Jay
KAILANGAN malaman ng pamilya ni Rhia ang tungkol sa kalagayan niya dahil mas mahihirapan akong sabihin sa kanila yung kung mas patatagalin ko pa pero bago ko magawa yun kailangan ko munang sabihin na kay Rhia na matagal na rin niya akong kasama para maiuwi ko na siya sa Pilipinas.
Tungkol naman sa resulta ng test sa akin, kung sakali man na magkamatch kami ng cornea ni Rhia ay mabuti ng kasama niya ang pamilya niya at sa Pilipinas gagawin ang surgery dahil may mga magagaling na doctor naman na kayang gawing successful yung magiging operasyon.
Nakatayo lang siya ngayon sa terrace. Kung iisipin para siyang nakatingin sa kawalan pero alam ko na may malalim siyang iniisip. May dala siyang tasa, umupo siya at inilapag iyon sa tabi niya.
Nakita ko ang pangungunot ng noo niya ng lumuhod ako sa tapat niya para pagmasdan siya. Natabig ng kaliwang kamay niya yung tasa kaya sa pagkagulat ay nasalo ko yun, nagulat ako ng hawakan niy
RhiaHINDIko mapigilan ang sunod-sunod na pagdaloy ng luha ko.Just when I thought I am in the worst situation now hindi pala."Dad, we can't let you go." Sabi ko sa kanya habang hawak ko ang kamay niya.Isa din sa inilihim nila Rain at Mommy sa akin ay ang kundisyon ni Daddy. Sabi nila nasa business trip siya pero ang totoo matagal na siyang nandito sa ospital.Nung araw na umalis kami papuntang France, yun din daw yung araw na dinala ni Mommy si Daddy sa ospital, matagal na siyang nandito pero hindi nila sinabi sa akin dahil ayaw nilang mag-alala ako.Nung una si Mommy lang ang nakaalam pero dahil sa napansin na rin ni Rain na hindi na pumapasok si Daddy ay naghinala na siya. Ayaw pa sana nilang sabihin sa akin ang kalagayan ni Daddy dahil alam nila na mas lalo akong malulungkot at alam din nila na buntis ako.Kung pa siguro hiniling ni Daddy na makausap ako ay itatago nila talaga ito sa akin. Isa din
JayANGtagal na simula nung magkita kami at hanggang ngayon hinihintay ko pa rin siya.I'm giving Rhia the time to heal. Hindi ko kasi alam kung makakabuti ba sa kanya na nandun ako pero sinisiguro ko naman na maayos siya, sila ng anak ko.Kinausap ako nung Daddy niya, nalaman ko nun na siya na ang magdo-donate para kay Rhia at nalaman ko rin nun na may malala siyang sakit.Ang hirap-hirap lang sa kalooban ko na wala akong makagawa para sa mga taong importante sa akin, una kay Caleb na naka-coma, pangalawa kay Rhia at sa kundisyon niya noon, pangatlo kay Daddy na tumayo ng pangalawang ama ko at unti-unting pinapatay ng cancer.Nung makita ko siya sa hospital bed awang-awa ako sa itsura niya na parang gusto ko na lang ipikit yung mga mata ko para hindi ko makita, malaki yung pinayat niya at alam kong pagod na rin siya sa pakikipaglaban sa sakit niya."Jay alam ko naman kaya mong gawin ito pero sasabihin ko
RhiaWELLI guess hindi ko na kailangang malaman pa ang sasabihin ni Jay dahil sa paraan pa lang ng pagkakahalik niya sa akin ngayon ay alam ko na, "I miss you wife." He said in between kisses.Hindi ko namalayan na nakalapat na pala ang likod ko sa wall art na kanina lang ay tinitignan namin, "Jay." Napatingin ako sa paligid, kokonti na lang ang tao pero ayoko naman na makaagaw ng pansin, "Huwag dito." Hinila niya ako papunta sa isang kwarto at tumigil sabay tingin sa akin."May tao nga pala sa loob." Nangunot ang noo ko."Tao?" Lumayo ako sa kanya,"Huwag mo sabihing may dinala kang iba?""What?" Napasigaw na siya, "Hindi! Si Caleb kasama niya si Tracy.""Tapos?""Alam mo na yun." Sabi niya na parang natatawa pa at doon ko lang na-gets ang ibig sabihin."Hindi ba?" Sabay na rin kaming tumawa.~~~~~Isinama niya na ako pauwi sa bahay niya, sandali lang, kung iisipin bahay na rin nami
Jay Ican see Rhia crying right now. Tinititigan ko lang siya habang nakatitig sa malaking monitor sa kasal namin ngayon. Yung laman ng USB na tinago ko sa kanya ang nagpi-play ngayon. Lumapit ako sa kanya pero tinampal niya ang balikat ko, "Bakit ngayon lang?" Niyakap ko na siya. "Bakit ngayon pa sa kasal natin?" Umiiyak siya sa bisig ko, "Nakakainis ka naman eh, baka ang pangit ko na eh." Natawa ako sa sinabi niya, maging ang Mommy niya na karga-karga si Janelle at si Rain ay umiiyak din, may iilang bisita kaming galing ng Pilipinas ang naiiyak din. Yung kasal namin ay ginanap pa rin sa Alsace gaya ng naunang plano na namin at ang mga naimbitahan lang ay yung mga taong malalapit sa amin gaya ng mga pinsan ko at asawa nila. Sa mismong Vauclain castle ito ginanap at para kaming mga prinsesa at prinsepe sa mga suot namin dahil ito na rin ang napili naming theme na babagay para sa lugar na i
RhiaPUMASOKako sa pintuan ng kwarto, kahit pa kinakabahan ako at parang lalabas na ang puso ko sa lakas ng dagundung nito. Kailangan ko siyang harapin, kailangan kong sabihin ang mga bagay na gusto ko dahil baka hindi na ako magkaroon pa ulit ng pagkakataon na sabihin ito sa kanya."Jay please mag-usap tayo." tumingin siya sa akin ng matalim, magulo ang kanyang suot at buhok, kanina pa niya ako itinataboy pero nandito pa rin ako.Yumuko siya at ginulo rin ang buhok niya, umupo sa siya sa ibabaw ng lamesa na naroroon, "Ano pa bang gusto mong pagusapan Rhia?""Pakinggan mo lang ako please, Jay." bumuntong hininga siya sabay hinilot ang sintido niya."Putangina Rhia!" nagulat ako ng ihagis niya ang isang baso na may lamang alak sa pader. "Ilang taon ba Rhia? Halos 5 years di ba?"&
Rhia10 years ago...FIFTEENpa lang ako ngayon pero engage na ako sa isang lalaking kilala ko pa lang sa pangalan, his name is Jared Yael Simonne.I looked at my sister who is two years younger than me, naiingit ako sa kanya dahil siya ang bunso, lahat siguro ng bagay ay umaayon sa kanya, she doesn't have to be engage with someone she doesn't know."Rain are you happy with this kind of life?" wala sa sariling tanong ko, kahit pa ba minsan naiinggit ako sa kanya ay kapatid ko pa rin siya, kasangga at siya lang maituturing kong bestfriend ko."What do you mean retard?" pang-aasar niya sabay tawa binato ko siya ng unan."I'm serious Rainielle," inirapan ko siya habang siya ay tinaasan naman ako ng isang kilay. "Siguro hindi mo ako maiintindihan kasi bunso ka."Sume
RhiaSIMULAnung araw na yun ay lagi na siyang dumadalaw sa bahay namin.Isang araw pagkalabas ko ng gate ng school ay nandun siya, akala ko sundo ko yung makikita ko dun pero siya pala, wala si Rain dahil sophomore pa lang siya at ang klase nila ay pang-umaga."Hi." sabi niya, umirap lang ako pero siya preskong nakangiti lang."What are you doing here?" tanong ko.Lumapit siya. "Akong maghahatid sayo pauwi, wala akong klase kasi ngayon kaya sabi nila Papa na sunduin na kita.""You don't have to do this you know.""But I want to.""Why?" tinaasan ko siya ng kilay."Gusto kita Rhia." kumunot ang noo ko sa narinig ko sa kanya."Gusto? Agad-agad? Saka sinong nagbigay sayo ng ka
Rhia"RHIA!"katok lang ng katok si Mommy sa pinto habang ako hindi magkamayaw sa pag-iri, grabe na ang sakin ng tiyan ko talaga, kinakalampag niya na ang pinto, kahit pa sumigaw ako ay hindi niya rin naman ako maririnig kaya mas pinipili ko ng manahimik. "Rhia open the door!"Sobrang lakas na sigaw na yun ni Mommy para marinig ko pa, narinig ko ang pag-click na tunog ng pinto tanda ng pagbukas nito. "Mommy no!"Bago pa ako makatayo at pigilan sila ay nakapasok na siya at yung isa sa mga katulong namin, kitang-kita ko na napatakip sila ng ilong. "Anong amoy 'yon Rhia?""Mom I told you masakit tiyan ko, bakit pati ba naman dito? Wala na ba akong privacy?""Sorry anak, sorry," bigla nilang sinarado yung pinto, napapa-iling na lang ako sa pagkapahiya, quotang-quota na ako sa kahihiyan simula nung nakilala ko yung Jared Yael Si