Tulala habang nakatingin sa umiiyak na si Madam K, walang salita ang lumabas mula sa bibig ko. Tila hindi ko pa ito lubusang naiintindihan. Tanging iyak at singhot lamang niya ang naririnig ko. Hindi ko kayang magalit, hindi ko siya kayang sisihin dahil alam ‘kong para iyon sa bunso niyang anak na kailangan ng malaking halaga para sa operasyon nito sa puso. Sa dalawang taon na nandito ako, siya ang nagbihis sa akin, siya ang nagpakain sa akin, kung hindi dahil sa kaniya baka kung saan na ako napunta at baka hanggang ngayon ay nasa kalye pa rin ako natutulog. Mapait akong napangiti, masakit man... pero sakripisyo ko na ito para sa bata kapalit ng tulong na ibinigay nila sa akin.
Mahigpit ‘kong hinawakan ang kamay niya kaya naman napataas ang mukha niya at tumingin sa akin, basang basa ang mukha niya.
“Kailan po ako aalis?” matamlay na tanong
Nang dumating ang hapon ay masigla akong naghanda ng lulutuin ko para sa dinner naming dalawa. I decided to cook beef kare kare, I will make sure that he will love it. Kung mayroon man akong maipagmamalaki kahit na lumaki ako nang marangya ang buhay, iyon ay paborito ko ang kusina. Mahilig akong magluto. Habang nagluluto ay hindi ko maiwasang kumanta at sumayaw sayaw, ang laki ng kitchen niya at ang sarap gumalaw. But napansin ko din na wala kahit isang maid dito, ang laki ng bahay niya at imposibleng kaya niya i-maintain mag-isa ang kalinisan ng buong bahay. He doesn’t even know how to clean nga, eh. Halos tatlong oras nga yata ang itinagal bago ako matapos sa paglilinis ng bahay niya kanina, mas nakakapagod pa ‘yon sa maghapong paglalakad ko sa tuwing naghahanap ako ng trabaho. Speaking of work, naalala ko na I’m planning to send an email nga pala sa company ni Josh, I almost forgot. Mamaya na lang sigurong gabi. Patuloy lamang ako sa pagluluto hanggang sa dumili
Umuwi akong parang lutang at naglalakad sa ulap. Nang makapasok sa bahay ay doon ko lamang naramdaman ang pagkulo ng tiyan ko, then I remembered I still haven’t eaten anything, but I don’t have the appetite. Tuloy tuloy lamang akong pumasok sa kwarto at saka humiga. Doon ko naramdaman ang pagod, physically and emotionally. Wala pa akong isang lingo dito pero pakiramdam ko bibigay na ako, ang hirap hirap. When I saw him kissing another girl, the pain that I felt was unexplainable. Ang gusto ko lang noong mga oras na iyon ay makaalis dahil pakiramdam ko ay mauupos ako kapag nanatili pa ako doon. Nabalewala lang ang lahat ng efforts ko, alam ko namang may possibility na hindi niya magustuhan ang pagpunta ko doon pero ang maabutan siyang may kasamang iba... that’s not what I’m expecting. Bakit nga ba hindi ko naisip? Sa tagal ‘kong nawala malamang na mayroon na siyang iba, pero bakit pa ako nandito? Bakit niya pa ako inuwi kung may girlfriend na siya? Bukod
Kinabukasan ay maaga na naman akong nagising at kaagad bumaba para maghanda ng almusal. Habang naglalakad pababa sa hagdan ay may naamoy akong mabangong amoy galing sa kitchen, smells like corned beef. Kumunot ang noo ko at agad na pumasok sa kitchen, and there I saw him, wearing nothing but a gray jogging pants while cooking. Ano na naman ang nakain niya? Mukhang naramdaman niya ang presensiya ko kaya naman bigla itong napalingon sa direksyon ko. He slightly smiled... what the hell is happening on earth!“Uhhh... good morning,” kalmado niyang bati habang ako ay tahimik pa rin at nakatulala lamang sa kaniya. Natauhan lamang ako nang muli siyang magsalita habang nakangiti pa rin ng bahagya,“I woke up earlier than you, that’s why I decided to cook naman for our breakfast. Just sit there.” magaan ang loob niyang sabi. Sandali nga, nakalimutan niya na ba ang mga nang
Nakabibinging tugtugan, iba’t-ibang kulay ng ilaw, mabahong usok mula sa vape at sigarilyo, lasing at nagsasayawan na mga tao, ito ang gabi gabing nasasaksihan niya sa loob ng dalawang taon sa RAS, ang bar kung saan nagtatrabaho si Lhaarny. Isa siyang dancer dito at sa oras na matapos sa pagsayaw, siya ay binabayaran upang i-table, bagamat ganito ang uri ng trabaho niya, hanggang pagsasayaw at pag-entertain lamang siya ng mga customers. “Anastacia! Table number 6 dali! ” malakas na tawag sa akin ng manager namin na si Madam K, agad naman akong napasimangot dahil sa gabi gabing trabaho ko dito, walang customer ang hindi tumable sa akin. Lahat kami ay binigyan ng ibang pangalan upang maprotektahan daw ang personal naming buhay, I just wish. I’m done dancing at the stage so sa table naman ako, kailan ba ako makakaalis sa pesteng trabaho na ‘to? “Pwede magpahinga muna?” patagong irap ko kay Madam K habang kunwaring busy sa pag-aayos ng gamit ko sa backstage, kung pwede lang hindi na ako
“Baby... wake up... breakfast is ready.” i can feel my body slightly shaking, someone’s trying to wake me up. I open my left eye to see what time is it,“Mom, it’s only 6 in the morning... let me sleep.” nang akala ko ay titigilan niya na ako, muli akong nagbalot ng blanket ko. But knowing Mommy?“Come on, Baby. We’re leaving at 9:00am so you better get yourself up and prepare na!” pangungulit niya pa sa’kin, I know hindi siya titigil hanggang hindi ako tumatayo. As much as I wanted to sleep, pilit akong tumayo para maligo at mag-ayos. I just wear my bathrobe since magpapalit din naman ako mamaya. Pagbaba ko sa dinning, naabutan ko si Mommy at Daddy na nag-uusap over something.“Good morning, dad...mom.” bati ko sa kanila sabay upo. I don’t know why, but I still feel empty kahit na buo kami at sabi nila mayaman. Sa bahay namin, you can have how
“Mommy will going to miss you.” she looked at me with a teary-eyes. Pwede bang magstay ka na lang mommy? Gustong gusto ko sabihin sa kaniya. I would be very happy kung kaming dalawa lang. Bumibigat ang puso ko dahil alam ko na nahihirapan din siya sa sitwasyon ng pamilya namin. I hugged her tight, parang ayaw na namin pakawalan ang isa’t-isa. Ang sakit sa pakiramdam.“Can you please come back here as soon as possible? At least once a week? I will surely miss you, mom.” I wanna cry, bakit ba kailangan namin maghiwalay? She brushed my hair using her hands, everytime she do this, I felt safe. Mommy...“I’m not promising but I’ll find ways, okay? Be a good girl, I will call you from time to time. I love you.” kumalas na siya sa yakap ko at hinawakan ang mukha ko, hinalikan niya ang pisngi ko. I felt so much love. Tumango lamang ako upang pigilan ang luha ko, pakiramdam ko ano mang oras ay bab
It’s been a month of staying here, I can really say na masaya ako at na-eenjoy ko ang bawat oras ko dito. Sa isang buwan na pananatili ko rito, marami na akong bagay na nagagawa. Everyday din sumasama ako kay manang o sa mga kasambahay na magpakain sa mga trabahante, kapag may pagkakataon naman, gamit ang golf cart ay lumilibot ako sa bawat lugar dito sa farm. Kung wala lamang ang buhay ko sa Maynila, gusto ko dito tumira eh. Yesterday I baked cookies naman para sa mga kasambahay at drivers, I’m just so happy na there is someone na nakaka-appreciate ng efforts ko. It’s already 7:00 o’clock in the morning and I’m here at the garden eating my breakfast, It’s so good to start my day seeing these bunch of flowers and inhaling some fresh air while sipping my black coffee. This is the life I want, together with my family, I don’t care how much money we have, as long as we’re together nothing else matters. While eating my breakfast, my phone suddenly rang. I answered excitedly. &nb
I woke up at 8:00 o’clock in the morning, hindi pa rin ako tumatayo sa kama. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa sinabi ni dad, hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko. Ito rin ba ang dahilan kung bakit may iba sa kinikilos ni mom? They are so strange, and I’m not liking it. We will talk tonight, and I don’t have any idea on what are we going to talk about, I just wish it’s all about business. 8:30 na nang pinilit ‘kong tumayo, I feel so lazy today. I took a shower and wear a simple orange oversized shirt and black short cycling, it’s so comfy to wear since I’m planning to stay in house this whole day. I want to spend my time with mommy while she’s still here. I went downstairs to eat my breakfast, pag dating ko sa dinning ay tanging mga maids lamang ang nandoon.“Magandang Umaga po, ma’am Lhaarny.” bati sa akin ng mga kasambahay, ang ilan sa kanila ay nagpupunas at ang iba naman ay nag