sa gilid ko at tama si Eli na wala na ito at hindi manlang ito nagpaalam sa amin. Nakakapagtaka na lagi nalang itong nawawala sa tabi namin ng walang paalam. Is she hiding something to us?

Tumikhim ako para kunin ang atensyon ng mga kaibigan ko. Hindi naman ako nahirapan at sabay-sabay silang lumingon sa akin na may pagtataka sa mukha nila.

"Ano?" Sabay-sabay nilang tanong.

Huminga muna ako ng malalim bago nagtanong. "May napapansin ba kayo kay, Nymeriah?" Isa isa ko silang tinignan. "Lately, and these fast few days bigla-bigla nalang siyang umaalis ng hindi manlang nagpapaalam sa'tin. May problema ba?" Nagtataka kong tanong. Binalingan ko si Arya at nagtatanong ang mga matang tumingin sa kan'ya.

"Oh, bakit?" Puno ng kuryosidad na tanong niya at tinaasan pa ako ng kilay.

Pinukol ko siya ng seryosong tingin at nangalumbaba at diretso siyang tinignan. "You. Close kayo diba? May napapansin kaba sa kan'ya?"

Umiwas ito ng tingin. "Oo. Laging may sumusundo sa kan'ya na naka motor. A-at. M-may...." Halata sa boses niya ang kaba at hindi makatingin sa akin.

Tinapunan ko naman tingin si Eli at Aya. Pero parehas lang silang nagkibit balikat sa akin at tinuon ulit ang pansin kay Arya na ngayon ay pinagpapawisan na. What's happening? Is there something wrong? My tinatago ba sila ni Nymeriah sa amin? I thought we're friends here? Bakit mukhang may nililihim sila?

Pinukol ko ng masamang tingin si Arya. "Tell me the truth, Arya. Or else, hindi mo magugustuhan ang galit ko kapag hindi kapa nagsabi ng totoo--" Naputol ang iba pang sasabihin ko ng biglang sumagot si Arya.

"Nitong mga nakaraang araw na hindi nasama sa atin si Nymeriah at lagi siyang angkas ng motor at hindi ko makilala kung sino ang driver, sinusundan ka nila." Kinakabahang sambit nito, na s'yang kinatigil ko at parang hindi ako makagalaw.

Bakit? Paanong sinusundan? May nagawa ba ako? Paanong magagawa 'yun ni Nymeriah, e, magkaibagan kami. Or she's just pretending that we're good friends? No! Hindi pwede 'to. Ayoko. Ayokong masira ang pagkakaibigan namin ng dahil lang sa mga ganitong bagay na wala namang kasiguraduhan.

"Hindi 'yan totoo." Napailing iling ako habang nakatingin kay Arya na ngayon ay may makikitang awa sa mga mata niya. "I thought we're friends here!" Hindi ko na napigilang mapasigaw dahil sa inis at pagtataka sa nalaman ko. Why, Nymeriah? Anong nagawa ko sa'yo?

Bakit may ganito? May nagawa ba akong mali? May kailangan ba akong malaman? Ano bang kasalanan ko sa kan'ya?

Alam ko sa sarili ko na noong una pa pang layo na ang loob niya sa akin. Minsan naman okay, pero minsan hindi. Naguguluhan ako pero hindi ko nalang pinapansin. And, I didn't let myself to ask her. Hindi ko kayang magtanong kung sa huli lang ay ma-misunderstaning niya ang tanong ko, o, ang mga sasabihin ko sa kan'ya, at magkaroon pa kami ng away, sagutan o tampuhan dahil lang do'n.

"We're friends here, Carlisle. Alam mo 'yan." Sambit ni Eli at hinawakan ang braso ko. "Magkakaibigan tayo. Pero hindi natin alam kung sino ang totoo. Kung sino ang may tinatago o nagpapanggap lang. Pero kami?" Tinignan niya si Arya at Aya na nakatingin sa amin at bakas sa mga mukha nito ang pagiging totoo sa kan'ya. "Totoo kami sa'yo. Kaibigan kita, kaibigan ka namin. At totoo kami sa'yo." Nginitian niya ako at niyakap. "Ewan ko lang dun sa isa na tinuturing nating kaibigan."Bulong niya saka humiwalay ng pagkakayakap sa akin at ngumiti.

Tama. Tama si Eli. Alam kong totoo si Eli, Arya at Aya sa'kin. Kahit minsan laging magkasama si Arya at Nymeriah. Alam kong hindi ako magagawang plastic-in manlang ni Arya. She's nice. Kahit minsan nakakairita siya.

Tumayo ako at inayos ang gamit ko. Its friday and simula bukas sembreak na. 2 weeks sembreak at makakapag focus muna ako ngayon sa pamilya ko at sa hinala ko kay Nymeriah. But, Kuya Clint is not here. And, Im so bored when he's not here. I miss him so much.

"Mauna na ako girls. Doon ang diretso ko sa bahay namin sa Charvel, e. Bond time with Dad and Mom." Nginitian ko sila. Ngunit, nakaramdam kaagad ako ng lungkot dahil kay Kuya. "And, Kuya Clint is not here. So, Im bored for sure. I miss him so much. Hays. Kailangan niya na kasing sumakay ng barko, e." Malungkot kong sambit. Hindi nakaiwas sa mga mata ko ang paglungkot na mukha ni Eli. I know there is something between them. "So, goodbye. I text ko nalang kayo kapag may free time ako para makapag bond din tayo this sembreak. Goodbye, girl! Take Care!" Kaway ko sa kanila at nagmamadaling pumuntang parking lot.

Pagkarating ko ng parking lot sumakay kaagad at binuhay ang makina. Dahan dahan akong umaatras at ng maayos na diretso na akong nag drive palabas ng school.

Tumigil muna ako sa 7/11 sa tapat ng school. Pumasok kaagad ako at dumampot ng softdrinks saka naglakad papunta sa counter at nagbayad. Pagkatapos nagmamadali akong lumabas at sumakay sa kotse.

Suddenly, my phone rang. Sinagot ko kaagad 'yon nang makitang si Monny ang tumatawag.

"Hello, Mom!" Magiliw kong bati sa kan'ya habang nagda drive.

"Where are you, baby? I thought you'll be home." tanong ni mommy na may bahid ng pag-aalala.

"Im on my way, Mom. Don't worry. Uuwi ako na okay, okay?" Kalmadong sagot ko at nakatuon parin sa kalsada ang paningin ko at nagmamaneho.

Napabuntong hininga siya. "Okay. Fine fine. Drive safety. Im waiting," huli niyang sinabi at pinatay ang tawag.

Si mommy talaga. Laging nag aalala sa'kin pagdating sa pagmamaneho ng kotse. E, siya nga itong nagpumilit sa'kin na mag-aral ng pagmamaneho dahil malaki na ako. Tapos ngayon, she's always acting worried. Pero magulang ko naman siya at dapat lang 'yon.

Napailing iling ako at mahinang bumulong. "I love you so much, Mom. So much."

Nang makarating ako sa labas ng gate ng bahay namin. Kinuha ko kaagad sa backseat ang mga gamit ko at lumabas ng kotse. Papasok na sana ako ng gate nang may napansin akong motor na nakaparada hindi kalayuan dito sa bahay namin. At nakasakay doon ang taong tingin ko ay nakatingin din sa akin.

"Ang init init na nga ng panahon tapos trip pa nitong taong 'to tumambay dito? Tapos kasama pa ang motor niya." Napailing iling ako saka nagsimulang maglakad doon sa kinatatayuan ng motor na may nakaupong tao.

Napakunot ang noo ko nang biglang mataranta 'yong may ari ng motor at biglang pinaandar ang motor at pinaharurot 'yon paalis na mabilis kong ipinagtaka. Anong meron? People nowadays always acting weird.

Napailing iling akong pumasok at sinarado ang gate. Pagkapasok ko sa loob naamoy ko na agad ang masarap na ulam na nililito ng kung sinumang nasa loob ng kusina namin.

Sinundan ko ang amoy at nadatnan ko dun ang napaka ganda kong ina na may mga ngiti sa labi habang nagluluto. Kaagad ko siyang nilapitan at niyakap ko siya mula sa likuran. Nagulat pa siya sa ginawa ko pero nakangiti siyang humarap sa akin at niyakap kaagad ako.

"Hello there, Baby." Hinalikan ako nito sa pisngi at tinuon ulit ang atensyon sa pagluluto.

Pumunta kaagad ako sa gilid niya. "Hello, Mom. Mukhang masarap 'yan ah." Inamoy amoy ko ang niluluto niya.

"Ofcourse. Your favorite. Adobo. How school?" Kapungkawan tanong niya sa akin.

"Fine. Because, nakapasa ako Mom!" Masayang sigaw ko at yumakap sa kan'ya. Pagkatapos ay humiwalay ako sa kan'ya.

Matamis akong ngitian ni Mommy habang hinahalo ang niluluto niya. "Good job, Baby. Sige na umupo kana doon at ihahanda ko na 'to maya maya," sambit niya.

Tumango ako at naglakad papunta sa dining table. Naupo kaagad ako at tahimik lang na nakamasid sa bawat sulok ng bahay namin.

Nakaka miss din pa lang umuwi sa sarili niyong bahay at makasama ang mga mahal mo sa buhay. Masyado kasi akong na busy last month dahil sa exam namin kaya ngayon lang ang chance ko na umuwi dito.

At nang umalis si Kuya Clint masyadong naging boring ang mundo ko. Buti nalang nagkaroon kami ng bonding ni Mommy at sa hindi ko inaasahang pagkakataon, mas lalo kaming napalapit sa isa't isa. Hindi tulad ng dati na halos hindi niya ako mapansin dahil laging si Kuya Clint ang iniisip niya at binibigyang atensyon. Pero okay lang 'yon para sa akin.

At least ngayon okay na kami at lagi na siyang may time sa akin. And, I think Kuya Clint is happy for us.

"Food is ready!" Nilapag ni Mommy 'yong mga ulam at kanin.

"Smells good."Inamoy ko 'yong ulam na bakas sa mukha ko ang pagkatakam at gutom na gutom.

Kumuha kaagad ako ng plato at naglagay ng ulam. Tinikman ko kaagad at napapikit ako nang manuot sa bibig ko ang sarap ng ulam na niluto ni Mommy.

She's still good in cooking, huh?

"Eat up, Baby." Nilagyan ako ni Mommy ng kanin at dalawang putahe ng ulam.

Tango nalang ang naging sagot ko at nagsimulang kumain. Akala ko sasabay sa'kin si Mommy pero napansin ko na umakyat siya ng hagdan at tinatawag ang pangalan ni Daddy.

"They look okay now, huh?" Iling-iling kong bulong na may ngiti sa labi  at kumain na.

Nasa kalagitnaan ako ng pagkain nang maka receive ng tawag text mula kay Eli. Binuksan ko kaagad 'yon.

From: Eli

Hey, there! Anong ginagawa mo ngayon? Fam bond ba? Pwede ba tayo lumabas? With friends. And dalawin sana natin si Nymeriah. Hindi na nagpaparamdam 'yon, e.

Oo nga. Hindi na nagpaparamdam ito. Kasama ko palang sila kanina pero mukhang na-miss kaagad ako. At tama din na puntahan namin si Nymeriah dahil baka may problema ito na hindi namin alam at tinatago niya lang sa'min.

Tinapos ko kaagad ang pagkain ko at mabilis na kumilos. Ako na ang naghugas ng kinainan. At akmang aakyat na'ko sa itaas nang makasalubong ko si Mommy at Daddy na may mga ngiti sa labi at mukhang masayang-masaya. What's going on?

"Oh anak? Mukhang nagmamadali ka?" Tanong ni Mommy na may pagtataka.

"Yes, Mom. Pwede ho ba muna akong umalis? I can drive naman po. Bonding with friends po sana. Kasi sembreak naman po. Pwede po ba?" Tinignan ko sila na may pagpa-paawa habang hawak ko ang parehas nilang kamay.

Nagkatinginan muna sila ni Daddy bago napabuntong hininga at sabay na tumango. Yes!

"Okay sweetie. Just promise me na uuwi kang ligtas, okay? Mahirap na ang panahon ngayon." Ani Daddy at niyakap ako.

"Thanks, Dad, Mom." Hinalikan ko sila sa pisngi parehas.

Nakakatatlong hakbang palang ako sa hagdanan ng may nakalimutan akong itanong sa kanila. Agad ako bumaling sa kanila at tinawag sila. Parehas na silang nasa baba.

"Dad, Mom!"Sabay silang humarap sa akin. "Can I ask? Ahm, I. O-okay naba kayong dalawa? You two are together again?

Nagkatinginan ang dalawa at sabay na natawa at masayang bumalik ang tingin sa akin.

"Yes." Sabay na sagot nila at naglakad na ang dalawa papunta sa kusina.

Hindi ko maipaliwanag ang saya dahil ngayon ay okay na sila at mukhang okag na okay na talaga. Finally. They're okay now. And Im happy for them. Also, Kuya kapag nalaman niya ito. Aww.

I want my family to be completed, happy and live peacefully. And its happen now. Wala na'kong mahihiling pa.

______________________________________

______________________________________