CHAPTER 1

NAGMAMADALING bumaba si Caoimhe sa taxi na sinakyan niya nang makaparada iyon sa tapat ng Cleo’s Apparel, ang building na pinagtatrabahuan niya.

Sukbit ang shoulder bag niya at handa na sana siyang tumakbo papunta sa entrance ng building, nang marinig naman niya ang pagtawag sa kaniya ng taxi driver...

“Miss, bayad mo!”

Napahinto siya bigla at mariing naipikit ang kaniyang mga mata.

“Oo nga pala!” Ngiwing napangiti siya sa taxi driver nang bumalik siya. “Pasensiya na po, Kuya. Nagmamadali lang po ako!” Paghingi niya ng paumanhin saka nagmamadali nang binuksan ang kaniyang bag at kinuha roon ang kaniyang wallet. “Ito po ang bayad ko, Kuya!” Iniabot niya rito ang limang-daan.

Bigla namang sumimangot ang taxi driver habang nakatitig ito sa kaniyang kamay.

“Pambihira naman, Miss! Umagang-umaga pa lang at ikaw pa lang ang unang pasahero ko! Wala ka bang maliit na pera diyan?” Tanong nito at napakamot pa sa ulo.

“E, magkano ho ba, Kuya?”

Tanong niya at bahagyang sumilip sa loob ng frontseat upang tingnan sa metro kung magkano ang babayaran niya.

“Ochenta y sinco lang. Wala akong panukli sa ’yo!”

“Wala po kasi akong one-hundred dito, Kuya. Ito lang ang pera ko.”

“E, ano ang gagawin ko riyan?” tila mas lalo itong nairita sa kaniya.

Pambihira naman! Kung kailan nagmamadali na siyang pumasok sa building dahil ilang minuto na lamang ay late na siya, ngayon pa tuloy nagkaroon ng problema.

Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya sa ere at muling binuksan ang wallet niya, nagbabakasakaling may isang-daan siya roon. Ngunit sa kasamaang palad, limang-daan lamang din ang nakita niya roon.

“Ano na, miss? Mamamasada pa ako! Nasasayang ang oras ko nang dahil sa ’yo!”

Muli siyang napatingin sa taxi driver nang marinig niya ang sinabi nito.

Aba naman! Kasalanan niya bang wala siyang maliit na bill ngayon at wala itong panukli sa five-hundred niya? Nakakainis, a!

Mayamaya ay napatingin siya sa wristwatch niya. Oh, tatlong minuto na lang late na siya! She was sure that her boss would scold her again. Late na nga siyang dumating kahapon, tapos ngayon late na naman siya!

Muli siyang napabuga nang malalim na paghinga at napatitig sa perang hawak niya. Nagdadalawang-isip pa siya kung ano ang gagawin niya roon. Pero sa huli ay napilitan na lamang siyang ibigay iyon sa taxi driver.

“Keep the change na lang, Kuya!” Pagkabigay niya sa pera ay kaagad siyang tumalikod at nagmamadaling umalis. “Oh, seriously, Caoimhe? Mayaman ka ba para mag-keep the change ka sa limang-daan?” Panenermon niya sa sarili habang nagmamadali siyang tinungo ang entrance ng building.

Hayaan na nga lang!

Five-hundred lang naman ’yon! Kaysa makakuha na naman siya ng mas mahigit sa five-hundred na sermon galing sa kaniyang boss. At isa pa, lagi naman silang overtime these past few days, at malapit na ring mag-pasko kaya maagang pamasko na lamang niya iyon sa taxi driver.

“Nasa itaas na ba si Madam Cleo?” tanong niya sa guard.

“Kakarating lang po, Ma’am Caoimhe.”

“Oh, sermon na naman ako nito!”

Nasambit na lamang niya at mas lalong nagmadali papunta sa kinaroroonan ng elevator. Sunod-sunod niyang pinindot ang button niyon.

Ilang saglit lang ay bumukas ang pinto at nagmamadali siyang pumasok roon. Halos takbuhin niya pa ang pasilyo pagkalabas niya ulit.

“Caoimhe, late ka na!” anang Anna, kaibigan at katrabaho niya.

“Nandiyan na si madam?” tanong niya ulit kahit sigurado naman siyang naroon na sa opisina nito ang boss nila dahil sinabi na iyon sa kaniya nang guard.

“Kararating lang.”

“Tinawag na ako?” Tanong niya ulit nang mailapag na niya sa lamesa ang kaniyang bag.

Sasagot na sana si Anna, pero bigla namang tumunog ang intercom na nasa gilid ng mesa niya.

“Where are you, Caoimhe?”

Nagkatinginan silang dalawa saka siya ngiwing napangiti.

“Oh, sermon na naman ako nito!” Usal niya saka dinampot ang notebook at lapis niya na nasa mesa niya at nagmamadali nang naglakad papunta sa office ng boss nila.

Tatlong beses siyang kumatok sa pinto bago hinawakan ang doorknob at binuksan iyon. The minute she walked in, she noticed Madam Cleo, their boss, sitting in her swivel chair and looking coldly at her.

Lihim na lamang siyang napalunok ng kaniyang laway at dahan-dahan na naglakad palapit dito.

Bubuka pa lamang sana ang bibig niya upang batiin ito, pero naunahan naman siya nito na magsalita.

“What’s good about my morning Caoimhe, if you come late again?” mataray na tanong nito.

Napatikom na lamang siya at nakagat ang pang-ilalim niyang labi saka saglit na nagbaba ng tingin.

“You were late yesterday, and now you’re late again!”

“Pasensiya na po, Madam Cleo!”

She heard her let out a deep breath, then picked up the eyeglasses that were on her table and put them on.

“You know that’s what I hate the most, Caoimhe. I pay for every hour you work here at my company, but I came here earlier than you.”

Alright! Maghapong talak na naman ang matatanggap niya ngayon mula sa masungit na matandang dalaga na boss niya.

Hay, ewan niya ba! Siguro menopause na ito kaya laging mainitin ang ulo? Minsan naman ay mabait ito sa kaniya, pero madalas talaga kapag aburido ito ay laging siya ang napagbubuntunan ng galit nito.

“And where is my coffee?”

Napatingin siyang muli rito nang diretso nang marinig niya ang tanong nito.

“Um!”

“And how many times did I tell you that when I get here, my coffee should be ready?” iritang saad pa nito. “God, Caoimhe! You have been working here for several months, but until now you are still not getting your job properly.”

“S-Sorry po, Madam. K-Kukuha na po ako ng kape ninyo.” Nauutal na saad niya saka kaagad na tumalima. Muli siyang lumabas sa opisina nito upang magtimpla ng kape para dito.

“Galit na naman?” Tanong sa kaniya ni Anna nang lapitan siya nito sa sulok ng office, nagtitimpla na siya ng kape.

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya sa ere at hindi man lang nag-abalang tingnan ito.

“Hindi naman na bago ’yon,” wika niya.

“Nako! Mukhang hanggang mamayang hapon ata ang init ng ulo niyang si madam mo.”

Kunot ang noo na tinapunan niya ng tingin si Anna matapos niyang haluin ang kape.

“Ano ang ibig mong sabihin?” nagtatakang tanong niya.

“E, narinig ko kanina nang dumating si madam, kausap niya sa cellphone ang daddy niya. Mukhang may problema ata at nag-aaway silang dalawa.”

Kaya naman pala mukhang hindi na maipinta ang hitsura ng boss nila kanina nang pumasok siya sa opisina nito.

“Huwag mo na lang pansinin kung pagalitan ka na naman. Si Sir Mateo nga kanina, tinalakan agad.”

Muli siyang napabuntong-hininga nang malalim dahil sa sinabi pa ni Anna.

Grabe talaga itong boss nila! Kahit sino ay pagagalitan nito, walang pinipili. Isa sa mga investor dito sa kompanya si Mateo at tito pa nito, pero nagagawa nitong pagalitan!

“Bakit daw?” Usisang tanong niya nang damputin niya ang tasa at nagsimulang maglakad. Sumunod naman sa kaniya si Anna.

“Mamayang lunch ko i-chika sa ’yo, bes. Ihatid mo muna ’yang kape ng madam mo.”

Napatango naman siya saka nagmamadali nang bumalik sa office ng boss nila.

“Here’s your coffee, Madam.” Inilapag niya sa mesa nito ang tasa.

Hindi naman nito inalis ang paningin sa monitor ng laptop nito.

“What’s my schedule for today?” tanong nito sa kaniya.

Kaagad naman niyang kinuha ang notebook niya na nakaipit sa may kilikili niya at binuksan iyon.

“Um, may meeting po kayo with Mrs. Ysolde Colombo, before lunch po. At mamayang hapon po ay may meeting din kayo with your dad—”

“Cancel my meeting with dad.” Ani nito hindi pa man siya tapos sa pagsasalita kaya napahinto siya.

Kahit hindi nakatangin sa kaniya ang kaniyang boss ay tumango na rin siya.

“Noted po, Madam,” aniya. “Um, may kailangan pa po ba kayo?” tanong niya pagkatapos.

Hindi naman ito agad nagsalita at tuloy-tuloy lang sa pagtipa sa keyboard ng laptop nito. Naghihintay lang siya na magsalita ito. Pero mayamaya nga ay huminto ito at nag-angat ng mukha upang tapunan siya ng tingin. The way she looked at her now, it was as if she wanted to go into a trance. Grabe naman kasi ang katarayan ng kaniyang boss!

Lihim na lamang siyang napalunok at hindi niya magawang tumingin dito nang diretso.

“How many times did I tell you that I hate, orange?” tanong nito sa kaniya.

Bigla siyang napatungo upang tingnan ang kaniyang suot. At wala sa sariling napalunok siyang muli.

Oh, damn! She’s wearing orange blouse paired with white pants.

“Um...”

She didn’t know what to say. Sigurado kasi siyang kahit ano ang gawin niyang paliwanag ngayon ay sesermunan pa rin siya nito dahil sa suot niya.

Oh, God! Sa sobrang pagmamadali niya kanina, kung ano na lamang ang makuha niya sa kaniyang closet ay iyon na ang isinuot niya agad.

“I don’t want to see that blouse later when you enter my office again. Take that off. I might fire you from your job.”

Napatango siya at sumagot. “O-Opo, madam.”

“You can leave.”

Kaagad naman siyang tumalikod at nagmamadali nang lumabas sa opisina nito.