Share
Chapter 22
PSYCH22
Lumabas ako nang classroom na masama ang tingin sa’kin nang lahat. Paanong hindi’t niniwala sila kay Bea. Sa mga paawa effect na biglang mag lalabas nang pera.
Related chapters
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 23
PYSCH23Hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon. Inaya ako nila tita't mama na umalis at pumunta sa kung saan ngayon.
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 24
PYSC24Masaya at ngiting-ngiti akong pumasok sa loob ng school namin at hindi pinapansin ang mga iilan na tumitingin sa’kin. Kailangan kong masanay na palaging may nakatingin sa’kin, remember pag nasa akin ang atensyon ay galit na galit ang isang impokrita na si Bea with friends.“Bat absent ka kahapon?” agad akong napahawak sa dibdib ko bago nilingon ang nag salita. Si Greza.“Bakit ka ba nang gugulat?” nakataas ang kilay ko na tanong sa kanya.Napapansin ko na sa tuwing dumarating siya o nakikita ako ay madalas niya akong ginugulat. Alam niya naman na ang bilis kong kabahan sa mga gano’n na bagay, pero paulit-ulit niya pa rin ginagawa sa’kin. Ayaw ko naman umabot sa point na bigla ko nalang siyang masapak, o kaya naman ay bigla nalang masampal.Kaibigan ang turing ko sa kanya, hindi dahil may alam ako tungkol sa kanya kundi dahil she’s sincere sa mga lumalabas sa bibig niya.&ldqu
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 25
PYSCHO25Kaharap ang lahat nang dean, kasama ang president nang school ay tahimik akong naka-upo. Habang si mama naman ay kinakamusta ako. Si greza na katabi ko, pati na rin ang ate niya na si Doctora. Hindi ko akalain na magkapatid silang dalawa. Kaya pala medyo pamilyar ang mukha ni Dra nang una ko siyang Makita.
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) EPILOGUE
PYSC EPILOGUE“Opo mama, mag ingat ka po dyan,” nakangiti na paalam ko kay mama bago binaba ang tawag.
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 1
"You never look good trying to make someone else look back." -AnonymousChapter 1
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 2
Pumasok ako sa room, katulad ng normal na classroom ay may nagtutumpukan na magkakaibigan. Napangiti ako ng kompleto na sila, medyo late na rin pala ako buti nalang wala pa si sir."Anong ganap?" bungad ko sa kanila pero walang ni isang pumansin, inirapan lang ako ni Rose at umalis sa tabi ko.Oo nga pala, wala rin pala akong kaibigan.Natatawa kong isip, kasama ko lang sila pero ramdam ko na hindi ako belong.Kinaibigan lang naman nila ako dahil ako ang nangunguna sa klase, alam ko rin na naiinis sila sa'kin sa tuwing hindi ako nakakasama sa pagkain nila sa labas.Naupo nalang ako sa pwesto ko, mas mabuti nalang manahimik ako dito. Wala rin naman gusto kumausap sa'kin.Napahawak nalang ako sa balikat ko kung saan ang hinawakan kanina ni Papa. Hindi pa nga magaling ang hiwa ko sa hita dahil sa ginawa niyang pagbato sa
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 3
Chapter 3Makapal na kilay, sa ibabaw ng singkit kong mga mata. Maganda ang pagiging bagsak ng buhok ko na mas nagpapakita ng maliit kong mukha. Humarap ako sa malaking salamin ng kwarto ko.Medyo namamayat na ako sa palaging maraming iniisip, nahihirapan na rin ako matulog sa gabi dahil sa nararamdaman ko sa dibdib ko.Lungkot na hindi ko maintindihan, lungkot na nararamdan ko ngayon.Siguro dahil na disappoint sa’kin si mama o baka dahil sa ginagawa ng tinuturing kong kaibigan?Kinuha ko ang bag ko bago bumaba, tahimik at hindi ako nagising dahil sa sigawan ngayong araw. Wala silang dalawa ngayon, ang alam ko ay lumayas si papa dala ang mga iilan niyang gamit.Napabuntong hininga nalang ako. Ganon ba kahirap ang magstay sa’min ni mama?Kung sabagay, wala akong magagawa. Kahit nga
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 4
Imbis na tanungin nila ako kung ayos lang ba ako, o anong problema ko mas pinili pa nilang siraan ako sa marami. Ang sakit ng dibdib ko, pakiramdam ko ay hindi pa sapat ang ilang taon namin na pagkakaibigan.Ayos lang naman sana kung harapan nilang sabihin ang problema nila sa’kin, kung anong problema sa ugali o ginagawa ko pero bat humantong pa sa ganito?Pinunasan ko ang luha ko sa pisngi. Ang dami ko ng iniisip na problema, dinagdagan pa nila. Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko, imbis na sila ang malalapitan ko sila pa ang mas nagpatumba sa’kin lalo.“Kaya mo ‘to, Monica. Pekeng kaibigan sila hindi sila kawalan, tandaan mo!” bulong ko at patuloy na pinupunasan ang mga luha ko na patuloy lang sa pagbagsak.Hindi mo sila kailangang iyakan Monica. Hindi sila karapat dapat sa luha mong ‘yan.Pinilit kong p
Latest chapter
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) EPILOGUE
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 25
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 24
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 23
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 22
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 21
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 20
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 19
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 18
