Artemis’ POV
“What are you talking about?” Kunot noo ko siyang tinignan bago unti-unting tumalim ang mga mata ko. Ni hindi ko mahanap kung saan niya itinatago ang ano ko tapos ngayon ay pagbibintangan niya akong sinubukan kong kidnap-in ang anak?
“Are you still going to lie? That’s your plan why you applied here, right?” malamig niyang tanong habang nakataas pa ang kilay sa akin. He acted like he was interrogating me.
“Yes, that’s right. I’m here because I want to take my son but I didn’t know what you are saying!” galit kong sambit. Nanatili lang ang tingin niya sa akin na para bang hinuhusgahan ang buong pagkatao ko.
“What happened to my son?” tanong ko pa na sinubukang lumapit sa kaniya.
“Nevermind if you are not the one who tried to kidnap him,” aniya at sinubukang tumalikod sa akin subalit mabilis akong nakalapit sa kaniya at kinuwelyuhan siya.
“I’m fucking asking you what happened to my son? Is my son in danger?” tanong ko habang ramdam din ang kalabog ng aking dibdib.
“He’s my son, not yours. You left, remember?” Ang mga mata niya’y galit habang diretso lang ang tingin sa akin.
“I left him for a while! Balak ko ring balikan but what have you done? Dinala mo sa America!” Humalakhak siya sa aking sinabi bago walang buhay ang mga matang nilingon ako. He looks like he was actually mocking me.
“Why can’t I? You left him in front of my house like a cat? And know you have the guts to get mad?” tanong niya na nakangisi pa rin ngayon. Mariin kong kinagat ang aking labi at panandaliang natigilan dahil tama naman talaga siya roon. Wala naman talaga akong karapatang magalit but it frustrate me that he don’t want to tell me anything about my son. Alam kong mamamatay tao ang tingin niya sa akin ngayon but still…
“Why did you bring him here in the Philippines? Does his life in danger in America?” Sinubukan kong kalmahan ang aking tinig. Inalis niya lang ang pagkakahawak ko sa kaniya at nagpatuloy sa paglalakad palabas.
“Why don’t you behave yourself? Baka sakaling magbago ang isip ko at ikwento ang buong pangyayari sa ‘yo.” Ni hindi niya ako nilingon habang palabas siya. Ramdam ko ang iritasiyon sa aking dibdib bago ko binato sa kaniya ang kutsarang nasa sahig. Sapol ang kaniyang ulo roon dahilan kung bakit dahan-dahan niya akong nilingon.
“Continue that attitude, let’s see kung saan ka dadalhin niyan,” aniya sa akin. Sinenyasan niya ang mga PSG na nasa pinto na isara ‘yon matapos linisin ang kalat mula sa loob.
Ang inis ay unti-unti nang napalitan ng pag-aalala nang mapag-isa ako sa kwarto. Pag-aalala dahil mukhang nasa peligro ang buhay ng anak ko. Galit sa sarili dahil hindi ko man lang magawang protektahan ito.
Sa mga sumunod na araw ay panay ang dala ng pagkain ng PSG, takot ang ilan sa akin subalit ang ilan ay tinatrato ako na parang preso rito sa loob. Hindi ko alam kung anong plano sa akin ni Zelo dahil hindi rin naman siya bumibisita sa mga araw na nagtutungo siya rito.
“Where’s Zelo? I told you that the next time you’ll enter this room, you have to bring Zelo to me.”
“Cocky, Bitch. Be fucking thankful that the President haven’t kill you yet,” sambit ng isang malaki ang katawan na PSG sa akin.
“Oh, why don’t he kill me now?”
“Oh, believe me, when he got the information that he need, dugo mo na ang makikita sa sahig,” malamig na saad nito habang nakatingin sa akin kaya isang ngisi ang pinakawalan ko habang nakatingin dito.
“Tell him that I won’t eat unless he’ll meet me. If you really need something from me, bakit hindi niyo pa ako patayin?” Napatawa ba ako bago kinuha ang pinggan ang hinampas sa PSG. Nasalag niya ang pinggan gamit ang kaniyang braso and it looks like it didn’t affect him that much nang tuluyang mabasag iyon. Kita ko ang talim ng kaniyang mga mata sa akin subalit isang ngisi lang din ang pinakawalan ko.
Mga tanga rin talaga dahil hindi pa ata nadadala. Kinuha ko ang bubog mula roon.
“You—” Bago niya pa matuloy ang sasabihin ay walang pag-aalinlangan kong ginamit ang bubog para masugatan ang braso niya.
“Looks like it was effective to use para gilitan ‘yang leeg mo,” nakangisi kong saad. Kita ko ang galit mula sa kaniyang mga mata bago siya napalayo sa akin subalit dahil sa ilang araw kong pagpapahinga at pag-eexercise dito’y unti-unti ko na ring na-regain ang aking lakas.
Sinubukang manlaban ng bodyguard ni Zelo subalit agad ko na ring nahawakan ito. I easily turn him around at naitapat ang hawak-hawak na bubog.
“Why don’t you ask the president to meet me now? I won’t wait for so long. I’ll wait for one minute,” nakangisi kong saad bago nagsimula akong magbilang. Bahagyang nataranta ang PSG bago niya tinawagan ang mga kasamahan mula sa labas.
Agad na bumukas ang pinto at bahagyang napakunot ang noo ng isa nang makita ang nakakalat na mga bubog sa lapag at ilang pagkain na rin.
“I told you that you shouldn’t bring any thing here! Kung pupuwede niyong iplastik na lang ang pagkain, gawin niyo!” galit na saad ng isang lalaki kaya agad na nataranta ang ilang nasa likod. I can’t help but laugh. Do they really think I can’t use plastic to kill them?
Nagpatuloy pa rin ako sa pagbibilang. Malutong na napamura ang ilan habang tinatawagan ang presidente.
“I didn’t said that I would like to see any of you. I’m asking for the president,” nakangisi kong saad at bumilang hanggang sampo.
I was about to count 10 nang bumukas ang pinto at niluwa niyon si Zelo na siyang hingal na hingal na pumasok sa loob. He was wearing a formal clothes. Naka-suit pa habang ang necktie ay nagulo na.
“Fuck it. What the fuck are you doing?” galit na tanong niya.
“Hmm, I’m too tired waiting for you. I told you that I want to talk. Ganoon ba kahirap intindihin ‘yon?” nakangisi kong saad sa kaniya. Matalim ang mga mata niyang tinignan ako at he looks like he was having a stressful day. Kung sana’y nitong mga nakaraang araw pa lang ay nakipagkita na siya sa akin, hindi na sana kami aabot sa ganitong sitwasiyon.
“Alright. We’ll talk. Let him go,” aniya. Madali lang naman akong kausap kaya itinulak ko lang palapit ang lalaki sa kanila subalit ang magaling na si Zelo ay agad na sumigaw.
“What are you all fucking doing? Restrain her!” Parang kulog ang tinig nito dahilan kung bakit nagmamadaling magtungo sa gawi ko ang ilang PSG.
Hah. He’s not true to his words now, huh?
Artemis’ POV Panandalian akong napaatras nang magtungo sila sa gawi ko. Bahagya akong napangiwi nang maapakan ang ilang bubog. Narinig ko ang malulutong na mura ni Zelo doon subalit wala akong panahon para pansinin ‘yon. Iritado ko lang na kinuha ang ilang piraso ng bubog before I aim to there vital points. Ang ilan ay hindi na nagawang makipaglaban sa akin. Only Zelo was the one who was able to restrain me subalit bago niya pa ako matuluyang hawakan ay naihagis ko na rin sa kaniyang braso ang bubog na hawak. “Can you fucking calm down, Artemis?” Nahinto lang ako nang banggitin niya ang pangalan ko. He doesn’t know my name. He knows me by the name shadow so I think he got his research now. “Who started it? I’m settling down but who the fuck tried to ask his bodyguards to have fight with me?” tanong ko na napataas pa ang kilay sa kaniya. He take that as opportunity to get me at mabilis niya lang akong naitali sa kama gamit ang suit niya. This jerk really train himself so hard. H
Artemis' POVPinatay niya ang ilaw ng flashlight na hawak dahilan kung bakit panandaliang nag-adjust ang mata ko sa dilim. Hindi ko alam subalit ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso nang marinig ang maliit na tinig nito hanggang sa tuluyan nang napaawang ang labi ko ng tuluyan nang makita ang batang lalaki mula sa aking tapat. He was staring at me para bang isa akong chemical sa science laboratory na kailangan niyang pag-aralan. Isang ngiti pa ang pinakawalan niya bago niya sinindi ang lamp na nasa tabi ko. “Why did they lock you up here? And why are they tie you up like a beast?” tanong niya pa. Habang papalapit ito sa akin ay ramdam na ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso. Mariin kong kinagat ang aking labi habang titig na titig pa rin dito. It’s Hades. My son. “Are you beast that change into human form?” nagtataka niyang tanong subalit mukha pang napaisip. “But it’s impossible though? And can’t you talk?” tanong niya pa. “I can. What are you doing here? It’s dangerous wondering
Artemis’ POVPinanood kong maglaho mula sa harapan ko Hades na siyang kinuha na rin ng ilang bodyguards. I can’t just believe that I really see him in person. “What did you do to him?” ‘Yon agad ang tanong ni Zelo sa akin. Ang maamo kong mga matang nakatingin kanina kay Hades ay napalitan ng talim. “What the fuck are you teaching my kid? Beast? Am I a beast in your eyes? Isa pa, do you know that he was holding a weapon? He fucking knows that his life is in danger. Alam niya rin na muntikan na siyang ma-kidnap!” Sunod-sunod ang mga pinagsasabi ko habang matalim pa ring nakatingin kay Bullet na unti-unting kumunot ang noo nang mapatingin sa akin. “Beast? He knows? What weapon?” He looks like he was dumbfounded bago mas lalo pang lumukot ang noo. “He knows! He was holding a weapon when he went here earlier. It looks like he made it,” ani ko kaya matagal lang na napatingin sa akin si Zelo before he just sigh. Masama pa rin ang tingin ko sa kaniya bago ako nagsalita. “I’ll help find w
Artemis’ POV“You are rushing me to go out, ngayon magrereklamo ka riyan?” Pinagtaasan ko pa siya ng kilay subalit masamang tingin lang ang ibinigay niya sa akin. May pagbabanta pa mula sa kaniyang mga mata. “Ang arte, tayo lang naman nandito. Akala mo naman ay hindi mo pa nakita ang lahat sa akin,” ani ko kaya agad niya akong pinagkunutan ng noo. Tumawa na lang ako at hindi na pinansin ang kaartehan niya dahil mahaba rin naman ang t-shirt na suot ko. It looks like it’s his casual clothes dahil ganito ang pormahan niya noong kami pa. Inis niya na lang na pinaliwanag ang mga nakalap nilang ebidensiya. “It 12:06 in the morning when this guy entered the house. Hindi nila alam kung paanong nakapasok, nakuhanan na lang mula sa secret CCTV,” ani Zelo. P-in-lay niya naman ang video mula sa kaniyang laptop. Hindi kita ang mukha ng taong 'yon dahil sa dilim sa kanilang hallway. The person is wearing a black cap, black leader jacket, and an all black pants. “It’s an inside job. Alam na alam
Artemis’ POV“Isasama ba talaga ‘yan ni Mr. President? Baka traydorin lang tayo niyan,” bulong ng isa sa mga bodyguards ni Zelo. I didn’t know na medyo chismoso rin pala ang mga ito. “Instead of wasting your time talking about me, bakit hindi na lang kayo magpalakas? You can’t even win one on one with me,” nakangisi kong saad sa mga ito. Halos mapatalon sila sa gulat nang makita ako. They are walking towards the training ground. Malaya akong nakakapaglakad-lakad dito sa Maharlika Palais. The boduguards doesn’t like me that much or should I say almost everyone here doesn’t like me but they don’t have a choice because the president was the one who told them that I’ll be his guard. Until now ay hindi niya pa ako sinasama sa kung ano kaya pakiramdam ko’y walang kwento ang pagkuha niya sa akin bilang bodyguard. Idagdag mo pa na off-limits ang lugar kung nasaan ang anak ko kaya ang training ground ang nagiging tambayan ko. Napatikhim ang dalawang guards na nasa unahan ko at binilisan na
Artemis’ POV“You can’t stay here, you should go back to your building,” sambit ko sa kaniya habang nanatili pa rin ang kuryoso mula sa kaniyang mukha. Agad siyang napakibit ng balikat doon. “I don’t want to go back. It was boring there,” reklamo niya sa kaniyang bodyguards. “You have the science lab for your curiousity, Young master,” anang kaniyang bodyguard na mukhang kinakabahan pa dahil talagang malilintikan sila kapag nalaman ng ama nito na nandito Hades. “Beasty is the most interesting creature for me right now though,” aniya na nakangisi pa kaya napakamot na lang ang ilang bodyguards na nakikinig sa kaniya. Agad ko naman nakita ang mapanghusgang tingin ng mga kasama namin sa loob. Napairap ako. Hindi naman talaga nila alam na anak ko si Hades pero alam nila na masamang tao ako at pumasok dito sa loob. Hindi ko nga lang alam kung alam nilang si Hades ang aking sadya. “Fine, now that you are done. Can you go back to your building now?” tanong ko kay Hades. Umupo pa ako sa k
“Sorry, Young Master, but your Dad said that we should protect you to a dange—” Bago niya pa matapos ang sasabihin ay nilingon ko ito nang may kunot ang noo dahilan kung bakit napatikhim siya at agad na lumayo. “Here’s your vanilla ice cream, Young Man,” nakangiti kong saad sa kaniya dahilan kung bakit kumurba rin ang ngiti mula sa kaniyang mga labi. Later on, we silently eat our ice cream. Alam kong marami ang nanonood sa amin. Ang staff sa cafeteria, ang mga maid, ang mga bodyguard at ang ilan pang tauhan ni Zelo sa kaniyang opisina. Of course, they know about Zelo at baka kumalat na rin ang balita tungkol sa pagsubok kong iinvade itong Palais. But I was too preoccupied with my son na unti-unti ko na ring nakalimutan pa ang tungkol sa lahat. “I wonder if it’s taste more good if I eat this outside?” patanong na saad niya. “Hmm, you are eating it outside though?” tanong ko rin pabalik sa kaniya. “No, not like this, Beasty. I mean outside the Palais. I only had the chance to see pl
Artemis’ POVNang tuluyan kaming makalabas doon ay hindi makapaniwalang napatingin si Hades sa akin. “Looks like Daddy will really get mad when we go back. There’s a chance that he’ll punish you. I know that you are strong but I don’t want you to be punish, Beasty…” aniya sa akin kaya nagkibit ako ng balikat. “He won’t.” Ngumiti ako sa kaniya just to assure him. But I’m really sure that he won’t just punish me, he can also kill me because of what I’m doing pero kung papatayin niya na rin naman ako, sulitin na. Sumakay lang kami ni Hades sa isang cab na nadaan. He was just busy looking around hanggang sa makarating kami sa amusement park. Bakas sa kaniyang mukha ang saya kaya napangiti na lang ako bago ako naglahad ng kamay sa kaniya. “The only thing that I wish for you to do is to stick with me, is that fine?” nakangiti kong tanong sa kaniya. Agad siyang tumango sa akin doon habang mahigpit na rin ang pagkakahawak sa aking kamay. We enter the amusement park, libang na libang pare