MAYROONG natanggap na tawag si Rico mula sa nagngangalang Teodore Lansangan o mas kilala bilang Tekla. Ito ang kumidnap sa bata at ito rin ang kasabwat ni Carol Ibañez. Subalit tumawag ito sa numero niya at humihingi ito ng tulong. Kaagad nag-utos si Rico sa mga tauhan na puntahan ang lugar kung saan sinabi ni Tekla, at iyon ay sa mismong bahay ng mga magulang ng babae. Kasama rin na pumunta si Brett, dala ang pag-asa na mababawi na niya ang bata mula kay Carol at buo ang loob na ipapakulong ang mga salarin sa pag-kidnap sa anak nila ni Anna.Sumenyas si Rico sa mga kasamahang pulis na pasukin na nila ang mansion, subalit sa kanilang pagpasok katahimikan ang sumalubong sa kanila at isang masangsang na amoy na animo'y may nabubulok na karne o ano. "Search the area." Ang utos ni Rico sa mga kasamahan niya. Sumunod ang mga ito at agad na pinasok ang bawat silid ng mansion.Hindi rin napakali si Brett at maging ito'y tumulong na rin."Carol! Carol! Ilabas mo ang anak ko!" sigaw ni Brett
"WALA pa rin balita sa anak ko?! Kung ganoon, hanggang kailan ako maghihintay sa wala, ha, Brett? Hanggang kailan ako aasa na bukas paggising ko nasa tabi ko na si Brave! Hanggang kailan ako aasa sa inyo na mahahanap ninyo ang anak ko! Nauubusan na ako ng pasensya at… bait… mababaliw na ako, Brett!"Masakit sa kalooban ni Brett na hanggang ngayon ay wala siyang magawa para ibalik ang anak nila ni Anna. Nasasaktan siya na makitang nasasaktan si Anna. Nahihirapan siya pero mas nahihirapan si Anna sapagkat ito ang ina ng bata.Ginagawa naman nila ang lahat para ma-locate ang kinaroroonan ni Carol at Tekla, bantay-sarado na rin ng otoridad ang mga daan patungong Airport. Maging ang Airport ay bantay-sarado na rin para masigurong hindi makakalabas ng bansa si Carol.Brett heave a deep breath, trying to hug Anna but she refused. Ni ayaw siya nitong tingnan at hawakan, at nasasaktan siya para doon. Naipikit ni Brett nang mariin ang kaniyang mga mata. He stay calm as much as he could. Ayaw ni
ISANG BANGKAY ang natagpuan ng otoridad sa isang bakanteng lote malapit sa isang ilog. Ang bangkay ay nakalagay sa isang itim na garbage bag, malamig na at nilalangaw. Kasama sa nag-inspeksyon sa bangkay ay si Rico. Nakilala ni Rico kung sino ang bangkay, ito ay walang iba kundi si Louie de Vera—ang kasintahan ni Carol.Malalim na napabuga ng hangin si Rico habang nakatitig siya sa malamig na bangkay ni Louie. Napapaisip kung sino ang salarin sa brutal na pagpaslang sa lalaki."Sir," Napabaling si Louie sa isang pulis na lumapit sa kaniya. Mataas ang rango niya rito kaya 'sir' ang tawag sa kaniya. "Na-review na po ang CCTV at nakita na ang plate number ng kotse na nagtapon sa biktima." Pahayag ng isang pulis.Tumango si Rico sa pulis. "Sige, pupunta ako para panoorin ito." Wika naman niya.Hindi nga nagtagal ay pumunta si Rico sa isang istasyon kung saan naroon ang maraming CCTV monitor na nakakonekta sa buong bayan ng San Diego. Naabutan niya ang iba pang kasamahang pulis na pinapano
PUMUNTA sina Anna at Brett sa istasyon ng pulis kung saan naka-duty si Rico. Nag-usap sila at ipinahayag ni Rico ang tungkol sa pinadalang GPS ni Louie. Nang banggitin ni Rico ang bahay ni Lita Lansangan ay walang ideya si Brett kung sino ito. Hindi rin pamilyar sa kaniya ang pangalan na binanggit ni Rico.Mukhang naunawaan naman ni Rico ang nasa isipan niya kaya agad nitong ipinaliwanag kung sino ang binanggit."Mga magulang sila ni Tekla, bro. Ayon sa nasagap na impormasyon ng kasama kong pulis, ang bahay na iyon ay kina Tekla. Private property ito kung kaya't walang nakakapasok. Saka matagal nang na abandona ang bahay simula nang mamatay ang parents ni Tekla, ang mga kapatid naman nito ay sa Manila na nakatira. At ang bahay na iyon ang napiling taguan nina Carol dahil alam niyang walang nakakaalam niyon maliban kina Tekla at mga kapatid nito." Paliwanag ni Rico.Naunawaan naman ni Brett."Thanks to Louie dahil bago siya mamatay ay nakuha pa niyang tumulong sa'tin," saad ni Brett."
MARAMING mga pulis ang nakapaligid sa bahay ng Lansangan, sinisigurado ng mga ito na kung sino man ang nasa loob ng bahay na siyang salarin ay hindi ito makakatakas sa kamay ng batas.Sa mga sandali namang iyon ay nakatayo pa rin si Carol, hawak ang sariling baril. Si Tekla na nakaluhod sa sahig hawak ang basahan na puno ng dugo at may tama ng baril sa binti, at si Rico na tinututukan pa rin ng baril si Carol, kasama ang ilan pang mga pulis na nakapaligid sa kanila.“Drop your gun now, Carol, at sumuko ka na,” utos pa ni Rico sa babae.Subalit ngumisi lamang si Carol at hindi man lang ito natinag sa kinatatayuan nito. Hindi ito natatakot sa mga pulis na nakapalibot sa kanya.“At kung ayaw ko, huh? Ano ang gagawin mo? Babarilin mo ako? Damn, I know you can’t do that, Rico,” kampante na sabi ni Carol at tumawa ito nang malutong. “I’m not afraid of death, Rico!” sigaw ni Carol na nanlilisik ang mga mata. Ang baril na hawak ay itinutok muli kay Tekla at walang ano-anong pinutok ito sa pin
MALINAW na isang hostage taking ang nagaganap sa bahay ng mga Lansangan at nasaksihan iyon mismo ni Anna nang makapasok siya sa mansion at maka-akyat sa rooftop. Naabutan niya ang ilang mga pulis sa paligid at kumukuha ng buwelo para malapitan si Carol. Bumadha ang kaba sa dibdib ni Anna, alam niya na sa sandaling iyon ay hindi biro o madali ang nangyayari. Naroon din ang mga tauhan ni Rico, at nakita niyang sumenyas ito sa isang kasamahan nitong pulis. Ni hindi ng mga ito nakita ang presensya niya. Naiintindihan niya na mahirap ang ganoong sitwasyon dahil hawak ng babae ang bata kung kaya’t ingat na ingat ang mga ito sa bawat galaw na nililikha. Natatakot man siya'y wala siyang magagawa kundi ang lakasan ang loob lalo na ngayong nakikita niya ang anak na hawak ni Carol sa loob ng chopper. Lahat naman ay ayaw malagay sa panganib ang bata, lalo na siya dahil isa siyang ina—ina ni Brave.Bago siya makapasok ng bahay ay nakipag-away pa siya sa mga pulis na nagbabantay sa labas kanina. A
1 year later...Hindi na niya magawang itali pa ang mahabang buhok dahil sa pagmamadali. Basta na lamang niya itong ipinusod paitaas at ang iba niyon ay nakalugay pa sa magkabilang pisngi niya. Sinipat niya ang sariling repleksyon sa salamin. Suot niya ay isang t-shirt na medyo hapit sa kaniyang katawan, at pantalong maong naman na may hiwa sa magkabilang tuhod ang pares. Dinampot na rin niya ang belt bag at kaagad iyon isinuot. Nakarinig siya nang pagbukas ng pintoan, alam niyang si Tekla na iyon. Ang kaibigan niyang bakla."Bruha! Narito ka pa ba?" malakas ang boses na sigaw nito mula sa maliit na sala sa labas.Napangiwi siya sabay baling sa isang taong gulang na anak na napakislot sa higaan nito dahil sa pagsigaw ng kaibigan. Nilapitan niya ito at tinapik-tapik ng marahan sa hita. Kalaunan ay bumalik din ito mula sa mahimbing na pagtulog.Dahan-dahan siyang gumalaw at naglakad palabas sa maliit na silid na iyon at sinalubong ang kaibigan sa labas."Huwag kang maingay magigising s
NAHIHIYANG nakiusap si Anna kay Manilyn na sisikapin niyang mabayaran ang perang naiwala niya noong isang araw. Umabot iyon ng sampung libo at mahigit kaya alam niyang hindi niya iyon mababayaran ng isang bagsakan lamang, kaya nakiusap siya sa ginang na kung maaari ay pag-iiponan muna niya ang ipapambayad niya rito. At malaki ang naging pasasalamat niya nang walang pagtutol siyang narinig mula sa ginang, bagkus naawa pa nga ito sa sinapit niya."Huwag kang mag-alala, Anna, naiintindihan ko naman. Ewan ko nga kung bakit may mga taong hindi marunong magtrabaho ng patas! Pero, Anna, ang mahalaga ay walang nangyaring masama sayo. Ang pera makikita pa naman natin iyan, pero ang buhay mo ay hindi na maibabalik kung iyon ang kinuha sayo, kaya pasalamat pa rin tayo at walang nangyaring masama sayo."Napaluha siya sa sinabi ng ginang. Bihira ang taong tulad ni Manilyn, na marunong umintindi kaya naman nagpapasalamat siya sa ginang."Maraming salamat po, Ate Manilyn," maluha-luha niyang wika sa