Kanina ko pa siya pinagmamasdan. Seryosong-seryoso siya sa kaniyang ginagawa. She's calm for how many minutes but get irritated after. Napangiti ako. Agad ko na din siyang nilapitan dahil baka kailangan niya ng aking tulong. "What's wrong?" I asked her while hugging her back hug. Pinakita naman niya sa akin ang kaniyang tablet. She wanted a red wedding gown, not the traditional white wedding gown. I thought white or cream color was perfect because it represents her. Clean, pure and a virgin. Hinalikan ko siya sa kaniyang leeg. "I can't decide," she said. She swipe her tablet and show me another color. Black wedding gown. Hindi ko alam kung paano ko siya ipagtatanggol kina mommy at sa lola niya kapag sakaling nalaman nila na black or red na gown ang gusto niya. "Are you sure about it?" tanong ko. I don't want to upset her. She's hands on with the weddding preparations. She's been dealing with it even the smallest detail. "I don't know," nakanguso niyang sagot. Three months lan
IzabellaEverything was like a dream. It feels like a fairytale. But it isn't. Because fairytale only happens in a book. This isn't a book. This is a reality. After all the heartbreaks that we went through. The past years that we've been apart. The hope that I lost. The hopes that he hold on to. The faith that he have. And the powerful God who helped us make it. And now... here we are. I am now Mrs. Izabella De Lucca—Harper. We really made it. Masakit na ang panga ko kakangiti at kapipigil na humagalpak ng tawa habang pinapanood si Joshua sa pagsasayaw sa aking harapan kasama ang kaniyang kaibigan. Dancer daw silang magkakaibigan nang sila ay nasa high school. And judging how they moved—mga dancer nga sila. May bago tuloy akong nalaman tungkol sa aking asawa. Hindi lang ako ang nag-enjoy ngayon. Maging ang mga asawa at nobya ng mga kaibigan ni Joshua ay tuwang-tuwa habang pinapanood ang kanilang mga kapareha na sumasayaw. Hanggang sa mag-iba ang music at lumapit na sila sa amin.
Kagat ko ang aking labi habang pinupunasan ni Joshua ang tubig na tumutulo sa aking balat. Katatapos lang naming maligo. Napaiwas ako ng tingin nang magpantay ang aming mukha. Ang dulo naman ng buhok ko ang tinutuyo niya. "Are you satisfied?" nakangisi niyang tanong. Nag-init naman lalo ang pisngi ko. Super satisfied, sagot ng aking isip. "Parang ayaw mo pang matulog, huh..." panunukso niya na kinatulis ng aking nguso. Tumawa siya at pinisil ang ilong ko. "Matulog na tayo," malambing niyang saad bago siya lumuhod upang tulungan akong magsuot ng panty. "Kaya ko namang magsuot ng underwear..." Sinubukan ko siyang awatin. I tried to bend pero muli kong naramdaman ang pananakit ng aking panggitna. "You're sore. Kaya tutulungan na kita. At matulog na din tayo baka hindi ako makapagpigil, malulumpo ka talaga sa akin." Nagtawanan kami. Pagkatapos akong suotan ng panty, sinuotan naman niya ako ng kaniyang malaking tshirt. Binuhat niya ako at nilapag sa kama. Tinabihan niya ako at niy
Mabilis akong naglakad papunta sa receptionist dito sa recieving area ng building. "Hi, I'm here for the job interview." Inilahad ko sa kaniya ang appointment slip na pinadala sa akin sa email ng HR ng company. Tinignan ako ng receptionist mula ulo hanggang paa. Nainis man sa kaniyang ginawa ay magalang akong ngumiti habang hinihintay siya na sabihin kung saa'ng palapag o pinto ako pupunta. "Top floor," wika niya at agad binigay sa akin ang applicant pass. Naglakad ako papuntang elevator. Nakita ko ang isang elevator na pasara na pero hinarang ko ng aking kamay upang magbukas. Naipit pa ako ng kaunti pero hindi ko na ininda dahil kailangan ko ng magmadi. Limang minuto na lang bago mag-alas-otso, kaya kung maghihintay pa ako ng ibang elevator ay baka ma-late na ako, dahil nasa ika-dalawampu na palapag ang pupuntahan ko. "Next elevator ka na," wika sa'kin ng lalakeng naka-itim na polo ng bumukas ang pinto. Nakatayo ito malapit sa pinto ng elevator. Nasa tatlo lang sila sa elevato
Nakatulala ako at pinagpapawisan dahil sa nakita ko. Hindi mabura-bura sa isipan ko ang nasaksihan ko na kaganapan.Pakiramdam ko ay nasira ang aking kainosentahan. Charot. Hindi naman ako inosente sa mga gano'ng bagay dahil nakapanood na ako ng mga porn kasama ang mga kaibigan, pero birhen pa ako. At ang nasaksihan ko ay live pa talaga. Pakiramdam ko mas lalong nanuyo ang aking lalamunan. Ilang minuto na akong tulala nang makita kong nakabalik na ang secretary sa kaniyang table. Parang nagulat pa ito na makitang nandito pa din ako. Sakto din na lumabas ng opisina ng boss ang babae na nakita kong kasama ng boss na magtampisaw sa naglalawang sarap. Kung ano-ano tuloy ang naiisip ko dahil sa aking nakita. Jusko! Tanghaling tapat kasi, katirikan ng araw, hindi man lang pinipili ang oras! Hindi man lang pinipili ang lugar! Kung saan abutan ng kalibugan du'n na! Walang delikadesa ang babaeng 'to! Maharot! Malandi! Basta na lang bumubukaka at pumapayag na magpatira kung saan-saan! Ayos
Tinignan ko ang laman ng aking coin purse nang madaanan ko ang nagtitinda ng fishball sa may kanto malapit sa building na pinag-apply-an ko. Bente pesos na lang ang pera ko. Sakto lang na pamasahe ko pauwi. Poproblemahin ko din ang pamasahe ko sa pagpasok bukas. Tumutunog na din ang aking tiyan pero kailangan kong tiisin. Kakain na lang ako sa bahay. Baka nakapagsaing na ngayon ang mga kapatid ko. Bago ako umuwi ng bahay, dumaan muna ako kina aling Salve upang manghiram ng damit na susuotin ko bukas. Wala kasi akong maayos na damit. Wala pa akong pambili. May turtle neck siyang long sleeve at palda na lagpas ng tuhod. Puwede na 'to! "ATE!" sabay-sabay na tawag sa akin ng mga kapatid ko nang makapasok ako ng bahay. Isang maliit na pinagtagpi-tagping lumang plywood, kahoy at lumang yero lang ang tinitirhan namin. Hindi sa amin, umuupa lang kami. "Kumusta? Natanggap ka?" tanong ni Bochok, sampung taong gulang. "Hindi, e..." anas ko saka nagkunwaring malungkot. "Di bale, Ate. Han
Hindi ako mapakali sa aking upuan. Hindi tuloy ako makapagtrabaho ng maayos. Patingin-tingin ako sa saradong pintuan sa opisina ni Boss. Trenta minutos na pero hindi pa din lumalabas ang kaniyang mommy. Paano kung pinapagalitan niya ito, dahil sa mga pinagsasabi ko? Naku, Pipay! Kakaumpisa mo pa lang pero mukhang masisisante ka agad. Hindi mo pa man nababalik ang lahat ng ginastos mo sa pagkuha ng requirements. Napaayos ako ng upo nang magbukas ang pintuan. Lumabas doon si madam, seryoso ang kaniyang mukha, pero nang makita niya kami ni Mady, ngumiti siya. "Ma'am, bumisita po pala kayo.." sabi ni Mady. "Yes, may sinadya lang ako sa boss niyo." Nginitian niya si Mady saka siya tumango at ngumiti din sa akin.Nagpaalam na siyang umuwi. Habang naghihintay ng oras ng uwian, maya't maya akong napapatingin sa may pintuan ni Sir. Hindi pa siya lumalabas mula kanina. Natatakot ako na baka sa oras na lumabas siya, sabihan niya ako na last day ko na ngayon. ALAS-singko y media. Nag-aayos
PAGBALIK ni Sir ng office, nakaantabay na ako sa anumang ipag-uutos niya. Pinaaalalahanan ko na din ang aking sarili na huwag agad iinit ang ulo kapag may gawin o ipagawa na naman siyang nakakainis. Pero natapos na kaming mag-coffee break ni Mady, hindi niya ako tinawag. Mukhang babawi siya kung kailan uwian na, para hindi ako makauwi ng maaga. At tama nga ako, nakakainis talaga siya! May pinapa-print siyang mga documents na kailangan para bukas ng maaga. Binilinan din niya kami ni Mady na before seven in the morning, nandito na kami. Tutulungan sana ako ni Mady kanina pero may iba siyang pinag-utos sa kaniya. Inabot ako ng dalawang oras sa pagpi-print at pag-aayos. Bumili din ako ng mga folder na pinaglagyan ko ng mga dokumento. Mag-alas-otso na naman ako umalis ng trabaho. Sa palengke ako dumiretso. Nabilinan ko na ang mga kapatid ko kagabi na kapag sumapit ang alas-siete na hindi pa ako nakakauwi, mauna na lang sila sa palengke. INAANTOK pa ako pagpasok ko kinaumagahan. Bum