Prince's POV Ito na yung moment na naglalakad kami ni Sheena dito sa hallway.Matapos kasi yung laro kanina umuwi na si Rain at Sandra.Now we are walking along under the trees. Surrounding is so splendid beautify by the difference flowery plants.Biglang may sumulpot na tatlong lalaki at pinaghihila ang shoulder bag ni Sheena. "Oooooops. Sandali lang." sabi ko dahilan para matigilan ang mga lalaki. I thought they are snatchers here."Baka pwede naman natin pag-usapan 'to." pakiusap ko sa kanila. Nagkatinginan naman ang tatlong mga ulupong."Ayon may mga police." sabi ko sabay turo sa likuran nila. Automatic naman na napalingon ang tatlo sa kanilang likuran. Hinawakan ko ang kamay ni Sheena at takbo kami. Tricks lang naman 'yon para makatakas kami sa mga ulupong na iyon. Kahit wala naman talagang mga police sa likuran nila. "Gago. Habulin niyo sila." sabi ng isang lalaki nang mapansin niya kaming tumatakbo na ni Sheena. Kaya masbinilisan pa namin ang pagtakbo ni Sheena. Para t
Sheena's POV Kinabukasan. Inihatid kami ni Prince sa apartment na tutululoyan namin ni mama gamit ang kotse niya. "Maraming salamat Prince sa paghatid sa amin." tugon ni mama nang makapasok kami ng apartment. Dala naman ni Prince ang ilang bagahe namin ni mama nang pumasok ng apartment at nilagay niya ito sa isang tabi. "Wala po 'yon." sagot niya. Napahawak si mama sa sintido niya at napaupo ito. "Ma. Masama po ba ang pakiramdan niyo?" tanong ko kay mama. "Okay lang ako anak. Sige na. Humanda na kayo baka-malate pa kayo sa klase niyo ni Prince." sagot niya. Sa simpling sagot ni mama. Parang pakiramdam ko hindi siya okay. Alam ko kasing mapaglihim si mama kapag nagkakasakit siya."Manang. Okay lang po ba talaga kayo?" nag-aalalang tanong ni Prince habang nasaharap namin. "Okay lang ako Prince." sagot ni mama. "Hmm. Sige po. Aalis na po ako. Baka po kasi ma-late pa ako." paalam niya. "Sige. Ingat ka." tugon ni mama. "Salamat po." sagot ni Prince at lumabas na ito. Sumakay
Sheena's POV Sa hindi ko namamalayan. Nakatulog pala ako habang binabantayan ko si mama. Nagising na lang ako nang pumasok ang isang nurse para i-check niya si mama. Matapos niyang tingnan si mama ay lumabas na siya. "Ma. Kumusta na po ang kalagayan niyo. Masama pa po ba ang pakiramdam niyo." pagtanong ko kay mama. Hinawakan ni mama ang kamay ko at pilit na ngumiti ito sa akin. "Anak. Kung sakaling mawala ako. Huwag kang maghihinto sa pag-aaral mo ah. Gusto ko parin makapagtapos ka ng pag-aaral kahit wala na ako." mahinang sabi ni mama. "Wala akong ibang maipapamana sayo kundi ang edukasyon. Yon lamang ang tanging susi para hindi ka na maging katulad ko." sabi pa ni mama. Sa hindi ko namalayan. Pumatak na pala ang mga luha ko. Bahagya ko naman itong pinunas. "Ma. Huwag niyo pong sabihin yan. Diba sabi niyo po gagaling kayo?" tanong ko kay mama. "Sabi ko ng Doctor gagawa daw po sila ng paraan para gumaling kayo. Kaya na niniwala ako na gagaling kayo." sabi ko kay mama. Patulo
Sheena's POV"Ma! Ma! Doc, Doc!" tawag ko dahil bigla na lamang nanginig ang buong katawan ni mama habang binabantayan ko siya. Nagkagulo ang mga Doctors at nurses at agad silang pumasok sa room ni mama para tingnan ito. "Ma'am. Labas muna kayo, please!" Pakiusap ng isang nurse at patuloy ang panginginig ng katawan ni mama."Hindi. Kailangan niya ako. Kailangan ako ni mama." paliwanag ko habang umiiyak. Nakita kong patuloy ang panginginig ng buong katawan ni mama. "Sorry ma'am nasa critical ang condition niya at kailangan lang namin protektahan ang pasyinte." pakiusap ng isang nurse at pagkatapos isinara ang pinto. Napahagolgol na lamang ako sa iyak habang nakatayo sa harapan ng pinto. Hindi ko alam ang gagawin ko. "Papasukin niyo ako please! Kailangan niya ako." sigaw ko habang pilit na binubuksan ko ang pinto pero hindi ko ito mabuksan dahil naka-locked ito. "Please! Papasukin niyo ako." sabi ko habang umiiyak. Sinilip ko sa loob ng room ni mama pero wala akong makita dahil na
Rain's POV Kinabukasan ipinagluto ko si Sheena ng porridge at bago ako umalis nag-iwan ako ng letter sa table. Hindi ko na siya ginising pa at umalis na ako.Pinuntahan ko na lang ang kotse ko. Pagpasok ko ng kotse ko ay nakita ko ang isang kwentas na hugis puso. May kasama itong isang family picture. Alam kong kay Sheena 'yon nang malaglag ang mga gamit niya dito kagabi."Teka. Parang may kamukha ang papa niya? Si Mr. Renato. Isa sa mayamang businessman sa bansa." Bulong ko habang pinagmamasdan ko ang picture. "Pero teka. Kung ito ang Papa niya. Ang tanong? Papaano niya naman magiging ama ang isang mayamang tao sa mundo?" pagtanong ko sa sarili ko habang panagmamasdan ko ang larawan. "Baka magkamukha lang." bulong ko. Hindi ko na iyon pinansin sahalip isinulok ko na sa bulsa ko ang kwentas at isang picture. Sumakay na ako ng kotse ko at umalis. Alam kong sa mga sandaling ito ay gising na si Sheena. Alam kong nakita niya ang letter na iniwan ko sa ibabaw ng mesa. Goodmorning
Renato Castillo's POV "Ito na po ang hinihingi niyo." sabi ng binatang si Rain. Ibinigay niya sa akin ang isang medical plastic na hawak niya. Nagkita kasi kami ngayon dahil hinihingi ko ito sa kaniya. "Nandiyan po ang band aid na may dugo ni Sheena. Kumilos na po kayo para malaman niyo kung si Sheena talaga ang nawawalang anak niyo." bigkas ng binata. Napamasid naman ako sa mukha niya. Ang bait niya para tulungan ako. Bihira lang ang mga taong kagaya niya sa mundo. "Maraming salamat iho. Napakabait mo para tulungan ako. Wala kang katulad." sabi ko sa kaniya na may paghanga sabay tapik ko sa balikat niya. "Dahil sa ginawa mo. Hayaan mong bigyan kita ng malaking gantimpala." sabi ko sa kaniya. "Huwag na po sir. Sapat na po akong makatulong sa ibang tao. Hindi ko po kailangan ang pera o sukli sa ginawa ko. Matulungan ko lang pong mahanap ni Sheena ang totoo niyang ama ay sapat na sa akin." Turan ng binata. Napahanga ako sa mga sinabi niya. Isa siya talagang mabuting tao. "Sigur
Sheena's POV Andito na kami ni papa sa Korea. Hindi ko akalain na makakarating ako rito. Kay bilis ng mga pangyayari. "Anak. Enjoy your moment here. Korea is a good place. I want you to relax yourself and to be happy before we go back to the Philippines." sabi ni papa. "Opo dad. Salamat po. Hindi ko aakalain na makakarating ako rito kung hindi dahil sa inyo." saad ko. "Ano ka ba. Huwag mong isipin iyon anak. Gusto kong kalimutan mo muna ang mga problema mo. Isipin mo naman ang sarili mong kasiyahan kahit sandali lang." payo ni dad. Marahan akong niyakap ni dad at hinaplos ang buhok ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Hayaan mo akong makabawi sayo. Alam kong madami akong pagkukulang." sabi niya. Ramdan ko ang lungkot sa mga sinabi ni dad. "Maiwan muna kita. Okay. May pupuntahan lang ako." sabi ni dad nang kumawala sa akin sa pagkakayakap. Tumango naman ako at pagkapos ay iniwan niya na. Masaya pala ang pakiramdam na may ama. Kung saan handa ka niyang damayan sa mga probl
Sheena's POV "Rain. Can I have a favor before graduation happen? Please." tanong ko kay Rain. Andito na pala kami sa University simula nang makauwi kami kahapon mula sa Beach.Grabe yung nangyari. Nag-enjoy naman ang lahat. "What is it?" Rain asked me. Nakatingin lamang siya sa akin at napalunok. "Hmm. But before it. I just wanna to say thank you for everything you've done to me. And thank you for being my friend. Salamat dahil palagi kang nandiyan para sa akin." sabi ko. "It's nothing okay. Karangalan ko naman ang makatulong sa kapwa. Tsaka bilang kaibigan mo ako. Asahan mong na nandito lang ako para tulungan ka." sabi ni Rain. He trying to smile as best as he could. "Ano nga pala ang hihilingin mo?" he asked attentively. "Just follow me okay." sabi ko. Kumilos naman ako at sumunod naman siya sa akin. Pumunta kami ng garden ng university. Oo. Nandito si Prince at walang ibang tao rito kundi siya lang. "Talk to him. Mag-usap kayo ni Prince." sabi ko kay Rain. Napalingon na