Artemis POV
Nagising ako sa isang medieval period like room. All of the furnitures look so expensive. Malutong nga lang akong napamura nang maramdaman ang hapdi ng katawa ko.
Ang aking kamay ay nakatali rin. Medyo tanga ang nagtali dahil mabilis ko lang ding naalis. I was wearing a white dress habang kitang-kita ang sugat sa aking katawan.
I’m not sure if I’m still at the Maharlika Palais dahil tila iba ang disenyo ng room na ito.
Napangiwi ako nang maramdaman kung gaano kasakit ang aking braso. Malutong pa akong napamura nang makitang mayroong tracker na nakasuot sa aking paa. Napikit na lang ako roon. Now, I’m sure I’m still on Zelo’s place.
Napatingin ako sa pinto nang makita ang isang gwardiya. I’m sure he was one of PSG dahil may suot-suot siyang badge and that’s the President Security Group’s uniform.
“You are awake. The president wants you to eat properly before he meets you tonight,” he said bago niya padabog na inilagay ang pagkain sa tabi ng kama. Hindi ko mapigilan ang mapangisi roon bago ko ito nilapitan. I gave him a high kick before I uppercut him. Isang segundo lang ay nasa paanan ko na siya.
“You can’t just treat me like that just because I’m in a bed rest right now. Do you understand?” tanong ko at sinubukan pang kunin ang kaniyang phone. Hindi siya nakapalag sa akin habang nasa paanan ko pa rin siya. I dialed my brother burner’s phone after.
“I’m still alive.” Bungad ko agad dahil sunod-sunod ang tanong niya.
“Don’t worry about me. I’ll call you when I can.” Isang malutong na mura pa ang pinakawalan niya bago malalim na buntonghininga ang pinakawalan.
“You really need to stay alive, Umbrielle. Papatayin mo talaga ako sa nerbiyos,” galit na saad niya sa akin.
“Tell my baby that I love her and I’ll see her soon,” sambit ko.
“I will… She misses you so much,” sambit ni Ares. Mariin kong kinagat ang aking labi roon. I really need to get out of here alive.
Mayamaya lang ay tumatakbo na ang ilang PSG dito sa loob at tinutukan ako ng baril kaya natatawa ko na lang na pinatay ang tawag at hinagis sa banda ng lalaking nakahiga sa sahig ang kaniyang cellphone. Inalis ko lang din ang paa ko sa kaniyang dibdib bago ako umupo sa gilid ng kama at sinimulang kainin ang pagkain sa lamesa.
The PSG looks annoyed with my action subalit dahil wala silang magawa’y iritado lang silang nagsa-alis sa loob. Ni hindi na nila ako tinali pa dahil kahit naman makatakas ako rito’y paniguradong mahahanap nila ako. Kung babalik ako sa Cebu na suot ito’y ipapahamak ko lang ang pamilya ko.
Hindi naman siguro ako lalasunin ng mga ito dahil kung talagang gusto nila akong patayin, dapat ay ginawa na nila. I think they really need something from me. Lalo na’t hindi naman basta-bastang nagdedesisyon si Zelo base sa kaniyang emosiyon.
I wonder what it is? Does he want to torture me because of what I did to his father? Or want to kill me on his own hands?
Napakibit na lang ako ng balikat bago nagpatuloy sa pagkain. Tapat na tapat sa mukha ko ang CCTV kaya nakangisi kong tinaas ang middle finger ko.
Well, I’m not really childish but thinking of getting watch makes me annoyed. I just look around while eating too. The place look so seclude. Walang bintana at kung ano. Ni wala ngang salamin sa loob. Ang magandang disenyo lang ay ang mga painting, chandelier at itong kama niya. Matapos akong kumain at naglakad ako patungo sa paintings para tignan kung mayroon bang nakatagong kung ano roon. Tumayo ako sa tapat ng CCTV bago ko sinira ‘yon.
I don’t really know when will they take me or what kaya balak sanang itago ang tinidor sa likod ng isang painting. Bago ko pa nga lang tuluyang magawa ay may pumasok nang PSG sa loob at galit akong sinugod. He was supposed to restrained me. Balak sanang igapos ang kamay ko subalit bago niya pa nagawa ay natusok ko na ang kamay niya.
“I’ll behave, no need to touch me,” natatawa kong sambit. Sa galit niya’y hahawakan pa sana akong muli but I already put him to his place.
Mahapdi ang aking mga sugat subalit hindi naman ako ganoon kahina para mapataob ng isang tao.
“What the fuck are you doing?” galit na tanong bi Zelo nang umaray ang lalaking part ng PSG matapos kong alisin ang kutsara sa kaniyang kamay.
“Get him out of here and treat him.” Bakas sa tinig ni Zelo ang iritasiyon kaya isang ngisi ang pinakawalan ko sa ka kaniya.
“Why? Regretting that you let me live, my dear ex?” nakangisi kong tanong sa kaniya.
“I didn’t know that you still love me that much to let me breathe, Zelo.” I can’t help but be the only one annoyed about staying and getting locked up in a place like this.
Matalim ang mga mata niya nang lumapit sa akin.
“You just wake up but looks like you are already full of energy. Wala ka pang isang oras na gising pero dalawang tao na ang ipinadala mo sa hospital.” Bakas ang gigil sa kaniyang tinig kaya tumawa ako.
“Looks like your boys lack with training. No wonder I almost slip,” ani ko.
“You already slipped.” Madilim ang mukha niya nang lingunin ko siya. Mayamaya lang ay naupo siya sa gilid ng kama habang nakatingin pa rin sa akin na para bang minememorya niya ang bawat detalye sa akin.
“Who the fuck did you call?” galit na tanong niya.
“Your boss? What do you plan to do? Tell me who you are working to. I will fucking destroy them all,” aniya pa. His eyes were emotionless kaya agad na napakunot ang noo ko. So he thought I’m still working with Tigers. He probably thought that he’ll get information about them through my knowledge.
“I’m not working to anyone. I only want my son back,” sambit ko rin na napakibit ng balikat sa kaniya.
“Really? So are you the one who plan on the kidnapping while he was living in America? Are you really going to use your son for your own benefit? You monster.”
Artemis’ POV “What are you talking about?” Kunot noo ko siyang tinignan bago unti-unting tumalim ang mga mata ko. Ni hindi ko mahanap kung saan niya itinatago ang ano ko tapos ngayon ay pagbibintangan niya akong sinubukan kong kidnap-in ang anak? “Are you still going to lie? That’s your plan why you applied here, right?” malamig niyang tanong habang nakataas pa ang kilay sa akin. He acted like he was interrogating me. “Yes, that’s right. I’m here because I want to take my son but I didn’t know what you are saying!” galit kong sambit. Nanatili lang ang tingin niya sa akin na para bang hinuhusgahan ang buong pagkatao ko. “What happened to my son?” tanong ko pa na sinubukang lumapit sa kaniya. “Nevermind if you are not the one who tried to kidnap him,” aniya at sinubukang tumalikod sa akin subalit mabilis akong nakalapit sa kaniya at kinuwelyuhan siya. “I’m fucking asking you what happened to my son? Is my son in danger?” tanong ko habang ramdam din ang kalabog ng aking dibdib.
Artemis’ POV Panandalian akong napaatras nang magtungo sila sa gawi ko. Bahagya akong napangiwi nang maapakan ang ilang bubog. Narinig ko ang malulutong na mura ni Zelo doon subalit wala akong panahon para pansinin ‘yon. Iritado ko lang na kinuha ang ilang piraso ng bubog before I aim to there vital points. Ang ilan ay hindi na nagawang makipaglaban sa akin. Only Zelo was the one who was able to restrain me subalit bago niya pa ako matuluyang hawakan ay naihagis ko na rin sa kaniyang braso ang bubog na hawak. “Can you fucking calm down, Artemis?” Nahinto lang ako nang banggitin niya ang pangalan ko. He doesn’t know my name. He knows me by the name shadow so I think he got his research now. “Who started it? I’m settling down but who the fuck tried to ask his bodyguards to have fight with me?” tanong ko na napataas pa ang kilay sa kaniya. He take that as opportunity to get me at mabilis niya lang akong naitali sa kama gamit ang suit niya. This jerk really train himself so hard. H
Artemis' POVPinatay niya ang ilaw ng flashlight na hawak dahilan kung bakit panandaliang nag-adjust ang mata ko sa dilim. Hindi ko alam subalit ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso nang marinig ang maliit na tinig nito hanggang sa tuluyan nang napaawang ang labi ko ng tuluyan nang makita ang batang lalaki mula sa aking tapat. He was staring at me para bang isa akong chemical sa science laboratory na kailangan niyang pag-aralan. Isang ngiti pa ang pinakawalan niya bago niya sinindi ang lamp na nasa tabi ko. “Why did they lock you up here? And why are they tie you up like a beast?” tanong niya pa. Habang papalapit ito sa akin ay ramdam na ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso. Mariin kong kinagat ang aking labi habang titig na titig pa rin dito. It’s Hades. My son. “Are you beast that change into human form?” nagtataka niyang tanong subalit mukha pang napaisip. “But it’s impossible though? And can’t you talk?” tanong niya pa. “I can. What are you doing here? It’s dangerous wondering
Artemis’ POVPinanood kong maglaho mula sa harapan ko Hades na siyang kinuha na rin ng ilang bodyguards. I can’t just believe that I really see him in person. “What did you do to him?” ‘Yon agad ang tanong ni Zelo sa akin. Ang maamo kong mga matang nakatingin kanina kay Hades ay napalitan ng talim. “What the fuck are you teaching my kid? Beast? Am I a beast in your eyes? Isa pa, do you know that he was holding a weapon? He fucking knows that his life is in danger. Alam niya rin na muntikan na siyang ma-kidnap!” Sunod-sunod ang mga pinagsasabi ko habang matalim pa ring nakatingin kay Bullet na unti-unting kumunot ang noo nang mapatingin sa akin. “Beast? He knows? What weapon?” He looks like he was dumbfounded bago mas lalo pang lumukot ang noo. “He knows! He was holding a weapon when he went here earlier. It looks like he made it,” ani ko kaya matagal lang na napatingin sa akin si Zelo before he just sigh. Masama pa rin ang tingin ko sa kaniya bago ako nagsalita. “I’ll help find w
Artemis’ POV“You are rushing me to go out, ngayon magrereklamo ka riyan?” Pinagtaasan ko pa siya ng kilay subalit masamang tingin lang ang ibinigay niya sa akin. May pagbabanta pa mula sa kaniyang mga mata. “Ang arte, tayo lang naman nandito. Akala mo naman ay hindi mo pa nakita ang lahat sa akin,” ani ko kaya agad niya akong pinagkunutan ng noo. Tumawa na lang ako at hindi na pinansin ang kaartehan niya dahil mahaba rin naman ang t-shirt na suot ko. It looks like it’s his casual clothes dahil ganito ang pormahan niya noong kami pa. Inis niya na lang na pinaliwanag ang mga nakalap nilang ebidensiya. “It 12:06 in the morning when this guy entered the house. Hindi nila alam kung paanong nakapasok, nakuhanan na lang mula sa secret CCTV,” ani Zelo. P-in-lay niya naman ang video mula sa kaniyang laptop. Hindi kita ang mukha ng taong 'yon dahil sa dilim sa kanilang hallway. The person is wearing a black cap, black leader jacket, and an all black pants. “It’s an inside job. Alam na alam
Artemis’ POV“Isasama ba talaga ‘yan ni Mr. President? Baka traydorin lang tayo niyan,” bulong ng isa sa mga bodyguards ni Zelo. I didn’t know na medyo chismoso rin pala ang mga ito. “Instead of wasting your time talking about me, bakit hindi na lang kayo magpalakas? You can’t even win one on one with me,” nakangisi kong saad sa mga ito. Halos mapatalon sila sa gulat nang makita ako. They are walking towards the training ground. Malaya akong nakakapaglakad-lakad dito sa Maharlika Palais. The boduguards doesn’t like me that much or should I say almost everyone here doesn’t like me but they don’t have a choice because the president was the one who told them that I’ll be his guard. Until now ay hindi niya pa ako sinasama sa kung ano kaya pakiramdam ko’y walang kwento ang pagkuha niya sa akin bilang bodyguard. Idagdag mo pa na off-limits ang lugar kung nasaan ang anak ko kaya ang training ground ang nagiging tambayan ko. Napatikhim ang dalawang guards na nasa unahan ko at binilisan na
Artemis’ POV“You can’t stay here, you should go back to your building,” sambit ko sa kaniya habang nanatili pa rin ang kuryoso mula sa kaniyang mukha. Agad siyang napakibit ng balikat doon. “I don’t want to go back. It was boring there,” reklamo niya sa kaniyang bodyguards. “You have the science lab for your curiousity, Young master,” anang kaniyang bodyguard na mukhang kinakabahan pa dahil talagang malilintikan sila kapag nalaman ng ama nito na nandito Hades. “Beasty is the most interesting creature for me right now though,” aniya na nakangisi pa kaya napakamot na lang ang ilang bodyguards na nakikinig sa kaniya. Agad ko naman nakita ang mapanghusgang tingin ng mga kasama namin sa loob. Napairap ako. Hindi naman talaga nila alam na anak ko si Hades pero alam nila na masamang tao ako at pumasok dito sa loob. Hindi ko nga lang alam kung alam nilang si Hades ang aking sadya. “Fine, now that you are done. Can you go back to your building now?” tanong ko kay Hades. Umupo pa ako sa k
“Sorry, Young Master, but your Dad said that we should protect you to a dange—” Bago niya pa matapos ang sasabihin ay nilingon ko ito nang may kunot ang noo dahilan kung bakit napatikhim siya at agad na lumayo. “Here’s your vanilla ice cream, Young Man,” nakangiti kong saad sa kaniya dahilan kung bakit kumurba rin ang ngiti mula sa kaniyang mga labi. Later on, we silently eat our ice cream. Alam kong marami ang nanonood sa amin. Ang staff sa cafeteria, ang mga maid, ang mga bodyguard at ang ilan pang tauhan ni Zelo sa kaniyang opisina. Of course, they know about Zelo at baka kumalat na rin ang balita tungkol sa pagsubok kong iinvade itong Palais. But I was too preoccupied with my son na unti-unti ko na ring nakalimutan pa ang tungkol sa lahat. “I wonder if it’s taste more good if I eat this outside?” patanong na saad niya. “Hmm, you are eating it outside though?” tanong ko rin pabalik sa kaniya. “No, not like this, Beasty. I mean outside the Palais. I only had the chance to see pl