ALEXANDRA'S REVENGE

CHAPTER 31

ALEXANDRA ANGELA'S POV

I am wearing my favorite color. Color green. From my mask, leather jacket, sleeveless and fitted pants. Well siyempre except my boots. It's black.

Itinali ko din ang mahaba kung buhok para walang sagabal pa sa pagkilos ko.

Kampante akong naglalakad sa teritoryo ng RAO. As in taas noo. Wala akong takot na nararamdaman para sa sarili ko.

Bakit ako matatakot? Ako naman ang may-ari nito, diba? Kahit ilang batalyon pa ang ipadala dito ng LSG leader ay hinding-hindi niya ako masisindak.

Tsaka ilang beses na rin akong nakalusot sa bangis ng kamatayan.

I am a survivor of killing that happened 13 years ago. The bullet did not succeed to bring me on my final destination. The bombing did not blow-up my world.

So, ano pa ang dapat kung ikatakot? After all, pagod na rin ako sa ganitong klase ng buhay.

Kung hindi ko nga lang nakilala si Edrick ay baka ako mismo ang kumitil sa sarili kung hininga nong malaman kung pati sina Pamela ay nadamay sa gulong meron ako.