NAGPUPUMIGLAS ako, hindi ako makawala mula sa pagkakatali ko dito sa kama. Habang si Brandon ay abala pa rin sa pagtali sa aking mga paa.
Nang matapos ito ay ngumisi ito."There, ang ganda mo palang tignan pag nakatali sa kama ko," ngisi nitong saad."Pakawalan mo ako!" sigaw ko."Bakit ko gagawin iyon? Paparusahan kita. As I said always obey me. Pero anong ginawa mo? Di mo pa ako kilala kaya wag mo akong kalabanin!" matigas nitong sabi sa akin.Sumampa ito sa kama. Gumapang ito papalapit sa akin. Nang makalapit ito sa akin ay agad nitong pinagdikit ang mga katawan namin."Feel that?" tanong nito sa akin. Nanlaki naman ang mga mata ko. "Iyan lang naman ang ginagawa mo sa akin. You make me alive. Binubuhay mo ang natutulog kong pagnanasa ng walang kaeffort-effort," bulong nito. Magkalapit ang aming mga mukha. Lumayo ito sa akin at napasigaw ako nang punitin nito ang aking suot na damit."What a nice tits. It's big and round. Tamang-tama para sa kamay ko," sabi pa nito sa akin. Bago sinakop ng mga kamay nito ang aking isang malulusog na dibdib. Kahit anong laban ko ay wala akong magawa. Nakagapos ako, kaya hinayaan ko na lang siya sa gusto nitong gawin sa akin katawan.Hinaklit nito ang bra ko at tumambad sa harapan nito ang malulusog kong dibdib. Agad na bumaba ang mukha nito, isinubo nito ang isa kong nipple, habang ang kamay naman nito ay abala sa aking isang dibdib.Ayaw kong umungol, ayaw ko ito bigyan ng satisfaction. Pero mahirap pigilan ang nais lumabas sa aking bibig."Oohh! Brandon!" ungol ko. Di ko na napigilan ang aking sarili na umungol.
"That's right. Moan my name, babe. Moan."Tumingala ako, dahil sa sarap na pinalalasap nito sa akin. Basang-basa na din ang aking pagkababae. Dahil sa ginagawa nito sa akin. Nang magsawa ito sa dalawa kong dibdib ay bumaba ito.Hinubad nito ang aking panty. Gusto kong lumubog sa aking kinahihigaan, dahil alam ko na sobrang basa ko na doon."So wet," sabi nito sa akin. Hinimas kasi nito ang aking hiwa. Halos pigilan ko ang aking hininga ng haplosin nito ang pagkababae ko.Bumaba ito sa kama. Dahil mahaba naman ang tali ay hinila niya ako papalapit sa kanya. Pinasok nito ang ulo nito sa aking gitnang hita. Kahit na may tali iyon. Inilagay nito sa balikat ang aking dalawang binti.Napaliyad ako at gusto kong hawakan ang ulo nito, dahil sa ginagawa nito sa aking pagkababae. Halos di ako magkamayaw sa pagliyad at paggalaw sa ibabaw ng kama kung saan ako nakahiga.
"Ooohh… Brandon… please."Tumigil ito. Habol-habol ko ang aking hininga."You want me to stop?" tanong nito sa akin."No, please… don't stop," sabi ko sa kanya.Ngumisi ito at bumalik sa pagluhod. Para paligayahin ang pagkababae ko."God, Brandon. I am cumming," sambit ko dito."Let it go. I want to taste you. I want your juice," sabi nito sabay himod ng dila nito sa aking pagkababae. Di nagtagal ay nilanasan ako.Kinalas nito ang mga tali sa aking magkabilaang kamay at paa. Pinatayo niya ako."Kneel," utos nito sa akin.Alam ko kung ano ang gusto nitong gawin. Kaya ko kaya ito?Lumuhod ako. Hinawakan ko ang shorts nito at hinubad kasama ang brief nito. His cock's freed. Gusto kong umatras, dahil di biro ang laki nito. Para bang kulang iyon. Kahit ihambing iyon sa braso ng isang sanggol."Suck it," utos nito sa akin.Tumingala ako. Bago yumukong muli."What are you waiting for? Suck it!" sigaw nito.
Kaya ginawa ko na lang ang utos nito. Inilabas ko ang dila ko at dinilaan ang ulo ng pagkalalaki nito. Pagkatapos ay ipinasok ko sa loob ng bibig ko ang pagkalalaki nito."Ahhh!" ungol nito. Mas pinag-igihan ko ang pagdila at pagkain dito.Taas-baba ang ulo ko, pagkatapos ay pinatayo niya ako. Pinatalikod at pinatuwad. Alam kong masakit ang una. Dahil virgin ako, pero pinagwalangbahala ko na lang iyon.Napasigaw ako, at napaiyak dahil sa sakit na nararamdaman ko. "Aaahhh, stop it, ang sakit." I am a damn virgin pero binigla niya ang pagpasok. Hindi nito alam ang salitang gentle.Kahit na umiiyak ako dahil sa sakit ay na nararamdaman ko ay di ito tumigil sa pag-ulos mula sa likuran ko. Para bang wala itong pakialam sa nararamdaman ko.Nakasobsob ako sa kama ay umiiyak. Walang pakialam ang lalakong nasa likuran ko, kahit na umiyak ako ng todo."Ahhh! Damn, so good," ungol nito.Nang labasan ito ay hinugot nito ang pagkalalaki mula sa aking likuran. Lumapaypay akong nakadapa sa kama.Umiiyak akong kinuha ko ang kumot at nakafetus ng higa. Di ko napigilan ang aking hikbi."It's just a hymen. Bakit mo iniiyakan ang virginity mo. Nasarapan ka rin naman," sabi nito sa akin.Tumayo ako at nilapitan ito. Sinampal ko ito."Ang heartless mo. Hindi mo alam ang salitang gentle."Bumaling ito sa akin. Masama ang tingin na ipinupukol nito sa akin."Kung magiging gentle ba ako? Mawawala ang sakit? Rough or gentle its the same. You still felt the pain.""At least. Ramdam ko ang pagkagentle mo. Ganyan ka ba talaga? You force yourself to the woman that didn't like you? Or ganyan ka ba, namimilit? You even tied me to your bed!" sigaw ko sa pagmumukha nito.Isa-isa kong dinampot ang mga damit ko at lumabas sa kwarto nito.Nang makapasok ako sa kwarto ko ay agad kong isinara ang pinto at sumandal doon. Napadaosdos ako at umiiyak ako sa likod ng pinto na iyon.Tumayo ako at pumunta sa kama. Humiga ako doon, niyakap ko ang tuhod ko. Dahil nakafetus posisyon ako. Iniiyak ko ang lahat nang nangyari sa buhay ko. Mula sa simula, hanggang sa maampon ako nang kinilala kong ama, hanggang sa ipambayad niya ako.Di ko alam na nakatulugan ko pala ang pag-iyak.Kinabukasan ay masakit ang buong katawan ko, pati ang gitnang bahagi ng katawan ko. Para ding nilalagnat ako.Agad akong bumaba sa kama para bumaba sa kusina. Gusto kong tulungan sila Nanay Jossy. Paika-ika akong bumaba sa ibaba. Nakarating ako sa kusina, kahit masakit ang ibabang bahagi ng katawan ko."Oh! Nandito ka na pala. Ikaw na ang magdala ng pagkain kay Sir Brandon. May ginagawa ako."Napaawang ang bibig ko. Gusto ko siyang iwasan. Dahil sa ginawa nito sa akin kagabi. Pero paano ko siya iiwasan kong ako naman ang inutusan nito."Sige na, baka mainip iyon. Kumatok ka sa kwarto ni Sir. Baka makaistorbo ka. May dala na naman kasing babae."Di agad ako nakapagsalita. Bigla ay nakaramdam ako ng sakit. Di ko alam kong bakit ganun ang nararamdaman ko."Sige po, 'Nay Jossy."Kinuha ko ang tray ng pagkan. Umakyat ako sa itaas. Tiniis ko ang sakit ng gitnang bahagi ng katawan ko at ang sama ng pakiramdam ko. Nakahinga ako, dahil nakarating ako sa itaas na di man lang nahulog.Naglakad ako papunta sa kwarto ni Brandon. Nang malapit na ako ay rinig ko ang bawat ungol ng babaeng kaulayaw nito. Dahil nakaawang ang pinto."Ahh, yes, baby faster… faster please," ungol ng babae.Hindi ko alam ang gagawin ko. Kakatok ba ako sa pinto o hintayin ko munang matapos sila."Shit, I am cumming! Ahhh!" sigaw ng babae.Dahil tapos na yata sila ay kumatok ako. Kumatok akong muli, bago may nagbukas."What do you want? Ang istorbo mo," angil ng babae sa akin."Ipinadala ang breakfast ninyo, Ma'am." Pinagdiinan ko talaga ang salitang 'Ma'am'."Akin na, next time wag kang mang-istorbo."Kinuha nito ang tray at isinarado ang pinto ng kwarto ni Brandon. Nakahinga ako ng maluwag, bago pumihit pabalik sa kusina.
Tinignan ko muna ng isang beses nag pinto ng kwarto ni Brandon. Bago ako bumaba ng tuluyan. Nakarating ako sa kusina, pero walang tao.Kaya umupo ako sa stool ay nag-isip.
Mas mabuti pa siguro noong nasa ampunan ako, masaya doon at para bang walang problema. Pero simula nang inampon ako ng fosted father ko ay biglang nagbago ang lahat. Noong una ay maganda naman ang trato nito sa akin. Hanggang isang araw ay biglang nagbago ang lahat. Doon ay nagsimula nang maging magulo ang buhay ko."Soleen!" tawag ko sa kaibigan ko.
Sanggol pa lang ako ay nasa Karen Rose Home for the Angels na ako. Nakilala ko si Soleen nang mag apat na taon na ako.Dalawang taon naman noon si Soleen. Halos gabi-gabi ay umiiyak si Soleen. Sabi ni Mother Superior ay ulilang lubos na si Soleen. Walang aakong kamag-anak sa bata kaya dinala sa bahay ampunan.Di naging madali para kay Soleen ang pamumuhay nito sa Bahay Ampunan. Kahit na dalawang taon pa lang ito ay sobrang tahimik na nito."Bakit, Kara?" tanong nito sa akin."Sabi ni Mother Superior, may mag-aampon daw sa iyo," masaya kong pagbabalita dito.Pero tumingin ito sa malayo na may lungkot sa mukha."Hindi na ako aasa, Kara. Walang mag-aampon sa akin. Ilang beses na ba akong muntik nang naampon? Pero ni isa ay walang nagtagumpay? Siguro ay dito na talaga ako, hanggang mag 18 ko."Napabuntong-hininga ako. Totoo ang sinabi ni Soleen. Ilang beses na itong muntik na na-ampon pero laging bigo, di tinutuloy ng mga foster parents nito ang pag-ampon sa bata.Umupo ako sa tabi nito. "Malay mo, this time ay maampon ka na talaga."Nilingon niya ako. Ngumiti ito, pero di abot sa mga mata nito."Sana nga Kara. Gusto ko nang makaalis sa bahay ampunan na ito.""Ayaw mo na ba akong makasama?" tanong ko sa kanya."Gusto. Pero gusto ko ding matamasan ang buhay sa labas. Iyong may matatawag na may pamilya talaga ako.""This way Ser."Nakita namin ang isang lalaki. Maayos ang pananamit nito, pero iba ang kutob ko sa lalaking ito."Soleen, ito si Mr. Facundo. Siya ang mag-aadopt sa iyo," nakangiting sambit ni Mother Superior kay Kara.Kahit na kakaiba ang nararamdaman ko sa lalaking nasa harapan namin ay masaya pa rin ako para kay Soleen."Ngayon na pala ang alis mo," tawag pansin ko sa atensyon nito.Nagliligpit kasi ito ng mga damit nito. Dahil ngayong araw na ito ay kukunin na siya ni Mr. Facundo ang mag-aampon sa kanya.Lumingon ito. "Oo, darating na kasi si Papa."Huminto ito sa ginagawa at hinarap ako. Bigla ay tumakbo ito papalapit sa akin at niyakap ako nang mahigpit. Di agad ako nakagalaw. Niyakap ko siya. Yumugyug ang balikat nito. Tanda na umiiyak ito, kaya di ko na din napigilan ang sarili ko na maiyak. Dahil ang nag-iisa kong kaibigan sa bahay na ito ay aalis na."Masaya ako, para sa iyo. Magpakabait ka doon ahh! Wag kang pasaway. Lagi kang makinig sa mga sinasabi nila," umiiyak kong sambit dito.Niyakap ko siya nang mahigpit. Ayaw ko siyang pakawalan. Dahil alam ko, o baka di na babalik ang kaibigan ko."Soleen, nandito na ang aampon sa iyo," tawag ni Mother Superior kay Soleen."Mag-iingat ka doon," sabi ko sa kanya."Oo naman. Wag kang mag-alala, dadalaw ako dito. Dadalawin kita."Masakit para sa akin na maiwang mag-isa. Kumaway ako sa papalayong sasakyan na sinasakyan ni Soleen. Kahit na sobrang sakit ay kailangang tanggapin.Napabuntong-hininga na lang ako. Dahil alam ko, haharapin ko ang bukas na ako na lang mag-isa. Wala na ang kaibigan ko. Iniwan na niya akong mag-isa.NANDITO ako ngayon sa fountain. Tinitignan ko ito. Sobrang ganda kasi dito, lalo na kung gabi."Kara, nandito na siya." Nilingon ko si Mother Superior, napangiti ako dito. Tapos ay pumunta ako sa kanya. "Mag-iingat ka doon," sabi nito sa akin. Hinaplos nito ang aking buhok. "Wag kang magpasaway. Para di magalit sa iyo ang bago mong pamilya."Ngumiti lang ako kay Mother. "Opo, Mother. Salamat po sa pag-aalaga sa akin. Promise po, magpapakabait po ako at dadalawin po kayo dito pag may time po ako," sabi ko sa kanya.Niyakap ako ni Mother. "Mamimiss kita," sabi nito sa akin. May luha sa mga mata nito, nang ilayo niya ako sa kanya.Pumunta na kami sa opisina ni Mother. Dahil nandoon ang magiging foster father ko. Masaya ako kasi ako ang inampon talaga ni Mr. Romolo."Mr. Romolo, nandito na po si Kara," nakangiting sambit ni Mother kay Mr. Romolo. Dahil nakatalikod ito ay unti-unti itong humarap.Ngumiti ang isang lalaki na di naman gaano katanda. Sumama ako sa kanya, nagpaalam na ako kay
PUMASOK ako sa school na para bang wala sa sarili. Akala ko kinabukasan ay magiging okay na ako. Pero hindi pa pala."Best!" sigaw ng kaibigan ko. Nagulat ako sa sigaw nito. "Ano ba ang nangyayari sa iyo? Are you okay?" tanong nito sa akin."Best, paano kung malaman mo na ipambabayad ka ng utang ng parents mo? Ano ang gagawin mo?" tanong ko sa kanya.Kumunot ang noo nito. Tapos ay sumandal ito sa upuan na katapat ko."Siguro, aalis ako, maglalayas or much better magpapakamatay ako," sambit nito. "Teka nga muna. Ano na naman ang ginawa ng magaling mong ina-inahan?" tanong nito. May bakas na galit sa boses nito.Hindi ko na napigilan ang sarili ko na umiyak. Akala ko wala nang luha na lalabas sa aking mga mata. Bigla ay napalitan nang pag-alala ang mukha nito. Tumayo ito at nilapitan ako, niyakap.Humikbi ako. "Hindi ko na alam ang gagawin ko best. 'Di ko naman pwedeng iwan si papa. Naging mabait din naman siya sa akin kahit papaano," sabi ko sa kanya. "Gusto kong umalis sa bahay na iyo
MABUTI na lang at pumayag si Grand na makapag-aral ako at matapos ako sa pag-aaral ko. Pero sa isang kundisyon, iyon ay 'di na ako. Makikipagkita sa pamilya ko.Mahal ko ang kinikilala kong pamilya. Pero kung buhay din naman nila ang kapalit ay handa akong magsakripisyo para sa kanila.."Salamat sa paghatid, Grand," nakangiti kong paalam dito.Hindi muna ako pumasok sa loob ng campus. Pumihit ako papasok sa gate ng campus, pero sobrang gulat ko at napahawak ako sa aking dibdib."Aatakihin ako sa iyo, best!" angil ko dito.Tumaas ang kilay nito. "Sino iyong naghatid sa iyo?" tanong nito sa akin."Grand Acosta," nakangiti kong sabi dito."The who?""Grand Acosta. Ipapaliwnag ko sa iyo mamaya," tanging nasabi ko na lang dito.IPINALIWANAG ko ang lahat kay Mera, nagulat ito sa sinabi ko."Ang sama talaga ang foster mother mo. Wala siyang kasing sama. Buti naman ay hindi ka sinaktan," pag-aalalang sambit nito.Ngumiti ako nang wala sa oras. "Ang bait niya, pero kahit na mabait siya, wala a
UNTIL now ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang halik na pinagsaluhan namin. Isang linggo na din mula nang may mangyari sa amin at hindi na naulit pa.At ayaw ko din ulitin iyon. Nagkamali ako na agad akong bumigay sa lalaking iyon. Hinawakan ko ang labi ko, tapos ay kagat labi akong napatingin sa kawalan."Hoy! Best, anong nangyayari sa iyo? Para kang nanuno sa punso," malakas na sambit ni Mera."Wala, may naisip lang ako." Palusot ko dito.Hindi pwedeng malaman ni Mera ang nangyayari sa akin sa mansion. Baka atakehin ito sa puso."Ano ang status niyo ng Grand mo?" nakangisi nitong sambit.Napalingon ako dito nang wala sa oras. "Alam mo, Mera. Tumahimik ka na lang. Wala akong gusto kay Grand. He is like a brother to me. Ni katiting wala akong gusto sa kanya." Napatigil ako sa pagsasalita.'Pero kay Brandon? Kakaiba ang nararamdaman ko para sa kanya. Bumibilis ang tibok ng puso ko. Am I in love with that man?' ani ko sa aking isipan.Umiling ako. "Hindi pwede," sambit ko sabay tayo. N
"Ahhh! Ahhh!" ungol ni Eliza. Habang nakahiga ito sa isang mesa at nasa ibabaw nito si Daniel.Akala siguro nito at hindi ko malalaman ang plano nito. Walang sino man ang makakapagpaalis kay Kara sa mansion ko. Nasa swevil chair ako ngayon. Umupo at naninigarilyo.Alam ko na pagod na itong si Eliza, dahil kanina pa ito pinagpapalitan ng mga kasama ko. Alam ko din na hindi na virgin ang babaeng ito. Akala niya siguro ay makukuha nito ang gusto nito."Tama na please. Masakit na," umiiyak nitong daing.Tumayo ako, nilapitan ko ito. Habang nasa likuran na nito si Daniel.Hinawakan ko ang buhok nito."Next time na sasaktan mo si Kara. Hindi lang ito ang makukuha mo. Kahit na sino, walang pwedeng manakit kay Kara. Ako lang ang mananakit sa kanya," madiin kong sambit sa babae."Lubayan n'yo na iyan. Itapon iyan sa labas ng bahay nila," utos ko sa mga tauhan ko."Wala kang puso. Akala ko pa naman mabait ka. Hindi pala!" sigaw nito sa akin.Ngumisi ako. "I am kind. Pero sa mga tao na karapat-d
NASA labas ako nang dati kong bahay. Gusto kong lumabas para makiramay sa nakagisnan kong pamilya."Puntahan mo na."Hindi ako natinag sa kinauupuan ako. Nilingon ko siya."Paano kung ipagtabuyan nila ako?" tanong ko sa kanya."Kung mangyayari iyon, aalis ka nang matiwasay at 'di na babalik sa pamamahay na ito."Tumango ako, tapos ay lumabas ng kotse nito. Nilingon ko pa siyang muli, bago ako pumasok sa loob ng bahay. Hindi naman marami ang nakikiramay. Agad kong nakita ang kabaong ni Eliza, nasa sala ng bahay namin. Kahit na hindi kami magkasundo ni Eliza ay itinuring ko siyang kapatid ko.Nasa harapan na ako nang kabaong ni Eliza. Nakatingin ako ngayon sa kanya. Nagbigay ako nang taimtim na panalangin, para sa ikakatahimik ng kaluluwa nito."What are you doing here? Umalis ka na, bago pa kita kaladkalarin. Hindi gusto ng anak ko na nandito ka," madiin at may bahid ng galit sa boses nito."Gusto ko lang makiramay 'ma.""Don't call me, that name. Nakakarindi. Hindi ka parte ng pamilya
UMUWI kami nang gabing iyon na tila wala ako sa sarili. Dahil sa ginawa namin sa CR ng hotel na iyon. Naulit pa ang pag-angkin nito sa akin sa kwarto ng hotel.Kinukuskos ko ang sarili ko. Nagiging marupok na naman ako. Dapat ko na talaga siyang iwasan. Dapat ko na siyang layuan. Hindi pwede na ipilit ko ang nararamdaman ko sa kanya. Dahil baka ako lang din ang masaktan.Lumabas na ako ng banyo at nanlaki ang mga mata ko nang makita si Brandon na nakaupo sa kama ko. I know he is Brandon. Dahil ang paraan nang pagtitig nito sa akin ay kasamang pagnanasa. Habang si Grand ay hindi. Purong kaibigan lang talaga. Walang pagnanasa sa mga mata nito.Nakakatitig lamang ito sa akin. Habang ako ay panay ang lunok at hinawakan nang mahigpit ang tuwalya na nakapulupot sa aking katawan."What are you doin' here?" tanong ko sa kanya. Pero nanatili ang titig nito sa akin."Visiting my fianceé," walang emosyong nitong sambit."I am not your fianceé, so stop that crap!" madiin kong sambit.Tumayo ito.
KINABUKASAN ay maaga akong nagising. Ako na nagluto ng ulam sa bahay namin. Since tulog pa sila papa at Mama Delyn ay ako muna ang gumagalaw sa kusina.Hindi maalis ang ngiti sa aking labi. Dahil lang sa nangyari kagabi. First time iyong isinayaw ako ni Alexander. Hindi ko makakalimutan ang gabing iyon.Pagkatapos kong magluto at umakyat na ako sa kwarto ko para maligo, pagkatapos kong maligo ay nagbihis agad ako. Para bumaba at kumain na. Maaga pa naman baka maglalakad lang ako mamaya. Nauna na akong kumain kina papa. Dahil alam ko na mamaya pa ang gising ng mga iyon.Pagkatapos kong kumain ay niligpit ko ang pinagkainan ko, tapos ay pumunta ako sa sala para kunin ang bag ko na nasa sofa. Lumabas na ako ng bahay. Hindi ko na inaantay si Eliza, dahil mamaya pa iyon magigising. Ayaw din naman niya akong makasabay. Naglalakad ako, nang mapansin ko na para bang may sumusunod sa akin. Hindi ko iyon pinansin, nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Isang bosena ng sasakyan ang nagpahinto sa aki