Chapter 15

Chapter 15

Makas's POV

Matapos ang pagdalaw na iyon ni Kit ay agad kong tinawagan ang sekretarya ko para ipaayos ang mga meetings at papeles na kailangan kong pirmahan.

Gulat pa nga ito ng sinabi kong papasok ako ngayon. For the fast few years, I work from home. Kahit masilayan ay hindi nila nagawa. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit ganoon siya kagalak ng malamang papasok na akong muli. I isolated myself away from people, scared that I might put them in danger too.

Lahat ng empleyado ko ay miss na miss na daw ako ayon sa sekretarya ko. I just can't help but to laughed with the thought of it.

Nang dahil sa pagmumukmok ko nakalimutan kong may mga tao pa nga palang naga-alala at naghihintay ng pagbabalik ko.

May mga tao nga palang kahit ganito ang ugali ko ay tinanggap pa rin ako. I forgot about them.

I don't believe in him but now I know how great he really is. I suffer but he didn't let me suffer alone, in fact he confront and lighten me through my brother's and my employees.