Dawn POV
"Yesha," napapitlag ako sa narinig kong pagtawag sa akin at nang lingunin ko ang boses ay nakita ko si Eros na nasa bukana ng pintuan at pinagmamasdan ako.
"Hindi ka ba kakain?" Mahinang sambit nito na kinayuko ko.
Sa totoo lang hindi ko rin alam kung makakakain pa ako.
Masyadong binabagabag ako ng konsensya ko. I can't even stare at his eyes without feeling ashame.
Masyado mahirap tanggapin na nagagawa pa rin nitong umaktong parang walang nangyari pero ang totoo niyan ay dapat hindi ganito ang turing nito sa akin.
"Yesha dalawang linggo kanang ganito kasal natin and yet you are still like this." Nag-isang linya ang aking labi sa binanggit nito.
Bukas na bukas ay ikakasal na ako rito. And yet hindi ko man lang alam kung kaya kong humarap sa altar nang hindi mahihiya at makakaramdam ng guilt.
Hindi ko na sana hahayaan na magkagnito pero paano ako tatanggi? Paano ko magagawang umaktong walang nangyaring katangahan.
Dawn POV"Uyy gising andito na tayo!" Dahan-dahan akong napamulat dahil sa sigaw t-teka asan ako bakit puro puno ang nakikita ko?Hindi huwag mo iyan gawin pease just let me go!No!Si Eros?'Yung kasal?Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa pagbalik ng akin alaala Shit asan na ako? Where did they take me? Lumuluha na ako sa galit at kaba damn kung hindi ako makaalis rito paano na?"Nasaan ako? T-Teka ano ba bitiwan mo 'ko." Nagpumiglas ako at pinagsusuntok ang lalaking nasa harap ko pero nakakaiwas ito at naiinis ako. They have taken me away nang hindi ko alam ang rason.Wala naman akong ginawangmasa e' kaya bakit nila ako ginaganito?"S-Saan sabihin n'yo nasaan ako?" Napayuko ako ng hinawakan ng lalaki ang kamay ko para mapigilan ang pagsuntok."You need to come with us at kung
Dawn POV"Malaya kana Yesha, sana maging masaya ka." Sambit ni Eros bago ito naglakad paalis na kinalaki ng mga mata ko.N-No!"Eros huwag mo kami iwan dito tulungan mo kami—" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang biglang makarinig ako ng isang boses na lubhang nagpagulat sa akin."M-Mahal mo 'ko?" Napasinghap ako at nilayo ko ang katawan ni Flix mula sa'kin.Namuo ang luha ko nang tumama ang aming mga mata. Those eyes that I am longing to see and stare.Ngayon puno iyon ng saya. Erasing the bad nightmare of his eyes filled with sadness in my mind."B-Buhay ka!" I hug him."Buhay ka salamat akala ko iniwan mo na ako. Akala ko 'di na kita ulit makakasama." I sniff hindi ko na ulit gugustuhin na maramdaman ang sakit na naramdaman ko kanina noong inakala kong mawawala na siya.Napakasakit pala iniisip ko pa lang ay hin
FlashbackI stared at the person in front of me. Para akong tulala na hindi ko maunawaan o sadya bang mapagbiro lang ang tadhana?He stare back and all I did was smile. If only I can laugh the way I used to, pero iba na ang panahon ngayon. Iba na ang pakiramdam ko ngayon tila ba ang dating ako ay tuluyan nang nakalimutan."Strip now Mr. Montero." Sa aking usal ay nakita kong sandaling tila natigilan ito pero ang mga mata nito'y nakatutok lamang sa akin na tila ba binabasa nito ang buo kong pagkatao, pero alam ko naman na wala itong makikita. I am a therapist, isang bagay na akala ng lahat ay marangal pero sa gaya ko na hindi normal ang ginagawa, minsan may mga bagay na kailangan ko ring gawin ang lahat kumita lamang."If you won't I would do the job." Nakita kong umigting ang panga nito kaya ngumiti ako ng mapait. I won't play this game kung hindi ako sanay pero ang tulad ko'y nakatadhana na sa
Dawn POVNakamasid lamang ako sa paligid habang sumisimsim ng alak sa aking hawak na shot glass at ninanamnam ang kalayaan na aking nararamdaman.And yes, I can feel freedom physically yet my mind is still trap in chaos.At kung para sa iba ay mahirap unawain ang lugar na kinalalagyan ko ngayon? Para sa akin it only needs an open heart and open mind to understand this kind of freedom that I chose to embrace right now.As the air smell smoke that trap people in haze, I watched how people sway with the rhythm feeling high and this view is what I need to forget.Para bang dinuduyan ako no'n at paulit-ulit na inaaya, persuading me to embrace this opportunity of feeling being lifted from the ground and lifted away from pain.Napangiti ako ng mapait and I can feel my eyes are getting heavy yet, I can also feel myself still seeking for more. Alam kong hindi lang kalayaan ang gusto ko dah
Dawn POVNanghihina man ngunit ngumiti pa rin ako habang tinitingnan ang kawalan.Nakakatawa nga dahil nagmumukhang tila ba may iniisip ako ngunit sa totoo lang ay blangko ang utak ko.And yeah, here I am again in this very familiar corner where everything is dark. Ngunit ngayon mas ramdam kong may kasama na namang iyon na takot.Takot na baka ako'y muling pilitin na ikulong sa parehong lugar na tinatawag nilang impyerno. Though, I don't want to be hurt ay andon pa rin ang mga anino na nagsasabing mangyayari at mangyayari pa rin iyon. But my mind scream and cried out a warning dahil sadyang ayaw na nitong muling mabuwal ang aking katauhan at pagkatao.But how? Ngayon pa na nararamdaman ko na naman ang ganitong emosyon ay mas nahihirapan lang ako. I can feel every monster are chasing me like I still have to pay them some of my debts ngunit paano? May ibabayad pa ba ako? Walang-wala na ngang natira sa a
Dawn POVFlashback"Nasaan na po ang anak ko? Brix Mathison po ang pangalan niya, kinuha po siya sa akin sa kulungan pero ngayon po ay laya na ako kaya balak ko po sana siya kunin." Tiningnan ako ng matagal ng babae at saka binaba ang mga mata sa hawak nitong papel at may tila tiningnan sa mga papel nito.Nagtagal ito kaonti sa pagbabasa hanggang sa napabuntonghininga ito at muling humarap sa akin na may nakabakas na hindi mawaring emosyon sa mga mata."Sorry Miss pero wala na rito ang anak niyo." Natulala ako sa sinambit nito at agad na umalsa ang galit sa aking puso. Paanong nawala? Bakit?Pinangako nila makukuha ko ang anak ko kapag lumaya ako pero bakit ngayon wala na? Ano ito? Nakikipagbiruan ba siya sa akin? Hindi pwede...No!"Ano ang iyong ibig sabihin? Nakikipagbiruan ka ba? Sinabi sa akin na narito ang anak ko dahil dito siya dinala kaya bakit wala?" Napahawak ako ng mahigpit sa
Dawn POV Napabuntong-hininga ako habang tinititigan ang aking mukha sa harap ng salamin. Shit ka talaga Dawn! Dapat sanay kana e' ngayon andito ka na naman nagtatago!Pagkadiretso ko kasi sa loob ng restroom ay nagkulong muna ako rito and I just message Leon to wait for me outside kasi medyo sumama lang ang tiyan ko pumayag naman ito at baka susunod din daw rito pagkatapos lang daw nito makipag-usap sa mga kakilala nito at saka uuwi na lang daw kami or hindi kaya lumabas at kumain sa labas para mas magkaroon kami ng privacy.Nakakahiya man ang rason ko pero it is better than telling him the truth. Muli bumuntong-hininga ako saka kinuha ang aking lipstick at muli akong naglagay no'n sa aking labi. Inaayos ko ang sarili ko para paghumarap ako ulit doon e' hindi ako magmukhang ewan.Napapitlag ako nang biglang malakas na bumukas ang pinto pero agad din iyon naisara at pumasok ang dalawang tao na
Dawn POV"Hoy bruha ka ano 'yung narinig ko?" Inis na sambit ni Reign na tila ba galing pa sa impyerno at ngayon ay humahangos. Nanahimik lamang ako habang pinagpapatuloy ko ang ginagawa ko. Hindi ko kasi ito maharap dahil sa hiya."So hindi mo ako sasagutin? Langya kang babae ka aalis ka sa trabaho? Bakit magfufull time ka sa pag-eescort? Ano ba 'yan bruha ka! Ano ba ang gusto mong gawin sa buhay mo." Nandito kami ngayon sa hallway ng pagmamay-ari nilang hotel. Habang ako naman ay hila-hila ang mga gamit na panglinis ko. Medyo nahihiya pa nga ako kasi alam ko iba ang tingin sa akin ng ibang empleyado. Akala kasi nila ako ang paborito ng mga taong nasa mataas na posisyon dahil na rin sa lagi akong pinupuntahan ni Reign na isa sa mga amo nila, na kung tutuusin nga ay isa lang naman akong tagalinis ng kalat sa lugar na ito.Kaya nga sobra-sobra na rin ang pasasalamat ko sa kaibigan ko dahil kahit nakulong ako ay nanatili ito sa tabi ko, siya ang tumulong sa