Chapter 51

ISA

NAPAPANGIWI ako habang ginagamot at hinihipan ni Uno ang sugat ko. Ingat na ingat ito sa paglalagay ng ointment sa mukha ko na halos bawat lapat ng bulak ay siyang pag-ihip naman niya.

"I'm sorry, Isa. This is all my fault."

"Hindi naman ikaw ang kumalmot sa akin."

"Hindi kita dapat iniwan."

I swallowed hard with those words. Nakokonsensya na naman tuloy ako sa pang-iiwan sa kaniya noon. But I don't have to feel this way. I did it for Heart, to keep her alive. Kahit ano, magagawa ko para sa anak ko.

Napansin kong puno ng pag-aalala ang mga mata niya. Hindi ko tuloy alam kung paano sasabihin ang dahilan kung bakit kami nagkasabunutan ni Gwen.

"You shouldn't be here. Puntahan mo si Senyora Celestia."

Ibinaba ko ang kamay niya. Nakita ko ang pagkalito sa kaniyang mukha.

"Ikinulong ko siya sa basement."

Natigilan siya sa mga narinig. Hindi siya umimik pero alam kong nag-aalala siya kay Senyora Celestia. She's still his mother after all. Ano pa man ang mangyari, hindi niya matatalikura