Naniniwala ka ba sa hipnotismo?Pakiramdam ni Pio ay ito ang tawag sa nangyayari sa kan'ya ngayon.Hindi niya magawang ialis ang tingin sa mestisang babae na mayroong mahabang buhok. Nakadungaw ito sa bintana ng magarang sasakyan kasama ng demolition team.Pakiramdam niya'y nakita niya na ito kung saan ngunit nahihirapan siyang alalahanin iyon. Pumikit siya at hinilot ang sintido, pilit na inaalala ang pagkakakilanlan ng babae.Dumilat siya nang maramdaman ang mabagal na pag-usad ng sasakyan mula sa mabigat na daloy ng trapiko.Lumalayo man ay hindi niya mabawi ang pagtingin dito."Eunice..." kusang lumabas ang pangalan na iyon sa kan'yang bibig."Sandali po!" saad niya sa driver na hindi pa man naitatabi ang sasakyan ay bumaba na siya.Wala siyang ibang nakikita at naririnig dahil ang isipan niyang okupado ng mga pira-pirasong alaala na unti-unting nagdudugtong sa bawat isa.Kasabay nito ay ang tila pamamanhid ng kan'yang katawan at pagsakit ng ulo, subalit pilit niyang nilalabanan a
Bugso ng damdamin. Ito ang nais idahilan ni Alea sa walang pag-aalinlangan niyang pagsugod ng yakap kay Calvin.Lahat ng pangamba at takot niya sa buong magdamag ay tuluyan nang naglaho. Walang nangyaring masama sa lalaki. Nandito ngayon ang binata at damang-dama niya ang init ng katawan nito kahit pa mahinang tapik lamang sa balikat ang isinukli nito.Alam niyang kailangan niya nang bumitaw subalit nag-iinit na ang kan'yang pisngi. Kung hindi siya nagkakamali ay pulang-pula na ito. Mas lalo siyang lulubog sa kahihiyan kung masisilayan ng lalaki iyon.Bakit niya nga ba ito niyayakap? At higit sa lahat, bakit siya pinamumulahan ng pisngi sa simpleng kilos na iyon? Natural lang naman iyon sa magkaibigan 'di ba?Tumikhim si Calvin kaya mabilis siyang napabitaw."Sorry," mahina niyang saad.Nanatili siyang nakayuko, hindi dito makatingin nang diretso."Let's go," pag-aya nito.Napaangat siya ng tingin. Oo nga pala, kailangan na nilang bumalik ng isla.Mabilis siyang nagpaalam kay Arim. P
Namulat si Calvin na ang kan'yang lolo ang tumayong ama. Sa dami ng mga pangaral nito ay isa lamang ang tumatak sa isipan niya, iyon ay ang magkaroon ng konkretong plano sa buhay at kahit anumang tukso ang dumating ay huwag itong babaliin. Bigo ang kan'yang ina na sundin ang utos na iyon noon, kaya dumating siya sa mundo bilang anak sa labas.Nang mamatay ang kan'yang lolo ay nagkaroon muli ng kalayaan ang kan'yang ina na magdesisyon para sa kanila. Ipinakilala siya nito sa tunay na ama. Sa una ay nagalak siyang makapiling ito lalo pa't sabik siya sa kalinga ng totoong ama, subalit sa paglipas ng mga panahon, nang tumuntong na siya sa wastong gulang at nang lumisan na ang kan'yang ina ay naging mahirap ang lahat. Hindi siya tanggap ng pamilya ng kan'yang ama ngunit wala siyang ibang mauuwian kun'di doon na lamang.Gustuhin niya man na bumalik sa dating buhay na wala sa piling ng ama, ay napamahal na din siya dito at wala siyang lakas ng loob para mawalay muli. Sa mga panahong nagtiti
Mahirap maghintay, sabi nila. Subalit para kay Alea, nakakasabik ito kung ang hinihintay mo ay ang taong may puwang na sa buhay mo."Ate, hindi ka pa ba matutulog?" tanong ni Mayumi nang makita si Alea sa veranda.Umiling si Alea bilang sagot at sinamahan ang kapatid patungo sa kwarto. Isang buong araw na silang nasa condo unit ni Calvin at hindi bumisita o tumawag man lang ang lalaki. Nauunawaan niya iyon dahil bumabalik pa lamang ang alaala nito. Gusto niyang isipin na bumabawi ito sa pamilya o 'di kaya'y sa babaeng nagngangalang Eunice.Walang binanggit si Calvin kung sino ba talaga ito? Kung may asawa't anak na o nobya, kaya hindi maiwasan ni Alea ang labis na mag-isip.Sumapit ang pangalawang araw, dali-dali siyang naglakad patungo sa pinto nang marinig ang pagtunog ng door bell. Nagpaskil siya ng ngiti sa labi at bahagya pa'ng inayos ang buhok ngunit nawala din ang pagkasabik niya nang mapagtantong ang room attendant iyon na maghahatid ng agahan nila.Hindi siya nag-order ng pag
Paulit-ulit na minamasahe ni Alea ang palad habang binabaybay nila ang daan patungo sa eksklusibong condominium. Sinusubukan niya'ng huwag lumingon sa katabi dahil lalo lamang tumitindi ang kabang nadarama niya. Subalit hindi niya mawari kung saan nagmumula ang tila pisi na humihila sa kan'ya para sulyapan ito.Magkasalubong ang kilay ni Calvin na animo'y galit sa sasakyang nasa unahan. Ang mga kamao nito'y halos pumuti na sa higpit nang pagkakahawak sa manibela.Mabilis na ibinalik ni Alea ang tingin sa daan. Malalim siyang huminga.Paano niya sasabihin dito ang kalagayan gayong tila galit ito ngayon sa kan'ya?Kung tutuusin nga ay siya dapat ang magalit dito dahil ilang araw itong walang paramdam. Gayunpaman, tila walang puwang sa puso niya ang galit o tampo para dito.Huli man, ang mahalaga ay dumating si Calvin.Ang kaba'ng nadarama niya ay nadagdagan nang matanaw niya na ang mataas na gusali kung saan sila nanunuluyan. Hudyat iyon na kailangan niya nang sabihin sa lalaki ang bali
"Alas-otso nang gabi dapat nasa hotel ka na. Room 103. Galingan mo nang makabuo kaagad. Ayaw ni Mrs. Cruz na abutin kayo ng higit sa dalawang oras ng mister niya," paalala ni Mami Rose, ang kilalang bugaw sa kanto ng Clarete Street, kay Althea Olivan o Alea kung tawagin.Wala sa sariling tumango si Alea. Sa gulo ng kan'yang isipan ay hindi niya na namalayan ang mabilis na paglalakad ng kausap patungo sa pumaradang kotse sa madilim na bahagi ng daan upang mag-alok ng babae.Balisa siyang naglakad palayo sa lugar nang marinig niya ang pagtawag ng lalaking lulan ng sasakyan. Hindi siya pokpok para lumapit doon.Kaliwa't kanan na inuman at chismisan ng mga tao sa tabi ng squatter's area kahit gabi na, hudyat na siya'y malapit na sa bahay nila. "Hindi po ako sasama sainyo! Bitiwan n'yo ako!" Ang sigaw ng kapatid niya'ng si Mayumi ang nagpabilis sa paglalakad niya.Natanaw niya ang marahas na paghawak ng dalawang lalaki sa magkabilang braso ng nag-iisang kapatid. Sapilitan itong hinihila p
"S'yempre maglalasing ako, pampalakas ng loob. Malas lang, maling kwarto ang napasukan ko. Kaya pala babae ito. Sige na, subukan ko'ng singilin 'to." Ang boses ng lalaking kaniig kagabi ang gumising kay Alea. Nakatalikod ito sa kan'ya habang mayroong kausap sa telepono. Nakapameywang ito kaya mas lalong nadepina ang matikas nitong likod. Nakasuot na ito ng pantalon subalit wala pa'ng damit pang-itaas. Higit itong mas bata kay Mrs. Cruz, marahil ay matanda lamang sa kan'ya ng ilang taon.Nang ibaba ng lalaki ang telepono ay mabilis siyang bumangon at pumasok sa banyo. Nagbihis siya at pinagmasdan ang sarili sa salamin. Gulo ang kan'yang buhok at mugto ang mga mata. Mas lalo pa yata itong mamumugto dahil tumulo na naman ang luha mula doon.Bakit ba napakaiyakin niya gayong malakas naman ang kan'yang loob?Naghilamos siya upang mahimasmasan. Kailangan niyang panindigan ang kan'yang nasimulan. Siyam na buwan na sustento kaya hindi sila magtitiis. Kailangan niya lamang na mas lalo pa'ng
Isa, dalawa hanggang lima ang hakbang na ginawa ng lalaki para makalapit kay Alea. Bawat hakbang nito ay tila ilaw na nagbibigay liwanag sa dumidilim niya nang mundo."Mukhang may utang din sainyo ang babaeng ito. Sa akin din kasi. Sa katunayan, mas matagal pa ang utang niya sa akin kaysa sainyo kaya nararapat lamang na sa akin siya sumama. Isa pa, nag-usap na kami at pumayag na siya."Walang ideya si Alea sa sinasabi ng lalaki. Hindi niya kailanman gagawing pambayad ang buong pagkatao. Gayunpaman, mas nanaisin niyang sumama dito kaysa sa mga tauhan ni Mr. Lee.Pagak na tumawa ang dalawang tauhan. "Kung ako sa'yo huwag ka nang makialam dito," pagbabanta pa ng isa.Nagkibit-balikat lamang ang lalaki at humalikipkip pa'ng pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa ang mga tauhan, animo'y minamaliit.Hindi ba natatakot ang lalaking ito sa mga baril na nakasukbit sa dalawang tauhan? Katanungan ni Alea sa sarili."Paano kung ayoko?" maangas pang tanong ng lalaki.May kalakihan din ang pa