Chapter 5 Departure

Prince's POV

"Mom. Ingat pa kayo sa flight." paalala ko habang magkayakap kami.

"Thank you son." sabi ni mom at kumawala na kami sa pagkakayakap sa isa't isa.

"Dad." sambit ko.

"Sige Prince. Aalis na kami ng mommy." Dad said as he tapping my shoulder two times.

"Ingat na lang po kayo." sagot ko kay dad at tumango na lamang ito.

Actually. Andito kami sa airport dahil babalik na ng America si Dad at Mom. Ang bilis ng oras. Aalis na naman sila.

Right after na maihatid ko si dad at mom ng airport.

Pumunta ako ng beach kung saan favorite naming puntahan sa tuwing nagfafamily bonding kami noon.

FLASHBACK

"Hon. Ibalik mo na dito ang Prinsipe natin. Umiiyak na siya oh." mom said worriedly.

"Sandali lang. Naglalaro pa kami, hehehe." tuwang-tuwa na tugon ni dad habang dala-dala niya ako sa gitna ng dagat at pinaglalaruan

Panay lang ako sa pag-iyak dahil takot na takot ako sa hampas ng alon.

"Hehehe." Cute na tawa ni kuya Mack dahil sa pinagtatawanan niya ako.

END OF FLASHBACK

While I'm standing here at the seashore. Our family bonding suddenly flashed in my head. All our sweet memories are easily came back.

I missed all those moments with my family. But sad to say that all memories are just a flashback of yesterday.

Ilang sandali pa ay napagpasyahan ko na lang umuwi ng mansion.

"Uho. Uho." rinig kong ubo ni manang nang pumasok ako ng bahay.

"Umuubo na naman kayo ma." Pansin ni Sheena habang abala sila sa paghahanda ng pagkain sa mesa.

Pinagmamasdan ko lamang sila sa hindi gaanong kalayuan. Tila hindi nila ako na kikita.

"Naku anak. Ubo lang 'to. Tsaka may gamot na ako para dito. Kaya huwag mo na akong pansinin pa." sabi ni manang and Sheena carefully placed the foods on the table.

Pumasok naman ako ng dining room.

"Wow. Ang sarap naman ng ulam natin ah." masayang sabi ko. I just want to be a energetic in front of them.

Na patingin naman sa akin si Sheena saglit. I have a cheerful smile on my lips.

"Masarap talaga yan. Kaya kumain na tayo." ani ni manang at umupo na kaming tatlo para mag-umpisang kumain.

"Mapaparami yata ang kain ko nito. Tiyak tataba ako nito manang." pagbiniro ko. Again. I just want to be a cliche person in front ot them.

"Sa susunod. Mas-sasarapan ko pa ang luto ko para sa atin." masayang sabi ni manang habang abala ako sa pagsandok ng kanin.

"Mabuti po iyon kung ganoon." masayang sabi ko.

Usaul naman kaming kumain hanggang sa matapos ito.

Pagkatapos naming kumain.

Sabay kaming pumunta ni Sheena ng University habang nakasakay kami sa kotse ko.

"I have nothing to do because my parents gave you as my P.A." I said coldly while I'm driving.

Nang tumingin ako sa salamin kotse ay nakita kong pinagmamasdan pala ako ni Sheena. Mabilis naman siyang umiwas ng tingin sa akin.

"But don't worry. Dahil kahit isa ay wala ka doon gagawin. I'm not kid anymore. I can manage myself." sabi ko.

"I never asked any help from others. Since my previous tutors taught him how to be independent person." sabi ko.

Dati kasi noon nagpapatutor ako pero ngayon hindi na. Dahil hindi na ako bata. Tsaka ayaw ko na.

"Okay. I will respect your decision. But if you need help don't hesitate to approach me because my hands is always here willing to help you anytime." sabi niya.

Ilang saglit nakarating na kami ng University. Kaya bumabana kami at lumakad papuntang room.

"Ano? Sila na ba?"

"Anak ng sana all."

"Ang swerte naman niya."

"Hindi nga."

Some students murmuring while we are passing by.

Ano bang problema nila? Dumadaan lang kami ah. Para silang mamamatay sa kilig.

Maslalong lumakas ang kanilang ingay nang akbayan ko si Sheena. I pulling her even closer to me. Mamatay sila sa kilig.

Ilang saglit ay nakarating na kami ng room.

"Okay class. You need to leave your bags here. We have an outdoor activity. You will catch butterflies for the experiment." Sabi ng professor namin.

Pumunta na nga ang lahat ng forest upang manghuli ng butterflies.

Sa ngayon nag-i-enjoy ang lahat sa paghuli ng mga butterflies.

Nakita kong hindi naman marunong manghuli si Sheena kaya nilapitan ko siya.

"Ehemm." I chuckled behind her at lumipad ang huhulihin niya sanang butterfly.

Napalingon naman siya sa akin na parang nainis.

"You don't know how to catch a butterfly. Ako na." cold kong sabi.

Kinuha ko ang paghuli niyang butterfly at ibinigay niya naman ito sa akin.

"Don't make any noise. Okay." sabi ko sa kaniya at nag-umpisa na akong manghuli ng butterfly.

Pinagmamasdan niya naman ako. Once I catch a butterfly it will fly away.

I scratching my nape then I start again.

"Wow. This is so pretty." I said as my eyes widened prettily.

Luckily I caught a pretty butterfly.

"Just see! Ang ganda." Sabi ko at lumapit sa akin si Sheena.

"Araaay."

"Oooooops." sambit ko.

Suddenly closed her eyes when I fall. She waiting herseft to fall on the ground but she have no longer feel.

Laking gulat ko na lang niya nang imulat niya ang kaniyang mga mata. Yakap ko siya dahil nasalo ko siya nang matisod.

I can't move. Hindi ko siya mapatayo. Sa halip yakap ko lamang siya habang nagkakatitigan kami sa bawat isa.

My eyes widened when I clearly saw his eyes flicking. I noticed also her cupid's rosy lips.

He is staring at me. Blinking her eyes.

Para tuloy nakakita ako ng mga lumilipad na puso sa harapan ng mga mata ko kaya napakurap ako.

"Eheeem." someone cough behind us.

Maariin kong pinatay si Sheena at napalingon kami sa aming lukuran.

Si Rain pala. Siya 'yon umubo. He is standing there and watching us. Hindi namin alam kung kanina pa siya riyan nakatayo at pinagmamasdan kami.

"Hmm. Sorry." sabi niya.

"Let's go." he remarked at kumilos na kami para bunalik ng University.

Nang makabalik kami ng room. Nag-observed kami ng butterflies for the experiment.

Napapansin kong laging nakatingin si Rain kay Sheena. Kapagtumitingin si Sheena sa kaniya. Titingin siya sa ibang direction.

Anong mayroon sa kanila?

Hindi kaya Rain fall in love with Sheena?

No. No. No.

Bakit ganoon? Parang naseselos tuloy ako? Hindi kaya I'm falling with her too? Gusto ko na kaya si Sheena?

Pagkatapos mga-observed kami ng butterflies. Umuwi na kami.

Kinabukasan.

"Salamat sa paghatid." sabi ni Sheena sa akin.

"Hmm. Wala 'yon." Sagot ko sa kaniya.

Kakababa lang namin ng kotse ko dahil ihinatid ko siya rito sa coffee shop kung saan siya nagpapart time job. Dahil wala naman kaming klase ngayon.

Tsaka. Dadaan din naman ako rito sa may coffee shop kaya pinasakay ko na siya.

"Welcome back to the Philippines." sigaw ng babae na parang naka-mega phone nang lumabas ng coffee shop.

Hindi naman si Sheena galing sa ibang bansa. Babalik lang naman siya sa kaniyang part time job.

Ano ang pinagsasabi ng babae?

"Sinong kasama mo?" Pagtanong niya. Hindi niya ata napansin ako.

"Hmm. Si Prince." sagot ni Sheena at nakita niya ako.

"Boyfriend mo?" tanong niya.

"Hmm. hi-hindi." bulol na sagot ni Sheena at nagkatinginan kami.

"Hmm. Prince. Si Marsh. Kaibigan ko." she introduced her to divert the topic.

"Nice meeting you." tugon ng babaeng si Marsh sabay abot ng kamay at nagshakehands kami. Pagkatapos bumitaw kami.

"Maraming salamat sa paghatid sa kaibigan ko." sabi niya.

"Walang problema. Basta para sa kaniya." directed to the point na sagot ko.

Anong pinag sasabi ko?

"So mauna na ako." paalam ko sa kanila.

"Sige." ingat sagot ng babaeng si Marsh at pumasok na ako ng kotse ko.

"Ikaw friend ah. May tinatago ka sa akin." rinig kong sabi na babaeng si Marsh.

"Anong tinatago?" tanong naman ni Sheena sa kaniya.

"Eh sino siya? Walang problema basta para sa kaniya." pang-uulit ng babaeng si Marsh sa sinabi ko kanina sabay kurot nito sa tagiliran ni Sheena.

Para siyang kinikilig.

"Ano ka ba. Si Prince yan. Classmate ko. Sakatunayan nga P.A niya ako." pagpapaliwanag ni Sheena.

Pinakikinggan ko lamang sila at hindi pa ako umaalis.

"Really? P.A? As in not personal assistant kundi Personal Admirer. Ikaw ah." natatawang pangbubully ng babaeng si Marsh kay Sheena.

Natawa nalang ako. Akala nila hindi naririnig ang pinag-uusapan nila.

"Isipin mo na Marsh ang dapat mong isipin basta P.A niya ako at yon lang yon." defensive na sagot ni Sheena.

"Asus kunwari ka pa.  You know don't deny your feelings. You must say. He is your prince charming." sabi sabi ng babaeng si Marsh habang pinaglalaruan ang buhok niyang nakatirintas.

"Anong prince charming ang pinagsasabi mo Marsh." kunot noong tanong ni Sheena.

"Prince charming." sagot niya.

"Hi naku Marsh. Mabuti pa pumasok nalang tayo." inis na sabi ni Sheena sabay lakad papasok ng coffee shop.

Tila nainis siya sa pangbubully ng kaniyang kaibigan.

Mga babae talaga pa hard to get.

"Sige na nga para makapag-umpisa na tayo." sagot na ang ng babaeng si Marsh at sumunod narin kay Sheena.

Pinatakbo ko narin ang kotse ko para umalis.

Magkikita kami ngayon ni Sandra para mag-usap. Gusto kong linaw in ang lahat tungkol sa amin.

Alam kong nasasaktan ko siya kaya gusto ko siyang kausapin.

Bumaba ng nga ako ng kotse ko at pumunta sa kaniya.

"Bakit gusto mong magkita tayo? Makikipagbalikan ka na ba sa akin?" tanong ni Sandra. We are already here in park.

"Hmm. It's not what I mean. Nanadito ako para linaw in ang lahat." Maagap kong sagot.

"I thought. Masmabuti kung palalayain muna natin ang ating mga sarili. Let's we just be friend to each other." I said while I'm looking at my direction.

"Let's wait a perfect time for us. Let's our love exist what they where belong. Kung tayo talaga. I believe that fate will always make a way to fix it again. To fix our relationship." pagpapatuloy ko.

"Alright. But I'm still hoping that someday our relationship will be fix again." sagot niya naman sa akin.

Until now. I can't believe that she is still stuck up in our relationship was left behind.

Pagkatapos na makipaghiwalay siya sa akin. Tapos ngayon umaasa siyang magkakabalikan pa kami.

"Okay. I hope so." sabi ko.

I took a glanced at her before I looked in the other direction again.

"Alright. Hmm. Let me question you. Bakit hindi mo kasama ang P.A mo? Si Sheena?" pagtanong niya.

Napaisip tuloy ako.

Bakit niya malaman ang tungkol sa P.A ko.

"Diba ako dapat ang magtanong sayo kung paano mo nalaman ang tungkol doon?" tanong ko sa kaniya.

Paano nga ba niya nalaman?

"Hmm. I was heard it from rumor in University. So tama nga P.A mo siya?" sabi niya.

"Actually. I can manage myself so never mind." Sabi ko.

Ito talagang si Sandra lahat na lang ng bagay tungkol sa akin ay gustong alamin.

Even my little secrets. The only thing that she didn't know yet about me is the color of my underwear.

Oo, ang hindi niya na lang talaga alam ay kung anong kulay ang suot kong underwear. Para halug-hugin ang pagkatao ko.

That's the one proof na hindi pa siya nakakamove on hanggang ngayon.

Pagkatapos na mag-usap kami ni Sandra ay umuwi na ako ng mansion at umuwi narin siya.

Kakapasok ko lang ng mansion. Nakita ko si Sheena nakaupo sa sofa habang nakapatong ang ulo niya sa table at naunanan niya ang kaniyang mga kamay.

Nandito siya sa sala.

Hindi ko iyon pinansin sahalip umakyat na ako ng hagdan para pumunta ako ng kwarto.

Nakabalik na pala siya mula sa coffee shop.

Ilang saglit bumaba ako. Ganoon parin ang hitsura niya. Nakatulog pala siya rito nang tingnan ko. Siguro napagod siya.

Umupo ako sa harap niya at pinagmasdan siya.

Bakit ang cute niya? She have a catchy pretty eyes. Pointed nose. Her cupid's rosy lips.

Pansin ko.

Oh siya. Bakit ko nga pala na papasin 'yon?

Tumayo ako at binuhat siya para ayusin ang pagkakatulog niya dito sa sofa.

Dahan-dahan ko siyang ihiniga at inayos ang kaniyang pagkakahiga.

Muntik na akong ma-out balance nang buhatin ko siya. Kaya nagkadikit tuloy ang aming mga mukha.

Muntik ko na siya mahalikan. I blinked my eyes. Sa hindi ko alam ilang minuto na pala akong nakatitig sa kaniya.

Marahan ko na siyang pinahiga at kinumutan. Dahil parang nilalamig siya. Para tuloy akong may inaalagaang maliit na baby ngayon.

Ngayon at least alam ko ng secured na ang kalagayan niya.

Nang umupo ako sa harap niya. I accidentally kicked her poor shoes.

"Ang luma na pero hindi niya pa pinapalitan. May sahod naman siya." Bulong ko habang hawak hawak ko yung shoes niya.

Hindi ko na lang iyon pinansin instead I placed her shoes at the corner. Tumayo na ako at umakyat na ako ulit sa kwarto ko.