Canceled
Nagising ako sa malakas na katok sa pinto ng kwarto ko kaya napabangon ako. My clock reads six in the morning. Ang aga pa. Mamayang hapon pa ang klase ko.
Pinagbuksan ko ang kung sino man na kumakatok at nakita na si Mommy iyon.
"Good morning, Mom. Ano po 'yon?" tanong ko habang inaayos ang magulong buhok. Nilakihan ko ang pagbubukas ng pinto para makapasok si Mommy. Napansin ko rin na nakabihis na siya.
"Morning, sweetie..." aniya at hinalikan ako sa pisngi. "May out of town site visit kami ng Dad mo. Ang driver ni Aspen ang magma-maneho para sa amin at kasama na rin 'yong driver mo para may kapalit naman siya. Pwede bang ikaw na muna ang maghatid sa kapatid mo? Tulog na tulog pa si Van, e. Baka ma-late pa si Aspen dahil sa kanya."
"Okay lang, Mom. Ako na ang bahala. Ingat po kayo ni Dad," I said then hugged her. "Ilang days po kayo roon?"
"Three days, hija. Tomorrow, your Kuya can drive Aspen to school. Just talk to him about it."
Tumango ako. Medyo matagal din pala.
Dumiretso ako sa banyo at naghilamos at toothbrush. Bumaba ako para ihatid sina Mommy sa labas. Naroon na rin si Aspen na halatang bagong gising din. Yumakap kami sa magulang namin at nagpaalam na. Kumaway pa ako nang palabas na ng gate ang sasakyan.
"Prepare yourself. I'll be your driver again today," sabi ko kay Aspen.
Nagprotesta naman siya na kaya niya naman mag-drive pero hindi lang siya pinapayagan.
"Be 18 first then get a license," sagot ko sa kanya pero 'di na niya ako pinansin at dumiretso na lang siya sa taas para siguro'y maligo na.
Alas otso ang pasok ni Aspen kaya bumalik na rin ako sa kwarto para mag-ayos. Matapos maligo ay nagsuot lang ako ng university shirt at maong shorts.
Alas siyete nang bumaba ako. Wala pa si Aspen sa dining area kaya naghintay muna ako sa sala para sabay na kaming kumain. Dinaanan ko rin si Kuya sa kwarto niya pero walang sumagot sa katok kaya baka tulog pa rin.
Binuksan ko ang cellphone ko at nakitang may message galing kay Javier.
Austin Javier Uvero: Good morning. You're up early.
It was sent thirty minutes ago. He's been messaging me these past few days pero iilan lang ang nirereplyan ko dahil minsan abala ako. I'm just amazed that he's persistent.
Agad naman akong nagreply.
Georgina Meredith Sy: Morning. Yeah. Ikaw din.
I didn't expect him to reply because it shows that he's active minutes ago pa. Pero nagulat ako nang biglang typing iyong nakalagay.
Austin Javier Uvero: I have training, that's why. How about you?
Georgina Meredith Sy: Oh... you're an athlete nga pala. I'll drive my brother to school.
I remember him telling me that he plays basketball for the school.
Austin Javier Uvero: I see... You have no classes?
Georgina Meredith Sy: Mamayang hapon pa, e.
Austin Javier Uvero: Lunch later? This is my third time asking. Lol.
Right. The last two I declined kasi kasabay ko si Kuya. This one, I think, might actually push through.
Georgina Meredith Sy: Okay... Pero pwede bang kasama ko sina Inigo?
Medyo naiilang pa kasi ako. I grew up with boys around me but they're my blood kaya iba pa rin makihalubilo sa mga lalaki na hindi ko kapamilya. I remember my first week as a transferee. Palagi lang si Agatha ang kinakausap ko kahit pa kasama naman namin lagi si Inigo. I had to adjust.
Austin Javier Uvero: Sure, no problem.
Hindi na ako nagreply pa dahil nakita ko na si Aspen na pababa ng hagdanan.
We ate quietly. Kaming dalawa lang kasi. Kung nandito si Kuya Van, for sure maingay. Marami kasi siyang kinukwento sa amin lagi. Kahit 'yong mga walang kwentang kwento sinasama pa niya.
Nang matapos na kami ay dumiretso na ako sa labas. Kinuha pa ni Aspen ang bag niya kaya nahuli siya. Sa Chanston University din nag-aaral si Aspen pero malayo ang buildings ng high school sa college.
Pagkarating namin doon ay agad kong itinigil sa harap ng tamang building. Grade 11 na si Aspen at separate building ito sa mga nasa junior high school.
"Si Kuya na pala ang susundo sa akin mamaya kasi may class ka pa ng alas tres."
"Okay. Ingat kayo mamaya," I said then ruffled his hair. Nainis naman siya sa'kin kaya natawa ako.
"I'm not a kid, Ate," sabi pa niya at bumaba na ng sasakyan.
I called Inigo to ask him to come with me later sa lunch with Javier pero sabi niya busy daw siya kaya hindi pwede. Si Agatha rin hindi raw pwede kasi may lunch meeting sa council. I can't ask my brothers because I think that would be a disaster.
Kung si Aspen, hindi 'yon magsasalita kasi tahimik at medyo suplado. Kung si Kuya Van naman... never mind. I'm sure he'll just make fun of me at baka ibang version naman ng kwento ang makaabot kina Mommy. Pwede ring pigilan niya ako na makipag-lunch. Depende sa topak ni Kuya. Sometimes, he's just so protective and sometimes so annoyingly OA.
Nang mag alas diyes ay nagtanong ako kay Javier kung anong oras ba at saan kami kakain ng lunch. It took him a while to reply and I don't know... why am I feeling this way?
Austin Javier Uvero: Hey, I'm sorry. Something came up so the lunch won't happen today :( Next time, I hope?
Georgina Meredith Sy: Ah... Sige okay lang.
Austin Javier Uvero: You mad?
Georgina Meredith Sy: Hala hindi naman. Ingat na lang sa pupuntahan mo. Bye.
Hindi ko na hinintay pa na mag reply siya. I closed the app.
Bakit naiinis ako? It's not like he's obliged to have lunch with me. Plus, I rejected him twice so this is how he must have felt? But this is different... Kasi pumayag ako. And basically we had a plan.
Oh, God. What is happening to me? Postponed lunch lang 'yon. Besides, he has a valid reason. I just feel like I've been stood up...
In the end, sa bahay na lang ako kumain ng lunch. Mag-isa ako kasi nasa school na si Kuya. Inaya kong sumabay sa akin sina Manang pero tumanggi sila kasi mamaya pa raw sila kakain. I feel so alone and sad all of a sudden. God, why am I sad?
When I arrived in time for our class, agad ring dumating ang professor. So, both Inigo and Agatha didn't have the chance to ask me about the supposed lunch with Javier.
But... that's what I thought.
Unfortunately, Inigo can't just ignore it kaya nilapit niya 'yong upuan niya sa upuan ko.
"Kumusta?"
"Kumusta alin?" tanong ko pabalik. Hindi inaalis ang tingin sa unahan.
"You looked really sad when you came. What's up?"
"Oo nga. Hindi ka ba nag-enjoy sa lunch ninyo ni Javi?" tanong din ni Agatha sa maliit na boses. Nilapit na rin niya ang upuan niya sa akin.
Napapikit ako sandali. I'm in no mood to strike a conversation between us three kasi baka pagalitan kami ng prof.
"Huy. Ano?" pangungulit pa ni Inigo.
"It didn't happen," I said, hoping they'll just stop.
Bakas naman ang disappointment sa mukha ni Agatha nang lingunin ko siya. Narinig ko rin ang mahinang mura ni Inigo.
I wanted to tell them that it's okay but decided against it. Kasi medyo hindi naman talaga okay sa pakiramdam. Nakakainis naman 'to.
PictureAfter classes, nangungulit pa rin si Agatha kung ano ang nangyari at bakit hindi natuloy. Inigo, on the other hand, was busy on his phone."He just said that something came up kaya hindi siya pwede," I explained. "It's fine. Don't make up scenarios in your head.""Oh... Baka nga importante para i-cancel niya. Anyway Gi, I'm sure babawi rin siya. Don't get too sad," she said."I'm not sad," protesta ko."Sure, babe. Tell that to yourself.""Really..." giit ko pero hindi na nakinig si Agatha.Okay. I think I really am just telling that to myself.Pagkarating namin sa baba ng building ay nagul
Donate"Ang saya mo naman," salubong sa akin ni Kuya Van sa isang supladong tono. "Lapad ng ngiti mo."Nakaupo siya sa couch at nakapatong ang mga paa sa coffee table. Saka ko lang din napansin na nakangiti pala ako nang banggitin iyon ni Kuya."Let's talk."I heard the tone of authority kaya pumayag ako at umupo sa katapat niyang couch. Ang seryoso ng mukha ni Kuya. Nakakatakot."Just let me talk first, okay?"I nodded. It's times like this when I don't want to do anything against what he wanted. Kuya Van may be fun and all but when he's serious, he's serious. He's just like Dad. Hindi kasi ganito si Kuya Theo. Seryoso man siya'y nakukuha pa rin niyang haluan ng biro ang mga sinasa
Fun"Gi, where's your luggage? Dalhin ko na pababa."Kuya Van appeared on my door, hawak sa kaliwang kamay ang isang maleta. Tinuro ko naman iyon sa kanya at nagpatuloy sa pagsisintas ng sapatos na suot ko.Today is our flight. Kaming buong pamilya ay aalis para sa maikling bakasyon. My Lola, who is in China, asked us to be there for her birthday. Which won't be just a one-day celebration because she'll host two parties for it. The remaining days of the trip, she wants to spend with us. It's autumn now in China so I'm thrilled.I asked Inigo last Sunday to pick up the paintings that I'm going to give out for the exhibit. It was my paintings back when I was in my previous university. Medyo gini-guilt trip niya pa ako sa pagtakas
Inspiration The first party held is for Lola's business associates and colleagues, Chinese and Filipinos alike. It's a formal event and it's so unfortunate that I got sick the same day. I've got colds and a dry throat. Gusto nina Mom na maiwan na lang ako sa bahay at 'wag nang sumama pero nagpumilit ako. I don't want to disrespect Lola. Pero sa gabing ito ay wala rin akong silbi kasi umupo lang ako buong party. My brothers and cousins are busy socializing because that's what our parents want. Si Kuya Van at Tyler bumabalik lang maya't-maya para kumustahin at samahan ako. Deep down, I'm thankful na nagkasakit ako kasi hindi ko gusto ang mga ganito. Socializing. Si Aspen ay ganoon din kaya sumusunod lang siya sa kung saan pumupunta at nakikipag-usap si Esther. Austin Javier Uvero: Why don't you just go home and rest?
FixedPinagpiyestahan nina Kuya Van iyong rebelasyon ni Dad. I have so many questions in my head! How, where and when did Austin talk to my parents?!I finished my food and quickly excused myself. I went to the pool and submerged my feet in the water. I was having my own peace when Aspen followed and sat beside me."You're anxious," he said after a few silent moments.That wasn't a question. Hindi ako nagsalita. Honestly, my thoughts went into a whirl. I mean, Austin's back in the Philippines, probably taking an exam and yet he has this effect on me! I was never the one to think about the future because it's an uncertain dimension but now I'm starting to. Because of what Dad said."He seems like an okay guy, you know."
Like We're back. Ngayon ko lang naramdaman ang lahat ng pagod sa nagdaang mga araw. I had so much fun in Shanghai but the tiredness that came along with it is no joke. Kaya naman, nang makauwi sa bahay ay diretso agad ako sa kwarto. Sina Tito Richard ay nag-stay muna sa hotel na malapit sa airport kasi bukas pa ang flight nila pabalik ng Davao. Mabuti rin at wala masyadong formal classes sa amin kaya wala ako masyadong nakaligtaan na lectures. Si Kuya Van iyong maraming kailangan habulin pero sabi niya inaral naman na niya lahat in advance kaya kaunting refresh na lang. I might have spent the remaining hours of Sunday sleeping dahil nang magising ako ay alas singko na sa umaga. Sinubukan kong matulog ulit pero hindi na ako muling dinalaw ng antok. Ramdam ko na rin ang matin
Let Me"I missed you!" was Agatha's first words when she saw me. Ang higpit higpit ng yakap niya sa'kin. "I love your photos! Ang fresh mo, kainis!"I hugged her back. Namiss ko rin 'yong ingay niya. "Missed you, too.""Your cousins look so handsome roon sa pictures. Pa-share naman ng genes!"I laughed. This girl and the weird words that come out of her mouth!"Sorry, they're off limits. Tyler's committed and Spencer's still a baby," I said.Nagsimula nang dumating ang mga kaklase ko at mga seniors namin. For today, portraits ang naka-display. The council decided to assign one year level per day. Bukas pa iyong sa amin. Hindi pa naman pala kami abala para sa araw na ito pero kailangan nam
AttachedIt's so awkward.Sinusubuan niya ako ng pagkain at pati pag-inom ng tubig ay hawak pa niya 'yong tumbler. My other hand is functional but he's very serious when he said that I should let him do it. Mas lalo akong nahihiya kasi panay ang tingin sa amin noong dalawang nurse."Thank you," sabi ko. Nanatiling seryoso ang kanyang ekspresyon. Kanina pa 'to. I just don't know why. "Ano pala ang sabi ng nurse?""You need to rest that hand for two to three days. As much as possible no lifting and other movements para hindi na lumala ang sprain," aniya habang inaayos ang pinaglagyan ng kinain ko.I nodded. That would be hard. Lalo pa't abala kami bukas. Kakayanin ko ba na magawa iyong trabaho ko sa booth?