"Lets go, Elle, kailangan na natin makaalis."
Hinila ko ang kamay niya at dinala siya sa dulo ng harang. Humakbang kami palabas sa malaking transparent bowl. Parang bubbled ito, na limilikop sa buong hardin. Pagkalabas ay nakita namin na normal ang lahat. Ni hindi nila napansin na nagkakagulo na sa loob ng garden. Kahit na ang mga bantay na malapit sa hardin.
Muli akong lumingon sa hardin, namangha ako kasi ang tahimik at mapayapa ito. Hindi talaga nakikita ang magulo at delikadong sitwasyon sa loob. Ilan sandaling paglalakad ay narating namin ang likod ng bulwagan.
Do’n kami dumaan, tinahak namin ang mabatong daan. Pagpasok namin ay dumeretso na kami sa taas.
“Liah! Naka-lock 'yong pintuan,” sigaw ni Elle.
Door open! Just a thought of it ay agad na bumukas ang pintuan, parang nagugustuhan ko na ang salamangka ko.
"Nasaan na ang wand mo, Liah?"
“Ah―teka?” tanong ko rin sa sarili ko.
Nang ipasa sa akin ni mama ang wand kanina sa seremonya ay bigla itong nawala.
“Liah, ano na?” atat na tanong ni Elle.
“Teka, mag-iisip ako kung pa’no mahahanap ang baton ko.”
Pinikit ko ang aking mga mata at tinawag ang baton. Ilan sandali pa ay naramdaman kong nasa kamay ko na ito.
"What? You've lost it?" ani pa ni Elle.
"Of course not, here! Andito na sa 'kin,” pinakita ko sa kanya ang wand.
“Salamat naman,” ani niya.
“Elle, balik na tayo sa garden! Kailangan kong tulungan sina mama at lola."
"Pero, Liah you need to hide the wand, 'di ba?" takot na sabi ni Elle.
"I know but we need to bring it. Hindi naman safe ang wand kahit saan baka mawala ito, mas mabuting dala ko."
"Okay fine, are we still invisible?"
"Yes!"
"Oh! Salamat naman! Sige balik na tayo sa garden."
Ilan sandali pa ay nakarating na kami sa hardin. Muli kaming pumasok sa loob ng bula o ng harang.
"Liah, bakit kayo bumalik dito?"
Nagulat ako nang nakita ko si mama sa tabi ko bumubulong. Nakikita niya kami?
"You see us, Ma?" pabulong kong tanong.
"No, but I can feel the power of the wand! I can smell it,” mahinang tugon ni mama. Halos hindi ko marinig ang boses niya.
“Oh-oh,” ani ko.
“Goodness gracious, Liah! Hide it!" may diin na pagkabulong ni mama sa akin.
"How could I possibly hide the power of the wand?" I stated in fear.
"Just think about it," she said in a calm voice.
So, I commanded the wand to hide its power using my mind. And I hope it will work. Jezz! Biglang tumawa nang malakas si Tiya Lusiana. Naamoy niya siguro ang wand.
"I can smell the heart!" she exclaimed.
She roamed around the garden to find the wand. Nakita ko naman na nag-iba ang expresyon niya. Halata sa mukha nito ang pagkadismaya.
"What? Where is it? Airah saan mo tinago ang wand?!" galit na sabi nito.
"Away from you!" sabi ni mama.
Mabilis na lumapit si Luisana kay mama. Sinunggaban niya ito at sinakal, napahawak naman si mama sa kanyang leeg. Halos hindi na siya makahinga at nagpupumiglas siya sa sobrang sakit.
"Where is it?" galit na tanong ng bruha. Si mama naman ay pinipilit pa rin niyang makawala.
"K-kill me b-but I will not t-tell you!" utal-utal na sabi ni mama.
Hindi ko alam ang gagawin ko, parang sasabog ako sa takot na baka mapatay si mama. Kailangan ko nang gumawa ng aksyon. Think Liah think!
"Elle, anong gagawin ko?"
Sa sobrang takot ko hindi ko na magawang makapag-isip ng gagawin. Pero hindi makapagsalita si Elle, nakatulala ito sa sobrang gulat at takot.
"Grab her and tie!"
I suddenly heard someone yelling in my thoughts. I look around and I saw Miss Tara, looking at my direction.
“Nakikita mo ‘ko, Miss Tara?” tanong ko sa kanya gamit ang isip ko.
“No, but I can still feel the wand, running through your veins.”
Napatulala ako sa sinabi niya, anong ibig niyang sabihin? Akmang sasagot pa sana ako kay Miss Tara, nang napansin kong nagpupumiglas na si mama para makawala. Akmang tutuluyan na sana siya ng bruha pero narinig ko ang malakas na boses ni Miss Tara sa isip ko.
"Use water, Liah, quickly! Command the water in the pond!" she stated in a haste.
So, I quickly made the water in the pond move faster, grabbed Lusiana, and tied her tight. Nabitawan niya si mama, at nahulog ito sa damuhan. Napadaing si mama sa lakas ng bagsak niya. I can’t believe what I’m seeing, I just commanded the water!
"What! Who's that?” galit na galit na sabi ni Lusiana. Nagpupumiglas ito, hindi niya magamit ang apoy dahil sa tubig ang nakapulupot sa katawan niya.
Hindi ako nagsalita, hindi naman niya ako nakikita. Napansin ko si Miss Tara, pagod na pagod na sa pagco-cover ng garden. I look for grandma, she was in the middle of the fountain, gaining her strength. But she stood up and help me defeat the black witch.
"It's only me, Lusiana!" sigaw ni lola.
"No! It's not only you old witch! Hindi mo ako kaya!" sabat niya.
"I know there is someone stronger than all of us. It must be, Amaliah! Come out dear niece!" utos niya. Pero hindi pa rin ako nagsalita o nagpakita.
"Ah! Damnit!" sigaw niya. She's really mad, her wrath were overflowing. Nauubos na rin ang lakas ko.
"Cage her in ice and froze her," suggestion ni Elle. Napatingin ako sa kanya at nakita kong umaliwalas ang mukha nito. Parang ginamitan siya ng salamangka para mawala ang takot.
“Thanks, Elle.”
So, I created a snow and froze, Lusiana. Walang ano-ano’y naging yelo ito. Nakulong ito sa loob ng yelo at alam kong apoy ang kanyang natural na kapangyarihan kaya minabuti nila lola at mama na lagyan ng ibang salamangka para hindi niya matunaw ang yelo.
Nakanganga ang mga bibig nito, na parang nagulat. Nakataas ang dalawang kamay na parang may aabutin. At ang nakakatuwang tignan ay nakadilat ang mga mata ni Lusiana, para itong nagulat na estatwa.
Nang masigurado namin na wala nang magagawa si Lusiana, ay napahinga kami nang malalim at nawala bigla ang malaking harang.
"Galing mong mag-isip, Elle!" bulalas ko.
“Ang galing mo rin, Liah, ang cool ng powers mo."
"At ang cool ng utak mo," sabi ko sa kanya.
“Teka? All this years hindi mo sinabi sa akin na isa kang mangkukulam?” bigla nitong tanong. Alam kong hindi ako makakaligtas sa kanyang mga katanungan. Nagkatinginan na lang kami ni mama, lola at Miss Tara.
“Sasabihin ko na lang sa ‘yo, kapag maayos na ang lahat,” ani ko sa kanya para hindi na siya mag-alala pa.
“Sige, I’ll buy that for now. Ang dami mo ng utang sa ‘kin ah?” himutok niya.
“Sorry, Elle, promise I’ll make it up to you,” tugon ko.
“Okay, birthday mo naman ngayon kaya nakaligtas ka.”
Tumawa kaming dalawa at nagyakapan. Ilan sandali pa ay naramdaman namin na may yumakap sa amin dalawa ni Elle.
"You two did so well. Sorry kung hindi n’yo na-enjoy ang party," sabi ni mama na nalulungkot kasi nasira ang party ko.
"We did, Ma," sabi ko na lang sa kanya.
“Yes, Tita we enjoyed the party in this big bubble,” saad ni Elle sabay tawa.
Naghiwalay kami sa pagkakayap at pinayapa ni mama ang hardin. Muling bumalik ang buhay ng mga puno at mga halaman. Nawala ang malakas na hangin, kulog at kidlat.
By the way, Ma? What will happen to Lusiana?" tanong ko habang hinihimas ni mama ang sintido niya.
"She will be put into a deep cold and dark dungeon. Your Lola will cast a spell in her cell so she can't go out."
"And why does, Lola still have a powers?" I asked.
"Well, honey, she is the first queen. And as long as we didn't break the rule or use the dark spell, our gifts will remain until the last remnant witch will finish and seal the curse forever."
"So, I will do the same when I got married and have children?"
"Yes, at ipapamana mo rin ang mga regalo mo," tugon ni mama.
“That’s amazing!” sabat ni Elle.
“Pa’no mangyayari ‘yon, Ma?”
"Well, you will know everything tomorrow in your first class. Tara, will explain everything to you."
"Wow! Really?!”
“Yes, darling. So, shall we all rest?” tanong ni mama.
We nodded. Ngumiti ako at inakbayan ang bestfriend ko at sinabing dito na siya matulog. Walang pagdadalawang isip at pumayag naman siya.
"Sige, gumayak na kayo at magpahinga," ani ni mama.
Inayos naman lahat ni Miss Tara ang party, na parang walang nangyari. Pumasok naman kaming masaya ni Elle sa kwarto. Nang napansin kong malalim ang iniisip niya.
"Oh, Elle, anong problema?"
"Wala, hindi pa rin ako maka-move on, 'te. Isa kang dakilang mangkukulam," she stated while laughing.
"Oo nga. I can't imagine myself riding in a broomstick," tumawa kaming dalawa na parang mga baliw.
"By the way, Elle, you're crush will be here, soon."
Nasa kama na kami nang bigla itong bumangon at nanlaki ang mga mata sa tuwa.
"What?" she exlcaimed.
"Uuwi ang prince charming ko?" dagdag niya pa.
"Yes! Uuwi si kuya Lucas."
Tumili 'yong babae, baliw. Matagal na niyang gusto ang kuya ko― no matagal na niyang mahal ang kapatid ko. Pero hindi siya pinapansin ni kuya, medyo bata pa kami no’n. Pero ewan ko lang kapag nakita niya si Elle ngayon.
"Sana mahanap ko rin ang prince charming ko," mahina kong dalangin.
Pagkatapos namin pag-usapan si kuya ay natulog kaming magkayakap ni Elle. Ang baliw kong bestfriend.
-Witch in the Palace.
Kinaumagahan, naramdaman kong may nakadagan sa baywang ko at parang may insektong bumubulong nang malakas sa tainga ko. Nakakairita dahil sa tunog nitong parang bubuyog. Pagmulat ko nakita ko si Elle, sarap na sarap sa pagkakahiga sa kama ko. Nakaharap siya mismo sa mukha ko. “Aish! Babaeng ‘to,” saad ko. Inangat ko ang kanyang mahabang biyas para makalaya ang katawan ko. Nakanganga ang baliw kong kaibigan at ang lakas pang humilik. Nang tumingin ako sa orasan ay nagulat ako kasi tanghali na pala. “Elle, gising! Gising!” niyugyog ko siya pero tulog mantika ito. Naisipan kong maligo muna. Excitedna akong pumasok sa secret campus. Sabi ni mama do'n daw nagtra-traning ang mga bagong witch. Nakakapanibago ang buhay ko ngayon, at kailangan kong masanay. “Augh! Aray!” bigla kong d***g. Pumasok ang bula ng sabon sa mata ko. Agad ko n
“What are you doing, Your Highness?” tanong ni Leo, sa seryosong boses nito, pero kita sa mukha nito na pinipigilan ang tawa. Si Miss Tara, naman ay playing safe. “A-ah, eh, can you explain it to me?” tanong ko. “It’s a magical palace, princess,” saad ni Miss Tara. “Ah, okay, I j-just can’t believe it. W-well anything is possible in this world,” ani ko sa nahihiyang tinig. Ngumiti silang dalawa at nasilayan ko ang magagandang ngiti ni Leo. “Well, I’ll show you the hall of Royalties,” ani ni Miss Tara. Si Leo naman ay bumalik sa kanyang seryosong mukha. Mas lalo itong naging attractive sa akin. “Chill ka lang, Liah,” ani ngisip ko. Nagpatuloy kami sa paggala sa bulwagan hanggang sa nakarating kami sa isang kwarto. Pagpasok namin ay agad ko na ginala ang paningin ko.
Ang Corinth, isang bansa na malapit sa kaharian ng Verona. At kasalukuyaan nandito si Lucas para sa kanyang misyon bilang prinsipe ng Asville. Sa kanya nakatoka ang pag-aasikaso ng lupa ng mga mamayanan ng Corinth na nakatira sa Asville. Kabilang na do’n ang lupa nila ni Elle. "Hey!Bro?Uuwi ka raw sa annual event ni'yo?"saad ni Baron, kaibigan ni Lucas. "Yeah, it's a tradition.I need to go home and I miss my sister, Liah and my parents too," saad niya. "Who else?" ngumisi ito,teasinghis friend. "Hmm?Who else?No one―bro, why?" kunot noong tugon ni Luke. “I doubt it.Sa dinarami-ramingmgababaengna-inlove sa'yo dito sa Corinth, ni isa sa kanila hindi mo pinapansin. Ni tingin nga hindi mo matignan. Akala ko tuloy bakla ka," saad ni Baron, sabay tawa. "You jerk! Wa
Malungkot, pero magaan ang loob kong lisanin muna ang kinalakihan kong lugar. Sa bawat hakbang ay dala ko ang lakas ng loob para harapin ang misyon na ito, nang mag-isa. Muli akong tumingin sa likod kumaway si mama at Elle, nang makita nilang lumingon ako. Kinaway ko ang kanang kamay ko na parang natutuwa sabay ngisi. So, this isit!Finally, I’mliving alone. Hope, life would be wonderful there and I’ll take the risk, if trials come my way. Tumalikod na ‘ko at tuluyan nang pumasok sa loob. "Here I come!Kingdom of Tyre!"I exclaimed,sa mahina kong boses. Baka pagkamalan akong baliw. Isang magandang ngiti ang sumalubong sa akin, nang nakapasok na ako sa loob ng eroplano. “Good morning, ma’am.” Bati ng isang flight attendant. Ngumiti ako pabalik at pumasok na ako nang tuluyan. Nasa second row ‘yong upuan ko. Isang first class seat ang kinuha
Kumakati na ‘yong puwet ko, kaya hindi ko na mapigilan gumalaw. Takte! Naramdaman niya siguro; kaya sumilip ito na parang tanga, “What? Walangtao? Nagpapanggap akong tulog makita lang ang mukha ng babaeng ‘yon,” himutok nito. Napangiti ako sa sinabi niya. Ang kyut niya talaga parang bata. “Lalapag na ang eroplano pero hindi pa rin bumabalik ang babaeng 'yon. Saan naman ‘yon pumunta?” saad nito. Hindi ko alam pero bakit parang naiinis ito; parang naisahan siya. "Tch. Tumae siguro,"saad niya.I laughed silently. “Kainis!Ano bang pakialam ko sa babaeng 'yon, damn!Hindi ako interesadong makita ang mukha niya, aish! Pero imposebling hindi ko siya makita. This floor is first-classseat. Kaunti lang ang tao rito, baka bumaba ngsecondfloor?Kainis ginayuma yata ako, no’n ah?” Gusto kong matawa nang malakas. Parang bata kasi
Kinaumagahan ay isang katok ang gumising sa mahimbing kong tulog. Napaunat ako ng katawan; tumayo para pagbuksan ang kumakatok. Isang babaeng nakangiti, mataba at maliit ito. Kumurap-kurap ako para makita ko nang malinaw ang mukha niya. Hindi naman ito katandaan pero mas matanda ito sa akin ng ilan taon. “Magandang umaga, Miss,” bati nito. Sabay abot ng isang malaking supot, bumati ako pabalik at pinapasok ko na siya sa loob. “Salamat. Ano ito?” takang tanong ko sa supot na inabot niya. “Gulay at isda, Miss, pa-welcome namin para sa mga bago dito sa lugar namin at apartment ko.” “Nako! Nag-abala pa kayo! Pero salamat dito.” “Teka, ako nga pala si Elsa, ako ang may-ari ng apartment na ito.” Ngumiti ako at nagpakilala rin, “Ako nga pala si Liah,” ani ko. Tumayo ito at nagsali
Nang makarating ako sa bukana ng kanto ay agad akong bumaba ng kalesa at pumasok na sa eskinita. “Miss, sigurado ka bang ayos ka lang?” habol na tanong ng lalaki. Lumingon ako at ngumiti. Sa isip-isip ko ang gentleman ng lalaking ‘to at ang gwapo pa. “Oo, ayos lang ako, salamat,” ani ko. “Nandito lang ako sa tabi-tabi kapag kailangan mo.” Nagtaka naman ako bakit ko siya kakailanganin? Ngumiti ako bilang tugon sa sinabi niya. Tinahak kong muli ang daan patungo sa unit ko. Muli akong lumingon sa lalaki at nakita ko siyang kumakaway sa akin nang nakangiti. Sandali ay nakaramdam ako ng payapa; ang gaan sa loob ko dahil sa ginawa niya. Kumaway ako at tumalikod na; hindi ko man lang natanong ang pangalan niya. “Aish!” Kinabukasanng hapon naghanda ako para maghanap ng trabaho. Nagsuot ako ng semi-formal na blouse at black jeans. Pinarisan ko ng itim na doll shoes. Tinali ko naman ang buhok ko pataas. Tumingin ako sa salamin at nang makita
Lumundag ang puso ko nang hawakan ng prinsipe ang kamay ko at napaawang ang mga labi ko nang tumigin ito sa akin nang seryoso at biglang ngumiti nang nakakaloko. “Hi, nice to meet you, my fiancée. I’m Ezekiel,” sabi niya, sabay kindat. Hindi ko alam kung seryoso ba siya o nagbibiro. Blanko ang mukha niya pero ‘yong mga mata niya ay parang may sinasabi. “A-ano po?” utal-utal kong tugon. Ngayon ko lang nakita na may nunal pala ang prinsipe sa kaliwang ilalim ng mata nito. Mas lalo itong naging kaayaaya. Napalunok ako nang hawakan niya ang braso ko habang pababa kami ng hagdan. Namangha naman ako sa mga libro na naka-display sa matataas na bookshelves, malaki talaga ang empluwensya ng Tudor Era sa kanila. “You can’t speak English?” takang tanong nito. “No. She, can’t speak. Right, Liah?” sabat ng bata, habang nakatingin sa akin. “Shut up, Ezra,” ani ng prinsipe. “Liah? Cute name,” ani nito sa akin.