Ikalimampu't tatlong Kabanata

Shout

Pagkatapos ng tagpo sa office nila ay panay ang tanong ni Yves tungkol sa ipinakuha kong durian sa staff niya. The rumors of the employees even escalated. Mabuti na lamang ay umalis din naman kami.

"Why do you want to eat it? Baka ikasama ng tiyan mo. You're not fond of it." napailing ako sa paulit-ulit niyang tanong. Kanina pa niya ako kinukulit tungkol dito. Kinuha ko ang durian dahil nahihiya naman ako na hindi kuhanin kasi parang binili niya pa sa merkado.

Napatabon siya ng ilong dahil umaalingasaw ang amoy ng durian. Panay ang mura niya pero kapag binabalingan ko siya ay napapaayos siya.

"Gusto ko ngang i-try." ulit na sabi ko.

He sighed violently. "It is a stinky food. Ang baho na ng kotse ko."

"Gusto mo itapon ko nalang ba?" I narrowed my eyes at him.

"I-I didn't say that." depensa niya. It's true. The durian stinks very hard inside his car. Kahit na pinatay na ang aircon ay grabe parin ang baho.

"You can always te