Nakahiga lang ako habang nakatitig sa kisame. Bukas na ang uwi ni Judd pero hindi ko parin alam kung paano aakto sa harap nito. Gusto kong umiwas at huwag itong kausapin pero hindi ko alam kung paano. Iniisip ko pa lang na magmukmok na lang sa kwarto habang nandito siya ay hindi naman maari ayon.Hindi ko pa rin lubos maisip kung bakit niya ginawa 'yon. Bakit sila magkasama ni Kassy? Yon ba ang importante niyang gagawin? Kaya halos hindi tumawag o magparamdam man lang?I heard a knock on the door and I opened it. Bumungad sa akin si Nay Loleng na may simpleng ngiti. Nanay Loleng know everything at siya lang ang nasandalan ko sa araw at oras na idinaan ko lamang sa pag iyak ang sakit at galit na nararamdaman ko. Ang hirap mag move-on dahil sa aking nakita. Gusto kong humanap ng paliwanag at dahilan pero wala akong makita. Gusto kong marinig ang side niya pero bakit parang natatakot ako na alamin pa 'yon.Hindi pa rin ako nawawalan nang
“SAMANTHA!”“SAMANTHA VERONICA!”Hindi mapigilan ang luha na patuloy sa pagpatak mula sa aking mga mata. Kahit anong tawag nito, hindi ako lumingon dahil ayokong makita kung ano man ang itsura nito, kung tinatawag lang ba niya ako para pag mukhaing tanga lamang sa harap ni Kassy. Mahina ako pagdating sa kanya. Umiiyak ba siya, mahal niya ba talaga ako?“Samantha, please. Mag usap naman tayo.” Rinig ko pang sigaw nito sa hindi kalayuan.Mabuti na lang at walang bantay sa gate ng mga oras na ito kaya madali akong nakalayo sa lugar na pakiramdam ko ay sinusunog lamang ako dahil sa kababuyan na ginagawa nila. Gusto ko lamang mapag-isa. Gusto kong lumayo, yung malayo sa lahat. Malayo sa kanya. Sobra na kasi yung sakit, yung kitang-kita mo na sa akto pero tatanggi pa at sasabihin na naguusap lang sila? God! May nag uusap na pala ngayon na magkapatong? Deretso sa kwarto imbis na sala. Napatigil ako sa mabilis na paglalakad at nap
Kunot ang noo ako na nakatingin sa aking ina. “Ahm.” Yun lang ang lumabas sa bibig ko dahil hindi ko alam kung ano ang dapat sabihin dito o ano ang dapat i react sa sinabi nito. Parang may kung anong tinik ang bumaon sa aking lalamunan dahil hindi ako makaimik kaagad sa naging bungad sa akin ng aking ina.“Hindi mo ba kasama si Judd?” My mother asked me at napangiwi ako. How did she know na asawa ko si Judd? Hindi man lang ba niya ako namiss?Nang makalapit ito sa akin ay isang mainit na yakap ang natanggap ko mula sa kanya at hinalikan ako sa aking kaliwang pisngi. God knows how much I miss my mom. Hindi ko naman mapigilan ang mapahikbi at niyakap ng mas mahigpit pa ang aking ina.“H-hindi ko po siya kasama mom.” Sabi ko na lang dito at pinagpasalamat ko na ikinatango niya bago kumawala sa aming yakap.“I’m so excited to see this little one.” Aniya at bahagyang hinaplos ang aking tiyan. Napangiti ako at niyakap siyang muli.
Habang sagana na kumakain ay may ilang titig na hindi maiwasan kong tingnan kung saan nanggagaling. pasulyap-sulyap ako kay judd ng hindi ko maintindihan kung ano ba ang kanyang gusto.“judd, hijo. baka naman matunaw na ang anak ko kakatitig mo.” my mom giggled. akala mo naman kasi teenager ang kanyang ina na kinikilig nalang basta sa relasyon ng iba. kahit kailan talaga ganon pa rin ang kanyang ina na ikinailing na lang niya.“mom.” suway ko at ngumii lamang ito sa akin. “your daugther is beautiful, mom.” halos mabulunan ako sa pahayag ng mokong, nasa harap ng pagkain pero kung ano ano ang pinagsasabi. inirapan ko lang ito at narinig ko pa ang bahagya niyang pagtawa. pinilit kong ikinalma ang sarili at nagpatuloy sa pagkain. “wala pa ba si daddy?” basag ko sa katahimikan at kita ko na nagkatinginan si judd at mom. “a-ah. gagabihin na naman yun sa pag-uwi baka hindi mo na rin abutan.” alanganin na sagot ni mommy ka
NAGISING ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. Nag inat pa ako at biglang naramdaman naman ang pagyakap ng isang matikas na braso sa bewang ko na mayroong katmtamang higpit. Halos manindig ang balahibo ko ng marahang humaplos paitaas ang kamay ni Judd at bahagyang pinisil ang aking dibdib doon.“Agang-aga, Judd.” Suway ko habang naiiling sa kanya.“Good morning, wifey.” Bati niya sa akin kaya napangiti ako bago umayos ng higa paharap sa kanya at yumakap sa kanya pabalik.“Good morning husbie.” May ngiti sa labi na sagot ko. Namumungay naman ang mga mata nito na nakatingin sa akin, binigyan ko pa siya ng isang magaan na halik na mas nakapag palawak ng ngiti sa loko. Kung ganito lang palagi tuwing umaga ang mabubungadan sa pagmulat ng mga mata, araw-araw siguro ako masaya. Pero tunay na ba talaga ito o isa na naman sa mga paraan niya? Kung palabas lang ang lahat ng ito pwede bang itigil na lang? Pwede bang umayaw?Ayoko ng dumating sa punto pa na bawiin lahat ng kasiyahan n
We arrived safely at the hospital, hindi ko akalain na makikita ko dito si Christine na natutupad ang pangarap na ang kanyang pangarap na maging isang magaling na doctor. She’s an OB Gyne, siya yung napili ni Judd na maging doctor ko. Sa kabila ng mga kalokohan namin noon, look at her now.“OMG! Akala ko noong tumawag sa akin kahapon si Kuya ay nagloloko lamang ito, hindi pa ako maniwala na ikaw ang naging asawa at magkakaanak kayo.” Napangiti ako sa sinabi ni Christine, wala pa rin itong pinagbago ang dami pa ring kwento.Napatingin naman ako kay Judd mula sa labas ng pinto, may kausap ito sa phone niya at nakakunot na naman ang perpekto nitong mga kilay. “He called you?” Tanong ko pa sa hindi makapaniwalang tono.“Yes, excited pa nga siya halata sa boses niya. Alam ko naman kung gaano ka dead na dead sayo si Kuya. Halos hindi ka na nga palabasin diba?” Natatawa na saad nito at nawala bigla ang ngiti sa labi ko. Nagkatinginan kaming dalawa. Pilit na ipinapasok sa utak ang sinabi ni
“Did you forget something?” Patay malisya kong tanong sa kanya at binigyan ito ng isang tipid na ngiti na nauwi sa ngiwi dahil hindi magkamayaw ang aking puso sa lakas ng tibok nito na akala mo'y lalabas na doon. Nakita niya kaya?Nakahinga lang ako ng maluwag ng ngumiti ito sa akin at tumango. “Those papers.” Saad ni Judd at inginuso ang kanyang desk bago nagtungo doon upang kunin yon. He even kissed me on the lips before he left his own office.Napahilot ako sa nuo at ikinalma ang sarili pinaniwala na wala lamang ang lahat ng ayon. Pero kung makikita ang itsura ni Judd kanina habang nakatingin sa akin ay pakiramdam ko na gusto na nito akong kainin ng buhay o sadyang guni-guni ko lang? Pero bakit pakiramdam ko na kanina pa siyang nakatayo doon at hinayaan niya lang ako. Erase that shit Sam!Mahigit kalahating oras na akong naka upo sa sofa dito sa office ni Judd kung tutuusin ayoko ng mag uli sa loob ng office na dahil baka kung ano na naman ang makita ko, ng puntahan ko naman si
“Yes.”Napaangat ako ng tingin dahil sa naging sagot nito. Halos magwala ang buo kong kalooban, pakiramdamko ay pinag kaisahan ako ng lahat. Pagkatapos maging masaya bakit ang bilis agad ng lungkot na dala-dala.Buong akala ko naman ay okay na kaming dalawa ngunit bakit umabot pa hanggang dito?Napaiwas ako ng tingin ng akma nitong punasan ang luha ko.“Leave, Justine. Gusto kong mapag isa.” Saad ko at tumalikod sa gawi nito. Bigla akong nawalan ng gana sa lahat.Wala akong ginawa kundi ang humikbi at umiyak, ngunit kailangan ko pa rin ang lumaban dahil sa bata na nasa sinapupunan. Oras-oras akong binibisita ni Christine ngunit hindi manlang ito umiimik, o wala man lang sinasabi na kahit ano. Para kaming hindi magkakilala na ichecheck lang niya ako after that magpapaalam na ito at aalis.Ayoko na lang siguro madagdagan pa ang sakit na nararamdaman, ayoko ng alamin pa kung bakit nangyare ang lahat ng ito. Pero kahit ano namang sabihin ko na ayaw kung malaman may part pa rin naman sa a