“Congratulations Mrs. Harrison, you are three months pregnant.”Ang tuwa at galak ay walang paglagyan sa puso ko. Ito na ang pinakamagandang salita na narinig sa buong buhay ko. I told Nanay na huwag munang ulitin ito kay Judd, dahil gusto ko na ako mismo ang magsasabi ng tungkol dito. Natitiyak ko na matutuwa ito kapag nalaman niya na buntis ako at magiging ama na siya. Heto rin naman kasi ang kagustuhan ni Judd para sa amin.Hindi mapalis ang ngiti sa labi ko habang nagluluto ng pancake, itlog, hotdog at bacon. Basta noong malaman kung buntis ako, nahiligan ko na ang pag gising sa umaga at ipagluto ng agahan si Judd. Masyado lang kasi akong natutuwa dahil sa mga nangyayari na maganda sa amin ngayon ng asawa ko. “You preceded me in cooking, wifey.” A husky voice filled my ears, at naramdaman ko ang pagyakap nito sa likudan ko.“Dapat lang naman na ako ang gumagawa nito.” Sagot ko dito bago humarap sa kanya at ninakawan ng halik sa malalambot niyang labi.“More.” Paguutos pa nito, ka
Matiim na tinitigan ang enveloped na hawak, nagtataka man sa pagtawag ni Judd at sa agaran nitong pagkaalam tungkol sa envelope ay hindi maiwasan ang pagbabara sa aking lalamunan. Parang mayroon akong hindi na lalaman tungkol doon, parang may mali sa iniakto ng kanyang asawa. Inuli ko ang mata sa apat na sulok ng sala at may hinanap. Marahan akong tumayo habang nagmamasid. Isip ko lang ba talaga ang nagiisip noon o sadyang tama lang ang kutob ko?Umiling ako ng bahagya at hinilot ang sintido. Imposible, napaka imposible na maglagay ito ng CCTV Camera sa loob ng bahay. Pero bakit naman niya gagawin 'yon? May tiwala naman siya siguro sa akin para magkabit ito noon gayong hindi na naman ako malimit lumabas ng bahay o dahil lang ba talaga doon?Muli akong umupo at sinulyapan ang cellphone dahil tumunog ayon, message from Judd. ‘I’m sorry kung nasigawan kita. I love you.’ Naguguluhan man ay may sumilay na ngiti sa aking labi. Hindi ko yun nireplyan at ibinaba na ang cellphone sa mesa. Naw
Nakahiga lang ako habang nakatitig sa kisame. Bukas na ang uwi ni Judd pero hindi ko parin alam kung paano aakto sa harap nito. Gusto kong umiwas at huwag itong kausapin pero hindi ko alam kung paano. Iniisip ko pa lang na magmukmok na lang sa kwarto habang nandito siya ay hindi naman maari ayon.Hindi ko pa rin lubos maisip kung bakit niya ginawa 'yon. Bakit sila magkasama ni Kassy? Yon ba ang importante niyang gagawin? Kaya halos hindi tumawag o magparamdam man lang?I heard a knock on the door and I opened it. Bumungad sa akin si Nay Loleng na may simpleng ngiti. Nanay Loleng know everything at siya lang ang nasandalan ko sa araw at oras na idinaan ko lamang sa pag iyak ang sakit at galit na nararamdaman ko. Ang hirap mag move-on dahil sa aking nakita. Gusto kong humanap ng paliwanag at dahilan pero wala akong makita. Gusto kong marinig ang side niya pero bakit parang natatakot ako na alamin pa 'yon.Hindi pa rin ako nawawalan nang
“SAMANTHA!”“SAMANTHA VERONICA!”Hindi mapigilan ang luha na patuloy sa pagpatak mula sa aking mga mata. Kahit anong tawag nito, hindi ako lumingon dahil ayokong makita kung ano man ang itsura nito, kung tinatawag lang ba niya ako para pag mukhaing tanga lamang sa harap ni Kassy. Mahina ako pagdating sa kanya. Umiiyak ba siya, mahal niya ba talaga ako?“Samantha, please. Mag usap naman tayo.” Rinig ko pang sigaw nito sa hindi kalayuan.Mabuti na lang at walang bantay sa gate ng mga oras na ito kaya madali akong nakalayo sa lugar na pakiramdam ko ay sinusunog lamang ako dahil sa kababuyan na ginagawa nila. Gusto ko lamang mapag-isa. Gusto kong lumayo, yung malayo sa lahat. Malayo sa kanya. Sobra na kasi yung sakit, yung kitang-kita mo na sa akto pero tatanggi pa at sasabihin na naguusap lang sila? God! May nag uusap na pala ngayon na magkapatong? Deretso sa kwarto imbis na sala. Napatigil ako sa mabilis na paglalakad at nap
Kunot ang noo ako na nakatingin sa aking ina. “Ahm.” Yun lang ang lumabas sa bibig ko dahil hindi ko alam kung ano ang dapat sabihin dito o ano ang dapat i react sa sinabi nito. Parang may kung anong tinik ang bumaon sa aking lalamunan dahil hindi ako makaimik kaagad sa naging bungad sa akin ng aking ina.“Hindi mo ba kasama si Judd?” My mother asked me at napangiwi ako. How did she know na asawa ko si Judd? Hindi man lang ba niya ako namiss?Nang makalapit ito sa akin ay isang mainit na yakap ang natanggap ko mula sa kanya at hinalikan ako sa aking kaliwang pisngi. God knows how much I miss my mom. Hindi ko naman mapigilan ang mapahikbi at niyakap ng mas mahigpit pa ang aking ina.“H-hindi ko po siya kasama mom.” Sabi ko na lang dito at pinagpasalamat ko na ikinatango niya bago kumawala sa aming yakap.“I’m so excited to see this little one.” Aniya at bahagyang hinaplos ang aking tiyan. Napangiti ako at niyakap siyang muli.
Habang sagana na kumakain ay may ilang titig na hindi maiwasan kong tingnan kung saan nanggagaling. pasulyap-sulyap ako kay judd ng hindi ko maintindihan kung ano ba ang kanyang gusto.“judd, hijo. baka naman matunaw na ang anak ko kakatitig mo.” my mom giggled. akala mo naman kasi teenager ang kanyang ina na kinikilig nalang basta sa relasyon ng iba. kahit kailan talaga ganon pa rin ang kanyang ina na ikinailing na lang niya.“mom.” suway ko at ngumii lamang ito sa akin. “your daugther is beautiful, mom.” halos mabulunan ako sa pahayag ng mokong, nasa harap ng pagkain pero kung ano ano ang pinagsasabi. inirapan ko lang ito at narinig ko pa ang bahagya niyang pagtawa. pinilit kong ikinalma ang sarili at nagpatuloy sa pagkain. “wala pa ba si daddy?” basag ko sa katahimikan at kita ko na nagkatinginan si judd at mom. “a-ah. gagabihin na naman yun sa pag-uwi baka hindi mo na rin abutan.” alanganin na sagot ni mommy ka
NAGISING ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. Nag inat pa ako at biglang naramdaman naman ang pagyakap ng isang matikas na braso sa bewang ko na mayroong katmtamang higpit. Halos manindig ang balahibo ko ng marahang humaplos paitaas ang kamay ni Judd at bahagyang pinisil ang aking dibdib doon.“Agang-aga, Judd.” Suway ko habang naiiling sa kanya.“Good morning, wifey.” Bati niya sa akin kaya napangiti ako bago umayos ng higa paharap sa kanya at yumakap sa kanya pabalik.“Good morning husbie.” May ngiti sa labi na sagot ko. Namumungay naman ang mga mata nito na nakatingin sa akin, binigyan ko pa siya ng isang magaan na halik na mas nakapag palawak ng ngiti sa loko. Kung ganito lang palagi tuwing umaga ang mabubungadan sa pagmulat ng mga mata, araw-araw siguro ako masaya. Pero tunay na ba talaga ito o isa na naman sa mga paraan niya? Kung palabas lang ang lahat ng ito pwede bang itigil na lang? Pwede bang umayaw?Ayoko ng dumating sa punto pa na bawiin lahat ng kasiyahan n
We arrived safely at the hospital, hindi ko akalain na makikita ko dito si Christine na natutupad ang pangarap na ang kanyang pangarap na maging isang magaling na doctor. She’s an OB Gyne, siya yung napili ni Judd na maging doctor ko. Sa kabila ng mga kalokohan namin noon, look at her now.“OMG! Akala ko noong tumawag sa akin kahapon si Kuya ay nagloloko lamang ito, hindi pa ako maniwala na ikaw ang naging asawa at magkakaanak kayo.” Napangiti ako sa sinabi ni Christine, wala pa rin itong pinagbago ang dami pa ring kwento.Napatingin naman ako kay Judd mula sa labas ng pinto, may kausap ito sa phone niya at nakakunot na naman ang perpekto nitong mga kilay. “He called you?” Tanong ko pa sa hindi makapaniwalang tono.“Yes, excited pa nga siya halata sa boses niya. Alam ko naman kung gaano ka dead na dead sayo si Kuya. Halos hindi ka na nga palabasin diba?” Natatawa na saad nito at nawala bigla ang ngiti sa labi ko. Nagkatinginan kaming dalawa. Pilit na ipinapasok sa utak ang sinabi ni